กระตุกหัวใจรุ่นพี่วิศวะเย็นชา Ep.16

Genius University

หลายวันมานี้ทำไมฉันมีความสุขอะไรแบบนี้นะ แต่มันก็คงจะต้องเป็นแบบนั้นล่ะ ก็เพราะฉันได้เจอหน้าพี่คิมบ่อยขึ้นยังไงล่ะ อร๊ายยยย

“เป็นอะไรพาฝัน?”

“มีความสุขน่ะ >_<” ฉันตอบแป้งหอม

“รู้แล้วว่ามีความสุข เพราะตั้งแต่ที่เข้ามาที่ห้องนี้จนอาจารย์สอนเสร็จ ฝันก็เอาแต่นั่งยิ้มมาทั้งคาบเลยนะ?”

“จริงเหรอ!”

“นี่ไม่รู้ตัวเลย?”

“ไม่อ่ะ”

“หนักนะเรา”

“ว่าเราเหรอแป้งหอม”

“คิคิคิ อย่าบอกนะว่าท่าทางแบบนี้ของพาฝัน....”

“อะไร?” ฉันมองหน้าแป้งหอมอย่างไม่เข้าใจ เพราะตอนนี้เหมือนเธอกำลังจับผิดอะไรฉันอยู่เลย

“พาฝันมีแฟนแล้ว!”

เพี๊ยะ!

“จะบ้าหรือไงแป้งหอม!” ฉันตีเข้าที่แขนของแป้งหอมทันทีที่ได้ยินประโยคต่อจากนั้นของเธอ ก่อนที่จะหันไปเก็บของเพื่อที่จะกลับทันที

“ไม่มีจริงอ่ะ”

“ตอนนี้ยัง”

“.......”

“แต่อีกไม่นาน ก็ไม่แน่ ^_^”

ตึก...ตึก...ตึก

“แล้วนี่พาฝันจะไปไหนต่อหรือเปล่า?”

“มีอะไรหรือเปล่า”

“พอดีเราอยากถามเรื่องงานน่ะ ให้เราทำให้ก่อนเลยมั้ย?”

“ลืมไปเลยแฮะ งั้นเอางี้...พรุ่งนี้เราไม่มีเรียน งั้นเรามาทำด้วยกันดีมั้ย?” ฉันลืมงานกลุ่มตัวเองไปเลย

“เอาตามนั้นก็ได้”

“เดี๋ยวพวกเราก็ค่อยบอกเตในไลน์กลุ่มก็ได้เนาะ”

“อื้ม!”

เมื่อเราตกลงกันเรื่องงานเสร็จ เราทั้งสองก็เดินออกมาทางหน้ามอกัน

“กลับยังไงเหรอแป้งหอม” ฉันถามแป้งหอม

“เดี่ยวพี่ชายมารับน่ะ”

“เธอมีพี่ชายด้วยเหรอ?”

“อื้ม! เรียนอีกที่หนึ่งน่ะ”

“แบบนี้นี่เอง งั้นเรากลับก่อนนะ”

“จ๊ะ ^_^”

ฉันนั่งแท็กซี่ออกมา เพราะตอนนี้แซมยังไม่เลิกเลยและฉันก็ไม่อยากรอด้วย ขืนรอเพื่อนตัวเองคงได้ไปสายแน่นอน

......................

พรึ่บ!

“ขอบคุณค่ะ”

“วันนี้มาอีกแล้วนะครับ :-)”

“แหะๆๆ”

ที่จริงวันนี้ฉันก็มีนัดกับพี่คิมเหมือนกัน และฉันก็มาก่อนเวลานัดทุกครั้งและเมื่อมาถึงก่อนฉันก็ชอบมานั่งที่ร้านกาแฟแห่งนี้เป็นประจำ เพราะอาหารตาที่นี่ก็คือพนักงานในร้านยังไงล่ะ ทำไมถึงได้น่ารักแบบนี้ก็ไม่รู้ แต่ถึงยังไงฉันก็ไม่นอกใจพี่คิมของฉันหรอกนะ

กริ๊งงงง....

“สวัสดีครับคุณลูซ”

“เหมือนเดิม”

“ครับ”

ฉันมองคนที่เดินเข้ามาใหม่ในร้านก็ต้องตกตะลึงในความหล่อของเขาคนนั้นทันที และฉันก็รู้ด้วยว่าคนตรงหน้าของฉันคือใครน่ะ....

กึก!

ไม่รู้ว่าฉันวางแก้วน้ำเสียงดังไปหรือว่ายังไง แต่คนตรงหน้าหันมามองฉันทันที ทำให้ฉันนั้นยิ่งอึ้งไปอีก ก่อนที่เขาจะรับของแล้วเดินออกจากร้านทันที ทิ้งให้ฉันได้แต่มองตาค้างอยู่อย่างนั้น ก่อนที่จะเรียกสติแล้วหันไปทำอย่างอื่นแทน แต่ดูพี่ๆพนักงานในร้านสิ ต่างมองฉันยิ้มๆทำให้ฉันรู้สึกอายมากเลยในตอนนี้

นี่ฉันคงมองเขานานไปใช่มั้ยเนี่ย น่าอายจริงๆพาฝัน....

_____________________

สนามแข่ง L

ร่างบางเดินเข้ามาพร้อมกับมองหาร่างสูง แต่ก็ไม่เจอเขาเลย และเธอคิดว่าเขาอาจจะมาช้าเพราะติดธุระ ทำให้เธอต้องนั่งรอเขาอยู่ในห้องรับรองของสนามแข่งที่เคยมาอยู่แล้ว

ครืดดด...ครืดดด...ครืดดด

ระหว่างที่เล่นโทรศัพท์รอร่างสูงอยู่นั้น ก้มีสายโทรเข้ามาหาฉัน ซึ่งเป็นสายที่ฉันไม่คิดว่าเธอจะโทรมาเลย

“ฮัลโหล”

(อยู่ไหน)

“พี่มีอะไรหรือเปล่าคะ” ฉันถามพี่สาวของฉัน พี่เพลินตาที่เป็นคนโทรเข้ามา

(ฉันถามว่าแกอยู่ไหน พาฝัน!)

“......”

(พาฝัน)

“ถ้าพี่ยังขึ้นเสียงใส่ฝันแบบนี้ ฝันว่าเราไม่ควรคุยกันตอนนี้ค่ะ”

ติ๊ด!

ฉันวางสายทันที เพราะยังงงอยู่เลยว่าที่พี่เพลินตาโทรมาหาฉันมันคือเรื่องอะไร แต่ฉันก็ไม่ได้ใส่ใจมันหรอกนะ เฮ้อออ....

แกร๊ก!

พรึ่บ!

“สวัสดีค่ะพี่คิม ^_^”

“ออกมาได้แล้ว”

“รับทราบค่ะ”

จากที่อารมณ์หงุดหงิดในตอนแรกกลับอารมณ์เปลี่ยนในทันทีเมื่อเห็นคนที่เปิดประตูเข้ามาเป็นพี่คิมนั่นเอง ก่อนที่จะรีบเดินตามเขาออกไปทันที

“วันนี้ฉันจะสอนเธอเป็นวันสุดท้าย”

“ทำไมล่ะค่ะ!” ฉันตกใจมากเมื่อเขาพูดว่าจะสอนฉันเป็นวันสุดท้าย

“เพราะเธอขับเป็นแล้ว”

“แต่ว่า....”

“ตามนั้น”

“แต่ฝันยังไม่มั่นใจเลยนะคะ!” ฉันรีบบอกเขาทันที

“ฉันรู้ว่าตอนนี้เธอมั่นใจแล้ว พาฝัน”

“งะ!” ฉันพูดไม่ออกเลย เพราะจริงๆฉันน่ะเป็นคนที่เรียนรู้เร็วมากและการขับรถนี้ก็เหมือนกัน แต่ฉันแค่ขาดความมั่นใจเท่านั้นเอง

“มาเริ่มกันเถอะ”

“ค่ะ”

บรื้นนนน....

หลังจากนั้นฉันก็เริ่มขับวนรอบสนามครั้งแล้วครั้งเล่า ก่อนที่พี่คิมจะให้ฉันขับออกไปครั้งนอก ซึ่งเราเคยทำมาก่อนหน้านี้อยู่แล้ว และฉันก็คิดว่าตอนนี้ตัวเองทำได้ดีมาก ต้องยกความดีให้กับพี่คิมนะเนี่ย

บรื้นนนน....

ฉันอ้อมไปหลายที่มากก่อนที่จะวกกลับมายังสนามแข่งที่ตอนนี้มีรถหลากหลายทยอยเข้ามากันแล้ว เพราะตอนนี้มันก็ถึงเวลาที่สนามแข่งเปิด ฉันค่อยๆขับเข้าไปอย่างระมัดระวัง เพราะถ้าขืนไปโดนรถคนอื่นก็ ฉันซวยแน่

“ค่อยๆขับเข้าไป”

“ค่ะ”

เอี๊ยดดดดด....

“เฮ้ออออ...” ฉันถอนหายใจออกมาทันทีด้วยความโล่งอก ก่อนที่เราสองคนจะเปิดประตูรถออกมา

ตึก...ตึก...ตึก

“เอ่อ...พี่คิมคะ”

“......?” ร่างสูงหยุดเดิน ก่อนที่เขาจะหันมามองฉันนิ่ง

“ขอบคุณพี่มากนะคะที่สอนฝันขับรถน่ะค่ะ ขอบคุณที่ทำให้ฝันมีความมั่นใจและไม่กลัวที่จะขับ.....”

“ขับรถทุกครั้งเธอต้องมีสติพาฝัน”

“ค่ะ”

“เราคงไม่ต้องเจอกันอีก”

“ทำไมล่ะค่ะ?”

“เพราะเธอมันน่ารำคาญ!”

“แน่ใจเหรอคะพี่คิม”

“หึ!”

“เราต้องได้เจอกันอีกแน่นอนค่ะพี่คิม”

“......”

“เพราะฝันจะตามติดพี่มากกว่านี้อีก เตรียมตัวไว้เลยนะคะ พาฝันคนนี้จะตามตื๊อพี่จนถึงที่สุดเลยล่ะค่ะ!” ฉันตะโกนเสียงดังออกไป ในขณะที่ร่างสูงก้าวเท้าออกไปจากห้องรับรองเรียบร้อยแล้ว

ปัง!

ฉันคิดไว้แล้วว่าต่อจากนี้ฉันจะต้องเดินหน้าจีบพี่คิมอย่างจริงจังแล้วล่ะ ถึงแม้ว่าพี่เขาจะเย็นชาขนาดไหน แต่พอฉันได้รู้จักและใกล้ชิดกับเขาแล้ว ฉันคิดว่าที่จริงพี่คิมไม่ได้เย็นชาขนาดนั้นหรอกนะ

คอยดูเถอะนะคะ....พาฝันคนนี้จะคว้าเกียร์วิศวะมาให้ได้เลยคอยดู ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ได้เรียนวิศวะ แต่ฉันจะเป็นแฟนวิสวะให้ได้เลย หึหึหึ

....................

คิม Part

ร่างสูงเดินออกมาจากห้องรับรอง โดยที่คำพูดของยัยน่ารำคาญคนนั้นยังคงตามติดหัวของเขาอยู่

“หึ”

แกร๊ก!

เขาไม่ได้กลับไปที่ผับ แต่เลือกที่จะเข้ามาอีกห้องหนึ่ง ซึ่งตอนนี้มีคนนั่งอยู่ด้านในแล้ว เพราะเขาเป็นคนนัดมันมาที่นี่เอง

“มาแล้วเหรอวะไอ้พี่ชาย”

“หน้าอย่างมึงมาที่นี่ด้วย?”

“นี่มึงตอบกูด้วยเหรอวะไอ้คิม”

“......”

“น้องพาฝันทำอะไรกับมึงหรือเปล่าวะพี่ชาย”

“มึงนี่มันเสือกจริงๆนะ”

“กุฝันไปใช่มั้ยวะ ไม่ใช่แค่ไอ้ประโยคที่มึงตอบกูนะ แต่คำตอบของมึงมันยาวมากต่างหากว่ะ”

“......” ผมมองไอ้คลีนนิ่ง

“ฮ่าฮ่าฮ่า กุว่ามึงอยู่กับน้องพาฝันมากเกินไปแล้วว่ะ หรือว่ามึงกับน้องเขา....”

ผัวะ!

ร่างสูงตบเข้าที่หัวของน้องชายตัวเอง

“ไอ้คิม มึง!”

“…..?”

“หึหึหึ”

“พรุ่งนี้มีนัดสำคัญ”

“เปลี่ยนเรื่องเลยนะมึง”

“มาให้ตรงเวลา”

“รู้แล้วครับพ่อ”

ปัง!

เขาเลือกที่จะเดินออกจากห้องทันทีที่นัดงานสำคัญกับน้องชายตัวเองเสร็จ เพราะอยู่ในนั้นก็รำคาญเสียงของมัน

ตึก...ตึก...ตึก

เขาเลือกที่จะเดินออกมาด้านนอก และดูเหมือนว่าตอนนี้ในสนามจะมีการแข่งขันที่ดุเดือดเหมือนกัน สายตาของเขากวาดไปทั่ว ก่อนจะเห็นว่ามีใครบางคนนั่งอยู่ตรงแสตนที่นั่ง

“หึ”

ดูเหมือนว่าเธอจะเห็นผมแล้ว เพราะยัยนั่นโบกมือมาทางผม ก่อนที่ผมจะไม่ได้สนใจแล้วมองไปทางอื่นต่อ

อ่อยไปทั่ว หึ!

หมับ!

“ฝันก็นึกว่าพี่กลับไปก่อนแล้วซะอีก ^_^”

“.....” ผมมองมือยัยนี่ที่จับแขนตัวเอง

“เอ่อ...แหะๆๆ ลืมตัวไปหน่อยค่ะ”

“เดินออกมาทำไมพาฝัน”

“มาหาพี่คิมน่ะ ที่สอนฉันขับรถไง”

“อืม”

“คุณแม่พี่คิมได้โทรหาพี่คิมมั้ยคะ”

“.....?” ผมมองเธออย่างไม่เข้าใจว่ามันเกี่ยวอะไรกับแม่ของเขา

“ก็แม่ของพี่ส่งข้อความมาหาฝันแล้วก็โทรมาก่อนหน้านี้ด้วยค่ะ”

ผมมองข้อความในโทรศัพท์เธอ ก่อนจะต้องคิ้วขมวดขึ้นมาทันทีและมองไปที่พาฝันที่ตอนนี้ยืนส่งยิ้มให้ผมอยู่

"^_^"

นี่มันอะไรวะเนี่ย....

damn!!!

คิม Part End

===•===•===•===

😂น้องจะจีบพี่แล้วน๊าาา

ช้าหน่อย แต่....🤭