Home / โรแมนติก / คลั่งรักเด็กเช่า / ตอนที่10 ทำหน้าที่

Share

ตอนที่10 ทำหน้าที่

Author: Davide
last update Last Updated: 2025-06-18 23:04:27

ตอนที่10 ทำหน้าที่

ได้ยินดังนั้นเด็กสาวรีบลนลานลุกจากเตียงนอนสาวเท้าเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าตามที่ชายหนุ่มสั่ง ความเย็นของสายน้ำจากฝักบัวไหลลงกระทบผิวกายไม่สามารถดับความกระวนกระวายในใจเธอได้เลย เมื่อต้องจินตนาการว่าต่อจากนี้ต้องเกิดอะไรขึ้นกับเธอบ้าง ภาพเคลื่อนไหวที่เธอเคยดูในคลิปวิดีโอสิบแปดบวก ฉายวนซ้ำอยู่ในหัว เสียงร้องครวญคราง สีหน้าที่แสดงออกถึงความเจ็บปวดเวลาที่โดนสอดใส่ความเป็นชายเข้าไปช่องทางรัก เธอนึกไม่ออกว่าเธอจะรับสิ่งพวกนั้นได้มากน้อยแค่ไหน

“จะอาบถึงเที่ยงคืนเลยหรือไง” ณิชาตัวเย็นวาบรู้สึกชาไปทั้งตัวเมื่อชายหนุ่มที่เธอกำลังจินตนาการถึงเปิดประตูเข้ามา

“คุณเข้ามาได้ไงคะ” ร่างกายเปลือยเปล่ายืนแข็งทื่อหันขวับใช้มือปิดส่วนบนส่วนล่างไว้ ถามชายหนุ่มเสียงสั่นขณะที่ยืนหันหลังให้

“ก็เธอตั้งใจให้ฉันเข้ามาไม่ใช่เหรอ ก็เห็นไม่ล็อกประตู” คำตอบของซันเดย์ณิชาแทบอยากยกกำปั้นขึ้นทุบหัวตัวเองแรง ๆ ที่สะเพร่าลืมล็อกประตู

“เปล่านะคะ หนูรีบเลยลืมล็อก” เด็กสาวรีบปฏิเสธออกไปทันควันเพราะกลัวว่าชายหนุ่มจะเข้าใจผิด

“มาถูหลังให้ฉันด้วย” เสียงเรียบสั่งออกไปขณะที่มือเอื้อมไปเปิดก๊อกน้ำตรงอ่างอาบน้ำ

“แต่มันดึกมากแล้วนะคะ ค่อยทำวันหลังได้ไหมพรุ่งนี้หนูมีเรียนตอนเช้า” ณิชาพยายามต่อรองโดยหาเหตุผลต่าง ๆ นานามาอ้าง

“พรุ่งนี้วันเสาร์” เสียงเรียบตอบกลับ เท้ายาวก้าวลงไปนั่งในอ่างที่ตอนนี้มีน้ำอุ่นอยู่เกือบเต็มอ่าง

“อย่าช้า ประวิงเวลาไปก็ไม่ช่วยอะไร รีบทำหน้าที่ของเธอให้เสร็จแล้วจะได้นอนพัก” เป็นเหมือนสัญญาณเตือนครั้งสุดท้าย ณิชาจำต้องเดินไปหย่อนสะโพกลงตรงขอบอ่าง ฝ่ามือเล็กค่อย ๆ ยื่นไปสัมผัสบ่ากว้างของชายหนุ่ม

“แขนคุณหายดีแล้วเหรอคะ”

“ถ้าไม่หายแล้วหมอจะเอาเฝือกออกหรือไง”

“ก็คุณ..”

“คิดว่าฉันดื้อจนแกะเฝือกออกเองงั้นเหรอ ฉันเองก็เป็นหมอฉันรู้ว่าร่างกายตัวเองกำลังอยู่ในสถานการณ์ไหน ฉันไม่มีวันทำร้ายร่างกายตัวเองเด็ดขาด แล้วตอนนี้ร่างกายฉันก็กำลังต้องการเซ็กส์จากเธอ”

“อ้ะ!” ยังไม่ทันที่เด็กสาวจะตั้งตัวก็ถูกมือหนาคว้าเข้าที่เอวคอดดึงรั้งลงมาในอ่างนั่งคร่อมหันหน้าเข้าหาชายหนุ่ม ขณะที่ซันเดย์ขยับขึ้นนั่งบนขอบอ่างแทนที่เธอ

“อมมันเข้าไป” แท่งเนื้อสีแดงก่ำที่ตอนนี้ตั้งโด่ชี้หน้าเด็กสาว โชว์เส้นเลือดปูดจนเห็นได้ชัด

“อือ” ปากเล็กค่อย ๆ โน้มเข้าหาแท่งเนื้อและกลืนกินเข้าไปทีละนิดจนสุดโคนความยาว ขนาดที่ใหญ่เกินมาตรฐานเอเชียสร้างความลำบากให้เด็กสาวพอสมควร

“อ่าส์..ณิชา ขยับเดี๋ยวนี้” ซันเดย์สั่งออกไปเสียงสั่นเมื่อโดนปากอุ่นนุ่มกลืนกินน้องชายเข้าไปจนสุดและอมแช่ไว้

อ๊อก ~ อ๊อก ~ อ๊อก ~

ณิชาทำตามคำสั่งอย่างว่าง่าย เพราะไม่มีประโยชน์ที่เธอจะขัดขืนหรือขัดคำสั่ง ในเมื่อเธอรับเงินเขามาแล้วก็ต้องทำตามสัญญาที่ตกลงกันไว้โดยไม่มีข้อโต้แย้ง

“อ่าส์ ณิชาพอก่อน ลุกมานี่” เด็กสาวลุกขึ้นและนั่งคร่อมที่ตักแกร่งหันหน้าเข้าหาชายหนุ่ม

“อ้ะ!” เอวคอดถูกดึงรั้งเข้าหาตัว หน้าอกอวบกระแทกเข้ากับอกแกร่ง ริมฝีปากหยักก้มลงดูดดุนยอดปทุมถันตรงหน้าอย่างหิวกระหาย ดูดเลียสลับกับบีบเคล้นจนเกิดรอยแดง

“อื้อ..คุณ อย่าดูดแรงหนูเจ็บ” ความรู้สึกแปลกใหม่ที่เด็กสาวกำลังได้รับร่างกายยังไม่คุ้นชินจึงส่งเสียงต่อต้านออกมา

“อ่าส์..ฉันอยากเข้าไปในตัวเธอแล้วณิชา ยืนไหวหรือเปล่า” เมื่อต้องการสอดความเป็นชายเข้าไปในตัวเด็กสาวก็ยังไม่วายเอ่ยถามว่าครั้งแรกเธอจะรับไหวในท่ายืนหรือเปล่า

“ยืนทำไมคะ” เด็กสาวที่อ่อนประสบการณ์ถามกลับ

“ฉันจะกระแทกเธอตรงนี้ ยืนไหวหรือเปล่า”

“มะ..ไม่ไหวค่ะ ไปที่เตียงได้ไหมคะ อื้อ..อ้ะ!” สิ้นคำตอบณิชาถูกอุ้มลอยขึ้นจากพื้นพาเดินดุ่ม ๆ ออกจากห้องน้ำและวางเธอลงบนเตียงขนาดใหญ่

“ฉีดยาคุมแล้วใช่ไหม ครั้งแรกถ้าใส่ถุงเธอจะเจ็บมาก” ซันเดย์เอ่ยถามย้ำอีกครั้งทั้งที่ก่อนหน้าเขาเป็นคนสั่งให้เตมินพาเธอไปฉีดยาคุมและเป็นคนเจาะเลือดเธอไปตรวจด้วยมือตัวเอง

“ฉีดแล้วค่ะ แต่คุณใส่ถุงได้ไหมคะ” ถึงแม้เธอจะมั่นใจว่าการฉีดยาคุมป้องกันจะมีโอกาสตั้งครรภ์ได้น้อย แต่ก็มีโอกาสที่จะตั้งครรภ์อยู่ดีจึงขอร้องชายหนุ่มออกไป

“เธอจะเจ็บณิชาเธอรับไม่ไหวหรอก ฉันจะป้องกันเอง” ซันเดย์ไม่ต้องการให้เกิดประสบการณ์แย่ ๆ กับเด็กสาวกับการมีเซ็กส์ครั้งแรก ถึงแม้จะไม่ได้เกิดจากความรักแต่เขาและเธอก็เต็มใจที่จะสร้างประสบการณ์การมีเซ็กส์ร่วมกันตามข้อตกลงที่ทำกันก่อนหน้า และอีกอย่างเขาไม่ชอบมีอะไรมากั้นความรู้สึกเวลาสอดใส่เข้าไปในตัวเด็กสาว

“มันเจ็บมากไหมคะ”

“เจ็บถ้าเธอเกร็งอยู่แบบนี้ ผ่อนคลายณิชาแล้วเธอจะมีความสุข”

“คุณอ่อนโยนกับหนูหน่อยนะคะ ได้ไหม” ดวงตากลมโตภายใต้แพขนตางอนมองหน้าชายหนุ่มออดอ้อนเสียงหวาน

“อ้อนเก่งแบบนี้ให้มันได้ตลอดนะ อ้าขาออก” ซันเดย์เปลี่ยนใจที่จะรุกล้ำเข้าไปในตัวเด็กสาวตอนนี้ มือหนาจับขาเรียวทั้งสองข้างตั้งขึ้นเป็นตัวเอ็ม กลีบกุหลาบสีแดงสดที่ปิดสนิทโชว์เด่นอยู่ตรงหน้า

“แฉะขนาดนี้ยังจะกลัวอะไรอีก”

ลิ้นสากเลียสัมผัสจุดอ่อนไหวที่มีน้ำหล่อลื่นสีใสไหลซึมออกมาเคลือบจนมันวาว ซันเดย์ตวัดปลายลิ้นหยอกล้อกึ่งทรมานเด็กสาวตรงติ่งเกสร ร่างบางบิดเร้าเมื่อความเสียวซ่านเริ่มเล่นงานเธอจนนอนนิ่งต่อไปไม่ไหว

“อือ..คุณ หนูเสียว มันทรมานเกินไป” เสียงหวานครางออกมาอย่างลืมอาย ฝ่ามือทั้งสองข้างกำผ้าปูที่นอนแน่น

“เสียวก็ครางออกมา ร่างกายเธอต้องพร้อมกว่านี้ก่อนถึงจะไม่เจ็บ”

“อื้อ..อ่าส์คุณ” ทันทีที่นิ้วเรียวยาวสอดแทรกเข้าไปในช่องทางรักเสียงร้องครางดังขึ้นอีกครั้ง ผนังอุ่นนุ่มด้านในกำลังตอดรัดนิ้วราวกับเป็นสิ่งของแปลกปลอมที่ผ่านเข้าไป

“ปล่อยตัวตามสบาย ต้องการอะไรก็พูดออกมา” ซันเดย์ใช้ปากให้เด็กสาวอย่างไม่นึกรังเกียจ น้ำลายผสมน้ำรักอึกแล้วอึกเล่าถูกกลืนลงคอ

“อื้อ..มันทรมาน มันเสียวเกินไป” สะโพกกลมมนเด้งรับนิ้วเรียวยาวที่กำลังสอดเข้าสอดออกเป็นจังหวะ จากช้าเริ่มเร็วขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อเด็กสาวเริ่มปรับตัวได้

“ต้องขยายอีกนิ้ว ไหวหรือเปล่า” ทุกครั้งซันเดย์จะเอ่ยถามเด็กสาวก่อนและคำตอบที่ได้รับคือการพยักหน้าหงึก ๆ

“อ่าส์ น้ำออกมาเยอะมาก” ลิ้นสากตวัดเลียน้ำสีใสที่ไหลซึมผ่านช่องว่างออกมา ติ่งเกสรถูกปลายลิ้นตวัดเลียเน้น ๆ ควบคู่กับนิ้วเรียวยาวที่ทำหน้าที่ไม่หยุด

“อ่าส์..หวาน”

“อ่าส์..คุณเข้ามาได้ไหมหนูทรมาน” เป็นณิชาที่ทนความต้องการของร่างกายไม่ไหวเอ่ยปากร้องขอ

“อยากชิมของฉันไหม” แท่งเนื้อสีแดงเข้มปลายหัวบานราวดอกเห็ดถูกเคลือบด้วยน้ำหล่อลื่นสีใสจนมันวาวถูกจับขึ้นตั้งโชว์เด่น

“ค่อยชิมได้ไหมคะ ตอนนี้หนูต้องการคุณ” ณิชาเอ่ยปากไร้ความอายเพราะความต้องการเธอมีมากกว่า

“อ้าขาออกกว้าง ๆ ผ่อนคลายเด็กดี”

“มองมันสิณิชา อ่าส์..มองมันเข้าไปในตัวเธอ” ทั้งสองอยู่ในท่านั่งหันหน้าเข้ากัน สายตาคมจ้องมองแท่งเนื้อของตัวเองที่กำลังถูกกลีบกุหลาบกลืนกินเข้าไปทีละนิด

“อ่าส์..คุณหนูเจ็บ ทั้งเสียวทั้งเจ็บ”

“ให้ฉันหยุดไหม”

“ไม่ต้องค่ะ ใส่มันเข้ามาคุณทรมานนานแล้ว”

“อ่าส์..เก่งมากณิชา จ๊วบ! จ๊วบ! จ๊วบ!” เมื่อแท่งเนื้อเข้าไปในตัวเด็กสาวจนสุด ปากหยักยื่นไปประกบจูบปากบางช่วงชิงความหวานในโพรงปาก

“ขยับเองไหม จะได้รู้จังหวะ” เสียงทุ้มเอ่ยถามอย่างอ่อนโยน มองสบตาเด็กสาว

“หนูทำไม่เป็น”

“ขยับเป็นจังหวะตามใจที่ต้องการ ค่อย ๆ ก่อนแบบนี้ ถ้าเริ่มชินค่อยเร่งให้เร็วขึ้น” ซันเดย์ขยับสะโพกสอบเป็นจังหวะช้า ๆ แต่เน้นทุกครั้ง

ร่างบางถูกยกขึ้นนั่งบนตักชันเข่าแนบกับหน้าท้องแกร่งของชายหนุ่ม สะโพกสอบขยับขึ้นลงเป็นจังหวะโดยมีฝ่ามือหนาช่วยจับประคองตรงสะโพกทั้งสองข้าง

“อ่าส์ แบบนั้นณิชาเก่งมาก” เด็กนักเรียนหัวไวขย่มสุดแรงเกิดอยู่บนตัวชายหนุ่ม

“อือ..อ่าส์ ณิชา อ่าส์เซ็กซี่เป็นบ้า จ๊วบ! จ๊วบ!” หน้าอกอวบกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะล่อตาล่อใจ ซันเดย์ทนไม่ไหวก้มลงบีบเคล้นและดูดดุนอย่างหิวกระหาย

“ใกล้แล้วใช่ไหมตอดแรงขนาดนี้ อ่าส์ ณิชา ทั้งแน่นทั้งตอดกะเอาให้ขาดเลยหรือไง” ซันเดย์ที่แทบจะทนไม่ไหวเด้งสะโพกสวนขึ้นไปเต็มแรง

“อ้ะ อ่าส์..คุณหนูจุก”

“จุกก็ต้องทน ฉันจะไม่ไหวแล้ว อ่าส์ณิชา อ่าส์พร้อมกัน”

“อ่าส์/อ่าส์” ร่างบางซบลงที่อกแกร่งอย่างคนหมดแรง เสียงหายใจหอบเหนื่อยกับจังหวะหัวใจที่เต้นแรงแทบจะกระเด็นออกมาด้านนอก

“เหนื่อยหรือตื่นเต้น ชีพจรเธอเต้นเร็วมาก” ฝ่ามือหนาคว้าข้อมือเล็กที่ใส่นาฬิกาสำหรับวัดอัตราการเต้นของหัวใจขึ้นมาดูพบว่าเด็กสาวบนตักชีพจรเต้นเร็วกว่าปกติ และค่อย ๆ ลดลงกลับมาปกติเมื่อนั่งพักสักพัก

“ไปล้างตัวแล้วมานอน”

“หนูขอพักต่ออีกหน่อย ตอนนี้ขาไม่มีแรงเดินเลยค่ะ” ขาเรียวเล็กทั้งสองที่ตอนนี้ยังสั่นไม่หาย

“งั้นก็ไปอาบน้ำพร้อมกันนี่แหละ ยัยเด็กอ่อน”

“ใครจะไปเก่งเหมือนคุณกันคะ ผ่านผู้หญิงมาเป็นร้อยเป็นพัน”

“แค่สี่สิบเถอะยังไม่ถึงร้อย เธอเป็นคนที่สี่สิบเอ็ด” ชายหนุ่มหันไปตอบเด็กสาว

“แต่เธอเป็นคนเดียวที่บริสุทธิ์ เพราะฉันไม่นิยมกินเด็กที่อ่อนประสบการณ์ แต่พอลองแล้วก็ดีอยู่นะวันหลังอาจจะหามาลองอีก”

“คุณนอนกับหนูแล้วจะไปนอนกับคนอื่นอยู่อีกเหรอคะ ถึงแม้ในสัญญาหนูจะไม่มีสิทธิ์ห้ามคุณก็ตาม ถ้าคุณนอนกับคนอื่นคุณช่วยใส่ถุงด้วยนะคะหนูกลัวติดโรค” เด็กสาวเอ่ยขอร้องออกไปเสียงสั่น

“เลิกดรามาแล้วรีบอาบน้ำนอน ฉันไม่ได้สำส่อนขนาดนั้น ถ้าฉันต้องซื้อผู้หญิงพวกนั้นมากิน ฉันจะจ้างเธอมาทำไม”

“หนูแค่อยากอยู่กับคุณอย่างมีความสุขถึงแม้ในฐานะนายจ้างกับลูกจ้าง คุณเคยบอกหนูว่าการมีเซ็กส์แบบมีความสุข สองฝ่ายต้องเต็มใจและให้ความร่วมมือหนูเองก็ยินดีให้ความร่วมมือกับคุณ ถ้าคุณยังไม่เบื่อหนูแล้วไปซื้อผู้หญิงคนอื่นมากิน”

“นี่กำลังอ้อนฉันใช่ไหม สงสัยไม่อยากนอน หรืออยากกินมื้อดึกต่อ”

Continue to read this book for free
Scan code to download App

Latest chapter

  • คลั่งรักเด็กเช่า   ตอนที่10 ทำหน้าที่

    ตอนที่10 ทำหน้าที่ได้ยินดังนั้นเด็กสาวรีบลนลานลุกจากเตียงนอนสาวเท้าเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าตามที่ชายหนุ่มสั่ง ความเย็นของสายน้ำจากฝักบัวไหลลงกระทบผิวกายไม่สามารถดับความกระวนกระวายในใจเธอได้เลย เมื่อต้องจินตนาการว่าต่อจากนี้ต้องเกิดอะไรขึ้นกับเธอบ้าง ภาพเคลื่อนไหวที่เธอเคยดูในคลิปวิดีโอสิบแปดบวก ฉายวนซ้ำอยู่ในหัว เสียงร้องครวญคราง สีหน้าที่แสดงออกถึงความเจ็บปวดเวลาที่โดนสอดใส่ความเป็นชายเข้าไปช่องทางรัก เธอนึกไม่ออกว่าเธอจะรับสิ่งพวกนั้นได้มากน้อยแค่ไหน“จะอาบถึงเที่ยงคืนเลยหรือไง” ณิชาตัวเย็นวาบรู้สึกชาไปทั้งตัวเมื่อชายหนุ่มที่เธอกำลังจินตนาการถึงเปิดประตูเข้ามา“คุณเข้ามาได้ไงคะ” ร่างกายเปลือยเปล่ายืนแข็งทื่อหันขวับใช้มือปิดส่วนบนส่วนล่างไว้ ถามชายหนุ่มเสียงสั่นขณะที่ยืนหันหลังให้“ก็เธอตั้งใจให้ฉันเข้ามาไม่ใช่เหรอ ก็เห็นไม่ล็อกประตู” คำตอบของซันเดย์ณิชาแทบอยากยกกำปั้นขึ้นทุบหัวตัวเองแรง ๆ ที่สะเพร่าลืมล็อกประตู“เปล่านะคะ หนูรีบเลยลืมล็อก” เด็กสาวรีบปฏิเสธออกไปทันควันเพราะกลัวว่าชายหนุ่มจะเข้าใจผิด“มาถูหลังให้ฉันด้วย” เสียงเรียบสั่งออกไปขณะที่มือเอื้อมไปเปิดก๊อกน้ำตรง

  • คลั่งรักเด็กเช่า   ตอนที่9 ผู้ปกครอง

    ตอนที่9 ผู้ปกครองณิชาเข้าเรียนชั่วโมงแรกหลังจากหยุดเรียนไปสองวันแต่ก็ตามเก็บงานส่งครบเท่าเพื่อนทุกงาน“วันนี้พอแค่นี้ก่อนครับ ณัฐณิชารอพบผมหลังเลิกคลาสก่อนนะครับ ที่เหลือไปได้ครับ” เสียงทุ้มของอาจารย์หนุ่มบอกกับนักศึกษาออกไปเมื่อหมดเวลา ณิชาที่กำลังเก็บของอยู่ถึงกับสะดุ้งเมื่อตัวเธอถูกเรียกให้อยู่ต่อ“อาจารย์มีอะไรเหรอคะ” ณิชาเดินเข้าไปหาอาจารย์หนุ่มพร้อมกับเพื่อนอีกสองคนสีหน้าเป็นกังวล“ผมขอคุยกับณัฐณิชาแค่สองคน นักศึกษาคนอื่นรบกวนออกไปรอข้างนอกก่อนครับ ผมไม่ทำอะไรเพื่อนพวกคุณแน่นอนครับ” กิตหันไปบอกกับมีญ่าและเจนด้า“นั่งลงก่อนสิ ไม่ต้องกลัว ผมมีเรื่องจะถามคุณนิดหน่อย” กิตผายมือให้เด็กสาวนั่งลงเก้าอี้ตรงข้าม“ค่ะ อาจารย์จะถามอะไรหนูเหรอคะ”“รู้จักซันเดย์ใช่ไหม” กิตยิงคำถามที่ต้องการถามทันทีไม่อ้อมค้อม“ไม่ต้องโกหกเพราะกลัวไอ้ซันมันดุ เมื่อเช้าผมเห็นคุณลงจากรถไอ้ซันตรงหน้าตึก” กิตใช้สรรพนามแทนตัวเองที่เปลี่ยนไปเมื่อตอนนี้อยู่นอกเวลาเรียน และกำลังสนทนาเรื่องส่วนตัวอยู่“ค่ะ รู้จักค่ะ”“รู้จักกันมานานแค่ไหนแล้ว”“../..”“อ้อ..ผมลืมแนะนำตัว ผมชื่อกิตเป็นเพื่อนกับซันเดย์ ถ้าคุณไม่เชื่อผม

  • คลั่งรักเด็กเช่า   ตอนที่8 ติดใจ

    ตอนที่8 ติดใจเช้าวันต่อมาซันเดย์แจ้งความประสงค์กับโดเมนว่าเขาต้องการออกจากโรงพยาบาล แม้จะมีเสียงคัดค้านจากทุกคนรวมทั้งหมอเจ้าของไข้อย่างโดเมนเองก็ยังไม่อยากให้ออกไปตอนนี้“นอนดูอาการอีกสักคืนก่อน ถ้าไม่มีไข้พรุ่งนี้ค่อยกลับ” เสียงของโดเมนที่พยายามเกลี้ยกล่อมเพื่อนรักอย่างใจเย็น“ไม่..ฉันไม่ได้เป็นอะไรมากแล้ว อยู่นี่ก็นอนเฉย ๆ ไม่ได้ทำอะไร กลับไปพักที่บ้านก็ได้” ซันเดย์กลับออกมาจากห้องน้ำหลังจากเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า“คุณยังตัวรุม ๆ อยู่เลยนะคะ น่าจะเพราะแผลมันอักเสบหรือเปล่าที่เมื่อวานหนูเผลอเขย่าแขนคุณน่ะค่ะ” เสียงของเด็กสาวเดินตามหลังไปมาระหว่างที่ชายหนุ่มเดินไปหยิบจับโน่นนี่ ราวกับเป็นเงาตามตัว“เป็นผีหรือไงถึงมาเดินตามฉันอยู่ได้ ไปเก็บของก่อนที่ฉันจะปล่อยให้เธอกลับบ้านเอง อย่ามัวพูดมากน่ารำคาญอยู่แบบนี้” มือหนาที่กำลังเก็บเอกสารยัดใส่กระเป๋าหยุดชะงักแล้วหันหลังมาพูดกับเด็กสาว“ก็ได้ค่ะ” ณิชาจำต้องรีบเก็บของใช้ส่วนตัวของตัวเองตามคำสั่งของชายหนุ่ม“เฮ้อ! แม่งดื้อจริง ๆ” โดเมนถอนหายใจยาว ๆ เมื่อโดนเมินเฉยจากผู้ป่วย VIP จำต้องจรดปากกาเซนต์ชื่อลงในชาร์จคนไข้และกดสั่งยาในไอแพดที่พยาบาลส

  • คลั่งรักเด็กเช่า   ตอนที่7 มือเดียวไหว

    ตอนที่7 มือเดียวไหว“เกิดอะไรขึ้น” เสียงของโดเมนไม่ช่วยทำลายบรรยากาศตึงเครียดเลยสักนิด เด็กสาวยังยืนก้มหน้าสะอื้นไห้ไม่ยอมหยุด“แล้วทำไมสภาพมึงถึงเป็นแบบนี้” โดเมนถามขึ้นอีกครั้งเมื่อยังไม่ได้รับคำตอบใด ๆ“เลือดไหลย้อนกลับเข้าสายน้ำเกลือกูเลยดึงออก สภาพก็อย่างที่มึงเห็น”“แล้วณิชาร้องไห้ทำไม มึงทำอะไรเธอ” โดเมนไม่ได้สนใจคนป่วยที่นอนอยู่บนเตียง แต่ให้ความสนใจเด็กสาวที่สะอื้นไห้อยู่ข้างเตียงมากกว่า“กูยังไม่ได้ทำอะไรเลย” ซันเดย์ตอบกลับไปเสียงเรียบสีหน้าเอือมระอา“ณิชาร้องไห้ทำไมครับ”“ขอโทษค่ะ หนูไม่ได้ตั้งใจจะนอนทับแขนคุณซันเดย์เลยนะคะ”“พี่รู้ครับ แต่คราวหลังณิชาต้องระวังมากกว่านี้ ถ้าเกิดว่าไอ้ซันเสียเลือดในปริมาณมากอาจเป็นอันตรายได้ ไปล้างหน้าไปร้องไห้ตาแดงหมดแล้ว” โดเมนค่อย ๆ อธิบายให้เด็กสาวฟังอย่างใจเย็น ไม่ได้เอ่ยโทษหรือตำหนิอะไรเพราะรู้ว่าเด็กสาวไม่ได้ตั้งใจ จากนั้นณิชาเดินเข้าห้องน้ำอย่างว่าง่าย“ทีกูบอกไม่เห็นจะฟัง มึงบอกแค่คำเดียวรีบทำตามอย่างไว สรุปเป็นคนของใครวะ” ซันเดย์สบถออกมาไม่พอใจนัก“แล้วนี่มึงเจ็บแขนเหรอ ยังไม่ดีขึ้นหรือไง” โดเมนสังเกตเห็นว่าซันเดย์เอามือจับที่แขนหล

  • คลั่งรักเด็กเช่า   ตอนที่6 รู้เท่าไม่ถึงการณ์

    ตอนที่6 รู้เท่าไม่ถึงการณ์ณิชารีบเช็ดตัวให้ชายหนุ่มด้วยความระมัดระวังเพราะบนตัวยังมีรอยฟกช้ำให้เห็นอยู่หลายจุด เมื่อเช็ดเสร็จก็เอาผ้าเช็ดตัวผืนใหม่มาพันรอบเอวก่อนจะเดินไปหยิบเสื้อผ้าชุดใหม่มาให้ชายหนุ่มเปลี่ยน“พี่หมอโดเมนบอกว่าสักพักหมอจะมาเข้าเฝือกให้ค่ะ ระหว่างนี้คุณจะนอนพักก่อนก็ได้นะคะ” ณิชาที่ทำหน้าที่เป็นพยาบาลจำเป็นเอ่ยพูดขึ้น สะโพกกลมมนนั่งลงบนโซฟาข้างเตียงผู้ป่วยโชว์เรียวขาสวยเนื่องจากวันนี้เด็กสาวใส่กางเกงขาสั้น“ฉันโตแล้วไม่ต้องมีใครบอกว่าควรนอนตอนไหน แล้วอีกอย่างกางเกงที่มันยาวกว่านี้ไม่มีหรือไง เสื้อผ้ามีเต็มตู้ไม่เอามาใส่ชอบนักไอ้เศษผ้าพวกนี้” สายตาคมเข้มมองเด็กสาวสีหน้าไม่พอใจนักที่เด็กในการปกครองแต่งตัวไม่ค่อยเรียบร้อยออกจากบ้าน ถ้าชุดที่เด็กสาวใส่ตอนนี้ใส่แค่อยู่บ้านเขาคงไม่ว่าอะไร แต่นี่ใส่ออกมาข้างนอกแถมนั่งแท็กซี่มาคนเดียวอีกต่างหาก คนสมัยนี้รู้หน้าไม่รู้ใจเมื่อมีสิ่งยั่วยวนมันต้องมีการเกิดอารมณ์ความต้องการเป็นธรรมดา“หนูรีบค่ะ พอพี่เตมินโทรบอกหนูก็รีบออกมาเลย” ณิชาพยายามอธิบายให้ชายหนุ่มฟังก๊อก ก๊อก ก๊อก“ขออนุญาตครับ คุณหมอโดเมนแจ้งแล้วใช่ไหมครับว่าหมอซันต้องเ

  • คลั่งรักเด็กเช่า   ตอนที่5 ไร้เดียงสา

    ตอนที่5 ไร้เดียงสาทั้งสองต่างแยกย้ายออกไปทำหน้าที่ของตัวเอง ณิชาเดินออกไปหน้าปากซอยเพื่อไปขึ้นรถไฟฟ้าเพื่อเดินทางไปเรียน ส่วนซันเดย์ก็ขับรถไปทำงานตามปกติ“วันนี้ช่วงบ่ายนายจะออกไปตรวจไซซ์งานไหมครับ” เตมินเอ่ยถามเมื่อทั้งสองเดินออกจากห้องประชุมหลังจากประชุมความคืบหน้าของโครงการเสร็จ“ไป เตรียมแปลนที่ฝ่ายสถาปนิกแก้ไขไปด้วย”“ครับ”ซันเดย์เดินตรวจสอบความเรียบร้อยของโครงสร้างด้วยตัวเองทั้งที่มีวิศวกรรับผิดชอบโครงการนี้อยู่แล้ว แต่ชายหนุ่มก็มาตรวจความเรียบร้อยด้วยตัวเองทุกครั้ง“โซนโน้นช่างกำลังขึ้นโครงสร้างคุณซันเดย์อย่าเดินเข้าไปเลยครับมันอันตราย” วิศวกรหนุ่มเอ่ยเตือนซันเดย์ถึงพื้นที่ด้านในที่เป็นพื้นที่อันตราย“ฉันเข้าไปดูแป๊บเดียว ตรงนั้นสถาปนิกเปลี่ยนแปลนใหม่แก้ไขเรียบร้อยหมดทุกจุดหรือยัง”“เรียบร้อยครับ”“ฉันเข้าไปดูหน่อย” พูดจบเท้ายาวก็สาวเท้าเดินดุ่ม ๆ เข้าไปยังโซนพื้นที่ก่อสร้างที่ขึ้นป้ายเตือนชัดเจนว่าตรงนี้เป็นเขตก่อสร้างผู้ไม่เกี่ยวข้องห้ามเข้า“กำชับคนงานด้วยว่าอย่ามักง่ายหรือหละหลวมในการทำงาน เพราะบ้านคนไม่ได้อยู่แค่ห้าปีสิบปี บางคนใช้เงินเก็บทั้งชีวิตเพื่อซื้อบ้านสักหลังไว้

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status