อัศวินพ่ายรัก

”Pirmahan mo ‘to para ma-finalize ang divorce niyo kung wala ka nang mga katanungan,” ang sabi ng babaeng nakasuot ng bulaklaking damit at itinulak niya ang isang piraso ng papel papunta may Frank Lawrence.

Nakaupo sila sa Lane Manor, at nagsalubong ang matatalas na kilay ni Frank habang nakatitig siya sa divorce agreement bago siya lumingon sa babae na mother-in-law niya, na si Gina Zonda. “Ano ‘to?”

Itinupi ni Gina ang kanyang mga braso sa tapat ng kanyang dibdib at sinabing, “Kakatapos lang maging pampubliko ang Lane Holdings—ibig sabihin lang nito na lalo lang lumalaki ang agwat sa pagitan ninyo ni Helen. Tutal wala ka namang maitutulong sa kanya sa career niya, ang tanging magagawa mo lang ay hilahin siya pababa, at dahil dito ay mas mabuting hiwalayan mo na siya sa lalong madaling panahon.”

Ngumiti ng mapait si Frank. “Ito ba ang iniisip ni Helen, o ito ba ang iniisip mo?”

Sumimangot si Gina. “Ito ang iniisip ng bawat miyembro ng pamilya ko. Siguro nga si Henry ang nagtakda ng kasal niyo ni Helen, pero naging mabuti kami sa'yo habang naging pabigat ka sa'min sa nakalipas na tatlong taon. Pirmahan mo ito kung alam mo kung anong makakabuti sa'yo.”

Huminga ng malalim si Frank.

Sa loob ng tatlong taon, ginamit niya ang lahat ng koneksyon at resource na mayroon siya, upang tulungan ang Lane Holdings na lumago mula sa pagiging isang maliit na negosyo hanggang sa maging isa itong pampublikong kumpanya.

Subalit, itinuturing lamang siya ng mga Lane na isang walang kwentang asawa… kalokohan!

Gayunpaman, sinabi niya na, “Papayag ako sa divorce, pero gusto ko munang makita si Helen.”

“Walang oras ang anak ko para sa'yo,” ang galit na sinabi ni Gina.

“Talaga?” Natawa si Frank. “Humingi siya ng divorce pero wala siyang oras para sa’kin?”

“Hmph.” Suminghal si Gina. “Mukhang hindi mo pa rin tanggap ang agwat sa pagitan niyo ng anak ko. Hinding-hindi mo maiintindihan ang bigat na pasan niya ngayong wala ka man lang maayos na trabaho.”

“Hindi, hindi ko naiintindihan.” Tumango si Frank bilang pagsang-ayon. “Pero hindi ko ‘to pipirmahan kung hindi ko siya makikita ngayon.”

Bang!

Hinampas ni Gina ang kanyang kamay ds mesa at tiningnan niya ng masama si Frank. “Matuto kang lumugar, Mr. Lawrence! Nakikipag-usap ako sa'yo ngayon upang iligtas ang dignidad mo, kaya pirmahan mo na ‘to!”

“Haha! Iligtas ang dignidad ko?” Humalakhak ng malakas su Frank bago biglang tumalim ang mga tingin niya kay Gina. “Hindi ganun kalaki ang ipinagbago ng Lane Holdings sa loob ng tatlong taon, pero natuto ka na agad kung paano magyabang.”

“Anong—” Hindi nakaimik si Gina.

“Tama na ‘yan,” isang boses ang nagsalita mula sa taas, na pumigil kay Gina bago siya muling nagbunganga.

Lumingon si Frank at nakita niya si Helen na nakasuot ng itim na business suit habang naglalakad siya pababa ng hagdan papunta sa kanila. Taglay ang kanyang kaakit-akit na katawan, makinis na balat, at nakakabighaning kagandahan, isa siyang napakapambihirang babae.

“Gusto mo akong makita?” Ang sabi niya habang naglalakad siya palapit kay Frank. “Ngayon, sabihin mo na kung anong gusto mong sabihin.”

Naglaho ang lamig sa mga mata ni Frank habang nakatingin siya sa kanyang asawa. “Sabihin mo sa'kin kung bakit gusto mo ng divorce.”

Noong ikinasal sila tatlong taon na ang nakakaraan, walang-wala ang mga Lane, ngunit sinusuportahan nila ni Helen ang isa't isa at mahal nila ang isa't isa. Nangako naman si Frank na gawing pinakamakapangyarihang dinastiya ang kanyang pamilya sa buong Riverton.

Subalit, habang lumalaki ang negosyo ng Lane Holdings sa bawat araw na lumilipas, mas humaba ang oras na ginugugol ni Helen sa opisina, na humantong sa panlalamig ng kanilang pagsasama. Gayanpaman, ikinatuwa at ipinagmalaki ni Frank na ang bata at inosenteng binibini ay naging isang malakas at matatag na babae.

Sa kasalukuyan, iniwasan lamang ni Helen ang katanungan at pinadulas niya ang isang debit card papunta kay Frank. “Naiintindihan ko na masama ang loob mo, Frank, at ako ang may ginawang mali sa'yo sa bagay na ito. Mayroong sampung milyon dito, at pwede mo ring kunin ang downtown villa—ituring mo itong alimony mo.”

Bumuntong hininga si Frank. “Hanggang ngayon, kumbinsido ka pa rin na masosolusyonan ng pera ang lahat?”

“Oo naman.” Tumango si Helen. “Kung hindi ito nasolusyonan, ibig sabihin lang nito na kulang pa ang perang ginamit mo.”

Napailing si Frank sa pagkadismaua. “Nagkakahalaga na ng 200 milyon ang Lane Holdings, at hindi pa ‘yun sapat para sa’yo?”

Inunat ni Helan ang kanyang mga braso at tumingin siya sa paligid nila. “Masyado kang naging komportable ng matagal, Frank—mababaw ka at kuntento ka na sa barya-barya lang, kaya dito na magtatapos sa mansyon na ‘to ang lahat. Pero para sa'kin, ito pa lang ang simula.”

“Totoo… Mababaw ako, pero sino ba ang nagsabi nun?”

Nagtanong si Frank, at nagkibit balikat. “Ikaw ba ‘yun, o baka si Sean Wesley?”

Napaatras si Helen, nagulat siya na alam ni Frank ang tungkol kay Sean sa kabila ng pagkukulong niya sa bahay.

Bagama't naging malapit siya kay Sean kamakailan, ang tanging gusto niya lamang ay magkaroon ng koneksyon sa kanya upang lalo pang umunlad ang Lane Holdings.

Ipapaliwanag pa lang sana ni Helen ang tungkol dito kay Frank, ngunit pinigilan niya ang sarili niya at sa halip ay bumuntong hininga siya. “Oo, siya ang tagapagmana ng isang elite family sa Rivertion, at magaling siyang manghula. Sa taglay nilang yaman at impluwensya, walang masama na bumuo ng alyansa kasama sila—maganda lang ang maidudulot nito.”

Tumango si Frank bilang pagsang-ayon, alam niya na walang makakapagpabago sa isip niya.

Nagbago na ang asawa niya, at wala nang balikan para sa kanila.

“Kung ganun, sana maging masaya ka,” Ang sabi ni Frank.”

Napirmahan na ni Helen ang divorce agreement, at pinirmahan na din ito ni Frank.

Pagkatapos, lumamig ang kanyang tingin nang itulak niya ang debit card pabalik sa mag-ina. “Sa inyo na ‘to. Simula ngayon, tapos na ang lahat ng ugnayan sa pagitan natin.”

“Nagmamataas ka lang.” Suminghal si Gina at inirapan niya si Frank, ngunit mabilis niyang kinuha ang debit card.

Samantala, naramdaman ni Helen na naluluha ang kanyang mga mata habang pinapanood niyang umalis si Frank. Walang kapanatagan ng loob—tanging kawalan lang ang naramdaman niya, na para bang may nawala sa kanyang isang mahalagang bagay.

“Mom…” Bumulong si Helen. “Sa palagay ko pinagsisisihan ko ‘to ng konti.”

“Ano bang pagsisisihan mo? Tandaan mo lang na mas dalasan mo yung pagsama mo kay Mr. King,” mariin siyang sinagot ni Gina. “Maghintay ka lang—hindi magtatagal ay aakyatin ng pamilya natin ang ranggo ng pagiging isa sa mga elite ng Riverton!”