เข้ามาอย่างสง่า

ในขณะนั้นขบวนทัพได้เดินผ่านที่พักของพ่อค้าต่างเมือง ชุ่ยเหรินจึงเปิดผ้าม่านเพื่อทอดสายตาดูอย่างละเอียด

ชุ่ยเหริน " มีแต่พ่อค้ารวย ๆ ทั้งนั้น "

จี้เถา " ท่านพี่ลองดูว่ามีพ่อค้าของราชวงศ์ซางหรือไม่ "

ชุ่ยเหริน " ผู้คนหนาแน่นเกินไป ข้าดูไม่ถนัดนัก "

ทหาร " เปิดประตู "

ประตูบานใหญ่ค่อย ๆ เปิดออก พร้อมเหล่าทหารรับใช้มารอต้อนรับเป็นอย่างดี หนิงหลงและจื่อหานได้ก้าวเท้าลงจากรถม้าอย่างพร้อมใจกัน ด้วยรูปลักษ์ที่สง่าผ่าเผย

ทหาร " นั้นองค์ชายจื่อหาน "

หนึ่งในกลุ่มทหารได้เอ่ยทักทวงอย่างตกใจ เมื่อคนที่คิดว่าตายไปแล้วกลับมาปรากฎตัวอยู่ที่นี่อีกครั้ง

ทหาร " องค์ชายจื่อหานกลับมาแล้ว "

ทหารดีใจมากที่องค์ชายจื่อหานนั้นยังไม่ตาย นี่คือความหวังแห่งการเปลี่ยนแปลง ท่ามกลางสายตาที่จับจ้องและมองทั้งสองฝ่ายที่กำลังเผชิญหน้ากันอย่างเคร่งขรึมแต่สุดท้ายมู่เฉินก็ต้องแสร้งยิ้มมันออกมาอยู่ดี

มู่เฉิน " น้องชายเจ้ายังมีชีวิตอยู่ข้าดีใจเหลือเกิน " รอยยิ้ม