กำลังมีความรัก

ดวงตาที่นอนเต็มอิ่มแล้วกำลังบิดขี้เกียจยืดแขนขา จนลืมไปว่าตนนั้นนอนอยู่ที่ตำหนักสามี ส่วนจื่อหานที่ตื่นก่อนแล้วเห็นท่าทางประหลาดตาก็ได้แต่นั่งดูอย่างสับสน แต่ก็รู้สึกว่ามันน่ามองเหมือนกัน

จื่อหาน " เมื่อคืนหลับสบายหรือไม่ " ได้ยินเสียงที่คุ้นหูจึงหยุดสงัคทันที

หนิงหลง " ไม่ข้านอนไม่อิ่ม " นางลืมตัวนึกว่าอยู่ตำหนักตัวเองจึงลุกขึ้นอย่างเขิลอายแต่ก็แกล้งแสดงว่าโกรธไปงั้นแหละ

จื่อหาน " เช่นนั้นภรรยาไปอาบน้ำเถิด "

หนิงหลง " บ้ารึ ข้าเป็นสตรีจะมาอาบน้ำกับเจ้าได้อย่างไร "

จื่อหาน " ข้าหมายถึงว่าให้เจ้านั้นกลับตำหนักไปอาบน้ำ หากเจ้าไม่กล้าออกไปกลัวนางกำนัลเห็นเข้า เช่นนั้นข้าจะอุ้มเจ้าออกไปเอง " สายตาที่หวานเยิ้มพร้อมคำพูดที่มีเลห์ใน ทำให้หนิงหลงคิดไปไกล

หนิงหลง " บ้า ท่านมันบ้า " หลังจากนั้นนางก็รีบออกมาตำหนักพร้อมกับสีหน้าที่แดงก่ำจนเห็นได้ชัด

หนิงหลง " ใจเย็น ๆ อย่าเพิ่งเผลอใจ เพียงเพราะรูปร่างที่น่ากิน พูดถึงเรื่องนี่แล้ว ข้าอยากเข้าผับที่จีนอีกครั้ง มีแต่ผู้ชายหล่อ ๆ มาค่อยเอาใจ เห้อ " หนิงหลงเดินกลับตำหนักยังไม่ถึงไหน จู่ ๆอันอัน ก็มาตามถึงที่

อันอัน " พระชายา ท่านยืนยิ้