“เฉินเฟยขอบพระทัยฝ่าบาทที่ทรงห่วงใยเพคะ”“พระสนมเฉินโปรดรักษาตัวด้วย กระหม่อมทูลลา”“หย่าลี่ทำไมฝ่าบาททรงทราบเรื่องนี้เร็วนัก พอข้าได้รับรายงานก็มีราชโองการมาถึงทันที หรือว่าฝ่าบาทจะ…”“พระสนมทรงเสด็จกลับตำหนักก่อนเถิดเพคะ เรื่องอื่นไว้ให้คนของท่านเสนาบดีไปสืบข่าวทีหลังก็ได้เพคะ”“ยังคงเป็นเจ้าที่คอ
ชินอ๋องกลับมาถึงจวนได้เรียกชุนชานเข้ามาพบ และสั่งให้ไปพบต่งซวินที่จวนสวีเพื่อขอยาพิษ ซึ่งเป็นชนิดเดียวกันกับที่ทำให้คุณหนูใหญ่เฉินกลายเป็นโรคร้ายในตอนนี้ จากนั้นนำไปจัดการกับคนใกล้ชิด หรือนางกำนัลกับขันทีรับใช้ของทั้งสองตำหนักในคืนนี้ ชุนชานที่ได้รับยาพิษมาแล้วลงมือตามที่ชินอ๋องสั่งการไว้ คนที่ถูกพ
ชินอ๋องเข้าวังหลวงด้วยความเร่งรีบ เพื่อนำเรื่องเผ่าเย่หมานถวายรายงานต่อฮ่องเต้ ทหารยามปล่อยผ่านอย่างง่ายดาย เนื่องจากชินอ๋องต้องหารือเรื่องสำคัญกับฮ่องเต้บ่อย ๆ พอถึงห้องทรงอักษร ขันทีด้านหน้ารีบเปิดประตูเชิญชินอ๋องเข้าเฝ้าโดยทันที“ถวายบังคมเสด็จพี่ กระหม่อมมีข่าวสงครามจากชายแดนจึงรีบมาเข้าเฝ้าพ่ะย
หลังจากเซียวหนิงหลงรายงานผลการปราบเผ่าเย่หมาน และส่งออกไปถึงบิดาของตนเสร็จ จึงได้ออกมาร่วมสังสรรค์กับอาหารที่วันนี้มีมากมายกว่าทุกวัน ด้วยเกรงว่าเสบียงที่มีอยู่จะไม่พอ ลู่ชิงยังให้ตันเจียงพาทหารไปซื้อจากในเมืองเย่าโจว เอามาทำเพิ่มอีกหลายรายการทหารนับแสนนายที่เดินทางไกลและต้องต่อสู้ทันทีไม่ทันได้พัก
“ขอบคุณแม่ทัพหลู่ที่เร่งเดินทางและมาช่วยพวกเราได้ทันเวลา หากต้องยื้อต่อไปอีกไม่แน่ว่าฝ่ายเราอาจล้มตาย หรือบาดเจ็บสาหัสมากกว่านี้ หลังจากจัดการทุกอย่างแล้วพวกท่านก็พักผ่อนสักสองสามวัน แล้วพวกเราค่อยกลับเมืองหลวงพร้อมกัน”“ขอบคุณซื่อจื่อที่เข้าใจขอแค่มีอาหารอร่อย ๆ พวกเราทุกคนก็หายเหนื่อยกันแล้วล่ะ” แ
มือสังหารทั้งสิบคนเมื่อเห็นสัญญาณมือ ที่ถูกส่งถึงพวกเขาโดยเซียวหนิงหลงลูกกระสุนจึงพุ่งออกไปอย่างรวดเร็ว เหล่าทหารที่ยืนอยู่รอบ ๆ ตัวเย่ฉางเหยียนล้มตายลงทีละคนสองคนปุ!! อ่ะ ตุบ ปุ!! อั่ก ตุบ ปุ!! ปุ!! อึก ตุบแม่ทัพยุ่นฉานรีบออกคำสั่งกับทหารให้อารักขาผู้เป็นหัวหน้าเผ่า “พวกเจ้าอารักขาหัวหน้าเร็วเข้า
แม่ทัพยุ่นฉานนำเรื่องที่ตรวจสอบเข้าไปรายงานต่อเย่ฉางเหยียน เพื่อเป็นส่วนหนึ่งของการตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรต่อไปจากนี้ “เรียนท่านหัวหน้าเมื่อกลางวันที่ผ่านมา ข้าให้เจี้ยเสียพาทหารไปตรวจสอบเส้นทางด้านหน้าแล้ว พวกแคว้นฉู่ไม่ได้วางกับดักใด ๆ ทั้งสิ้น คล้ายกับว่าทหารแคว้นฉู่ต้องการต่อสู้ด้วยกำลังมากกว่าขอ
แม่ทัพหลู่ที่อาสานำกองทัพหนึ่งแสนนาย เดินทางมาช่วยเซียวหนิงหลงปราบเผ่าเย่หมาน เขาเร่งเดินทางเร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้ ด้วยเกรงจะไม่ทันการณ์หากเผ่าเย่หมานบุกมาเสียก่อน อีกไม่กี่วันก็จะถึงเมืองเย่าโจวแต่กลับได้รับจดหมายว่า ยามนี้กองทัพนับแสนของเผ่าเย่หมานกำลังมุ่งหน้ามายังเมืองเย่าโจวซึ่งแม่ทัพหวงได
“อืม แม่ทัพหวงเรียกรวมทหารทั้งสามหมื่นนายโดยด่วน พวกเราจะต้องไปถึงชายแดนก่อนเผ่าเย่หมาน เพื่อหาพื้นที่ที่เหมาะสมสำหรับมือสังหารทั้งสิบนาย หากการเจรจาให้ถอยทัพกลับไปไม่เป็นผลสำเร็จ เราต้องต้านกองทัพศัตรูไว้ให้นานที่สุด รอจนกว่าแม่ทัพหลู่จะนำกำลังมาเสริม เหลืออีกไม่กี่วันก็จะเดินทางมาถึงแล้ว”“อืม รอง