ตอนที่ 6 ลินดา

หางตาคู่สวยมองไปยังชายหนุ่มตรงหน้าซึ่งเขาก็ยอมถอยห่างออกไปแต่โดยดี เธอทั้งสองสาวเท้าเดินพากันออกไปโดยทิ้งชายหนุ่มเอาไว้กับความโกรธเคืองและหัวเสีย เขาคิดไม่ตกว่าตัวเขาเองผิดอะไร หน้าตาก็ดีรูปก็หล่อ รวยก็รวยแต่ทำไมยังมีผู้หญิงไม่ชอบเขาอีก

“หยิ่งจังวะ” มือหนาเกาหัวแกรกทั้งที่เขาก็หล่อขนาดนี้เธอยังเลือกที่จะปฏิเสธกันอีก

แต่ก็นะ..ช่างเธอเถอะ ผู้หญิงสวยๆหน้าตาดีๆยังมีอีกเยอะ ชายหนุ่มเดินกลับโต๊ะอย่างคนที่หัวเสียเล็กน้อยส่วนหญิงสาวทั้งสองหลังจากที่ได้เดินออกมาหยุดยืนอยู่ตรงบริเวณลานจอดรถก็หยุดนิ่งเพื่อรอคนของทางร้านขับเคลื่อนรถของเธอมายังตรงบริเวณที่เธอยืนรอกันอยู่

“ผู้ชายคนเมื่อกี้หน้าตาดูดีมากเลยนะแกไม่คิดที่จะชอบเขาหน่อยเหรอ ฉันว่าหล่อกว่าผู้ชายคนนั้นอีกนะ ดูน่ากินกว่าด้วย” เพื่อนคนที่ไม่ได้ถูกผู้ชายจีบเอ่ยขึ้นเมื่อนึกขึ้นได้ว่าผู้ชายคนนั้นก็ดูหน้าตาดีมากๆ ลินดา..หญิงสาวที่ถูกผู้ชายคนนั้นจีบจึงมองค้อนถอนหายใจเสียงดังเมื่อเพื่อนของเธอพูดจาอะไรก็ไม่รู้ออกมา นี่เมษาเพื่อนของเธอไม่รู้หรือไงว่าในใจของเธอมีเขาคนเดียวก็คือคนที่เป็นเจ้าของผับแห่งนี้

“ฉันชอบคุณพายุคนเดียว” เธอยืนกรานคำเดิมและยิ้มอยู่กับที่ยามเมื่อได้นึกถึงใบหน้าหล่อเหลาดุดันของเขา

สวัสดีค่ะฉันชื่อลินดาตอนนี้อายุ 26 ปีเข้าไปแล้ว วันนี้ฉันกับเพื่อนที่ชื่อเมษามาเที่ยวกันแบบมีจุดประสงค์ค่ะ ก็คือว่าฉันอยากมาเจอเขาผู้ชายคนนั้นคนที่เป็นเจ้าของผับชื่อดังที่บริษัทผลิตไวน์ของฉันทำงานร่วมกับเขาอยู่ ฉันคิดว่าเขาหล่อดิบ ดูดี เถื่อนตรงตามสเปคของฉันมากเลยแต่จะติดก็ตรงที่ว่าเขาน่ะไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนเลยนี่น่ะสิรวมถึงฉันด้วยนะ

เศร้า...

แต่ว่าเมื่อครู่นี้ฉันเห็นนะว่าเขาพาผู้หญิงคนหนึ่งเดินขึ้นไปบนชั้นที่เขาทำงานอยู่หรือเธออาจจะเป็นน้องสาวหรือญาติของเขาหรือเปล่า

และคนอย่างฉันจะยอมไม่เชื่อเด็ดขาดจนกว่าจะได้ยินกับหูตัวเองว่าเขาน่ะมีคนรู้ใจแล้ว

“เฮ้อ งั้นก็สู้ๆ ไปกลับบ้านกัน พรุ่งนี้แกต้องเข้าบริษัทแต่เช้าใช่ไหม” เมษาปลอบใจเพื่อนพลางชี้ไปยังรถยนต์คันหรูของลินดาที่พนักของร้านกำลังขับเข้ามาจอด ลินดาที่มองตามมือของเพื่อนก็พยักหน้าตอบรับวันพรุ่งนี้เธอต้องเข้าไปยังบริษัทของผู้เป็นพ่อในตอนเช้า

“ใช่ ฉันจะกลับไปนอนพักเอาแรงก่อน วันพรุ่งนี้ฉันจะอาสานำไวน์มาเสนอเขาด้วยตัวของฉันเอง”

“ย่ะ ไปส่งฉันด้วยแล้วกัน”

ลินดาหยิบเงินที่อยู่ในกระเป๋าส่งยื่นให้กับพนักงานของร้านที่ขับรถมาส่งให้เธอจากนั้นทั้งสองเปิดประตูก้าวขึ้นไปนั่งบนรถแล้วสตาร์ทรถขับเคลื่อนออกไปทันที

เช้าวันต่อมา

บริษัท StoryWine

สองเท้าเรียวสวยเดินเข้ามาในห้องทำงานของตัวเองโดยที่ในวันนี้เธอเลือกที่จะใส่ชุดสีสันสดใสซึ่งสีนั้นก็คือชุดทำงานสีฟ้านั่นเอง เจ้าเรือนร่างสวยหย่อนก้นนั่งลงบนเก้าอี้ทำงานตัวโปรดเธอวางกระเป๋าสะพายใบรักไว้บนชั้นด้านข้าง มือเล็กค่อยๆเริ่มเปิดดูเอกสารที่จะต้องประชุมในวันนี้

“สวัสดีครับคุณลินดามาแต่เช้าเลยนะครับ” เสียงทุ้มของเลขาหนุ่มประจำตัวเธอดังขึ้นเขาเดินเข้ามาพร้อมกับเสียงที่หล่อนุ่มและแก้วกาแฟดำในมือ มือหนาวางแก้วกาแฟไว้บนโต๊ะทำงานพร้อมกับถอยเท้าไปข้างหลัง ลินดารองประธานสาวเงยหน้าขึ้นมองแล้วส่งยิ้มอย่างมีมารยาท

“ค่ะ วันนี้รถไม่ติดน่ะค่ะ”

เธอหยิบแก้วกาแฟขึ้นมายกจิบใส่ปากพลางมองดูเอกสารในมืออย่างคนที่สนใจงานแต่แท้จริงแล้วเธอกำลังมองดูว่าจะเอาไวน์ยี่ห้อไหนไปนำเสนอที่ผับของคุณพายุต่างหาก เสียงหวานเอ่ยถามเลขาหนุ่มอีกครั้ง

“เริ่มประชุมกันเลยดีไหมคะ”

ทำเอาเลขาหนุ่มถึงกับยกมือขึ้นดูนาฬิกาข้อมือของตัวเอง ขณะนี้เป็นเวลา 9.00น. มันคือเวลาที่ต้องเข้าประชุมได้แล้ว มือใหญ่เชื้อเชิญให้เจ้านายสาวเดินไปยังห้องที่ไว้สำหรับประชุม

“ได้ครับทุกคนน่าจะมากันพร้อมแล้ว งั้นขอเชิญคุณลินดาไปที่ห้องประชุมได้เลยครับ”

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

ณ ห้องประชุม

รองประธานสาวปิดแฟ้มเอกสารแล้วเริ่มสรุปผลของการประชุมเมื่อครู่นี้

“สรุปตามนี้นะคะส่วนเรื่องคนที่จะเข้าไปนำเสนอไวน์ที่ผับ Storm Night คือลินเองนะคะ วันนี้ขอจบการประชุมแต่เพียงเท่านี้นะคะ”

เมื่อพูดบอกทุกคนเสร็จเจ้าของเรือนร่างสวยลุกขึ้นยืนสาวเท้าเดินออกจากห้องประชุมทันทีเธอไม่สนใจหรอกนะว่าพนักงานคนอื่นจะมองเธอยังไงเพราะตอนนี้เธอมีเรื่องที่ต้องคิด คิดว่าจะแต่งตัวยังไงดีแล้วก็จะเลือกไวน์ยี่ห้อไหนดีแค่เพียงนึกถึงใบหน้าหล่อคมของเขาก็ทำหัวใจเธอเต้นแรงแล้ว

ผับ Storm Night

“คุณลินดาจะให้ผมเข้าไปเป็นเพื่อนไหมครับ” เลขาหนุ่มที่ทำหน้าที่ขับรถเอ่ยถามไปยังผู้เป็นเจ้านายสาวซึ่งทันทีที่ได้ยินเธอก็ยิ้มเล็กน้อยพร้อมทั้งบอกให้เขาขับรถกลับไปได้เลย

“ไม่ต้องค่ะเดี๋ยวลินเข้าไปเอง คุณกลับไปได้เลยนะคะ”

เมื่อลงจากรถลินดาก็สาวเท้าเดินเข้าไปด้านในของผับหรู เธอเดินเข้าไปติดต่อพูดคุยตรงบริเวณที่มีผู้จัดการของร้านยืนอยู่

“สวัสดีค่ะ ลินมาขอพบคุณพายุค่ะ” เสียงหวานพูดขึ้นพร้อมกับยิ้มด้วยใบหน้าที่แฝงไปด้วยความตื่นเต้นดีใจ(ดีใจที่ได้เจอเขาคนนั้น)

“ติดต่อเรื่องอะไรครับ” ผู้จัดการของร้านก้มศีรษะให้เธอเล็กน้อยก่อนที่จะถามถึงเรื่องที่ต้องการพบคุณพายุเจ้าของร้าน

“ลินมาจาก StoryWine ค่ะ ติดต่อเรื่องนำเสนอไวน์ค่ะ”

“รอสักครู่นะครับผมขอไปแจ้งเจ้านายก่อน”

ผ่านไป 5นาที

ผู้จัดการของร้านเดินลงมายังชั้นล่างตามเดิมเขาเดินเข้ามาบอกหญิงสาวให้เตรียมพร้อมเพราะเจ้านายของเขานั้นอนุญาตให้เธอเข้าพบแล้ว

“เชิญครับ”

“ขอบคุณค่ะ”

ห้องทำงานพายุ

ก๊อกๆ~

ก่อนที่จะเข้าไปเธอก็ไม่ลืมที่จะเคาะประตูตามมารยาทก่อน มือเล็กบิดลูกบิดประตูแล้วเปิดเข้าไปกล่าวคำทักทายเขา

“สวัสดีค่ะ”

เธอรู้สึกตื่นเต้นปนประหม่ามากเมื่อต้องมาเจอกับเขาใกล้ๆแบบนี้ให้ตายสาบานมาสิว่าเขาคือคน..

นี่ก็นึกว่าเป็นเทพบุตรทำไมเขาถึงได้หล่อได้ถึงขนาดนี้ ใจของเธอเต้นแรงเขาจะได้ยินไหมนะ

“เชิญนั่งก่อนครับ” พายุเชิญให้ลินดานั่งลงยังเก้าอี้ที่อยู่ตรงโต๊ะทำงานของเขา ร่างบางสาวเท้าเดินยิ้มกริ่มเข้ามาเลื่อนเก้าอี้แล้วนั่งลงประจันหน้ากับเขา

“ขอบคุณค่ะ ลินขอแนะนำตัวก่อนนะคะ ลินดาค่ะจากStoryWow”

เธอเริ่มแนะนำตัวเองให้เขาได้รู้จักพร้อมกับเริ่มหยิบขวดไวน์เอาออกมาวางเรียงไว้บนโต๊ะทำงานของเขา

“ครับ”

“นี่เป็นไวน์ตัวใหม่จากทางบริษัทของเราค่ะเชิญคุณพายุดูได้เลยนะคะ” เธอพูดเสร็จก็นั่งลงตามเดิมมองเขาใกล้ๆแบบนี้ก็เพลินตาดีเหมือนกันนะ