ปาลิดาถอนหายใจพรึด “คิดว่าผู้หญิงทุกคนอยากนอนกับคุณเหรอ ทำตัวน่ารังเกียจ ความคิดจิตใจก็น่ารังเกียจ ว่าง ๆ ไปเช็คอาการทางประสาทบ้างนะคะ บางทีคุณอาจจะมีปัญหาทางจิตก็ได้ รู้ใช่มั้ยคะว่าแผนกจิตเวชอยู่ชั้นไหน”
เขาอ้าปากหวอ “นี่คุณ! มันจะมากไปแล้วนะ!”
“ไหน ๆ คุณก็จะไล่ฉันออกแล้ว งั้นฉันขอจัดเต็มเลยแล้วกัน คุณมันคนโคตรแย่ โคตรสารเลว หาความดีอะไรไม่ได้ ใจจืดใจดำ ป่าเถื่อนโหดร้าย ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษ คนอย่างคุณมันสมควรจะโดนตัด ตัดๆๆๆๆ ตัดให้ขาดไปเลย!”
ชัชวินกลืนน้ำลายแทบไม่ลงคอ รู้สึกเสียววาบที่ช่วงแก่นกายขึ้นมาทันที
“นี่! ด่าเป็นชุดเลย ผมเคยทำอะไรกับคุณไว้รึเปล่า หรือว่าเราเคยนอนด้วยกัน แล้วผมทิ้งคุณ”
มุมปากสวยกระตุก “ฉันไม่มีวันนอนกับคุณหรอก ต่อให้คุณนอนแก้ผ้าอยู่ตรงหน้า ฉันก็จะเดินข้ามคุณไป”
“อะไรนะ!”
“แค่เห็นหน้าก็หมดอารมณ์แล้ว!”
เธอพูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้น ก่อนจะวิ่งหนีออกทางประตูอย่างรวดเร็ว แล้ววิ่งไปหลบอยู่ที่มุมอาคารด้วยหัวใจเต้นรัว...ใครบอกกันล่ะว่าเธอไม่กลัว...ความจริงแล้วเธอกลัวจนตัวสั่นไปหมด...การปะทะกับผู้ชายคนนั้นไม่ใช่สิ่งที่เธอควรทำเลยสักนิด
“โอ๊ย!” เธอตบปากตัวเองอย่างแรง “ทำไมแกไปต่อปากต่อคำกับเขาแบบนั้น ทำไมแกไม่ระงับอารมณ์ไว้ ทำไมๆ ๆ ๆ ๆ หาเรื่องทำไม” เธออยากจะทุบหัวตัวเองนัก หรือไม่ก็เอาหัวโขกกำแพงให้ความโง่มันกระจายออกมาเลย “โอ๊ย ถ้าโดนไล่ออกจะทำไงเนี่ย!”
ชัชวินเดินกระฟัดกระเฟียดขึ้นมาบนชั้นดาดฟ้าของโรงพยาบาล ซึ่งเวลานี้มีเพียงหมอมินทร์เท่านั้นที่นั่งดื่มกาแฟอยู่ตรงม้าหินอ่อนใกล้กับริมตึก หมอมินทร์ขึ้นมาสงบสติอารมณ์ หลังจากโดนคนรักเก่าเย็นชาใส่ ซึ่งมันเจ็บปวดยิ่งกว่าการถูกด่าทอเสียอีก หากเลือกได้เขาอยากให้เธอด่าเขามากกว่า
“ฮึ่ม! ยัยปาลิดา! รอรับความซวยได้เลย!”
เสียงฝีเท้าหนักแน่นของชัชวินทำให้หมอมินทร์ต้องเงยหน้ามองอย่างแปลกใจ
“อ้าวคุณวิน! มาโรงพยาบาลทำไมดึก ๆ ดื่น ๆ ครับ มีอะไรรึเปล่า?”
“พาผู้หญิงมาตรวจน่ะสิ” เขานั่งลงอย่างหัวเสีย ไม่ใช่เพราะดาราขี้โกหกคนนั้น แต่เป็นเพราะพยาบาลปากร้ายจากแผนกเด็กต่างหาก “ตรวจครรภ์น่ะ”
“อ้อ นางเอกคนนั้นเหรอครับ”
“เธอโกหก โกหกทุกอย่างเลย!”
“เธอก็แค่รักคุณ”
“แต่ฉันไม่รักใคร นายก็รู้นี่ สำหรับฉัน ผู้หญิงเป็นได้แค่ของเล่นเท่านั้น” เขาฉุนเฉียวเหมือนวัวบ้า คว้าถ้วยกาแฟจากในมือหมอมินทร์มาดื่มเสียเองอย่างไม่เกรงใจ “แต่ก็มีผู้หญิงบางคนที่ไม่มีวันได้เป็นของเล่นของฉัน เธอจะเป็นได้แค่รองเท้าราคาถูกที่ฉันจะเหยียบย่ำให้จมดิน!”
“อะไรอีกล่ะครับ ไปโดนตัวไหนมาเนี่ย อารมณ์ถึงได้เสียขนาดนี้ หรือโดนผู้หญิงหักอก”
“โฮะ! อย่างฉันเนี่ยนะ โดนผู้หญิงหักอก ไม่มีวันซะล่ะ คนอย่างนายชัชวินมีแต่จะหักอกผู้หญิงโว๊ย!”
“ไม่อยากมีความสุขเหรอครับ”
“สุขแบบนายเหรอ?” ชัชวินยิ้มขำ ด้วยรู้ดีแก่ใจว่าเพื่อนกำลังเผชิญกับชีวิตครอบครัวที่แสนอึดอัด “ก็ไม่เห็นว่านายจะมีความสุขเลยนี่ แต่งงานแล้วเหมือนจะแย่กว่าเดิมด้วยซ้ำ ยัยนิแทบไม่ปล่อยให้นายคิดหรือพูดอะไรเลยนี่ อยู่กับผู้หญิงจอมบงการแบบนั้นได้ยังไงวะ เป็นฉันหน่อยไม่ได้”
“คุณกำลังพูดถึงญาติตัวเองนะ”
“ฉันเลยรู้จักยัยนั่นดีไง” ชัชวินยกกาแฟขึ้นดื่ม พลันก็กลับไปคิดถึงใครบางคน “สั้นงั้นเหรอ!”
“อะไรนะ?”
“ฮึ่ม! ผู้หญิงบางคนนี่น่ากลัวชะมัด” ทำให้คนอย่างเขาร้อนรนได้ “คืนนี้ฉันจะนอนที่ห้องวีไอพี อยากได้พยาบาลมาดูแลสักคน”
“คุณป่วยเหรอ?”
“แค่เพลียน่ะ”
“ดูแลนี่?”
“ไม่ได้ยินเหรอว่าฉัน...อ่อนเพลีย” พูดพลางตบบ่าเพื่อนเบา ๆ “นายช่วยส่งพยาบาลมาที่ห้องของฉันที”
คืนนี้ฉันจะสั่งสอนผู้หญิงคนนั้นให้รู้จักหน้าที่ของตัวเองซะหน่อย...สายตาเจ้าเล่ห์ร้ายกาจของชัชวินทำให้หมอมินทร์นึกกลัวอย่างบอกไม่ถูก
“งั้นเดี๋ยวผมดูให้ว่าจะส่งใคร...”
“เธอคือ...ปาลิดา”
“ใครนะครับ?”
