Novels by Miss Maan

“How is she?” tanong kaagad ni Renzell nang matapos ang doktora na i-check si Joyce.“She will be fine. According to my examination it was fatigued. She needed rest and I will give her vitamin, please make her take it so she will recover fast,” mahabang paliwanag ng doktora saka nagpaalam na. Dumako ang tingin ni Renzell kay Joyce. Maputla pa ang mukha nito ngunit tila may ibang dahilan kung bakit ito hinimatay. Takot? Natakot ba ito sa muntikan nang mangyari kanina. Nang marinig niya na nahimatay ito ay may ideya na siya kung bakit. Ang gagawin pag-anunsiyon ng kanyang Grandpa ay isang malaking kalokohan. Hindi niya maintindihan kung bakit hindi nito maunawaan na wala na sila ni Cassandra. Isang hakbang na lamang ay matatapos na ang kanilang kasal. Bahagya siyang lumapit kay Joyce saka hinawakan ang kamay nito. “Take care of yourself. I won’t let anyone hurt you,” pagkasabi no’n ay hinalikan niya ang likod ng palad nito saka niya kinuha ang cellphone at tinawagan si Kirby.“Hello

“You will know soon, Madam,” nakangising sagot ni Kirby. Sa wakas dininig din ng Diyos ang matagal na niyang pinagdarasal. Hindi naman natutuwa si Cassandra sa kalokohan ni Kirby at akmang bababa na nang itulak siya nito dahilan para kusang humakbang ang kanyang mga paa paakyat. Halos malalag ang kanyang mga mata sa kinalalagyan nito nang makita na nakatuon na ang atensiyon ng lahat sa kanya. “Finally, she’s here,’ wika ni Lenard at mabilis na lumapit kay Cassandra na hindi pa rin nakakahuma sa pagkabigla. Hinila ni Lenard ito palapit sa tabi ng apo. Mababakas din sa mukha ni Renzell ang gulat. ‘Ano ang ginagawa niya rito?’ tanong niya sa sarili habang pinagmamasdan ito. Napalunok siya nang umabot sa kanyang pang-amoy ang nakakaakit na aroma mula rito. Ang kagandahang taglay ng babae ay talaga naman nakakabighani.Lenard chucked again. He looks very happy. Pinag-isipan niya mabuti ang gagawin. Para sa kanya ay ito na ang tamang oras para ipakilala ang tanging granddaughter-in-law

“Alam mo ba na nasa kama ko si Renzell habang ikaw ay nakunan. We are enjoying each other while you are mourning for your lost child.” Hindi talaga nagpaawat si Joyce. She needs to provoke her, badly. Napahinto si Cassandra sa sinabi ni Joyce. Her eyes become dark. Ang kanyang ekspresyon ay parang isang tigre na handang lapain ang kaaway nito. Joyce covers her mouth, she laughs softly. Alam niya na ‘yon na ang pinakamasakit sa lahat. Ang mawalan ng anak at hindi man lang nadamayan ng asawa. Wala ng mas sasakit pa sa mga huling sinabi niya. Handa na si Cassandra na sugurin si Joyce. Hindi niya hahayaan na gawin lang nito biro ang kanyang pinagdaanan. Lalo na ang pagkawala ng kanyang anak. Muli siyang humarap dito at hindi nakaligtas ang pagtawa nito. Mas lalo siyang nakaramdan ng galit. Paano nito nagagawang gawin biro ang bagay na ‘yon? Ang bagay na halos dumurog sa kanya ay balewala lang dito. Dahan-dahan ang paghakbang niya. At ang bawat hakbang niya ay bakas ang bigat no’n. Ang

Humahangos naman na dumating ang manager ng hotel. Bakas ang pangamba sa kanyang mukha. “Ladies and gentlemen, we are very sorry for this unexpected incident. We are already fixing it, please proceed to the grand hall,” hinging-paumanhin nito saka humarap kay Renzell. “Mr.Lee, please come to attend to your wound.” Sinenyasan niya ang mga medics na kasama niyang dumating para alalayan ang kanilang presidente. Habang si Joyce ay patuloy sa pagluha at sa mga mata ng lahat ay nakakaawa ito.“Please, let’s attend to your wound,” pagpupumilit ni Joyce habang nakakapit sa braso ng lalaki. Tiningnan naman ni Renzell si Joyce saka pinunasan ang basang pisngi gamit ang likod ng kaliwang palad niya.“Don’t cry. It’s good that you are in good shape,” masuyo ang pagkakabigkas nito sa mga salita. Dahilan para mas lalong lumakas ang kutob ng mga naroon na ang sikat na artista ang future Mrs.Lee. A pang of pain in Cassandra's heart became excruciating. Hearing how soft his words are towards his m

Did she dress up like that because of Mr.Larsen?Nakaramdam si Renzell ng inis dahil sa naiisip kaya naman minabuti na lamang niya ayusin ang sarili at salubungin ang mga ito.Nang tuluyan makalapit si Renzell sa dalawa ay hindi niya maiwasan na hindi sulyapan si Cassandra. And he was not mistaken at all. She was more beautiful in a short distance.“Welcome, Mr.Larsen. It’s a pleasure that you come,” seryoso ngunit may paggalang na bati ni Renzell saka inilahad ang kanang kamay. Subalit ang kanyang mga mata ay pasulyap-sulyap kay Cassandra. Ngunit wala siyang makita na kahit anong emosyon sa mukha nito. Tinanggap naman ni Mr.Larsen ang pagbati ni Mr.Lee sa kanya. Mabilis na kumilos si Joyce upang lumapit sa mga ito. Isang matamis na ngiti ang pinakawalan niya sabay wika, “Hello, Mr,Larsen.”Tiningnan lamang ni Wesley ang kamay na nakalahad ng babae na bumati saka ibinalik ang atensyon kay Cassandra. Ignoring the woman.“Are you hungry? Let’s go there so you can get your food,” pag-a

The 50th anniversary of Lee Group of companies has come. One of the biggest hotels in the country is brightly lit, as if it were daytime. The Lee Grand Hotel is now fully open to accept visitors. Dito pinili ganapin ang selebrasyon sa patuloy na paglaki ng kapangyarihan ng mga Lee. Isang katunayan no’n ang buong lugar. Ang pinakamalaking hotel na may pinakamalaking grand ball ay kasalukuyan tumitingkad sa iba’t ibang kulay ng mga damit. Isa-isa na rin dumarating ang mga bisita. Mga mamahaling modelo ng kotse ang sunod-sunod na pumaparada sa harap ng malaking pinto. Bawat pumapasok ay sadyang mga kilala sa iba’t ibang larangan. Mga sikat na artista, mga negosyante, mga foreigner na galing pang ibang bansa. Higit sa lahat maging ang mga kilalang mga opisyales ng pulitika ay naroon din. Sino ba ang tatanggi sa imbitasyon ng isa sa pinakamayaman sa bansa. Isa ‘yon karangalan para sa bawat imbitado. From the invitation with a gold-embossed coat, from the entrance with a red carpet and

“Show me your tongue.”Nanlaki ang mga mata ni Eli sa narinig. Ano raw? Ilabas niya raw ang kanyang dila? No way!“I said show me your tongue,” pag-uulit ni Leon nang hindi kumilos si Eli. Nag-aalinlangan man ay walang nagawa si Eli kung hindi ilabas ang dila lalo na at masakit ang pagkakapaso niya. Saka, nakakatakot ang boses nito.Mabilis naman sinuri ‘yon ni Leon at nang makita na medyo namumula ‘yon ay kaagad niya kinuha ang cellphone saka tinawagan si Victor.“Yes, Master,” kaagad na sagot ni Victor. Hindi pa man siya nakakalayo ay may tawag na agad. Hindi yata mabubuhay ang kanyang master nang wala siya. Pero siyempre sa kanya lamang ‘yon. Baka bigla na lang siya nito sisantehin.“Buy yogurt and bring it here quickly,” maawtoridad na utos ni Leon saka pinatay ang tawag.Hindi pa man tapos ang sinasabi ng kanyang master ay mabilis na naglalakad si Victor. Ang kanyang destinasyon ay ang pinakamalapit na tindahan. Masyado mainipin ang master niya.“Next time be careful. Bakit mo n

“I'm… I'm… pregnant?! N-No way!” usal ni Eli, pagdakay bumagsak dahil sa balitang nagpagulantang sa kaniya.Mabilis naman nasalo ni Leon si Eli at maingat na muling inihiga sa kama. “Ninang, is she okay?” May bakas na pag-aalala sa boses ni Leon. Hindi napigilan mapangiti ni Dra. Farah sa nakitang pag-aalala sa mukha ng inaanak. Masaya siyang malaman na magkakaroon na ito ng anak. It’s time for him to build his own family. “She will be fine. Mukhang nagulat lang talaga siya sa balita.” Naglakad si Dra. Farah patungo sa tabi ni Leon saka ito tinapik sa balikat. “Congratulations. Kaya mo ‘yan, medyo matigas ang ulo niya pero alam ko na magkakasundo kayo especially for the baby. O, siya, I will leave you for a while.”“Thank you, Ninang.”Nang makalabas si Dr. Farah ay mabilis na kinuha ni Leon ang cellphone at tinawagan ang assistant. Agad naman sinagot ‘yon ni Victor.“Yes, Master Leon?” sagot nito sa kabilang linya.“Where are you?”“Nasa baba po ako, Master. May ipag-uutos po ba k

“Kalokohan? Really? Is that what you think?” nakangising sambit ni Leon kay Marvin bago mas humigpit ang pagkakahawak nito sa kamay niya. “At sino ka? Why are you holding my girlfriend’s hand? Hindi mo ba ako kilala? I am Marvin, Eli's boyfriend. Ikaw, si—”“I’m Leon, the owner of this fashion house—and of course, Eli’s boyfriend. And where the hell did you get the guts to barge in here, huh?” igiting pangang lintaya ni Leon kay Marvin.“What the hell, Eli? Ipinagpalit mo na agad ako sa hînayupak na ‘to? Eh, walang-wala pa nga siya sa kalingkingan ko. You, Leon, I'm still Eli's boyfriend, so you have no right to claim her from me.” At lumapit si Marvin sa kanila, at nang akmang hihilahin na siya nito, mabilis na umaksyon si Leon, itinulak nito palayo si Marvin bago siya bahagyang itinago sa likod, sapat na upang makita niya ang matinding gulat sa mukha ng kaniyang ex-boyfriend.“Fück it, Eli. What are you do—”“Kung ano man ang sinabi ni Leon, totoo ‘yon. I'm his girlfriend, Marvin.

Marriage first, then séx.Matagal nang pinanghahawakan ni Eli ang paniniwalang iyan. She wanted to get married first, before she gave herself. Doon, makakasiguro siyang maibibigay niya ang sarili sa tama, matino, at higit sa lahat, mahal niyang lalaki. But her belief completely vanished into thin air when her boss, Leon, took her precious vîrginity.“I don't know what to say, Dra. Farah,” tanging naiusal ni Eli bago hinilamos sa kaniyang mukha ang mga palad, mas lalo lang siyang natakot dahil sa sinabi nito sa kaniya.“Alam kong gulong-gulo ka pa, Eli. But later on, you'll realize how wonderful it is to have a child,” nakangiti nitong saad bago tumayo. “I have to go.” At kinuha nito ang bag sa kama.“Take care, Dra. Farah,” saad ni Eli habang malayo ang tingin.Walang imik na lumisan ang doktora kaya mag-isa na lang siyang naiwan sa kuwarto. Sunod-sunod siyang nagpakawala ng hangin sa bibig saka lumabas upang silipin si Victor, at gusto niya sanang panatilihing walang emosyon ang mukh

Ramdam ni Eli ang panginginig ng kaniyang kalamnan nang magtama ang mga mata nila ng boss niya nang sandaling iyon. Sa hiya, dali-dali siyang bumangon, at pumosisyon sa likod nito, saka nagpatay-malisya. “Kung hindi kita hinila, baka durog ka na,” malamig na sambit ni Leon na ikinalunok ni Eli nang mariin.Nakayuko lang siya, walang imik dahil sa matinding kahihiyaan. Hindi siya handa na magtatagpo silang dalawa ngayon sa loob pa mismo ng elevator, kung saan hindi siya maaaring tumakas. “Hindi ka ba iimik, ha, Miss Eli?” sambit ni Leon na hindi tumitingin sa kaniya. May bahid pa rin ng lamig ang tinig nito, gayunpaman, kinalma niya ang sarili bago nag-angat ng mukha, saka bumaling kay Victor na nasa likod lang din ng amo nito. Ngising-ngisi ang loko sa kaniya, kaya isang irap ang natamo nito mula sa kaniya.“S-Salamat po, Sir. Leo—”“How's your vágina? Does it hurt?” seryosong tanong ni Leon, hindi pa rin ito tumitingin sa kaniya.“Sureble ‘yan, Master Leon. Nasagasaan ba naman ng

“Let me guess, mahaba bûrat ni Sir. Leon, ‘no?” nakangising tanong ni Patricia, ang best friend ni Eli, nang ipaalam niya rito ang nangyari sa kanila ni Leon.At kung kailan nakauwi na siya sa apartment nila, saka lamang niya naramdaman ang hapdi ng kàselan niya. “Ang baboy mo naman, Patricia!” ungot ni Eli sa kaibigan bago isinalang ang kaniyang mga labahan sa washing machine.She should be in bed resting, but she chose to wash her clothes because she's the type of person who can't stand seeing a pile of dirty laundry. Kahit isang pares pa iyan, naiirita na agad siya. “Baboy agad? Hindi ba… curious lang? Ano nga, Eli. Oo at hin—”“Hindi… hindi ko alam,” tugon ni Eli sa kaibigan bago pinihit ang button ng washing machine para umikot na iyon. “I had no idea, okay?” At lumabas siya sa banyo.“Paanong walang ideya? Imposible naman yata ‘yan, bakla. Ganoon ka ba talaga kamanhid para hindi mo malaman kung daks or juts ba ‘yong amo natin?” habol ng kaibigan sa kaniya habang naglalakad siy