ตอนที่ 8 วางแผน

ที่ว่าการอำเภอ

งานเลี้ยงเล็ก ๆ ถูกจัดขึ้นอย่างเรียบง่ายภายในจวน ส่วนมากจะเป็นหัวหน้ามือปราบและทหารที่จะมาปรึกษาหารือกันเท่านั้น งานเลี้ยงนี้จึงคล้ายกับการประชุมเสียมากกว่า ที่จะเป็นงานเลี้ยงต้อนรับเหล่าทหาร

ซูหวินซี เดินตรวจดูความเรียบร้อย ของอาหารและเครื่องดื่มจนครบหมดทุกอย่างแล้วจึงเดินไปหาผู้ดูแลจวนคนสนิทของท่านตา ที่กำลังดูแลการจัดที่นั่งอยู่กับบ่าวรับใช้

" ท่านพ่อบ้านใหญ่เจ้าคะ "

นางเอ่ยเรียกท่านพ่อบ้านใหญ่ที่ดูแลนางมาตั้งแต่เด็กด้วยความเคารพ นางนับถือท่านพ่อบ้านใหญ่เปรียบเสมือนญาติผู้ใหญ่คนหนึ่ง

" คุณหนู ท่านจะกลับ แล้วหรือขอรับ "

" ใช่เจ้าค่ะ จากนี้ข้าต้องรบกวนท่านพ่อบ้านแล้ว "

" รบกวนอะไรกันขอรับ มันเป็นหน้าที่ของข้าอยู่แล้วท่านไม่ต้องเป็นห่วง .... ส่วนเจ้าหลี่เจิน ดูแลคุณหนูให้ดี ๆ นะ "

ท่านพ่อกล่าวกับคุณหนูด้วยท่าทางนอบน้อม และหันไปสั่งหลานสาวของตนที่อยู่ด้านหลังของคุณหนูเสียงเข้ม

" ทราบแล้วเจ้าค่ะท่านพ่อบ้าน.......ทีกับคุณหนูมีเสียงหนึ่งเสียงสอง พอกับหลานตัวเองฟังแทบไม่ได้ "

หลี่เจินแอบบ่นให้ท่านตาของนางเบา ๆ

" ยัยเด็กบ้า เจ้าบ่นอะไร ข้าได้ยินนะ "

" เปล่าเจ้าค่ะท่านตา ข้าไม่ได้พูดอะไรเลยนะเจ้าคะ คุณหนูเรารีบไปกันเถอะเจ้าค่ะ"

หลี่เจินรีบไปหลบข้างหลังคุณหนูของตนแล้วเอ่ยปากชวนนางกลับ

" ท่านพ่อบ้าน ข้ากลับก่อนนะเจ้าคะ ฝากบอกท่านตาด้วย "

" ขอรับคุณหนู "

ท่านพ่อบ้านใหญ่มองตามเด็กสาวทั้งสองไปจนลับสาย ก่อนที่เขาจะกลับไปตรวจดูความเรียบร้อยของงานอีกรอบหนึ่งเพื่อความแน่ใจ ว่าไม่มีอะไรผิดพลาด

เรือนรับรอง

ไป๋มู่จินเดินนำหน้าเสี่ยวฮัวเข้ามาในจวน ก่อนที่เขาจะได้กลิ่นหอมอ่อน ๆ ของดอกไม้ แต่ก็ไม่รู้ว่ามันมาจากไหน

" เรียนท่านแม่ทัพ มีคนมารอพบท่านที่ศาลาด้านซ้ายเรือนขอรับ เขาบอกว่าเป็นสหายของท่านขอรับ "

บ่าวรับใช้ในจวนรีบมารายงานเมื่อเห็นท่านแม่ทัพกลับมาแล้ว ไป๋มู่จินเพียงแค่พยักหน้ารับรู้และเปลี่ยนทิศทางในการเดิน แล้วตรงไปหาแขกผู้มาเยือนในทันที

ยิ่งเขาเดินมาเลื่อย ๆ กลิ่นหอมนั้นยิ่งชัดเจนขึ้น จนเสี่ยวฮัวเองยังเริ่มมองหาที่มาของกลิ่นเช่นเดียวกัน

" เจ้ามาทำไม "

เมื่อเดินมาถึงศาลาเขาจึงเอ่ยขึ้นถามสหายของตนเองที่นั่งยิ้มอยู่อย่างสบายใจ เหมือนเขาไม่เคยมีเนื่องทุกร้อนใด ๆ เลย

" เฮ้อ ข้าจะมาชวนเข้าไปดื่มสุราที่หอจันทราเสียหน่อย ไปยนโฉมสาวงาม ที่ผู้คนต่างเล่าลือกันว่างดงามดุจเทพธิดา "

" ไม่ไป "

เขาตอบเพียงเท่านั้น ก่อนที่จะเข้าไปนั่งลงตรงข้ามกับเซียวเทียนเฟิง

" ถ้าอย่างนั้นข้าให้คนพามาส่งให้ดีไหม "

ไป๋มู่จินมองหน้าสหายของตนที่นั่งทำหน้าทะเล้น อยู่ไม่ไกล เขารู้ดีว่าเจ้านั่นหมายถึงอะไร แต่เขาไม่ได้สนใจเลยสักนิด

" ไม่ "

" เออ ไม่ก็ไม่ เชิญเจ้ารอดาวความรักของเจ้าต่อไปเถอะ แต่หากเปลี่ยนใจ ก็ตามมาก็แล้วกันนะ ข้าไปหล่ะ "

พูดจบเซียวเทียนเฟิง ก็ลุกขึ้นยืนอย่างสง่างามและเดินออกไปด้วยรอยยิ้ม ไป๋มู่จินมองตามหลังสหายของตนไปก่อนที่จะส่ายหน้าเบา ๆ แล้วกลับห้องของตนเองเพื่อไปเตรียมตัว

ที่ว่าการอำเภอ

ท่านนายอำเภอและท่านแม่ทัพรวมถึง หัวหน้ามือปราบทุกคน กำลังวางแผนการบุกรังโจรภูเขาอยู่ด้วยใบหน้าเคร่งเครียด

ทุกคนนั่งรอบโต๊ะตัวใหญ่ที่มีแผนที่อยู่ตรงกลางโต๊ะ เวย่ฉีหลินหัวหน้ากองปราบเป็นคนปักหมุด ที่ตั้ง

ของค่ายโจร และเส้นทางเข้าออก ทั้งหมดที่เข้าถึงค่ายโจรมากกว่าสิบเส้นทาง

" เส้นทางการหลบหนีมีมากเกินไป หากจะนำคนขึ้นไปล้อมจับ คงจะเป็นไปได้ยาก ทั้งสภาพแวดล้อมและเส้นทาง ก็ล้วนมีแต่พวกเป็นมันที่ได้เปรียบ เราจะต้องหาทางที่มีความเสี่ยงน้อยที่สุด "

ท่านแม่ทัพเอ่ยขึ้น เมื่อเขามองดูแผนที่และสภาพแวดล้อมโดยรอบแล้วยังไงโจรพวกนั้นก็ยังได้เปรียบอยู่ดี แต่ก็ยังมีอีกวิธีหนึ่ง

" แต่หากจะจับโจร ก็คงต้องใช้วิธีของโจร คิดในแบบที่พวกมันคิด ก็อาจจะเจรจากันได้ "

" ท่านแม่ทัพหมายความว่าอย่างไรหรือขอรับ "

หัวหน้ามือปราบเวย่ เอ่ยถามแทนทุกคนที่ดูเหมือนจะสงสัยเช่นก็ จะมีก็แต่คนของหน่วยพยักฆ์เท่านั้นที่ดูเหมือนจะเห็นเป็นเรื่องปกติ ต้าฉีมองสบตากับท่านแม่ทัพก่อนที่จะเป็นคนตอบคำถามแทนท่านแม่ทัพ

" ท่านแม่ทัพคงหมายถึง การใช้วิธีโจรจับโจร ที่อาจจะลดการนองเลือดในครั้งได้ มา เชิญพวกท่านดูทางนี้ "

ต้าฉีเรียกให้ทุกคนดูแผนที่และเริ่มต้นอธิบายวิธีการล้อมจับในแบบของหน่วยพยักฆ์ บางคนอาจจะมองว่ามันแปลกและโหดร้าย แต่นในความเป็นจริงแล้วก็มิอาจที่จะปฏิเสธได้ว่านี่เป็นวิธีเดียวที่จะกำจัดคนพวกนั้นได้

เมื่อการหารือได้ข้อสรุปเรียบร้อยแล้ว ท่านนายอำเภอจึงเชิญทุกคนให้ไปร่วมรับประทานอาหารที่ห้องโถงใหญ่

ไป๋มู่จินมองดูอาหารตรงหน้าแล้วยกยิ้มมุมปากอย่างอย่างพอใจ อารหารที่อาจจะดูธรรมดาแต่ก็สามารถพิสูจน์ให้เห็นถึงความใส่ใจและความจริงใจของผู้ที่ดูแลได้เป็นอย่างดี

" เชิญท่านแม่ทัพและทุกท่านตามสบาย "

ท่านนายอำเภอกล่าวเชิญให้ทุกคนทานอาหาร โดยมีพ่อบ้านฉีเป็นผู้ดูแลความเรียบร้อยอยู่ข้าง ๆ

" ไม่ทราบว่าอาหารพื้นเมืองพวกนี้จะถูกปากท่านแม่ทัพหรือไม่ หากท่านแม่ทัพต้องการอะไรเพิ่มเติมก็บอกกับท่านพ่อบ้าได้นะขอรับ "

ท่านนายอำเภอเอ่ยขึ้นอย่างเป็นกันเอง ทำให้ท่านแม่ทัพหันมายิ้มให้ผู้สูงวัย

" ท่านนายอำเภอเกรงใจเกินไปแล้ว อาหารพวกนี้ล้วนแต่เป็นอาหารที่มีประโยชน์ต่อร่างกายของผู้ที่ฝึก

วรยุทธที่สุดแล้ว รวมทั้งชาบำรุงนี้ด้วย ช่วยคลายความเหนื่อยล้าได้เป็นอย่างดี นับว่าผู้ดูแลใส่ใจเห็นความสำคัญของสุขภาพมากเป็นแน่ แบบนี้คงต้องขอบคุณผู้ดูแลมากกว่านะขอรับ "

ท่านแม่ทัพเอ่ยขึ้นพร้อมกับหันไปยิ้มให้ท่านพ่อบ้านอย่างเป็นมิตร

" ไม่เป็นไร ท่านแม่ทัพไม่ต้องเกรงใจ ทานต่อเถอะขอรับ "

ท่านนายอำเภอเอ่ยขึ้น ก่อนที่จะทานอาหารต่อและเชิญให้ท่านแม่ทัพอยู่ดื่มสุราด้วยกันเพื่อคุยรายละเอียดของการปราบโจรต่ออีกหน่อย