ВойтиShare
บทที่11...ผมกลัวว่าเขาจะทำให้คุณเจ็บ
Последнее обновление:
2025-06-21 14:35:27“ปา...ลิ....ดา!” ชื่อของพยาบาลคนนั้นทำให้หมอมินทร์ใจเต้นรัว หวั่นกลัวและกังวลขึ้นมาเลย
“คุณรู้จักเธอได้ยังไงครับ ปกติคุณไม่ได้สนใจพวกพยาบาลเลย แม้แต่หน้ายังไม่มอง แต่นี่คุณรู้จักชื่อ”
“ก็ไม่ได้มองที่หน้า มองที่นม!”
“แต่...เธอเป็นพยาบาลใหม่”
“แล้วไง”
“คุณคิดจะแกล้งอะไรเธอรึเปล่า”
“เห็นฉันเป็นเด็ก ๆ ไปได้ คิดว่าฉันจะอึ๊บยัยนั่นเหรอ ตลกแล้ว ฉันเกลียดพวกพยาบาลแค่ไหนนายก็รู้ บอกแล้วไงว่าอยากได้คนมาดูแล”
“แล้วทำไมต้องเจาะจงเธอละครับ” หรือว่าความสวยของปาลิดาจะพังทลายกำแพงในใจของชัชวินเข้าให้แล้ว เขาชักจะหวั่นใจแล้วสิ
“เอาเป็นว่า ถ้ายัยนั่นไม่ไปพบฉันภายในหนึ่งชั่วโมง ฉันจะไล่ยัยนั่นออก!!!”
คำสั่งเชิงขมขู่ของรองประธานตัวร้ายของโรงพยาบาลทำให้หมอมินทร์เป็นกังวลไม่น้อย เขารีบมาหาปาลิดาที่ชั้นแปดทันที โชคดีที่เธอเพิ่งเสร็จงานและกำลังนั่งคุยกับเพื่อนที่เคาน์เตอร์หน้าวอร์ด
“คุณปาลิดา ผมขอเวลาสักครู่ครับ”
เขาบอกแค่นั้นก่อนจะเดินไปหยุดรอตรงระเบียงตึก ซึ่งค่อนข้างลับตาคน
สองเพื่อนซี๊ที่อยู่เวรด้วยกันต่างพากันแปลกใจยกใหญ่ที่หมอมินทร์มาเรียกหาปาลิดาให้ออกไปพบในเวลาเกือบสามทุ่มแบบนี้ ด้วยสีหน้าท่าทางที่ไม่สู้ดีนัก ราวกับเกิดเรื่องร้ายบางอย่าง ขณะสองพยาบาลช่างเม้าท์พากันซุบซิบนินทาแบบระยะเผาขน
“มีอะไรรึเปล่าแก้ว” น้ำพราวถามอย่างเป็นกังวล
“ไม่รู้สิ”
“รีบไปเถอะ เผื่อเป็นเรื่องเร่งด่วน หมอรออยู่”
สุกัญญาดันหลังปาลิดาให้ออกไป แล้วจึงหันมองสองพยาบาลช่างเม้าท์อย่างเอาเรื่อง สองคนนั้นจึงยอมสงบปากสงบคำ หันไปทำงานของตัวเองเสีย
ปาลิดาเดินไปหาหมอมินทร์ โดยหยุดห่างจากตัวเขาประมาณสามก้าว
“มีอะไรคะ?”
“คุณไปมีเรื่องอะไรกับคุณชัชวินรึเปล่า”
ปาลิดานึกรู้ทันทีว่าเธอมีปัญหาแน่แล้ว แต่ยังทำเหมือนไม่ได้ร้อนใจอะไร
“ทำไมคะ เขาจะไล่ฉันออกเหรอ”
“แก้ว”
“กรุณาหยุดเรียกชื่อเล่นฉันค่ะ เพราะฉันอนุญาตให้คนที่สนิทกันเท่านั้น”
หมอมินทร์ถอนหายใจหนักหน่วง สายตาที่มองมาบ่งบอกถึงความห่วงใย “คุณไม่รู้เหรอว่าคุณชัชวินเป็นคนยังไง ไปมีเรื่องกับเขาได้ยังไง”
“เขาบอกคุณหมอเหรอ”
หมอมินทร์หน้านิ่วคิ้วขมวด จ้องหน้าปาลิดาอย่างเหนื่อยหนักใจ “เขาสั่งให้คุณไปพบที่ห้องวีไอพีที่ชั้นสิบสาม ถ้าคุณไม่ไป แน่นอน เขาจะไล่คุณออก”
เธอไม่แปลกใจเลย “โอเค เดี๋ยวฉันขึ้นไป”
“ทำไมคุณยังดูใจเย็นอยู่ได้”
“แล้วจะให้ฉันทำยังไงคะ ให้ฉันกรี๊ดหรือว่าร้องไห้เหมือนคนบ้าคะ”
“เขาไม่ใช่คนดีนะแก้ว” เขาเตือนเธอด้วยความหวังดี ผู้ชายคนนั้นทำในสิ่งที่ตนเองพอใจโดยไม่ห่วงหน้าตาทางสังคม หรือชื่อเสียงของโรงพยาบาลเลย นายชัชวินพร้อมจะทำทุกอย่างเพื่อตอบสนองสิ่งที่ตัวเองต้องการ ไม่ว่าสิ่งนั้นจะถูกหรือผิด!
“แล้วไงคะ”
“เขาเห็นผู้หญิงเป็นแค่ของเล่น!”
ปาลิดามองหน้าหมอมินทร์ “งั้นเหรอคะ”
“แก้ว...ผมเป็นห่วง”
“ห่วงฉันเหรอ”
“ใช่” เขายอมรับว่าเป็นห่วง “คุณก็น่าจะรู้ตัวเองนี่ แล้วจะเอาตัวเองไปเล่นกับไฟทำไม”
“อะไรนะ...รู้ตัวเอง?”
เขาไม่อยากย้ำปมชีวิตของเธอเลย แต่เขายังมองไม่เห็นวิธีที่จะยับยั้งเธอได้
“ผมกลัวว่าเขาจะทำให้คุณเจ็บ ถ้าเขาเห็น...เขาจะดูถูก เหยียดหยาม และบางทีอาจจะ...”
“เหมือนที่ผู้ชายบางคนเคยทำกับฉันน่ะเหรอคะ” เธอสวนกลับด้วยรอยยิ้มเย้ยหยัน “คิดว่าผู้ชายทุกคนต้องคิดเหมือนกันหมดเหรอ บางทีเขาอาจจะไม่เป็นอย่างนั้นก็ได้!”
หมอมินทร์หน้าซีดเผือด เขายอมรับว่ารู้สึกผิดและรู้สึกเสียใจกับเรื่องที่เขาทำกับเธอไว้
“ตอนนั้นผมยังเด็ก...”
นี่เหรอเหตุผลของเขา อย่าให้เธอด่าเลยนะ ถ้ารู้ว่าตอนนั้นยังเด็กแล้วมาขอเธอทำไม พอเธอปฏิเสธก็มอมเหล้า โอ้โลมเธอทุกวิถีทางเพื่อจะได้ร่วมรัก...
“งั้นถ้าตอนนี้คุณจะไม่หนีเหรอ”
เขาอึ้ง พูดไม่ออก...
“ฉันชักอยากรู้แล้วสิ ถ้าเกิดรองประธานเห็นของฉันขึ้นมาจริง ๆ เขาจะทำยังไง”
Latest chapter
เจ็บ บทที่68...ตอนจบ - เป้าหมายของเขา...คือเธอ
“มันอาจเริ่มจาก...” ความสงสาร...ไม่ใช่หรอก มันไม่ใช่ความสงสารเลย แต่มันเป็นความรู้สึกอยากปกป้องผู้หญิงคนนี้ต่างหาก “เริ่มจากตอนนั้น ตอนที่เธอนอนอยู่บนเตียง ใกล้กับร่างของแม่ผม ผมเช็ดน้ำตาให้เธอ เด็กผู้หญิงที่ผมเคยรู้สึกอิจฉามาตลอด ผมบอกไม่ถูกหรอกว่าทำไม แต่ผมสัมผัสถึงหัวใจที่อบอุ่นของเธอได้ ผมรู้สึกดีเวลาอยู่กับเธอ เธอมีอะไรหลายอย่างที่เหมือนแม่ของผม”ปวีณาพอจะเข้าใจ “ถ้าคุณต้องการเธอจริงๆ คุณก็ควรแสดงความจริงใจกับเธอ ทำให้เธอรู้ว่าคุณรักเธอมากแค่ไหน ฉันจะให้โอกาสคุณเป็นครั้งที่สอง หรือจะเรียกว่าครั้งสุดท้ายก็ได้ ลองจีบเธออีกครั้ง”เขายิ้มดีใจ “ขอบคุณครับ ผมจะทำให้ดีที่สุด คุณรอดูได้เลย ผมจะพิสูจน์ให้คุณเห็น”“ถ้ามันต้องใช้เวลานานล่ะ”“นานแค่ไหนผมก็จะสู้ครับ ถ้าปลายทางของผมคือเธอ ผมไม่มีวันถอย”บทส่งท้ายเป้าหมายของเขา...คือเธอส่วนเป้าหมายของเธอ...คือไปให้ไกลจากเขาเขาจะทำยังไงให้เธอใจอ่อน และยอมเชื่อใจเขาอีกสักครั้ง มันอาจเป็นเรื่องง่ายหากผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่ปาลิดา ซึ่งเป็นผู้หญิงที่ใจแข็งยิ่งกว่าหินเขาพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อเอาชนะใจเธอ ทั้งที่เขาก็สามารถเลือกใครก็ได้ เขาหล่อ รวย มี
เจ็บ บทที่67...ทำไมคุณถึงรักเธอ
“คุณวิน! พอได้แล้ว”“ไม่ต้องอายหรอกน่า คนรักกันมันน่าอายตรงไหน ผมรักปาลิดาครับทุกคน รักมาก ๆ ๆ ๆ ๆ ๆเลย”ปาลิดาอายจนแทบจะมุดแผ่นดินหนี แอบบิดแขนเขาเพื่อลงโทษความบ้าของเขา แต่เขากลับยิ้มกวนใส่เธอซะงั้น ทุกคนที่มองเหตุการณ์พากันยิ้มและปรบมือให้ท่านประธานสุดเท่กันใหญ่ โดยเฉพาะน้ำพราวกับสุกัญญาที่พากันน้ำตาไหลด้วยความดีใจ หมอมินทร์แอบยิ้มด้วยความพอใจ เขาตัดสินใจถูกที่ทำแบบนี้ เพราะนอกจากจะแก้ข่าวให้ปาลิดาได้แล้ว ชัชวินยังยอมเปิดเผยความรู้สึกต่อหน้าทุกคน ที่สำคัญกว่านั้น หมอนิวราคงยอมปล่อยเขาซะทีภูมินทร์ยกนิ้วให้ชัชวิน แล้วหันหลังเดินจากไปอย่างอารมณ์ดี ส่วนหมอนิวราทั้งรู้สึกอายและเสียหน้า จึงรีบเดินหนีไปอีกทาง “เราแต่งงานกันเมื่อไหร่ เชิญทุกคนด้วยนะ”ปาลิดาทำหน้าแทบไม่ถูก ตอนนี้เธอไม่กล้าสู้หน้าใครเลย โดยเฉพาะแม่บุญธรรมและเพื่อนทั้งสองคน “ทำแบบนี้ทำไม”“ก็อยากประกาศให้ทุกคนรู้”เธอเม้มปากแน่น อยากจะด่า “แต่เรา...”“หรืออยากให้ผมพูดมากกว่านี้ เอามั้ย”“คุณ!”ชัชวินเห็นปวีณาเดินออกไป เขาผละจากปาลิดาแล้วเดินตามปวีณาไปทันทีสุกัญญากับน้ำพราวรีบเดินมาหาเธอด้วยท่าทางราวกับมุ่งร้าย ขณะทุกค
เจ็บ บทที่66...นี่แฟนผม
“เออ ฉันก็ได้ยินมา แต่ไม่เห็นหลักฐานเลย พยาบาลคนนั้นเป็นใครก็ยังไม่รู้”ปาลิดาแอบหน้าซีด ดูเหมือนข่าวลือจะเลอะเทอะไปกันใหญ่ “ถ้าเรื่องนี้เป็นความจริง ฉันว่าพยาบาลคนนั้นน่าจะโดนไล่ออกไปแล้วล่ะ”“จริงด้วย” สุกัญญาสนับสนุน แต่น้ำพราวกลับมองปาลิดาอย่างสงสัย“ยัยแก้ว!”ปาลิดาตกใจสะดุ้ง “อะไร”“เมื่อหลายวันก่อน ท่านประธานมาถามหาแกที่เคาน์เตอร์ ถามคำถามแปลก ๆด้วย”“ถามอะไรวะ” สุกัญญาสนใจขึ้นมาเลย“ถามว่า...เธอมีแฟนแล้วอย่างนั้นเหรอ?”สุกัญญาหน้าเหวอ “ทำไม...ประธาน...ถึงอยากรู้ ว่ายัยแก้ว...มีแฟน หรือ ไม่มีแฟน”น้ำพราวจ้องหน้าเผือดสีของปาลิดาอย่างคาดคั้น หลังจากสงสัยมาสักระยะแล้ว วันนี้เธอต้องเค้นความจริงออกจากปากเพื่อนให้ได้“บางข่าวลือ บอกว่าพยาบาลที่ป้ายรถเมย์ คือพยาบาลที่สวยที่สุดในแผนกเด็ก”สุกัญญาหันมองปาลิดา ที่กลายเป็นผู้ต้องหาไปเรียบร้อยแล้ว “มีอะไรจะบอกเพื่อนมั้ย”ปาลิดาสะอึก รีบไกวมือปฏิเสธ“จะให้โอกาสอีกครั้ง พูดมาให้หมด”“จะให้พูดอะไรล่ะ มันไม่ได้...” เธอไม่อยากโกหกเพื่อนเลย แต่เธอยังไม่พร้อมจะเล่าให้ใครฟังตอนนี้ เธออยากให้ใจมันแข็งแรงขึ้นก่อน “ข่าวลือก็ข่าวลือ พวกแกก็รู้ว่ามันผ่
เจ็บ บทที่65...ข่าวลืออะไร
เมื่อจัดการกับเพื่อนเรียบร้อยแล้ว ชัชวินก็รีบตามปาลิดาไปที่ป้ายรถเมล์หน้าโรงพยาบาล เขาฝ่าผู้คนเข้าไปจนถึงตัวเธอ แล้วคว้ามืเล็กไว้แน่น“คุณ”“จะคุยตรงนี้ หรือไปกับผม”“อะไรของคุณอีกเนี่ย ปล่อยฉัน”“โอเค คุยตรงนี้ใช่มั้ย”เธอหน้าเสีย เพราะไม่ใช่แค่คนทั่วไปที่ยืนอยู่เต็มป้ายรถเมล์ แต่ยังมีบุคลากรในโรงพยาบาลอีกหลายคนที่กำลังมองมาที่เธอและเขาอย่างสงสัย“คิดจะทำอะไรของคุณ” เธอกระซิบถาม“ทำในสิ่งที่คุณไม่กล้าคิดเลยล่ะ”ท่าทางจริงจังของเขาทำให้เธอแอบกลัว “เอาไว้ค่อยคุยกัน ที่นี่ไม่เหมาะ คุณกลับไปซะเถอะ”“ผมไม่กลับ” เขากระดกคิ้วกวน ๆ “จนกว่าเราจะได้คุยกัน”“ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับคุณ”“แต่ผมมี”“งั้นก็เชิญพูดไปคนเดียว” เธอแกะมือเขาออกแล้วหันหลังจะเดินหนี“ผมรักคุณ”ปาลิดาชะงักงัน ขณะคนทั้งป้ายรถเมล์พากันหันมองเขากับเธอเป็นตาเดียว ก่อนจะเริ่มซุบซิบเม้าท์มอยด์เหมือนผึ้งแตกรัง ปาลิดาตั้งสติได้ คว้าข้อมือของเขาแล้วลากออกไปด้วยกันจนไกลพอ“เป็นบ้าอะไรของคุณเนี่ย!”“ใช่ ผมเป็นบ้า บ้าก็เพราะคุณไง”“คุณวิน!”“ผมรักคุณได้ยินมั้ย” เขามองเธอด้วยสายตาจริงจัง “ผมรักคุณยูมิ”“พอเถอะ ฉันฟังคุณมาจนเบื่อแล้ว อย่าเ
เจ็บ บทที่64...มันไม่ใช่แค่เซ็กส์...ฉันรักเธอ
“โอเค ๆ” ชัชวินพยายามใจเย็น ควบคุมสติ “เธอลางาน เพราะมีธุระกับแฟน แต่เธอมีแฟนแล้วเหรอ?”“ก็คิดว่าใช่นะคะ” น้ำพราวตอบพลางมองสีหน้าร้อนใจของท่านประธานด้วยความสงสัย“ธุระอะไร? คุณพอจะรู้มั้ย?”“ไม่แน่ใจค่ะ” แต่เขาต้องถามลงลึกรายละเอียดขนาดนั้นเลยเหรอ เขาจำเป็นต้องรู้? “อ้อ นึกออกแล้วค่ะ เห็นว่าจะไปบางแสนหรือพัทยานี่แหละค่ะ”“พัทยา! บ้าไปแล้ว!”“อะไรนะคะท่าน!”เขากัดฟันกรอด รีบเดินออกมาแล้วกดเบอร์โทรศัพท์ของก้องภพทันที“ไอ้ก้อง ไอ้ก้อง รับโทรศัพท์สิวะ!” เขารอด้วยใจลุ้นระทึก พอปลายสายรับโทรศัพท์เท่านั้นแหละ เขาก็ใส่ทันทีแบบไม่มียั้ง “มึงอยู่ไหน มึงคิดจะทำอะไร มึงหยุดคิดเลยนะ ไม่งั้น กูไม่ปล่อยมึงไว้แน่”ก้องภพถึงกับงง “เออไอ้วิน อะไรของแกวะ มาเป็นชุดเลย”“ตอนนี้มึงอยู่ไหน! มึงอยู่ไหน!”ก้องภพชะงัก ที่โดนตะคอกใส่รัว ๆ เขาไปทำอะไรผิดมารึเปล่า? “อะไรวะ เสียงดังโวยวาย ฉันก็อยู่ที่โรงพยาบาลแกนี่แหละ พอดีฉันนัดกับคุณแก้วเอาไว้น่ะ กำลังจะไปบางแสนด้วยกัน”“ไปบางแสน!”ชัชวินอ้าปากหวอ เขาก้าวเข้าลิฟต์แล้วกดเลขชั้นลานจอดรถทันที เขาไม่มีวันยอมให้ก้องภพพาปาลิดาไปทะเลอย่างแน่นอน ไม่มีวัน!เมื่อถึงลานจอ
เจ็บ บทที่63...แต่หัวใจของเขาไม่เคยโกหก
“นี่ผมต้องสอนคน....อย่างเจ้านายเหรอ?”“ก็ผมไม่เคยจีบใคร ไม่เคยชอบใครก่อนเลย ผมต้องเริ่มยังไง ต้องทำไง”“ไม่เห็นยากเลยครับ โผล่ไปหาเธอบ่อย ๆ สิครับ แล้วก็ชวนเธอไปเดต ผมว่าโปรไฟล์อย่างเจ้านาย ไม่มีผู้หญิงคนไหนปฏิเสธลงหรอก”“แล้วถ้าเธอไม่เชื่อผมล่ะ เธออาจคิดว่าผมไปหลอกเธอก็ได้” ซึ่งมีโอกาสสูงมาก ที่เธอจะระวังตัวเองไม่ให้โดนหลอกซ้ำสอง เขาไม่น่าเลย ไม่น่าคิดทำอะไรโง่เง่าปัญญาอ่อนแบบนั้นเลย “ถ้าเธอเกลียดล่ะ”“เป็นไปไม่ได้หรอกครับ เจ้านายช่วยจัดการพ่อเลี้ยงของเธอ แถมยังช่วยดูแลแม่ของเธอที่กำลังป่วยหนักไว้ด้วย ไม่มีเหตุผลที่เธอจะเกลียดเจ้านายเลย”มีสิ...มีเยอะเลยแหละ“แต่เธอไม่รู้นี่ ผมกลัวเธอจะไม่ให้อภัยผม ผมเคยทำเลวกับเธอไว้มาก เธออาจไม่เชื่อใจผมอีกแล้ว”“งั้นเจ้านายจะยอมเสียเธอไปเหรอ”“ไม่” เขาตอบทันควัน“งั้นไม่ต้องกลัวอะไรเลยครับ ไปหาเธอ ไปแสดงความจริงใจให้เธอเห็น ทำให้เธอมองมาที่เจ้านายคนเดียว ทำให้เธอรู้ว่าเจ้านายรักเธอมากแค่ไหน”ใช่แล้ว...ทำให้เธอเห็นสิว่าเขารักเธอมากแค่ไหน ทำให้เธอรู้สิว่าที่ผ่านมานั้นมันคือเรื่องจริง เขารักเธอมาตลอด เขารักผู้หญิงที่ชื่อปาลิดา แม้ปากจะพูดว่าไม่ แต
Вам тоже понравятся
เมียขัดดอก
ชะนีติดมันส์67.4K Кол-во прочтенийรวมเรื่องสั้นเสียวๆจบในตอน เล่ม1
เหมือนแพ20.1K Кол-во прочтенийร้ายรักอันธพาล 20++
ฅนบนดอย16.3K Кол-во прочтенийชายายอดเสน่หา
อักษรามณี17.1K Кол-во прочтенийปะป๊าที่แปลว่าผัวไม่ใช่พ่อ
Sun Su57 Кол-во прочтенийพิศวาสรักเมียชั่วคืน
เพียงเม็ดทราย6.8K Кол-во прочтенийพันธะร้ายรักเมียเก็บ
เม็ดขนุน88 Кол-во прочтенийสัมพันธ์ลับอาจารย์แสนร้าย
นามปากกาดาวเหนือ3.4K Кол-во прочтений
