“อย่าลงมานะไม่งั้นเจอดีแน่!!” ก็ดูที่ไอ้บ้านี่มันพูดขู่เธอสิจะไม่ให้สาวตัวเล็กแบบเธอหวาดกลัวได้อย่างไรเจมส์รีบปิดประตูรถฝั่งลินดาและสาวเท้าเดินไปยังฝั่งคนขับเขาเปิดประตูรถและรีบเข้าไปนั่งอย่างรวดเร็วปึง~รถถูกรีบขับเคลื่อนออกไป...“ปล่อยฉันไปแล้วฉันจะไม่มายุ่งกับพี่พายุอีก” ลินดาที่ไม่รู้ว่าจะต้องทำจึงได้ลองยื่นขอเสนอบอกเขาซึ่งเขาก็ทำแค่เพียงหันมายิ้มแค่นั้นหึ~ลินดามองดูการกระทำของเขา นี่เขาหัวเราะเธออย่างนั้นเหรอ...มือเล็กรีบทำการเปิดประตูรถในทันใดแต่เพราะอะไรกันทำไมมันถึงได้เปิดไม่ออก“อย่าพยายามเลยฉันล๊อกไว้หมดแล้ว” นั่นไงเป็นเพราะเขาล๊อกจากทางฝั่งเขาเอาไว้หมดแล้วนี่เอง ลินดาหันหน้าไปส่งเสียงดังบอกกับไอ้ผู้ชายบ้าคนนี้อย่างเร่งรีบเพราะในตอนนี้ไม่มีเวลาที่จะมาพูดคุยกันแล้ว“ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะ อย่าคิดทำอะไรบ้าๆเด็ดขาด”เขาเงียบและไม่ได้ตอบกลับอะไรเธอทำเพียงเหมือนว่าเธอนั้นเป็นแค่อากาศ...เจมส์เลี้ยวรถเข้ามาในคอนโดแห่งหนึ่งและเข้าจอดอย่างรวดเร็วเขาดับเครื่องรถพร้อมกับเปิดประตูด้านคนขับแล้วลงจากรถปิดประตูแล้วสาวเท้าผ่านทางด้านรถมาเปิดประตูฝั่งคนนั่งข้างของลินดา“ลงมาคนสวย”เขาเอ
“ดื่มด้วยกันดีไหมคะ” ลินดาหยิบขวดไวน์รินใส่แก้วพร้อมกับยกชูแก้วไวน์ขึ้นมาดมดอมความหอมหวานของมัน“ไม่! เดี๋ยวแฟนฉันจะมาแล้ว เธอควรออกไปได้แล้ว เรื่องไวน์ตัวใหม่ได้เรื่องยังไง ฉันจะให้ลูกน้องติดต่อไปเหมือนเดิม” พายุรีบตัดบทเพราะไม่อยากที่จะพูดคุยสนทนากับลินดาอีกต่อไป มองดูนาฬิกาจวนจะถึงเวลาที่ชะเอมจะเดินทางมาถึงที่นี่แล้วด้วย“น้องลินชอบพี่พายุจริงๆนะคะ” ลินดาตัดสินใจสารภาพรักกับพี่พายุออกไปตามตรง เธอชอบเขามากจริงๆ ชอบมาตั้งนานแล้ว ชอบตั้งแต่แรกเห็นเลยก็ว่าได้“แล้วไง ฉันไม่ได้ชอบเธอและที่สำคัญฉันมีคนรักอยู่แล้ว ออกไปได้แล้ว!” พายุผู้ซึ่งไม่เคยหวั่นไหวกับผู้หญิงคนไหนนอกจากแฟนตัวเองก็โต้กลับด้วยน้ำเสียงหนักแน่นทำไมเธอคนนี้ถึงยังดื้อรั้นแบบนี้ไม่เข้าใจเลยจริงๆ“พี่พายุไม่ลองให้โอกาสน้องลินดูบ้างคะ” ลินดาจุกในอกเมื่อคำสารภาพรักของเธอโดนปฏิเสธจากชายหนุ่มที่เธอพึ่งจะเอ่ยปากบอกชอบเขาออกไป เธอเดินดุ่มๆเข้าไปกอดพี่พายุถึงยังเก้าอี้ทำงานตัวโปรดแอ๊ด!เสียงเปิดประตูดังขึ้นพร้อมกับร่างบางของคนตัวเล็กที่จ้องมองมายังเขาที่ยืนตัวแข็งทื่อยอมให้ลินดาโอบกอดอยู่แบบนั้น“พี่พายุอีกแล้วนะ!” ชะเอมชี้นิ้วมา
และเหมือนคุณแม่ของเขาจะชี้มือมาที่ฉันแล้วยังตะโกนส่งเสียงเรียกอีก“นั่นไง! หนูลินดามานั่นแล้ว ทางนี้ลูก” ไม่รอช้าฉันรีบเดินเข้าไปหาคุณแม่ของพี่เขาทันที“สวัสดีค่ะคุณแม่ สวัสดีค่ะพี่พายุ นี่น้องลินมาช้าไปหรือเปล่าคะ” ลินดาเดินยิ้มมาแต่ไกลพร้อมกับยกมือขึ้นไหว้สวัสดีไปยังคุณแม่ของพี่พายุและรวมไปถึงตัวของพี่พายุด้วยวันนี้เธอแต่งตัวสวยด้วยชุดเดรสสายเดี่ยวสีชมพูหวานแหววโดยที่มีเสื้อคลุมไหล่ปกปิดอยู่ไม่ให้ดูโป๊จนเกินไป“ไม่ช้าหรอก แม่เองก็พึ่งจะมาถึง” คุณแม่ของพี่พายุหันมาส่งยิ้มให้กับฉัน“แล้วนี่ เอ๊ะ! นี่น้องชะเอม” ลินดาหันไปสบตาเข้ากับแฟนสาวของพายุเข้าจึงทำให้เธอส่งเสียงแสดงถึงความตกใจออกมาทำไม เธอต้องมาอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ด้วยนะ“หนูลินดา นี่คือหนูชะเอมจ้ะลูก ส่วนนี่พี่ลินดาเป็นลูกสาวของเพื่อนแม่จ้ะชะเอม” แม่พายุได้ทีจึงได้เริ่มแนะนำเด็กสาวทั้งสองให้ได้รู้จักกันแต่หารู้ไม่ว่าลินดา..เธอน่ะรู้จักชะเอมแล้ว“อ่อค่ะ สวัสดีนะคะ ว่าแต่จะไปไหนกันเหรอคะ” ชะเอมยิ้มรับและยกมือไหว้ไปยังลินดาที่มีอายุมากกว่าเธอ ร่างบางไม่ลืมที่จะถามคุณแม่ของพี่พายุด้วยว่าเขาจะไปไหนกัน“แม่ว่าจะชวนตาพายุกับหนูลินดาไ
(มีเนื้อหาบางส่วนจากเรื่องปราบรักร้ายนายมาเฟีย)“อยู่รอกินข้าวด้วยกันกับป้าก่อนนะ” ถ้าผู้ใหญ่ชวนแบบนี้เธอก็คงไม่มีสิทธิ์ที่จะปฎิเสธได้แล้วแหละมั้ง“เอ่อ..คือ..ได้ค่ะ”19:00น.“คุณแม่ครับ..” เสียงทุ้มดังขึ้นมาแต่ไกลและเสียงนี้มาพร้อมกับจังหวะฝีเท้าที่กำลังเดินเร่งเข้ามา ดวงตาคู่สวยหันไปมองยังเสียงนั้นแล้วก็พบเข้ากับ..เขานะนั่น คุณพายุนี่ว่าแต่เขามาที่นี่ได้ยังไงหรือว่าเขาจะเป็นลูกชายของคุณป้า ต้องใช่สิก็เขาเรียกคุณป้าว่าแม่นี่นี่ฉันควรจะต้องดีใจใช่ไหมที่เขาคือลูกชายของเพื่อนสนิทแม่ฉัน แล้วแบบนี้ถ้าแม่เป็นเพื่อนกันจะทำให้ฉันกับเขามีสิทธิ์ได้สนิทกันไปด้วยหรือเปล่า“คุณแม่มีเรื่องอะไรเหรอครับถึงเรียกผมให้เข้ามา” พายุเดินสาวเท้าเข้ามาในบ้านอย่างรวดเร็วและใจร้อนเขาไม่แน่ใจว่าแม่ของเขามีธุระด่วนอะไรหรือเปล่าถึงได้เรียกเขาเข้ามาอย่างเร่งรีบด่วนจี๋แบบนี้“มาแล้วเหรอลูก นี่หนูลินดาเป็นลูกสาวของเพื่อนแม่เอง” แม่พายุส่งยิ้มให้กับลูกชายตัวเองและเริ่มแนะนำฉันที่ยืนอยู่ข้างกายของท่านให้ลูกชายของเธอได้ทำความรู้จัก“เธอ!” คุณพายุมองมาที่ฉันก็ชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าฉันก็คือผู้หญิงคนนั้นคนที่ไปนำเ
“ครับ ผมขอลองชิมได้หรือเปล่า” ด้วยความที่อยากรู้และลิ้มลองสัมผัสความหอมของรสชาติไวน์เจ้าของผับจึงเอ่ยปากขอเธอ“ได้สิคะไม่มีปัญหา” ลินดายิ้มอย่างยินดีและเต็มใจพร้อมกับลุกขึ้นยืนหยิบแก้วใส่ไวน์นำออกมาวางเธอเทไวน์ใส่แก้วให้เขาได้ลองดื่ม ได้มองเขาใกล้ๆแบบนี้ยิ่งทำให้เธอรู้สึกชอบเขาเข้าไปใหญ่ ผู้ชายอะไรหล่อดูดีชะมัดติดอย่างเดียวคือเย็นชาเหลือเกินบอกเลยว่าเขานี่แหละคือสเปคเธอ ว่าแต่จะชวนเขาคุยเรื่องอะไรดีน้า...“เป็นไงบ้างคะ รสชาติไวน์ดีหรือเปล่า” ลินดาเอ่ยถามเจ้าของผับที่ตัวเองรู้สึกชอบ เธอถามเขาด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแจ่มใสซึ่งเจ้าของผับที่เห็นแบบนั้นก็นิ่งและสวนยิ้มตอบกลับไปตามมารยาท“ครับ รสชาติดีมาก”แอ๊ด~เสียงประตูห้องทำงานเปิดออกกว้างพร้อมกับใครบางคนที่สาวเท้าเดินเข้ามา“พี่พายุ! โอ๊ะ! ขอโทษค่ะ..หนูไม่รู้ว่าพี่มีแขก” เธอคนนั้นเปิดประตูเข้ามาแล้วพอเห็นว่าฉันกับคุณพายุกำลังนั่งพูดคุยกันอยู่เธอก็เอ่ยคำขอโทษออกมาด้วยโทนเสียงสำนึกผิด“สวัสดีค่ะ นี่น้องสาวของคุณเหรอคะคุณพายุ หน้าตาน่ารักเชียว” และด้วยความที่ฉันไม่รู้และไม่ทราบว่าเธอเป็นใครฉันจึงกล่าวคำสวัสดีออกไปก่อนและคิดไปเองว่าเธอคือน้องส
หางตาคู่สวยมองไปยังชายหนุ่มตรงหน้าซึ่งเขาก็ยอมถอยห่างออกไปแต่โดยดี เธอทั้งสองสาวเท้าเดินพากันออกไปโดยทิ้งชายหนุ่มเอาไว้กับความโกรธเคืองและหัวเสีย เขาคิดไม่ตกว่าตัวเขาเองผิดอะไร หน้าตาก็ดีรูปก็หล่อ รวยก็รวยแต่ทำไมยังมีผู้หญิงไม่ชอบเขาอีก“หยิ่งจังวะ” มือหนาเกาหัวแกรกทั้งที่เขาก็หล่อขนาดนี้เธอยังเลือกที่จะปฏิเสธกันอีกแต่ก็นะ..ช่างเธอเถอะ ผู้หญิงสวยๆหน้าตาดีๆยังมีอีกเยอะ ชายหนุ่มเดินกลับโต๊ะอย่างคนที่หัวเสียเล็กน้อยส่วนหญิงสาวทั้งสองหลังจากที่ได้เดินออกมาหยุดยืนอยู่ตรงบริเวณลานจอดรถก็หยุดนิ่งเพื่อรอคนของทางร้านขับเคลื่อนรถของเธอมายังตรงบริเวณที่เธอยืนรอกันอยู่“ผู้ชายคนเมื่อกี้หน้าตาดูดีมากเลยนะแกไม่คิดที่จะชอบเขาหน่อยเหรอ ฉันว่าหล่อกว่าผู้ชายคนนั้นอีกนะ ดูน่ากินกว่าด้วย” เพื่อนคนที่ไม่ได้ถูกผู้ชายจีบเอ่ยขึ้นเมื่อนึกขึ้นได้ว่าผู้ชายคนนั้นก็ดูหน้าตาดีมากๆ ลินดา..หญิงสาวที่ถูกผู้ชายคนนั้นจีบจึงมองค้อนถอนหายใจเสียงดังเมื่อเพื่อนของเธอพูดจาอะไรก็ไม่รู้ออกมา นี่เมษาเพื่อนของเธอไม่รู้หรือไงว่าในใจของเธอมีเขาคนเดียวก็คือคนที่เป็นเจ้าของผับแห่งนี้“ฉันชอบคุณพายุคนเดียว” เธอยืนกรานคำเดิมและยิ้มอ