บทที่ 1

“หลินเฟย ไอ้คนลามก แกกล้าแอบดูฉันอาบน้ำ!”

“ไร้ยางอายที่สุด!”

ท้องฟ้าอากาศของเดือนกรกฎาคมร้อนระอุอย่างกับถูกไฟเผา หลินเฟยที่กำลังเด็ดสมุนไพรอยู่บนเขาถอดเสื้อผ้าออกอย่างเร่งรีบ ก่อนจะจุ่มหัวลงในน้ำเพื่อลดอุณหถูมิ

แต่ทันทีที่เขาเงยหน้าขึ้นเพื่อหุบเอาอากาศ เขาก็มองเห็นภาพขาวจั๊วะเบื้องหน้า!

จ้าวลู่ลู่ บุตรสาวผู้นำหมู่บ้านกำลังชี้มาที่เขาด้วยท่าทางทั้งเขินอายทั้งโกรธ พร้อมกับตะโกนด่าเขายกใหญ่!

สาววัยสิบแปดเป็นวัยที่กำลังอ่อนช้อยน่ารักดั่งดอกไม้ เมื่อมองผ่านแม่น้ำที่กำลังไหลผ่าน เขายังเห็นลูกพีชอันเย้ายวนใจคู่หนึ่งได้แบบรำไร และ...

หลินเฟยผู้ไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อนถึงกับยืนตะลึงอยู่กับที่!

“ไอ้คนลามก นี่ยังจะมองอีกเหรอ!”

“เชื่อไหมว่าฉันจะควักลูกตานาย!”

จ้าวลู่ลู่โมโหจนใบหน้าแดงก่ำพร้อมกับปิดส่วนสำคัญบนร่างกายอย่างเร่งรีบ!

เธอเองก็ร้อนมากเหมือนกัน พอดีกับตอนนี้เป็นช่วงพักฤดูร้อน เธอจึงแอบออกมาอาบน้ำเพราะอยู่ในหมู่บ้านรู้สึกเบื่อเกินไป

คิดไม่ถึงว่าจะดันถูก หลินเฟย เด็กกำพร้าในหมู่บ้านแอบมอง!

“ผม ผมไม่ได้แอบดูคุณนะ ผมเองก็มาอาบน้ำ... หรือไม่ ให้ผมรับผิดชอบคุณก็ได้ แบบนี้ก็คงได้ใช่หรือเปล่า?”

หลินเฟยรีบอธิบายด้วยสีหน้าแดงก่ำ

“ใครจะอยากให้คนขี้คอกแบบนายมารับผิดชอบกัน? นายนี่ช่างเพ้อฝัน!”

จ้าวลู่ลู่พูดด้วยความร้อนใจราวกับได้รับความอัปยศอย่างหนักว่า “แล้วก็นะ คนทั้งหมู่บ้านเถาฮวาแห่งนี้ มีใครบ้างที่ไม่รู้ว่าตอนนายตกมาจากบนภูเขา นายล้มจนนกเขาของนายมันใช้การไม่ได้น่ะ!”

“ต่อให้ฉันนอนแผ่อยู่บนเตียง นายจะทำอะไรฉันได้?”

“ผม ผม...”

สีหน้าของหลินเฟยทั้งอับอายและโมโห เขากำหมัดแน่นอย่างหมดหนทาง!

เรื่องนี้เป็นดั่งหนามยอกอกเขามาโดยตลอด!

และเขาก็รู้ดีว่าทำไมจ้าวลู่ลู่ถึงดูถูกเขา เพราะเธอเป็นถึงลูกสาวของผู้นำหมู่บ้าน นักเรียนที่ได้เรียนหนังสือในเมือง ส่วนตัวเขาเป็นแค่หมอเท้าเปล่าในคลินิกเล็ก ๆ ในชนบทคนหนึ่งเท่านั้น

ปกติแล้วเธอไม่มีทางชายตามองมาที่เขา

แต่หลินเฟยก็รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจจริง ๆ รสชาติของการถูกคนอื่นเหยียบย่ำใต้ฝาเท้า และไม่มีทางได้ระบายมันออกมา

“ไอ้คนลามก เรื่องนี้ห้ามบอกใครเด็ดขาดเลยนะ!”

“ไม่อย่างนั้น อย่าหาว่าฉันไม่เตือน!”

จ้าวลู่ลู่ถลึงตาข่มขู่หลินเฟย ก่อนจะรีบขึ้นจากฝั่งไปอย่างรีบร้อน เธอใส่เสื้อผ้าแล้วจากไปทันที

“ใครจะอยากให้คนขี้คอกแบบนายมารับผิดชอบกัน? นายนี่ช่างเพ้อฝัน!”

“ต่อให้ฉันนอนแผ่อยู่บนเตียง นายจะทำอะไรฉันได้”

ถึงจ้าวลู่ลู่จะไปแล้ว แต่ว่า คำพูดดูถูกรุนแรงพวกนั้นก็ยังคงถูกฉายซ้ำ ๆ อยู่ในสมองของหลินเฟย!

“อ้าก...”

“แค่ผู้หญิงคนเดียวเรายังทำอะไรไม่ได้! นี่เราจะมีชีวิตไปเพื่ออะไรกันวะ!”

เมื่อหลินเฟยรู้สึกถึงการโดนดูถูกเขาก็กระโดดลงไปยังพื้นแม่น้ำ คิดเพียงว่าเขาไม่อยากขึ้นมาอีกแล้ว

ทันใดนั้นเอง

หลินเฟยก็รู้สึกว่าแขนของเขาเจ็บ เมื่อลืมตาขึ้น โดยไม่คาดคิด เขาเห็นงูขาวตัวหนึ่งกำลังกัดแขนของเขาอยู่”

“เจ้าสัตว์ร้ายตัวนี้ แม้แต่เจ้าก็จะรังแกเราเหรอ!”

“กล้ากัดเรา งั้นก็กินมันซะเลย!”

หลินเฟยยื่นมือออกไป จากนั้นก็จับงูขาวตัวน้อยเข้าปากแล้วกัดจนฉีกขาดทันที งูสีขาวตัวนี้ประหลาดมาก ถึงมันจะยาวเพียงสามสิบกว่าเซนติเมตร แต่มันยังมีหนวดอยู่ที่ปากแถมยังมีหงอนอยู่ที่หัวด้วย

หลินเฟยที่กำลังโมโหไม่ทันได้สังเกตุ เขากลืนงูสีขาวตัวน้อยลงท้องของเขาไปทันที

ขณะเดียวกัน เขาก็ดื่มน้ำในแม่น้ำมากเกินไป การมองเห็นของเขาเริ่มมืดดับ และเขาก็ค่อยๆ หมดสติ!

สิ่งที่หลินเฟยไม่รู้ก็คือ หลังจากที่เขาสลบไป เกล็ดสีขาวเงินละเอียดก็ปรากฏขึ้นทั่วร่างกายของเขา เปล่งประกายแวววาวราวกับหยกใต้น้ำ เหมือนกับเกล็ดมังกร!

และภายในท้องของเขา ก็มีลูกปัดเงินกลมมนลูกหนึ่งปรากฏขึ้น

……

“เสี่ยวเฟย เสี่ยวเฟย!”

“เสี่ยวเฟยตื่นได้แล้ว ตกลงเป็นอะไรกันแน่?”

หลินเฟยที่อยู่ในอาการมึนงง ได้ยินเสียงใครบางคนเรียกเขา

เมื่อเขาลืมตาขึ้น เขาก็เห็นหญิงสาวสวยคนหนึ่งในวัยสามสิบกำลังกำลังแนบตัวเข้ากับร่างของเขาและตะโกนอย่างกังวล

รูปร่างอวบอิ่ม ผิวขาวนวลดูชุ่มชื้น ทำให้เธอดูราวกับอายุยี่สิบกลางๆ เสียมากกว่า และเธอมีเสน่ห์มาก

น่าเสียดายที่ดวงตาของเธอว่างเปล่าและมืดมิด เธอเป็นคนตาบอด

เธอมีนามว่า ถังรั่วเสวี่ย เป็นเพื่อนสนิทคนหนึ่งของแม่ และก็เป็นคุณอาที่เขาอาศัยอยู่ด้วยในหมู่บ้านเถาฮวา

เมื่อสามปีก่อน แม่ของเขาตกจากภูเขาและจากไปโดยไม่คาดคิด

แม่ทิ้งคลินิกเล็ก ๆ ไว้ให้หลินเฟย โดยปกติแล้ว หลินเฟยก็จะขึ้นเขามาเก็บสมุนไพร และถังรั่วเสวี่ยก็จะอยู่ดูแลงานภายในคลีนิก

“คุณอาเล็ก คุณไม่ได้อยู่ในคลินิกเหรอ ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ได้? คุณมองไม่เห็นนะ มาที่นี่มันอันตรายเกินไป!”

หลังจากฟื้นคืนสติ หลินเฟยก็รีบช่วยถังรั่วเสวี่ยให้ลุกขึ้น

“ลู่ลู่ที่โทรหาฉันและบอกฉันว่าคุณกระโดดลงแม่น้ำ เลยขอให้ฉันมาหาคุณ”

หลังจากที่ ถังรั่วเสวี่ยยืนยันว่าหลินเฟยสบายดี เธอก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกและดุว่า: “บอกฉันหน่อยซิ ว่ามาเด็ดสมุนไพรแล้วมาโพล่ที่แม่น้ำได้ยังไง?”

“แค่ก ๆ…” หลินเฟยไอสองครั้ง เขาไม่รู้จะอธิบายอย่างไร

ในเวลานี้ หลินเฟยตระหนักว่าเสื้อผ้าของเขาถูกสวมอยู่อย่างเรียบร้อย

เมื่อมองขึ้นไปก็เห็นจ้าวลู่ลู่ยืนอยู่ไม่ไกล

“มองอะไร!” เมื่อเธอเห็นหลินเฟยมองเธอ จ้าวลู่ลู่ก็จ้องมองและพูดด้วยความดูถูกว่า

“แค่ด่าไปสองสามคำเองไม่ใช่รึไง? โตตัวจนหมาเลียตูดไม่ถึงแล้วแท้ ๆ ยังคิดไม่ได้อีก!”

“น่าขายหน้าชะมัด!”

“ถ้าฉันไม่ช่วยชีวิตนาย ป่านนี่นายคงเป็นศพไปแล้ว!”

เธอเดินจากไปแล้ว แต่เมื่อเธอได้ยินหลินเฟยตะโกนว่าเขาไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไป เธอหันกลับมาและเห็นหลินเฟยนอนอยู่ตรงริมแม่น้ำ เธอตกใจมากจนรีบไปพาหลินเฟยขึ้นมาทันที ก่อนจะหลับตาเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เขา หลังจากนั้นก็รีบเรียกถังรั่วเสวี่ยมา

เมื่อได้ยินสิ่งที่เธอพูด หลินเฟยก็ก้มหน้าลงด้วยความอับอายและความโกรธ แต่ไม่ว่าจะยังไง อีกฝ่ายก็ช่วยเขาไว้ แถมยังสวมกางเกงให้เขาเสียเรียบร้อย

หลินเฟยกล่าวอย่างซาบซึ้ง: “ลู่ลู่ ขอบคุณที่ช่วยผมไว้นะ...”

“อย่าเรียกฉันว่าลู่ลู่ ฉันไม่สนิทกับนายสักหน่อย!”

“ในเมื่อนายตื่นแล้ว ก็ไม่ใช่ธุระของฉันแล้ว ฉันไปล่ะ คุณและอาของคุณก็กลับไปเองแล้วกันนะ”

จ้าวลูลู่โบกมือลา บิดบั้นท้ายพร้อมกับเชิดหน้า และจากไปโดยไม่หันกลับมามอง

“จ้าวลูลู่คนนี้ ดูถูกกันนี่น่า!”

ท่าทางที่เย่อหยิ่งสุด ๆ ของอีกฝ่ายทำให้หลินเฟยรู้สึกอึดอัด เขารู้สึกเหมือนเขากำลังกลั้นหายใจอยู่ตลอดเวลา

เขาดูก้นกลมๆ ของเธอโยกไปมาขณะที่เธอเดิน

ความคิดชั่วร้ายผุดขึ้นมาในหัวของหลินเฟยทันที ถ้าเขาปราบปรามเธอและให้บทเรียนกับเธอได้ละก็ เขาคงจะสะใจสุด ๆ !

ใครใช้ให้เธอมาดูถูกเขากันล่ะ?

หลังจากความคิดนี้ผุดขึ้นมา หลินเฟยเองก็ต้องตกตะลึง!

เพราะเขาพบว่า เจ้าหนูของเขามันกำลังพองตัวจนแทบจะระเบิด!

“นี่...นี่เรานกเขาขันเหรอ?!”

หลินเฟยไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง เขาคว้ามันขึ้นมาทันใดด้วยความดีใจ!

เขาพบว่าไม่เพียงแต่ขันเท่านั้น แต่มันยังแข็งแกร่งมากอีกด้วย!

สิ่งที่ทำให้หลินเฟยประหลาดใจยิ่งกว่านั้น คือเขาเห็นจ้าวลู่ลู่ใส่เสื้อผ้าอยู่แท้ ๆ แต่ตอนนี้เธอกลับกำลังหันหลังให้เขาโดยที่เธอเปลือยเปล่า!

ผิวขาวราวหิมะกับก้นกลมยั่วยวนของเธอ ทำเอาลมหายใจของหลินเฟยถึงกับติดเขา และสายตาของเขาก็จ้องมันเขม็ง

“นี่มันเรื่องอะไรกัน หรือว่าเราจะมีดวงตาที่สามารถมองทะลุได้…”

ไม่เพียงแค่น้องชายของเขาหายดี แต่ยังได้รับดวงตามองทะลุสรรพสิ่ง หลินเฟยดีใจอกแทบแตกขึ้นมาภายในชั่วขณะ!