/ โรแมนติก / เพทุบายร้ายรัก / บทที่ 1 พลอยพัดชา - 50%

공유

บทที่ 1 พลอยพัดชา - 50%

last update 최신 업데이트: 2024-10-31 14:31:59

“ความจริงแล้วราคาของพัดพารัดชามีหลายเรตค่ะ บางเม็ดก็แพงกว่าเพชรอีก บางเม็ดราคาก็อยู่ในระดับกลาง ๆ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นเนี่ย ทุกอย่างเราคุยกันได้นะคะ พลอยอยากให้คุณลูกค้าเลือกแบบหรือดีไซน์ที่ถูกใจก่อนดีกว่า ส่วนเรื่องราคาเราค่อยมาคุยกันทีหลังเนอะ” ประโยคหลังพลอยพัดชาทำทีเป็นเอามือป้องปากพูดเสียงเบาจนสองสาวที่เป็นลูกค้ายิ้มกว้าง

“แต่เราชอบวงนี้นะ ดีไซน์สวยดี ดูมินิมอลน่ารักดีละ ขอดูวงนี้หน่อยได้ไหมคะ” ลูกค้าอีกคนหนึ่งพูดขึ้น

“ได้ค่ะ วงนี้เป็นพิงค์แซฟไฟร์ ตัวพลอยจะอยู่ที่ 0.45 กะรัต เล่นไฟดีมากเลยนะคะวงนี้” พลอยพัดชาหยิบแหวนวงนั้นวางให้ลูกค้าบนถาดผ้าสักหลาด จากนั้นก็พูดต่ออีกว่า

“ตัวเรือนเป็นพิงค์โกลด์ 18K ค่ะ เพชรที่บ่าข้างเป็นเพชรแท้น้ำ 98 นะคะ ไม่ใช่เพชร CZ แน่นอนค่ะ ถ้าใส่ไม่ได้หรือไม่พอดีกับนิ้วก็สามารถปรับไซซ์ได้ไม่มีค่าบริการ แต่อาจต้องรอสินค้าประมาณห้าวันซึ่งคุณลูกค้าจะมารับเองที่ร้าน หรือจะให้ทางเราส่งทางไปรษณีย์ไปให้ก็ได้”

ในที่สุดพลอยพัดชาก็ขายแหวนพัดพารัดชากับพิงค์แซฟไฟร์ไปได้อย่างละวงรวมถึงสร้อยข้อมือพัดพารัดชาอีกหนึ่งเส้น หญิงสาวยิ้มแก้มแทบปริเพราะสินค้าสามชิ้นนั้นรวมราคาแล้วเกือบหนึ่งแสนบาท

พลอยพัดชาดูเวลา เห็นว่าเลยบ่ายโมงไปแล้วแต่ตนยังไม่ได้กินข้าวกลางวันจึงคิดจะสั่งมากินที่ร้านแทนเพราะไม่มีอารมณ์ไปนั่งกินข้าวคนเดียว ขณะที่เธอกำลังจะหยิบโทรศัพท์มาสั่งข้าว ประตูร้านก็ถูกเปิดออกพร้อมกับร่างของใครคนหนึ่งเดินเข้ามาในร้าน ครั้นพอหญิงสาวหันหน้าไปมองก็ต้องเบิกตากว้าง

“อุ๊ยตาย นึกว่าสาวสวยที่ไหนเสียอีก ที่แท้ก็แม่ซุปตาร์คิวทอง แม่นางร้ายเบอร์หนึ่งนี่เอง ทำไมวันนี้ถึงว่างมาหาเพื่อนหาฝูงได้ยะ” พลอยพัดชายิ้มกว้างเมื่อเพื่อนสนิทอย่างนิ้ง นลินทราแวะมาเยี่ยมหาถึงที่ร้าน

“แหม ฉันก็ต้องคิดถึงหล่อนน่ะสิยะถึงได้แวะมา ถ้าไม่คิดถึงฉันไม่แวะมาหรอกย่ะแถวนี้น่ะ รถติดบรรลัย”

นลินทราเบ้ปากเมื่อพูดถึงการจราจรย่านใจกลางเมือง เจ้าตัวนั่งบนเก้าอี้สตูลยกสูง ก่อนหันไปยิ้มหวานให้พนักงานทุกคนในร้านอย่างเป็นกันเอง จากนั้นก็พูดกับพลอยพัดชาว่า

“ไปหาอะไรกินกันดีกว่า ตั้งแต่เช้าฉันยังไม่กินข้าวเลยเพราะตื่นมาก็สิบโมงกว่าเข้าไปแล้ว”

“วันนี้แกว่างทั้งวันเลยรึเปล่า เย็นนี้ไปหาอะไรดื่มแล้วฟังเพลงเพลิน ๆ กันดีไหม” พลอยพัดชาเห็นว่านานทีเพื่อนสนิทจะแวะมาหาเพราะอีกฝ่ายเป็นนักแสดงคิวทองที่มีผลงานต่อเนื่องตลอดทั้งปี จึงอยากใช้เวลากับนลินทราให้มากหน่อย

“ได้สิไม่มีปัญหา วันนี้กับพรุ่งนี้น้าจินนี่ให้ฉันพักได้เต็มที่เลย”

นลินทรายักคิ้วให้ ซึ่งน้าจินนี่ที่พูดถึงก็คือจินตวาตี ผู้จัดการส่วนตัวที่มีเด็กนักแสดงในสังกัดหลายสิบคน และยังเป็นน้าแท้ ๆ ของพลอยพัดชาอีกด้วย

“เฮ้อ จะว่าไปแล้วฉันก็ไม่ได้เจอน้าจินนี่มาเป็นอาทิตย์แล้วนะเนี่ย คิดถึงจังเลย” พลอยพัดชาถอนหายใจแผ่วเมื่อนึกถึงผู้เป็นน้า

จินตวาตีเป็นสตรีข้ามเพศ อีกฝ่ายคร่ำหวอดอยู่ในวงการบันเทิงมาร่วมสิบกว่าปีในฐานะแมวมองฝีมือดี และผู้จัดการส่วนตัวของนักแสดงชื่อดังหลายคน รวมทั้งนลินทราด้วย พลอยพัดชาตกอยู่ในความดูแลของจินตวาตีตั้งแต่ขึ้นชั้นมัธยมสี่ เพราะบิดามารดาเสียชีวิตจากอุบัติเหตุทั้งคู่ หญิงสาวจึงรักและผูกพันกับผู้เป็นน้าไม่ต่างจากแม่แท้ ๆ คนหนึ่ง

“น้าจินนี่งานเยอะมากแก นี่ขนาดว่าจ้างคนมาดูแลดาราแต่ละคนเพิ่มแล้วนะ แทบจะประกบหนึ่งต่อหนึ่งแต่น้าจินนี่ก็ยังหัวหมุนอยู่ ช่วงนี้กำลังเทรนเด็กใหม่สองคนติวเข้มเรื่องการแสดงกันน่าดู” นลินทราพูดไปตามที่ตนรู้มา

“แหม ใครจะเหมือนแกล่ะยายนิ้ง ลอยลำแล้วนี่ น้ำตาสั่งได้ สายตาเวลาจิกนางเอกแต่ละทีนี่เหมือนโกรธกันมาแต่ชาติปางก่อน”

พลอยพัดชาพูดกลั้วหัวเราะ ก่อนจะคว้ากระเป๋าสะพายเดินออกมาจากด้านหลังตู้โชว์สินค้าแล้วพยักหน้าให้เพื่อน นลินทราจึงลงจากเก้าอี้สตูลมายืนบนพื้นแล้วหยิบโทรศัพท์ยื่นส่งให้พลอยพัดชา

“เดี๋ยวสิแก ถ่ายรูปให้ฉันก่อน ฉันจะเอาไปลงไอจีแล้วแท็กร้านแก”

จากนั้นก็หันไปหาพนักงานในร้านแล้วพูดเสียงแหลมอย่างตอนที่ตนรับบทนางร้ายเวลาเล่นละครด้วยท่าทางทีเล่นทีจริงว่า

“ไหนคะไหน ในร้านนี้สร้อยเส้นไหนแพงสุด จัดมาให้ฉันหน่อยสิ เร็ว ๆ เข้าอย่าให้องค์แม่ต้องลง”

พนักงานพากันหัวเราะคิกคักเพราะรู้ดีว่าอีกฝ่ายมักชอบเล่นแบบนี้เสมอ เมื่อหันไปมองพลอยพัดชาแล้วเห็นเจ้านายพยักหน้าอนุญาต จึงไขตู้แล้วหยิบเอาชุดทับทิมล้อมเพชรขึ้นมาหนึ่งชุด ซึ่งประกอบไปด้วยสร้อยคอ แหวน และต่างหู แต่นลินทราหยิบแค่สร้อยคอกับแหวนขึ้นมาสวมเท่านั้น เพราะขี้เกียจถอดต่างหูที่ตนใส่อยู่

นางร้ายเบอร์หนึ่งโพสท่าให้เพื่อนถ่ายไปหลายภาพ เสร็จเรียบร้อยก็ถอดสร้อยกับแหวนวางคืนไว้ที่เดิม จากนั้นก็พากันเดินออกจากร้าน

“แกอยากกินอะไร หรือจะกินที่ไหนดีล่ะ” พลอยพัดชาหยุดเดินเพราะอยากรู้จุดหมายปลายทางก่อน

“ไปกินร้านพี่ออยแถวเอกมัยละกัน วันก่อนฉันเข้าฉากกับเขาแล้วเขาให้นามบัตรไว้น่ะ เขาเปิดภาพในโทรศัพท์ให้ดูด้วยนะ ร้านเขาแต่งน่ารักมากเลยแก ฉันคิดว่าแกต้องชอบแน่เลย ไปรถฉันนะจอดไว้ในโรงแรมน่ะ”

“ได้เลย ถ้าอย่างนั้นวันนี้เราสองคนก็ไปแรดกันได้ทั้งวันเลยน่ะสิ นี่ยายนิ้ง ถ้าคืนนี้แกเมาหนักมากก็ไปนอนคอนโดฯ ฉันนะ ฉันจะขับรถแกเอง ส่วนรถฉันก็เอาจอดไว้ที่โรงแรมนี่แหละเพราะมันไม่หายหรอก”

“จัดไปค่ะเพื่อน”

สองสาวเดินคุยกันไปพลางหัวเราะไปพลางจนกระทั่งขึ้นมานั่งบนรถของนลินทรา หัวคิ้วของพลอยพัดชาขมวดมุ่นทันทีเมื่อเห็นสภาพภายในรถยุโรปยี่ห้อดังจึงบ่นให้เพื่อนอย่างอดไม่ได้

“นังนิ้ง! นี่มันอะไรเนี่ย ทำไมรถแกมันรกแบบนี้ แกช่วยให้เกียรติตราดาวสามแฉกที่ติดอยู่หน้ารถแกหน่อยได้ไหมอีบ้า ดูสิเนี่ยทั้งเสื้อผ้า รองเท้า เศษกระดาษอะไรวุ่นวายไปหมด”

“เออน่า แกอย่าเพิ่งมาเจ้าระเบียบใส่ฉันตอนนี้เลย มานั่งเร็ว ฉันมีเรื่องจะเม้าท์” นลินทรารวบกระดาษหลายปึกซึ่งเป็นบทละครที่ตนใช้ท่องเอาไปไว้ที่เบาะหลัง พลอยพัดชาจึงขึ้นไปนั่งได้

หลังจากที่รถออกตัวไปได้สักพัก นลินทราก็เริ่มพูดเรื่องสำคัญให้เพื่อนฟังทันที

“พลอย พี่พัฒน์กลับมาจากเมืองนอกแล้วนะแก”

“พัฒน์ไหนอีกวะ” พลอยพัดชาทำหน้าสงสัย นลินทราจึงใช้นิ้วจิ้มขมับอีกฝ่ายไม่แรงนัก

“แฟนเก่าแกไงเล่า ที่นังสนิมมันแย่งไปน่ะ” นังสนิมที่พูดถึงก็คือกนกลดา ซึ่งมาจากคำว่านุ่มนิ่มสนิมสร้อย อันเป็นบุคลิกของอีกฝ่ายที่เรียบร้อยดั่งผ้าพับไว้

이 책을 계속 무료로 읽어보세요.
QR 코드를 스캔하여 앱을 다운로드하세요

최신 챕터

  • เพทุบายร้ายรัก   บทส่งท้าย - 100%

    “พลอย” เขาเรียกเธอเสียงพร่า หญิงสาวจึงแกล้งละเลงลิ้นลงบนกล้วยอีกครั้งพลางตอบรับเบา ๆ“ขา พี่อยากทำงานก็ทำไปสิคะ พลอยก็แค่...หิว”พูดจบเธอก็ส่งกล้วยเข้าปากไปอีกครั้ง และเช่นเคยที่เธอไม่ยอมกัดกินมัน แต่กลับเอาออกมาแล้วส่งเข้าไปใหม่อีกสองสามครั้ง จนในที่สุดธามก็พับหน้าจอคอมพิวเตอร์ลงเพื่อปิดเครื่อง ก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง“อุ๊ย!” สายตาของพลอยพัดชาหยุดอยู่ที่เป้ากางเกงเขาทันที เพราะตอนนี้มันเป็นรูปเป็นร่างจนเห็นเด่นชัด“ตื่นแล้วอะ ทำยังไงดีน้า” หญิงสาวใช้นิ้วชี้ลากเบา ๆ ไปตามรอยที่นูนขึ้นมาอย่างยั่วเย้า“ยั่วเก่งดีนักนะ แล้วอย่ามาบ่นละกันว่าปวดขาปวดเอว”เขาพูดจบก็คว้าสูทมาพาดไว้ที่แขนเพื่อเป็นการบังเป้ากางเกงไปด้วย มืออีกข้างก็โอบเอวภรรยาจอมยั่วพลางกระซิบว่า“กล้วยนี้มันไม่อร่อยหรอก ขึ้นไปกินกล้วยกับพี่บนห้องดีกว่า อร่อยกว่าเยอะแถมกินได้ไม่อั้น”พลอยพัดชายิ้มกริ่มพลางทิ้งกล้วยหอมนั้นลงถังขยะทันที จากนั้นก็เดินตามสามีออกจากห้องทำงานแล้วขึ้นลิฟต์ไปที่ชั้นบนสุ

  • เพทุบายร้ายรัก   บทส่งท้าย - 50%

    สองปีต่อมาพลอยพัดชามองเงาตัวเองในกระจกแล้วอดยิ้มไม่ได้ ตอนนี้พุงของเธอป่องมากราวกับลูกโป่งใบใหญ่ เธอตั้งครรภ์ได้แปดเดือนแล้ว อีกไม่นานก็จะได้เจอหน้าสาวน้อยที่อยู่ในพุง หญิงสาวรู้สึกตื่นเต้นเสียจนแทบนับวันถอยหลังรอแต่คนที่ตื่นเต้นที่สุดเห็นจะเป็นคนที่กำลังจะได้เป็นพ่อ เพราะตั้งแต่รู้ว่าเด็กในครรภ์เป็นลูกสาว ธามก็ลงทุนจัดห้องไว้รอรับด้วยตัวเอง ตั้งแต่ทาสีผนังเป็นสีชมพูอ่อน ซื้อเตียงและเปลเจ้าหญิงเอาไว้รอ รวมถึงเสื้อผ้าและข้าวของเครื่องใช้ต่าง ๆ ก็ล้วนเป็นสีชมพูและไม่ใช่แค่ธามเท่านั้นที่เตรียมห้องไว้รอบุตรสาวคนแรก จินตวาตีก็เช่นกันที่จัดเตรียมห้องไว้รอต้อนรับหลานสาวคนแรกที่จะได้เรียกตนว่าคุณยายหญิงสาวหยิบโลชั่นสำหรับกันรอยแตกลายมาทาเบา ๆ ที่หน้าท้อง เพราะแม้จะใกล้ได้เป็นคุณแม่แล้ว แต่ร่างกายส่วนอื่นของพลอยพัดชาก็ยังคงสภาพเดิม มีเพียงหน้าอกเท่านั้นที่ขยายใหญ่ขึ้นมาอีกเล็กน้อยเพื่อเป็นแหล่งอาหารของเจ้าตัวเล็กในครรภ์ทว่าตอนนี้คนที่ดูจะคลั่งไคล้กับหน้าอกที่ขยายใหญ่ขึ้นของเธอเป็นพิเศษ เห็นจะเป็นสามีของเธออ้อมกอดอบอุ่นจากด้านหล

  • เพทุบายร้ายรัก   บทที่ 24 ของรักของหวง - 100%

    พลอยพัดชากับนลินทรายืนมองผืนน้ำสีเขียวมรกตด้วยแววตาระยิบระยับ นานมากแล้วที่ไม่ได้มาเที่ยวพักผ่อนหย่อนใจ เพราะฉะนั้นมาทะเลครั้งนี้พวกเธอจะต้องเก็บเกี่ยวความสุขเอาไว้เติมพลังชีวิตให้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้“พี่ธามไปไหนน่ะ” นลินทราถามถึงแฟนหนุ่มของเพื่อน“ไม่รู้สิ เห็นมีโทรศัพท์มาเมื่อกี้แล้วก็เดินไปคุยที่อื่นน่ะ” พลอยพัดชาตอบก่อนจะหันไปโบกมือให้จินตวาตีที่กำลังนั่งทาครีมกันแดดอยู่ในที่ร่ม“น้าจินนี่เอาชุดว่ายน้ำกับพร็อพมาเพียบเลยแก ทั้งหมวกเอย ผ้าคลุมเอย คือนางไม่ได้จะมาเล่นน้ำหรอก แต่จะมาเพื่อถ่ายรูปโดยเฉพาะ เห็นบอกว่าจะเก็บไว้ดูตอนแก่” พลอยพัดชาได้ที จึงแอบเม้าท์ผู้เป็นน้า“ว่าแต่น้าจินนี่ ตัวเองก็เหมือนกันนั่นแหละ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะยะ มาเที่ยวแค่สี่วันแต่กระเป๋าเดินทางตั้งสองใบ อีบ้า ทำอย่างกับจะมาอยู่เป็นเดือน” นลินทราค้อนให้เพื่อน พลอยพัดชาจึงได้แต่หัวเราะคิกคักทั้งสองสาวเห็นว่าเริ่มมีนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติออกมาที่ชายหาดกันบ้างแล้วจึงหันไปมองหน้ากัน“ฉันว่าเราไป

  • เพทุบายร้ายรัก   บทที่ 24 ของรักของหวง - 70%

    “เจ้าค่า...คราวนี้ก็ออกกันยกแผงเลยสิคะ”“ใช่ ตอนนี้ให้ฝ่ายบุคคลของส่วนกลางประกาศรับพนักงานใหม่แล้ว ส่วนคนที่จะไปแทนตำแหน่งของพิษณุกับโชคชัยนั้น พี่ว่าจะลองคุยกับคุณพ่อดูว่าจะคัดเลือกคนเก่ง ๆ ของที่นี่ไปประจำอยู่สาขานั้นดีไหม ถือเป็นการเลื่อนตำแหน่งไปในตัว แล้วพลอยล่ะเป็นไงมั่ง”“ตอนนี้ที่ร้านได้พนักงานใหม่มาเพิ่มแล้วค่ะ หน่วยก้านดีใช้ได้ ไลฟ์สดเก่งด้วยเพราะเขาเคยไลฟ์ขายเสื้อผ้ามาก่อนก็เลยคล่องมากตอนอยู่หน้าจอ ส่วนน้าจินนี่อาการดีขึ้นมากแล้ว เริ่มให้พวกพี่เลี้ยงที่ดูแลศิลปินเข้าไปคุยเรื่องงานโดยตรงในห้องพักได้แล้วค่ะ เพราะจะได้ช่วยฟื้นความจำด้วย”“พูดถึงเรื่องนี้ก็นึกถึงไอ้ก้าว ตอนนี้ฝากขังไว้ที่เรือนจำแล้วละ รอศาลตัดสินโทษ แต่คิดว่าคงติดคุกไม่นานหรอก ไม่กี่ปี แต่เรื่องของเพื่อนพลอยนี่สิ กว่าคดีจะเสร็จสิ้นคงอีกนานเลย น่าจะเป็นปี”พลอยพัดชาได้ยินอย่างนั้นก็รู้ทันทีว่าเขาหมายถึงกนกลดา“ว้าย อย่ามาพูดอย่างนี้นะ นางไม่ใช่เพื่อนพลอยสักหน่อย แค่คนรู้จักยังไม่อยากจะเป็นเลย เท่ากับว่าตอนนี้นางกับพ่อก็ยัง

  • เพทุบายร้ายรัก   บทที่ 24 ของรักของหวง - 35%

    พลอยพัดชาตื่นขึ้นมาช่วงสายเพียงลำพังบนเตียงนอนหลังใหญ่ ไม่รู้ธามไปไหน แต่เดาว่าเขาคงลงไปออกกำลังกายที่ฟิตเนสของโรงแรมตามเคยหญิงสาวพาร่างที่เมื่อยขบของตนไปเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำชำระร่างกาย ครึ่งชั่วโมงถัดมาเธอก็เดินออกจากห้องน้ำด้วยความสดชื่น แต่แล้วสายตาของเธอก็หยุดอยู่ที่กล่องกำมะหยี่สีแดงกล่องใหญ่บนเตียง ดูแล้วเหมือนกล่องใส่เครื่องประดับที่สามารถใส่ได้หลายชิ้นทั้งแหวน สร้อยคอ สร้อยข้อมือ กำไล และต่างหู“หรือว่าจะเป็นกล่องใส่นาฬิกาของพี่ธาม” เธอรู้ว่าธามเป็นคนที่ชอบสะสมนาฬิกา ก็เลยคิดว่าเขาคงหยิบมาเลือกใส่จึงไม่ได้สนใจมันอีก จากนั้นก็เดินไปที่ตู้เสื้อผ้าแล้วหยิบชุดของตนออกมาสวม“จะไม่เปิดดูหน่อยหรือ” เสียงทุ้มดังขึ้นจากหน้าประตูห้องนอน หญิงสาวจึงหันไปมองตามเสียง ธามยืนเปลือยท่อนบน ใส่เพียงกางเกงลำลองอยู่บ้านสบาย ๆ กำลังยืนกอดอกและส่งยิ้มมาให้“กล่องนาฬิกาของพี่ธามรึเปล่าล่ะคะ”“ไม่ใช่ กล่องนั้นของพลอยทั้งกล่องเลย”พลอยพัดชาเบิกตากว้าง “ถามจริง”เธอแขวนชุดไว

  • เพทุบายร้ายรัก   บทที่ 23 ล้างบาง - 100%

    “เม็ดสีเหลืองคือพลอยปลอม วิธีสังเกตอย่างง่ายเลยก็คือให้ดูประกายของมันเวลาส่องกับแสง ถ้ามีประกายรุ้งคือปลอมชัวร์ เป็นพลอยที่สังเคราะห์ขึ้นมา และอีกวิธีที่สังเกตด้วยตาเปล่าได้ก็คือให้ดูที่เส้นของพลอย พลอยบางเม็ดมันจะมีเส้นตรงเรียง ๆ กันเป็นแถบให้เห็นกันเลย แต่บางเม็ดเราก็อาจจะต้องใช้ลูปหรือกล้องส่องพระขยายดูข้างในว่ามันมีเส้น ๆ พวกนี้ไหม จำไว้ว่าต้องเป็นเส้นตรงเท่านั้น ถ้ามีเส้นโค้งให้เห็นนั่นคือปลอม และถ้าใช้ลูปส่องดูแล้วมีฟองอากาศหรือรูปร่างกลม ๆ เหมือนโดนัทกระจายอยู่ นั่นก็ปลอมเหมือนกัน” พลอยพัดชาลองให้วนิตาใช้ลูปส่องพลอยดูด้วยตัวเอง“เส้นหรือแถบสีในเนื้อพลอยมันก็เหมือนลายนิ้วมือของคนเรานั่นแหละ แต่ละเม็ดก็จะแตกต่างกันไป ไม่มีเม็ดไหนที่เหมือนกันหรอก”พลอยพัดชาอธิบายพลางเดินไปหยิบถ้วยสีขาวในตู้มารองน้ำแล้วกลับมานั่งที่เดิม“และอีกวิธีที่ง่ายในการดูด้วยตาเปล่าก็คือการจุ่มน้ำ” เธอหยิบพลอยเม็ดสีเขียวมาจุ่มลงไปในน้ำแล้วถามว่า“นิตาเห็นอะไรไหม”“เห็นค่ะ มันเป็นแถบสีเป็นเส้น ๆ” วนิตาตอบ&

더보기
좋은 소설을 무료로 찾아 읽어보세요
GoodNovel 앱에서 수많은 인기 소설을 무료로 즐기세요! 마음에 드는 책을 다운로드하고, 언제 어디서나 편하게 읽을 수 있습니다
앱에서 책을 무료로 읽어보세요
앱에서 읽으려면 QR 코드를 스캔하세요.
DMCA.com Protection Status