กระตุกหัวใจรุ่นพี่วิศวะเย็นชา Ep.27

ครึก!

โครมมม!

บรื้นนนน!

บรื้นนนน!

วู้ๆๆๆ

วิดวิ้ว! วิดวิ้ว!

เสียงรถยนต์ที่ดังแข่งกับเสียงฟ้าร้องที่ตอนนี้เริ่มมืดลงทุกทีแล้ว แต่ทว่า...ผู้คนที่อยู่ในสนามแข่งไม่ได้สนใจมันเลย มีเพียงแค่รถแข่งที่อยู่ด้านหน้าสนามที่มีเสียงเชียร์กระหึ่มอยู่ในตอนนี้

หลังจากที่กลับมาจากบ้านของพี่คิม ฉันก็จัดการเปลี่ยนชุดของตัวเองทันที ถ้าจะให้ไปสนามแข่งกับชุดนักศึกษาคงดูไม่ดีเท่าไหร่ เพราะฉันเคยแต่งแบบนั้นไปแล้วมันมีแต่คนมองยังไงล่ะ

"แล้วคาลิสจะลงแข่งรอบไหนเหรอ?"

"รอบนี้จบ"

"อ่อ"

ตอนนี้ฉันก็ยังไม่หายแปลกใจกับคาลิสเลย ไม่คิดว่าเธอจะชอบการแข่งรถอะไรแบบนี้ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ค่อยได้ลงแข่งก็เถอะนะ แต่เมื่อกี้ฉันได้เจอเธอแล้วล่ะ คาลิสเท่มากเลย ดูต่างจากที่ฉันเคยเจอเลยแฮะ และอีกอย่างหนึ่งคือสนามที่เธอมาแข่งก็เป็นสนามแข่งรถของพี่ลูซด้วยแหละ

แต่ฉันว่าอีกเดี๋ยวฝนต้องตกแน่ๆ แล้วแบบนี้จะได้แข่งเหรอ? ฉันถามในขณะที่สายตายังคงจ้องไปด้านหน้าของสนาม ซึ่งเป็นรอบสุดท้ายของการแข่งชุดนี้แล้ว

"แข่ง"

"หาาา น่ากลัวอ่ะ"

"หึ! ยัยเด็กน้อย"

"ย่าส์!"

"……"

"เด็กน้อยอะไรของนายกัน เราสองคนก็อายุเท่ากัน แต่ฉันแค่รู้ไม่เท่านายต่างหากล่ะคริส

"หึ"

บรื้นนๆๆ

เอี๊ยดดด! เอี๊ยดดด!

วู้ๆๆๆๆ

"ชนะเว้ย! ฮ่าฮ่าฮ่า"

ฉันมองตรงหน้าอย่างตื่นเต้น พอรถคันแรกเข้าเส้นชัยแล้ว ทุกคนต่างลุกขึ้นเฮกันทั้งสนาม

"ต่อไปจะเป็นรอบสุดท้ายของวันนี้....."

ฉันนั่งรอที่จะดูการแข่งขันของคาลิสด้วยใจที่เต้นรัว

บรื้นนนน....

"นั่นไงคาลิส!" ฉันชี้ไปที่คาลิสที่เดินออกมาที่สนาม "คาลิสสู้ๆนะ!" ฉันตะโกนเชียร์อย่างสุดเสียง และดูเหมือนว่าเธอจะเห็นฉันแล้ว

"......"

"นายไม่เชียร์คาลิสกับฉันหน่อยเหรอคริส ดูเหมือนว่าเธอต้องการกำลังใจจากนายนะ"

"......"

"เฮ้อออ...ทำไมนายซื่อบื้อแบบนี้เนี่ย หล่อซะเปล่านะคะคุณคริสเตียนนน"

"หึ"

พรึ่บ!

บรื้นนนนน!

วิดวิ้ว! วิดวิ้ว!

วู้ๆๆๆๆ

"กรี๊ดดดด!คาลิสสู้ๆนะ!" ฉันตะโกนเชียร์จนสุดเสียง

ตอนนี้การแข่งขันเริ่มขึ้นรถแล้วล่ะ ฉันที่กำลังลุ้นกับการแข่งรถครั้งนี้มาก เพราะคนที่แข่งเป้นเพื่อนตัวเองยังไงล่ะ มันก็ต้องลุ้นระทึกเป็นธรรมดา

หมับ!

"คริส!" ฉันกระซิบข้างหูคริส

"หือ?"

"ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ"

"เดี๋ยวพาไป"

"ไม่ต้องๆ นายอยู่เชียร์คาลิสอยู่ตรงนี้แหละ เดี๋ยวฉันไปแล้วจะรีบกลับ"

ด้วยความที่ตื่นเต้นกับการเชียร์เพื่อน ฉันจึงรู้สึกอยากเข้าห้องน้ำกะทันหัน ทำให้ต้องรีบลุกออกจากที่นั่งเพื่อเข้าห้องน้ำทันที เพื่อที่จะได้กลับมาให้ทันเชียร์คาลิส......

แกร๊ก!

แหมะ!

"อ่ะ"

หลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำฉันก็ต้องแปลกใจ เพราะน้ำที่อยู่บนหน้าฉัน ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นไปมองบนท้องฟ้าก็ต้องเข้าใจในทันที

แหมะ! แหมะ!

เม็ดฝนเริ่มหยดลงมาเรื่อยๆ ฉันก็ต้องรีบเดินไปที่แสตนเชียร์ทันที แต่ทว่า.....

หมับ!

พรึ่บ!

"กรี๊ดดดด!" ฉันตกใจจนเผลอกรีดร้องออกมา เมื่อมีมือปริศนาดึงฉันเข้าไปในห้องห้องหนึ่ง

ปัง!

"เงียบ!"

"......!!"

เสียงนี้ทำไมมันคุ้นจัง....

พรึ่บ!

"พี่คิม!"

"ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่!"

"พี่คิมก็มาที่นี่ด้วยเหรอคะ รู้งี้ฝันมากับพี่ก็ดี ^_^"

ตอนแรกฉันตกใจมากที่อยู่ๆก็ถูกใครไม่รู้ดึงเข้ามาในห้องนี้ แต่พอเห็นหน้าของคนคนนั้นแล้วกลับต้องยิ้มออกมาทันที

"ฉันถามว่าทำไมถึงมาที่นี่!" อยู่ๆเสียงของร่างสูงก็ดังขึ้นมาแล้วมองมาที่ฉันนิ่งมาก จนฉันถึงกับสะดุ้งในทันที

"ฝันมาดูเพื่อนแข่งน่ะค่ะ...." ฉันตอบเสียงแผ่วเบา เพราะไม่รู้ว่าทำไมเขาต้องโมโหขนาดนี้

"กลับไปได้แล้ว ที่นี่เธอไม่ควรมา!"

"แต่เพื่อนฝันยังแข่งไม่จบเลยนะคะ เดี๋ยวเพื่อนฝันแข่งจบก็จะกลับแล้วล่ะค่ะ"

"จะไม่กลับ?"

"ก็เพื่อน...."

หมับ!

"มานี่!"

"อ่ะ! พี่คิมคะ!" ฉันถูกมือหนาคว้าข้อมือพาเดินออกมาจากห้อง แต่ก็ต้องหยุดชะงักไปทันที

แกร๊ก!

ซ่าาาา...ซ่าาาา

ซ่าาาา...ซ่าาาา

ตอนนี้ฝนเทกระหน่ำลงมาอย่างหนักและฉันก็เห็นด้วยนะว่าตอนนี้คนเริ่มทะยอยกันขับรถออกไปแล้ว แต่ก็ได้ยินเสียงเชียร์จากสนามที่ดังอยู่เหมือนกัน งั้นที่คริสบอกว่าถึงฝนตกก็ต้องแข่งเป็นเรื่องจริงสินะ...

"มากับฉัน!"

"แต่เพื่อนฝันยังแข่งรถอยู่เลยนะคะ ขอไปดูแค่นิดเดียวไม่ได้เหรอคะ...." ฉันพยายามทำหน้าตาอ้อนเขาสุดฤทธิ์แล้วนะ ถึงจะไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงอยากให้ฉันกลับก็เถอะ "นะค๊าาา"

"......"

"นะค๊าาา แค่แป๊บเดียวเอง"

"......"

หมับ!

ฉันเห็นว่าพี่คิมนิ่งไป จึงฉวยโอกาสจับมือเขาแล้วพาเดินไปด้วยกันเลย

ตึก...ตึก...ตึก

เราสองคนเดินลัดเลาะเข้าไปจนถึงแสตนเชียร์และตอนแรกฉันคิดว่าคนจะทะยอยกันกลับไปเยอะแล้วซะอีก แต่กลับผิดคาด เพราะคนที่อยู่บนแสตนเชียร์ยังคงส่งเสียงเชียร์กันอย่างสนุกสนาน

"นี่ขนาดฝนตกนะ ทำไมถึงยังแข่งกันต่อล่ะ" ฉันพูดออกมา เพราะรู้สึกเป็นห่วงคาลิสยังไงไม่รู้สิ

"เรื่องธรรมดา"

ฉันหันไปมองร่างสูงที่พูดออกมาด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ ก่อนที่จะเดินเข้าไปหาคริสที่นั่งมองไปทางสนามอยู่

"นั่นมันพี่คิมนี่นา กรี๊ดดดด!"

"อร๊ายยย ไม่คิดว่ารุ่นพี่จะมายืนอยู่ตรงนี้ >.<"

ซุบซิบ! ซุบซิบ!

"แฟนคลับเยอะจริงๆนะคะ!" ฉันพูดอย่างหมั่นไส้ ก่อนที่จะเดินไปนั่งข้างคริสเหมือนเดิม แต่ก็ถูกร่างสูงจับมือไว้ก่อน

"กรี๊ดดดด! ยัยนั่นเป็นใครอ่ะ"

"นั่นสิ หน้าตาก็งั้นๆแหละ!"

"เหอะ!" ฉันได้ยินนะยะ หน้าตางั้นๆเหรอ ฉันออกจะสวยแล้วก็น่ารักด้วย สงสัยสายตาจะไม่ดี

เฮ้อออ...ก่อนจะว่าให้คนอื่นไม่ดูตัวเองเลย

"มาแล้ว?"

"คริส ตอนนี้รอบที่เท่าไหร่แล้วอ่ะ?" ฉันเปลี่ยนเรื่องทันที ก่อนที่จะนั่งลงที่เดิม แต่มีคนหนึ่งที่มานั่งด้วยอีกคนก็คือพี่คิม

"รอบสุดท้าย"

บรื้นนนน!

บรื้นนนน!

"อ่อ กรี๊ดดดด! นั่นไง!" ฉันที่มองไปที่สนามแข่งถึงกับหลุดกรี๊ดออกมาอย่างออกหน้า เมื่อเห็นว่าตอนนี้รถคาลิสกำลังเร่งความเร็วที่จะตีตื้นขึ้นมาแล้ว

หมับๆ

"นั่นไงคะรถเพื่อนฝัน ^_^" ฉันเขย่าแขนพี่คิม

"อืม"

"กรี๊ดดดด! คาลิส! แค่กๆๆ" ฉันตะโกนจนสุดเสียง

"หยุดตะโกนได้แล้ว!"

"ก็นั่นเพื่อนฝันนี่นา ก็ต้องเชียร์สิคะ ^_^"

"เฮ้อออ"

ซ่าาาา...ซ่าาาา...

บรื้นนนน!

บรื้นนนน!

ฝนยังคงตกอยู่แล้วการแข่งรถก็ยังดำเนินต่อไป จนมาถึงรอบสุดท้ายแล้ว ฉันนี่ลุ้นระทึกมากๆเลย ไม่คิดว่าตัวเองจะกรี๊ดดังขนาดนี้ แต่ก็ไม่ต่างจากคนอื่นๆหรอกนะ เพราะฉันได้ยินมาว่าพวกนั้นพนันกันด้วยแหละ

เอี๊ยดดดด!

วู้ๆๆๆ

เฮ้ๆๆๆ

เอี๊ยดดดด!

พรึ่บ!

"คริส! กรี๊ดดดด! คาลิสเข้าเป็นคนแรกด้วยอ่ะ" ฉันเขย่าแขนคริสด้วยความตื่นเต้นพร้อมกับลุกขึ้นยืนมองไปด้านหน้าที่ตอนนี้รถของคาลิสเข้าเป็นคนแรกไปแล้ว ตามมาด้วยคันอื่นๆ

นี่เป็นประสบการณ์ครั้งแรกของฉันเลยนะที่ต้องมานั่งดูการแข่งรถที่จริงจังแบบนี้ ถึงแม้ว่าฉันจะเคยมาที่สนามนี้แล้ว แต่ก็ไม่ได้ดูอะไรมากหรอกนะ....

"ไปกันเถอะ" คริสพูดขึ้น

"อื้ม!"

ตอนนี้ฉันกับคริสกำลังจะไปหาคาลิสที่ลงมาจากรถ พร้อมกับเสียงเฮลั่นของคนในสนาม ฉันคิดว่าคาลิสเป็นตัวเต็งของสนามนี้เลยล่ะนะ ดูจากเสียงเชียร์เมื่อกี้แล้ว

"กลับได้แล้ว!"

"แต่ว่า..."

"ไม่อยากได้ของ?"

"เอ๋?"

"ฉันเอาของมาคืนเธอ"

"ของอะไรเหรอคะ?"

"......."

"หรือว่า...." ฉันมองเขายิ้มๆ เมื่อนึกขึ้นได้ว่าของที่เขาพูดถึงก็มีอยู่สิ่งเดียว "คริส!"

"......?"

"ฉันกลับก่อนดีกว่า พอดีฉันต้องเอาของที่ลืมไว้ที่พี่คิมน่ะ"

"เดี๋ยวฉันไปส่ง"

"ไม่ต้องหรอก นายไปหาคาลิสเถอะ ตึก" ฉันบอกคริส ก่อนที่จะนึกไปถึงภาพออกแบบของตัวเองก็ถึงกับอมยิ้มขึ้นมาทันที

ตึก...ตึก...ตึก

"คริส"

พรึ่บ!

"คาลิส! กรี๊ดดด! เธอเท่มากเลยล่ะ" ฉันยกนิ้วให้คาลิสทันทีที่เธอเดินมาหาพวกเรา พร้อมกับใครหลายๆคนที่มองมาทางนี้แลัวหันไปซุบซิบกัน ฉันคิดง่ามันก็เป็นเรื่องธรรมดาล่ะนะ เพราะพวกเราหน้าตาดี คิคิคิ

"เอ่อ...สวัสดีค่ะรุ่นพี่"

"เท่มากเลยอ่ะ ฉันอยากขับได้แบบเธอจังเลย" ฉันพูดพร้อมกับยิ้มให้คาลิส

"หึ!"

"พี่คิม!" ดูทำเสียงในลำคอเข้า

"คริส นายว่าฉันเป็นไงรอบนี้"

"......"

"คริส!"

"อืม ดีกว่าครั้งก่อน"

"จริงเหรอ!"

ฉันที่เห็นว่าทั้งสองกำลังคุยกันอยู่ก็รู้งานในทันที เพราะดูจากสายที่คาลิสมองคริสแล้ว ฉันว่าฉันไม่ควรอยู่ตรงนี้ดีกว่า

"งั้นฉันกลับก่อนนะคริส ไปล่ะคาลิส ^_^"

"เธอจะกลับยังไง ในเมื่อมากับฉัน?"

"กลับกู!"

"แต่พาฝันมากับกู!"

พรึ่บ!

"คริส! นี่รุ่นพี่นะ!" ฉันกระซิบข้างหูคริส เพราะไม่คิดว่าหมอนี่จะกล้าขึ้นเสียงแบบนั้นใส่พี่คิม

หมับ!

"มานี่!"

"อ่ะ!" ฉันตกใจมากเมื่ออยู่ๆก็ถูกดึงออกด้วยฝีมือของร่างสูง

"ทำอะไรวะ!"

"คริส ฉันว่าเรากลับกันดีกว่านะ พาฝันเธอกลับกับรุ่นพี่ใช่มั้ย"

"อื้ม!"

หมับ!

"คริส!"

"......."

"......"

ฉันเห็นสายตาที่ทั้งสองมองกันอย่างกับโกรธแค้นอะไรกันมาก่อนอย่างนั้นล่ะ เพราะฉันจำได้ว่าคริสเจอกับพี่คิมก็เพราะฉันไม่ใช่เหรอ แต่ทำไมทั้งสองที่พูดกันเหมือนรู้จักกันมาก่อนยังไงล่ะ...

หมับ!

"กลับ!"

"แต่ฝน..." ฉันมองเม็ดฝนที่ตกลงมาไม่มีทีท่าว่าจะหยุด เพราะถ้าเดินออกไปมีหวังได้เปียกแน่นอน

พรึ่บๆๆ

"พี่ถอดเสื้อออกทำไมคะ?"

พรึ่บ!

"ไปได้ยัง?"

">.<"

หมับ!

"ขยับมาหน่อยดิวะ!"

ตึกตัก...ตึกตัก....

เสียงหัวใจที่เต้นรัวกับคนข้างๆที่มองยังไงก็เหมือนกับในซีรีย์เลยอ่ะ ที่พระเอกถอดเสื้อตัวเองออกแล้วเอามาคลุมเพื่อบังฝนทำให้สองร่างแนบชิดกัน อร๊ายยยย นี่มันอันตรายต่อหัวใจพาฝันเลยนะ >.<

"หยุดเพ้อแล้วรีบเดิน!"

"ขอนิดหน่อยไม่ได้หรือไง >.<"

"เฮ้อออ..."

ไม่รู้ ไม่สนใจอะไรทั้งนั้นแล้วตอนนี้ ขอสูดกลิ่นหายชายหนุ่มก่อนแล้วกันนะตอนนี้

ฉันว่าฉันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆเลย >.<

"ยัยหื่น หึ :-)"

===×==××==×===

🤣ไรท์ว่าก็บ้าจริงๆแหละค่ะ 555

นางเอกของเราเข้าขั้นโรคจิตแล้วนะคะเนี่ยยย

🤭🤗