หลังจากที่เปิดสงครามขนาดย่อมๆไปกับหญิงสาวผู้ที่เธอไม่ได้รู้จักและไม่อยากที่จะรู้จัก แต่อยากเลือกที่จะโทรมาหาเรื่องเธอก่อน จิรัสยาก็ขอจัดให้แบบพอหอมปากหอมคอ อย่าคิดว่าจะโทรมาหาเรื่องเธอก่อนแบบนี้แล้วเธอจะยอม เพราะเรื่องนี้ถ้าจะโทษก็ควรจะไปโทษตัวฝ่ายชายมากกว่าที่ไม่รู้จักพอเอง ก็ในเมื่อทั้งๆที่ตัวเองมีเจ้าของอยู่แล้วแท้ๆ แต่กลับมายุ่งวุ่นวายกับเธอไม่หยุดจนเป็นสาเหตุให้เธอต้องถูกไล่ออกจากงานมาสดๆร้อนๆ
พอพูดถึงตัวต้นเหตุแล้วจิรัสยาก็อดที่จะเกิดความรู้สึกแปลกๆไม่ได้ เธอไม่รู้ว่ามันคืออะไร รู้เพียงแค่ว่าภายในใจกำลังรู้สึกปั่นป่วนกระวนกระวายจนอยากจะทึ้งหน้าใครเข้าสักคน ดูเอาเถอะ ก่อเรื่องสร้างความวุ่นวายให้ชีวิตเธอมาขนาดนี้แต่เขากลับเงียบหายไป นี่เขาจะรับรู้บ้างหรือเปล่าว่ากำลังสร้างปัญหาให้กับชีวิตเธอขนาดไหน
ก๊อกๆๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้นมาสองสามที พอเดินเข้าไปส่องดูที่ช่องตาแมวก็เห็นว่าชนัญญายืนอยู่
"พี่ฝ้ายมีอะไร"
"จี แกถูกให้ออกจากงานจริงๆหรอ เห็นหนูนาโทรมาบอกเมื่อกี้ นี่มันเกิดเรื่องบ้าอะไรขึ้น" ชนัญญาเขย่าแขนจิรัสยาหน้าตาตื่นด้วยความเป็นห่วงรุ่นน้องคนสนิท
"ก็ตามที่เจ้รู้มานั่นแหละ ส่วนสาเหตุก็มาจากคนที่เจ้เชียร์นักเชียร์หนาไงว่าให้จีรีบตะครุบได้เลยถ้าเขามาจีบ"จิรัสยาเดินตรงเข้ามาในครัวหลังจากที่เปิดประตูให้ชนัญญาได้เข้ามาแล้ว
"นี่แกอย่าบอกนะว่าเกี่ยวกับคุณทิม เฮ้ย เป็นไปได้ยังไง แล้วมันเกี่ยวอะไรกับการที่คุณทิมชอบแกแล้วแกถูกไล่ออกจากงานด้วยอ่ะ" ชนัญญายังคงตามไปซักไซ้ไม่ยอมหยุด
"เกี่ยวยังไงจีไม่รู้ แต่ที่รู้ๆก็คือพึ่งมีผู้หญิงโทรมาหาจีเมื่อสักครู่เรื่องเขา"
"ผู้หญิงที่ไหนอ่ะแก ตั้งแต่รู้จักคุณทิมมาฉันยังไม่เคยเห็นว่าเขาจะให้อำนาจผู้หญิงคนไหนในการเป็นเจ้าเข้าเจ้าของเขาเลยสักคน"
"นี่ขนาดเจ้รู้แล้วนะว่าผู้ชายคนนี้เป็นคนยังไงแต่เจ้ก็ยังเชียร์ผู้ชายคนนี้ให้จีเนี่ยนะ" ชนัญยาได้เพียงแค่ยิ้มแหยๆกับสิ่งที่จิรัสยาถาม จะว่าไปเธอเองก็แค่ไม่นึกว่ามันจะเป็นเรื่องราวลามปามใหญ่โตแบบนี้ แค่เธอเห็นว่าช่วงนี้จิรัสยาพึ่งอกหักมา ก็เลยแค่อยากให้จิรัสยาได้พบเจอผู้คนใหม่ๆ จะได้ผ่อนคลายลงบ้าง
ซึ่งเหตุผลจริงๆที่เธอเชียร์ให้จิรัสยาได้รู้จักกับทิมมากขึ้น อย่างน้อยก็เพราะว่าเท่าที่รู้จักกับทิมมา ถ้าไม่นับเรื่องที่รอบตัวเขามักจะมีผู้หญิงมาไล่ห้อมล้อมแล้วล่ะก็ ทิมถือว่าเป็นผู้ชายที่นิสัยดีมากๆคนหนึ่งเหมือนกัน ภายในใจลึกๆก็ได้แต่หวังว่าหากสองคนนี้ได้ลองศึกษากัน ไม่แน่ว่าอะไรดีๆอาจจะตามมาก็ได้ใครจะไปรู้เธอคิดแค่นั้นเองจริงๆ แต่ก็อย่างว่าหล่อรวยแบบทิมถ้าไม่มีผู้หญิงมาสนใจเลยนี่ก็คงจะแปลก
"เฮ้อ แล้วนี่แกจะเอายังไงต่อ"
"จะเอาไง จีก็คงต้องหางานใหม่ไง"
"แล้วแกคิดว่าจะไปทำงานอะไร"
"ยังไม่รู้เหมือนกัน แต่ว่าถ้าเป็นไปได้บอกตรงๆว่าช่วงนี้จีเบื่อกรุงเทพมากๆ อยากหลบไปอยู่ไกลๆแถวๆทะเล"
"นี่แกพูดจริงๆป่ะ?" ชนัญญาทำหน้าซีเรียส ส่วนจิรัสยาเองก็ทำหน้างงๆ
"จริงสิ ทำไมอ่ะ"
"งั้นฉันคิดว่าฉันช่วยแกหางานได้แล้วล่ะ"
หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปอยู่ดีๆตอนนี้จิรัสยาก็ทำราวกับว่าได้วาร์ปหายตัวมาอยู่อีกที่หนึ่งได้สมใจ งานใหม่ของเธอคือพนักงานต้อนรับของโรงแรมชื่อดังระดับหกดาวซึ่งตั้งอยู่บนเกาะชื่อดังแห่งหนึ่งทางภาคใต้
ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้นจากการจัดการให้ของชนัญญาทั้งหมด โดยเธอบอกว่าแฟนหนุ่มของเธอพึ่งจะเอ่ยปากกับเธอมาเมื่อไม่กี่วันนี้เองว่าต้องการพนักงานต้อนรับสำหรับที่นั่นพอดี ถ้าหากว่าเธอสนใจเขายินดีจ่ายเงินเดือนให้เธอมากกว่างานที่ทำอยู่ถึงสองเท่า เพราะไม่ต้องการให้เธอเหนื่อยมาก แต่ด้วยความที่ว่าเธอนั้นมีใจรักในอาชีพแอร์โฮสเตสมากกว่า จึงได้แต้ปฏิเสธแฟนหนุ่มไป และพอดิบพอดีดันเป็นช่วงจังหวะที่จิรัสยาต้องการหางานใหม่ พอชนัญญาเอ่ยปากชวนเธอจึงได้เอ่ยปากตอบรับทันที ทุกอย่างลงล็อกราวกับถูกกำหนดไว้ ตอนนี้เธอได้ย้ายมาอยู่ที่นี่แล้วสมใจ
"น้องจี เป็นยังไงบ้าง ทำงานที่นี่พอจะไหวมั้ย" พิศมัยผู้จัดการใหญ่สุดของที่นี่เดินแวะเข้ามาถามเธอด้วยสีหน้าท่าทางยิ้มแย้ม
"ไหวค่ะคุณพิศมัย จีอาจจะยังงงๆหน่อย แต่จะพยายามปรับตัวให้เร็วที่สุดค่ะ"
"ดีจ๊ะ ถ้ามีอะไรไม่เข้าใจตรงไหนก็ถามชะเอมกับพราวฟ้าได้เลยนะ สองคนนั้นรู้หมด" พิศมัยหันไปบอกกับพนักงานทั้งสองที่ยืนอยู่ใกล้ๆกัน
"ขอบคุณค่ะ" จิรัสยายกมือไหว้ขอบคุณผู้จัดการใหญ่ก่อนจะหันไปยิ้มให้พนักงานรุ่นพี่ทั้งสองของที่นี่
"จีฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะพี่ๆ มีอะไรช่วยแนะนำจีได้เต็มที่เลยค่ะ"
"ไม่ต้องห่วงจ๊ะจี อยู่กับพวกพี่สบายๆไม่ต้องคิดมาก"ชะเอมบอกกับรุ่นน้องด้วยสีหน้าท่าทางเป็นมิตร เธอคงยังต้องการเวลาในการปรับอีกหน่อย เพราะอะไรๆที่คุ้นเคยตอนนี้เท่ากับว่าเธอต้องเริ่มนับหนึ่งใหม่ ทั้งงาน เพื่อนร่วมงาน ที่ยู่อาศัย ชนัญญาบอกว่าเธอและภาคินจะตามลงมาเยี่ยมในอีกสองอาทิตย์ พอได้ยินชื่อภาคินกลับพาลทำให้ความคิดเธอเตลิดเลยไปถึง เขา ตัวต้นเรื่อง ผู้ที่ทำให้เรื่องราวทั้งหมดยุ่งเหยิง เขาหายเงียบไปเลยราวกับว่าเธอและเขาไม่เคยได้รู้จักกัน
จิรัสยารู้สึกหายใจติดขัดราวกับว่ามีอะไรมาบีบรัดกลางอกจนทำให้เธอหายใจไม่โล่ง นี่เขาจะรู้บ้างหรือเปล่านะว่าตอนนี้เธอและเขาอยู่ห่างกันไกลกันออกไปอีก แต่คนอย่างเขามีหรือจะสนใจ วันๆคงเอาแต่พาคู่ควงของตนเองไปนั่นไปนี่หรือไม่ก็คงกำลังเอาอกเอาใจว่าที่คู่หมั้นอยู่จนไม่มีเวลารับรู้ว่าคนรอบข้างมีใครคนใดหายไปบ้าง
จิรัสยาเกลียดเขา เกลียดที่เขาแอบเข้ามาวนเวียนอยู่ในหัวทั้งๆที่เธอไม่เคยอนุญาต ศรีษะทุยงามพยายามสะบัดไล่ความคิดก่อนจะค่อยๆตั้งสติและทำหน้าที่ของตัวเองต่อไปใหม่
'ขออย่าได้เจอะเจอกันอีกเลย ฉันเกลียดคุณ'
"ไม่คิดเลยนะว่าจะได้เจอจีที่นี่"
"อ๊ะ ๆ อ๊า ไม่ไหวแล้วค่ะคุณทิม จีไม่ไหว"เสียงเนื้อกระทบเนื้อที่ดังกระทบกันจนสั่นผืนน้ำนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน พอกลับมาจากกรุงเทพได้ ทิมก็เอาเรือออกแล้วนำมาจอดลอยไว้อยู่กลางทะเล วันๆไม่ทำอะไร ตั้งหน้าตั้งตาทำแต่เรื่องอย่างว่า นี่สามวันมาแล้ว ทิมยังเอาแต่หมกมุ่นอยู่กับเธอโดยไม่คิดจะทำอย่างอื่น มิหนำซ้ำพ่อคนบ้ากามยังมาบังคับให้เธอทำมันไปกับเขาด้วย"ขย่มอีกสิครับยาหยี ขย่มผมแรงๆ""แต่จีเหนื่อยจนหมดแรงแล้วนะคะ วันนี้คุณเล่นให้จีขย่มมาตั้งแต่เช้า จนตรงนั้น..ของจี บานนน ไปหมดแล้วค่ะ""จี! พูดจาน่าเกลียดแบบนั้นได้ยังไง ของจีออกจะทั้งนุ่มแล้วก็ยังฟิต บานเบินอะไรกันครับ""พูดจริงๆค่ะ คุณทิมหัดทำอย่างอื่นบ้างเถอะค่ะ ไม่ใช่คิดว่าตัวเองรวยแล้วไม่ยอมทำอะไร คนบ้าอะไรมานอนจอดเรือข้ามคืนข้ามวันเพื่อมีเซ็กซ์""ก็ผมชอบบรรยากาศนี่ โรแมนติกดีออก ยิ่งได้'เอา'จีวันละสี่ห้ารอบแบบนี้ทำให้ผมรู้สึกกระชุ่มกระชวยดีชะมัด""คุณกระชุ่มกระชวยอยู่คนเดียวน่ะสิคะ ส่วนจีจะ บานแล้วบานอีก""จี! หยุดพูดจาห่ามๆแบบนี้เดี๋ยวนี้เลยนะ ถ้าจีบอกว่าไหนๆจีก็บานแล้ว งั้นมานอนอ้าขาตรงนี้เร็ว ขอเสียบอีกรอบ เพราะว่าเมื่อกี้ผมยังไม่แตกเลย"
สรุปก็คือพราวฟ้าไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับเธออีกเพราะว่าไม่สามารถทนเป็นเพื่อนกับใครก็ตามที่ได้หัวใจของทิมไปครองได้ เธอบอกว่าสำหรับเธอแล้วทิมคือเจ้าของหัวใจของเธอมานานและเป็นเพียงเขาคนเดียวมาตลอด ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้และไม่เคยรู้ แม้จะรู้ตัวเองดีว่าไม่มีทางที่ทิมจะหันมามองแต่เธอก็ไม่สามารถทำใจได้จริงๆกับความจริงที่ว่าทิมรักคนอื่น เธอขอให้จิรัสยาใช้ชีวิตกับทิมให้มีความสุขแต่ขอแค่อย่ามายุ่งเกี่ยวกับเธออีกเพราะเธอคงไม่สามารถทนเห็นภาพความเจ็บปวดนั้นได้ "เป็นอะไรครับหน้าเครียดเชียว"ทิมหันมาจับมือเธอเอาไว้หลังจากที่เครื่องบินลงจอดและตอนนี้เธอกับเขาก็นั่งอยู่บนรถตู้คันใหญ่มุ่งหน้าตรงไปยังบ้านของเธอ "บ้านดารารัตน์" ซึ่งเวลานี้มีมารดาของเธออาศัยอยู่กับแม่บ้านคนสนิทอีกสองคนรถตู้สีดำคันใหญ่ค่อยจอดเรียบไปกับบริเวณริมรั้ว จิรัสยามองบ้านหลังนี้แล้วก็น้ำตาไหลออกมาอย่างไม่สามารถห้ามได้ ในที่สุดเธอก็ได้กลับมายังบ้านหลังนี้อีกครั้ง บ้านที่เธอเติบโตมาและได้วิ่งเล่นมาตั้งแต่ยังเด็ก"เข้าไปหาคุณแม่ของจีกันเถอะ ผมอยากเข้าไปฝากเนื้อฝากตัวเป็นลูกเขยจะแย่แล้ว""แน่ใจหรอคะว่าแม่จีจะอนุญาต""เชื่อมือผมสิ"จิรัสยาพาทิม
เช้านี้จิรัสยาลืมตาตื่นมาท่ามกลางเตียงสีขาวสะอาดตาขนาดหกฟุต เมื่อคืนหลังจากตกลงกับทิมในเรื่องของบทพิสูจน์รักแท้จนเป็นที่น่าพอใจแล้ว เขาก็จัดการให้เธอมาพักที่ในส่วนนี้โดยมีข้อแม้ว่าระหว่างนี้เขาจะต้องไม่ฉวยโอกาสกับเธอโดยเด็ดขาดและเป็นอันว่าทิมเองก็ตกลงแค่มีข้อแม้ว่าเธอจะต้องอยู่ให้เขาพิสูจน์รักเเท้ที่นี่ขาเรียวยาวค่อยๆก้าวลงจากเตียงค่อยๆ เสื้อผ้าข้าวของๆเธอถูกเก็บออกมาจากที่พักพนักงานตั้งแต่เมื่อวานด้วยฝีมือของเขา และยังกับชับกับเธออีกว่าให้อยู่เฉยๆที่นี่โดยที่ไม่ต้องทำอะไร ระหว่างนี้เขายังคงจ่ายเงินเดือนให้เธอตามปกติ จิรัสยายืนมองตัวเองในกระจกก่อนจะเกาศรีษะแกรกๆ มันจะเป็นไปได้อย่างไรกันที่อยู่ๆจะมาบอกให้เธออยู่เฉยๆ คนเคยทำงานมาตลอด ถ้าขืนเป็นแบบนี้เธอคงได้เป็นบ้า"ตื่นแล้วหรอครับ ผมเตรียมอาหารเช้าให้จีเสร็จแล้ว ออกไปทานเลยมั้ย" ทิมเดินเข้ามาหาคนตัวเล็กก่อนจะหอมจุ๊บลงไปที่บนหน้าผากหนึ่งทีจากนั้นจึงจูงมือเธออกไป ขณะที่กำลังถูกทิมประเคนป้อนนั่นป้อนนี่ให้ เสียงข้อความจากมือถือก็ดังขึ้น จิรัสยาจึงหยิบมันขึ้นมาดู ปรากฎว่าคือข้อความจากชนัญญาที่แนบไฟล์ภาพมาด้วย'ไหนบอกว่าเกลียด อ๊ะๆยังไงน้า
ข้อมือน้อยๆยังคงถูกทิมดึงให้เดินตามหลังเขาไปติดๆจนมาถึงด้านข้างของโรงแรมทิมก็พาเธอขึ้นมานั่งบนรถของทางโรงแรมที่จอดรออยู่ ก่อนจะบอกให้คนขับมุ่งหน้าตรงไปยังวิลล่าส่วนตัวของเขา"ต่อไปนี้จีไม่ต้องไปทำงานที่นั่นอีกแล้วนะ""นี่คุณไล่จีออกหรอคะ" จิรัสยาหน้าเครียด"ใช่ ผมไล่จีออกจากการเป็นพนักงานของทางโรงแรม""ใจร้าย ไม่มีเหตุผล ทั้งๆที่ผู้หญิงของคุณเป็นคนมาหาเรื่องจีก่อนแท้ๆ แต่คุณกลับคิดว่าจีเป็นคนผิด นี่มันครั้งที่สองแล้วนะคะที่ผู้หญิงของคุณทำจีเดือดร้อนจนถึงกับต้องออกจากงาน" จิรัสยายังคงต่อว่าออกมาปาวๆยาวเหยียดอย่างอดไม่ได้ เธอทั้งโกรธ เสียใจและน้อยใจที่ชีวิตตั้งแต่เจอเขามามีแต่เรื่องวุ่นวายไม่จบไม่สิ้นพอจังหวะที่รถจอดจิรัสยาก็เปิดประตูก้าวลงไปทันที ขาเรียวเดินตรงเข้ามาในวิลล่าหรูอย่างลืมตัวก่อนจะเปิดประตูเข้าไปราวกับว่าตัวเองนั้นคุ้นเคยกับสถานที่แห่งนี้ดี"จี" ทิมเดินตามเข้ามาแล้วหยุดเรียก พอได้สติและเห็นว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ที่ไหนจิรัสยาก็ได้แต่อึกอัก"ขอโทษค่ะจีลืมตัวจนถือวิสาสะเดินเข้ามาในที่ส่วนตัวของคุณ" ใบหน้างามก้มลงน้อยๆและไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมาสบตา"ผมไม่ได้ว่าอะไร จีสามารถไปที่ไหนก
ช่วงนี้จิรัสยาทำงานแบบไม่ค่อยจะมีสมาธิเท่าไหร่หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปหลังจากพาเธอกลับมาจากเกาะส่วนตัวแล้วจิรัสยาก็ไม่ได้เจอหน้าทิมอีกเลย มีแค่เพียงข้อความที่เขามักจะส่งมาหาเธออยู่เสมอๆ แต่นั่นก็ทำเอาจิรัสยาอดนอยด์ขึ้นมาไม่ได้ว่าเธอก็เป็นเพียงแค่ผู้หญิงหน้าโง่คนหนึ่งที่ถูกทิมหลอกให้รักนึกแล้วก็ได้แต่สมน้ำหน้าตัวเอง เกลียดดีนักพวกผู้ชายเจ้าชู้ แล้วในที่สุดเธอก็พลาดท่าเสียทีให้กับผู้ชายเจ้าชู้จนได้ ดั่งคำโบราณที่ว่า 'เกลียดอะไร ก็มักจะได้อย่างนั้น' ยิ่งคิดก็ยิ่งสับสนกับสถานการณ์ที่เป็นอยู่ แต่ก็ยังพยายามปลอบใจตัวเองเอาไว้ ว่าถึงแม้ว่าหัวใจเธอกำลังรู้สึกไม่โอเค แต่อย่างน้อยในตอนนี้เธอก็ได้สิ่งที่ต้องการกลับคืนมา บ้านดารารัตน์ถูกโอนให้เป็นชื่อของเธอเรียบร้อยแล้ว นั่นทำให้มารดาของเธอดีใจอย่างมากที่ได้มันกลับคืนมา "ในที่สุดแม่ก็ได้บ้านคืนมา จีหนูทำได้ยังไงกันลูก""จีทำได้ทุกอย่างเพื่อแม่ค่ะ ทุกอย่าง"ทิมหายหน้าหายตาไปหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ และเมื่อวันสองวันมานี้ก็เริ่มมีข่าวลืออักษรย่อออกมาให้เห็นตามแหล่งหน้าสื่อออนไลน์ติดๆกัน'ท่าทางจะไม่ได้เห็นงานหมั้นระดับช้างเนื่องจาก ไฮโซ ท ปฏิเสธแอบสะบั้นรักว่
แม้ว่าเเวลาจะผ่านไปแล้วแต่จิรัสยายังคงนิ่งเงียบและหนักใจกับคำถามที่ทิมยังคงรอฟังคำตอบ หลังจากที่พาเธอเดินทัวร์จนเกือบจะทั่วฟาร์มแล้ว ตอนใกล้จะกลับจู่ๆทิมก็ถามคำถามที่เธอไม่คิดว่าจะได้ยินจากปากเขาออกมา เเละเธอยังไม่ได้ตอบจนกระทั่งเขาพาเดินกลับมาจนถึงที่พักทิมต้องการขอคบกับเธอ เขาบอกแบบนั้น แต่เขากำลังลืมอะไรหรือเปล่าว่าเขาว่าสถานะของเขาตอนนี้นั้นคือคนที่กำลังจะหมั้น "อ้าวนาย มาตั้งแต่เมื่อไหร่กันคะเนี่ย ป้าไม่เห็นรู้เลย" หญิงสูงวัยอีกคนหนึ่งที่กำลังเดินขึ้นมาจากชานระเบียงร้องทักขึ้น"มาถึงเมื่อตอนสายๆนี่เองครับป้าจวน""จีครับ นี่ป้าจวนเป็นแม่บ้านที่คอยดูแลที่นี่ แล้วก็เป็นภรรยาของลุงรงค์ที่จีไปเจอมาเมื่อสักครู่" จิรัสยายกมือขึ้นไหว้หญิงสูงวัยตรงหน้า ทำเอาหญิงสูงวัยยกมือขึ้นรับไหว้แทบไม่ทัน"อ้าวแล้วนี่คุณทิม พาใครมาด้วยล่ะคะเนี่ย""ผมพา 'ว่าที่' นายหญิงของที่นี่มาดูกิจการน่ะครับ" ทิมพูดยิ้มๆก่อนจะหันมามองเธออีกแล้ว"ว๊าย ตายแล้ว นี่นายกำลังจะมีนายหญิงแล้วจริงๆหรอคะเนี่ย โอ๊ยป้าจะเป็นลม" พอเห็นว่าหญิงสูงวัยตกใจจนต้องยกมือขึ้นมาทาบจับที่หน้าอกคล้ายจะเป็นลม จิรัสยาก็รีบวิ่งเข้าไปช่วยพยุ