Share

บทที่ 259

Author: หรงหรงจื่ออี
การตอบสนองของหนีอวี่เถียนขัดข้องแล้ว

ปริมาณข้อมูลนี้มากเกินไป

ถ้าการแต่งงานลับ ๆ ของเสิ่นชิงซูกับฟู่ซือเหยียนเป็นการแลกเปลี่ยนกันจริง ๆ งั้น...เด็กในท้องของเสิ่นชิงซูมันยังไงกัน?!

ฟู่ซือเหยียนเหยียบเรือสองแคมเหรอ?!

หนีอวี่เถียนบิดหัวแม่มือ “คุณเสิ่นดูแลซืออวี่ดีมาก”

“ฉันยอมรับว่าคุณเสิ่นดูแลซืออวี่ดีมาก ฉันซึ้งใจเธอมากเลย กับเรื่องนี้ ยังไงฉันกับซือเหยียนกับผิดต่อคุณเสิ่น”

โจวอวี๋ชูเงยหน้า ตาแดงน้ำตาคลอเบ้า “ครูเถียน ฉันว่าในเมื่อตอนนี้คุณรับผิดชอบดูแลซืออวี่ งั้นฉันก็จำเป็นต้องบอกเรื่องพวกนี้กับคุณให้ชัดเจน แต่เพื่อปกป้องฉันกับซืออวี่ ซือเหยียนก็เลยไม่เปิดเผยความสัมพันธ์แม่ลูกของเรา ดังนั้นฉันหวังว่าคุณจะช่วยฉันปิดเป็นความลับต่อนะคะ”

หนีอวี่เถียนพยักหน้า รับประกันกับเธออย่างจริงจัง “คุณสบายใจได้เลยค่ะ เรื่องส่วนตัวของผู้ว่าจ้าง เราที่เป็นครูพี่เลี้ยงจะไม่แพร่งพรายออกไปเด็ดขาด!”

“ขอบคุณค่ะ” โจวอวี๋ชูพูดพร้อมกับน้ำตาร่วงเผาะ “ความจริงฉันก็คิดหนักเหมือนกัน ถ้าสุดท้ายแล้วซืออวี่กับซือเหยียนเลือกคุณเสิ่น ฉันก็จะอวยพรพวกเขา ถึงยังไงถ้าเทียบกับฉันแล้ว คุณเสิ่นดูแลเด็กได้ดีกว่าจริง ๆ.
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 292

    นิทรรศการภาพวาดทำเงินได้ไม่น้อย หลังจากนั้นเธอก็มองหาบริษัทที่ต้องการระดมทุน และเชิญทีมนักลงทุนมืออาชีพเพื่อมาประเมินความเสี่ยง ก่อนที่จะตัดสินใจลงทุนในหลายบริษัทปีนี้ หลายบริษัทที่ลงทุนไปนั้นกำไรดีมาก โดยเฉพาะบริษัทแอนิเมชันหนึ่งในนั้นที่มีชื่อว่า‘เล่อชวี’ ซึ่งผู้ก่อตั้งเป็นคนรุ่นใหม่ มีไอเดียสร้างสรรค์และที่เสิ่นชิงซูไปดูงานครั้งนี้ ก็เพื่อไปพบกับผู้ก่อตั้งคนนี้เธออยากนำมรดกทางวัฒนธรรมมาผสมผสานกับแอนิเมชันในประเทศ ให้มรดกทางวัฒนธรรมยังคงเดินหน้าต่อไปได้ในยุคสมัยใหม่ และให้ทั่วโลกได้เห็นสติปัญญาเฉพาะตัวของบรรพบุรุษของเรา ทำให้คนในชาติมีแรงขับเคลื่อนสานต่อมรดกทางวัฒนธรรมนี้สืบไป!‘เล่อชวี’อยู่ที่เมืองอวิ๋น สามารถนั่งเครื่องบินจากเมืองเจียง โดยใช้เวลาเพียงหนึ่งชั่วโมงเท่านั้น เสิ่นชูไปเพียงสองวัน และกลับมาทันวันเกิดของเสี่ยวอันหนิงพอดี......เสิ่นชิงซูไปทำงานนอกสถานที่ หน้าที่การส่งเสี่ยวอันหนิงไปโรงเรียนอนุบาลจึงตกเป็นของเวินจิ่งซีเวินจิ่งซีพาเสี่ยวอันหนิงมาส่งถึงหน้าประตูโรงเรียนอนุบาล เขานั่งยอง ๆ แล้วลูบศีรษะของเธอที่สวมหมวกสีเหลือง “ยัยหนู เรียนหนังสือต้องเป็นเด็กดีนะ ต

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 291

    โจวอวี๋ชูมองพิจารณาเด็กผิวของเด็กขาวเนียน ดวงตาดำขลับ แม้เพิ่งจะอายุได้เพียงสามขวบ แต่ก็สามารถมองออกว่า เมื่อเด็กคนนี้โตขึ้นจะต้องหล่อมากแน่ ๆก็แค่ว่ามองดูแล้วรู้สึกคุ้นตาอย่างบอกไม่ถูก...โจวอวี๋ชูอดไม่ได้ที่จะเคลื่อนสายตามองไปยังเฟิงอวิ๋นเฉียนเฟิงอวิ๋นเฉียนมองเธอ แล้วเลิกคิ้วหมึกเล็กน้อย “มองอะไร?”โจวอวี๋ชูยิ้มเล็กน้อย “ก็แค่จะดูว่าเด็กคนนี้เหมือนกับพี่ตรงไหนน่ะ”เฟิงอวิ๋นเฉียนยกยิ้ม “เด็กขนาดนี้ คงดูไม่ออกหรอกมั้ง?”โจวอวี๋ชูตอบกลับอย่างมีไหวพริบว่า “คิ้วและดวงตาของพวกพี่คล้ายกันมากเลยนะ”“ใช่ ทุกคนก็พูดแบบนี้ทั้งนั้น”เฟิงอวิ๋นเฉียนยิ้ม ๆ และอุ้มเนี่ยนอันเดินไปยังโซฟาแล้วนั่งลงเสี่ยวเนี่ยนอันอิงแอบอยู่ในอ้อมกอดของเฟิงอวิ๋นเฉียนอย่างสงบนิ่งเขาค่อนข้างตัวผอมเล็ก ผิวขาวซีด ถึงว่าผมจะดำ แต่ก็ค่อนไปทางสีน้ำตาลอ่อนในเวลานี้ จวงเสวี่ยได้พาครูพี่เลี้ยงสองคนเข้ามา ซึ่งทั้งคู่มีอายุราว ๆ สี่สิบปี“คุณโจวคะ ทั้งสองคนนี้คือครูพี่เลี้ยงที่จะมารับผิดชอบดูแลคุณชายเนี่ยนอันค่ะ” จวงเสวี่ยมองโจวอวี๋ชูพลาง กล่าวด้วยน้ำเสียงที่เป็นทางการว่า “ต่อจากนี้ไป พวกเธอจะพักอยู่ที่นี่ ช่วยคุ

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 290

    “อาจิ้นของหนูไปนัดบอดแล้วจ้ะ!” อาอาฮวาป้องปากกระซิบกับเสี่ยวอันหนิง “พี่ไป๋อวิ๋นของหนูน่ะพอได้ยินว่าอาจิ้นของหนูไปนัดบอด ก็เสียใจจนร้องห่มร้องไห้เลยนะ!”“นัดบอดคืออะไรเหรอคะ?” เสี่ยวอันหนิงเอียงคอถาม“นัดบอดก็คือหาแฟน หาภรรยา อาจิ้นของหนูก็อายุไม่น้อยแล้ว ถึงเวลาหาภรรยาแล้วจ้ะ!” เสี่ยวอันหนิงขมวดคิ้ว “งั้นวันนี้เขายังจะมาทำงานไหมคะ?”“มาสิ” อาอาฮวากล่าว “ตอนเขาไปยังบอกอยู่ว่าถ้าหนูมาแล้วเขายังไม่กลับมา ให้อาบอกหนูว่าให้รอเขาหน่อย”เมื่อได้ยิน เสี่ยวอันหนิงก็พยักหน้าหงึก ๆ หันไปก็เห็นแม่ก้าวข้ามธรณีประตูเข้ามา เดินมาทางตนเองเสี่ยวอันหนิงกำลังอยากจะพูด ก็เห็นชายหญิงเดินคู่กันมานอกคลินิกแพทย์แผนจีนชายหนุ่มสูงยาวเข่าดี สวมเสื้อขาวกางเกงดำ แสงอาทิตย์ยามอัสดงทอดลงบนตัวเขา ใบหน้าอันหล่อเหลานั้นเหมือนฉาบด้วยแสงสีทอง ยิ่งดูยิ่งสะดุดตาเขาเห็นเสี่ยวอันหนิงแล้ว คิ้วสวย ๆ ก็ยักเบา ๆ ทีหนึ่งห่างไปไม่กี่เมตร เสี่ยวอันหนิงเห็นแล้วก็เข้าใจสิ่งที่ชายหนุ่มสื่อผ่านนัยน์ตาดวงตาดำสนิทกลอกไปมารอบหนึ่ง สูดหายใจเข้า วิ่งพุ่งเข้าใส่ชายหนุ่มพร้อมตะโกนสุดเสียง “พ่อ!” เสิ่นชิงซูตะลึง ยังไม่ทันได้

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 289

    เสิ่นชิงซูเม้มปาก กำมือที่ถือโทรศัพท์อยู่แน่นขึ้นเล็กน้อย“อาซู คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?” “ฉันยังโอเคอยู่ค่ะ” เสิ่นชิงซูน้ำเสียงเย็นเยียบ “โจวอวี๋ชูไม่มีทางได้ดั่งใจอย่างนี้ไปตลอดหรอก”“โจวอวี๋ชูนี่ก็เก่งนะ มีลูกกับฟู่ซือเหยียนคนหนึ่งแล้ว พอไม่นานก็ไปอีกคนกับเฟิงอวิ๋นเฉียนอีก! ที่สำคัญคือ ลูกที่เธอคลอดออกมาสองคนเธอไม่ต้องเลี้ยงเองสักคน ผมได้ยินว่าเฟิงอวิ๋นเฉียนหาทีมเลี้ยงเด็กมืออาชีพมาเลี้ยงเด็กคนนั้นเลยนะ! โจวอวี๋ชูแค่เบ่งออกมา ไม่ต้องสนใจเรื่องเลี้ยงเลย!”เวินจิ่งซีหยุดพักหนึ่ง ก่อนพูดอีกว่า “ตอนนี้เธอมีเฟิงอวิ๋นเฉียนคุ้มกะลาหัวอยู่ คิดจะจัดการเธอมันไม่ง่ายอย่างนั้นแล้วนะ”เสิ่นชิงซูหลับตาลงเตะนั้นของโจวอวี๋ชูในตอนนั้น พรากชีวิตลูกชายเธอไปแค้นนี้ที่ฆ่าลูกชายเธอ เธอจะต้องชำระมันอย่างแน่นอน“ในเมื่อเฟิงอวิ๋นเฉียนอยากจะงานแต่งสุดอลังการให้เธอ งั้นฉันก็จะมอบของขวัญชิ้นใหญ่ให้เธอในงาน”……วางสายจากวิดีโอคอลแล้ว เสิ่นชิงซูเดินออกมาจากห้องครัวเสี่ยวอันหนิงกินอาหารเช้าเสร็จแล้ว“แม่คะ หนูอิ่มแล้ว แม่ก็รีบกินเถอะนะคะ”เสิ่นชิงซูเห็นท่าทางเชื่อฟังรู้ประสาของลูกสาวแล้ว ในใจก็ยังเจ

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 288

    ณ บ้านสไตล์จีนที่มีดอกเฟื่องฟ้าเลื้อยออกมาจากกำแพง ในห้องนอนหลักชั้นสอง ทางทิศตะวันออก บนโต๊ะหัวเตียงมีโทรศัพท์วางอยู่ เสียงนาฬิกาปลุกแบบอัดไว้ดังขึ้นตรงเวลา “ตริ๊ง ๆ ตริ๊ง ๆ เสี่ยวอันหนิงตื่นได้แล้วน้า”เสียงเด็กอ่อนหวานสดใสชัดแจ๋ว เปี่ยมด้วยชีวิตชีวาบนเตียงใหญ่ เด็กตัวน้อย ๆ ที่นอนหลับปุ๋ยขมวดคิ้ว พลิกตัวหนึ่งที ขยับเข้าไปซบในอ้อมกอดอันอ่อนโยนของแม่ซ้ำไปซ้ำมาเสิ่นชิงซูตาปรือขณะกอดลูกสาวไว้ ก้มหน้าลงไปจูบกระหม่อมเธออย่างแผ่วเบา “ลูกรัก อรุณสวัสดิ์จ้ะ”“ลูกรักของแม่ยังง่วงอยู่เลย!” น้ำเสียงออดอ้อนที่งัวเงียอย่างเห็นได้ชัดของเด็กน้อยดังมาจากในอ้อมกอดเสิ่นชิงซูหัวเราะเพราะเธอ มือก็ตบก้นเจ้าเนื้อของเธอเบา ๆ สองสามที “วันนี้วันจันทร์ สัปดาห์ที่แล้วลูกสัญญากับครูเยว่เลี่ยงไว้นะว่าจะไม่ไปสายอีก”“อ๋า?” เสี่ยวอันหนิงเงยหน้าขึ้นมา ดวงตากลมโตที่งดงามเหมือนแม่หยีจนกลายเป็นสองขีด ปากเล็ก ๆ ยื่นออกมาแบบอ้อน ๆ “งั้นแม่จุ๊บ ๆ ให้พลังวิเศษหนูหน่อยสิคะ ไม่งั้นหนูตื่นไม่ไหว~”เสิ่นชิงซูยื่นหน้าเข้าไป จูบแก้มสีชมพูอันอ่อนนุ่มของเธอหนึ่งครั้ง “เอาละ เสี่ยวอันหนิงตื่นมาบีบยาสีฟันให้แม่ได้แล้วน

  • คุณทนายตัวร้าย ฉันขอบายนะคะ   บทที่ 287

    ฟู่ซือเหยียนขมวดคิ้ว “กับโจวอวี๋ชูเหรอ?”“ใช่สิ!” เฟิงอวิ๋นเฉียนพูดพลางหัวเราะ “ทำไม นายหึงหรือไง?” ฟู่ซือเหยียนหัวเราะหึหนึ่งที “นี่คือวิธีใหม่ในการปกป้องเธอของนายเหรอ?”เฟิงอวิ๋นเฉียนยักไหล่ “อันนี้ฉันไม่ได้พูดนะ งานแต่งกำหนดไว้สัปดาห์หน้า เดี๋ยวฉันจะส่งการ์ดให้นาย”ฟู่ซือเหยียนหรี่ตาเฟิงอวิ๋นเฉียนพูดสิ่งที่อยากพูดหมดแล้ว ก็หันหลังเดินไปทางรถโรลส์รอยซ์สีดำที่อยู่ข้างทางจวงเสวี่ยเปิดประตูด้านหลังของรถให้เฟิงอวิ๋นเฉียนเฟิงอวิ๋นเฉียนขึ้นรถ จวงเสวี่ยปิดประตู ก้มศีรษะให้ฟู่ซือเหยียนหนึ่งครั้งด้วยความเคารพ หันหลังขึ้นไปนั่งข้างคนขับ รถโรลส์รอยส์สีดำแล่นไปทางถนนใหญ่ด้านหน้า กลืนหายไปกับความมืดมิดยามราตรีเพียงไม่นาน รถเมย์บัคก็มาจอดที่ข้างทางเส้าชิงเปิดประตูรถด้านหลังออกฟู่ซือเหยียนค้อมตัวลงก้าวขึ้นรถเส้าชิงขึ้นรถแล้ว ถามว่า “คุณชายฟู่ คุณจะกลับบริษัทหรือว่ายังไงครับ?”“คฤหาสน์หนานซี”“ได้ครับ”เส้าชิงออกรถ ขับไปยังคฤหาสน์หนานซียี่สิบนาทีต่อมา รถเมย์บัคแล่นเข้าสู่คฤหาสน์หนานซีเส้าชิงเปิดประตูรถให้ฟู่ซือเหยียนฟู่ซือเหยียนลงมาจากบนรถ “จับตาดูเฟิงอวิ๋นเฉียนอย่างใกล

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status