ขณะนั้นเอง โทรศัพท์ของท่านหลินถูกใครบางคนแย่งไป เสียงของคุณนายใหญ่ฮั่วดังขึ้นมา “เสี่ยวเยา เมื่อกี้เธอพูดว่าอะไรนะ? หวานหว่านท้อง?”คุณนายใหญ่ฮั่วอยู่กับท่านหลิน และบังเอิญได้ยินสิ่งที่เย่ฮวนเอ่อร์พูดผ่านสายโทรศัพท์แม้ว่าเย่ฮวนเอ่อร์จะเคยสัญญากับฉือหว่านว่าจะไม่เปิดเผยเรื่องการตั้งครรภ์ แต่ตอนนี้สถานการณ์ฉุกเฉิน เธอไม่สามารถกังวลเรื่องนั้นได้อีกแล้ว ขอแค่ฉือหว่านกับลูกปลอดภัยก็พอ“ใช่ค่ะคุณนายใหญ่ หวานหว่านท้องแล้ว เธอท้องลูกของพี่ซือหาน เด็กคนนี้คือทายาทสายตรงของตระกูลฮั่ว!”คุณนายใหญ่ฮั่วทั้งตกใจ ทั้งดีใจและหวาดกลัว “หวานหว่านท้องแล้วทำไมไม่บอกฉัน เสี่ยวเยา ไม่ต้องตกใจ ฉันกับพ่อเธอจะรีบไปเดี๋ยวนี้ เธอติดต่อซือหานหรือยัง เขาคือพ่อของเด็กนะ!”“คุณนายใหญ่ หนูติดต่อไม่ได้ค่ะ โทรศัพท์ของพี่ซือหานโทรไม่ติดเลย”คุณนายใหญ่ฮั่วทุบไม้เท้าลงกับพื้นอย่างแรง “ไอ้เด็กเหลือขอ! กล้าทำตัวไม่รับผิดชอบ ทั้งที่ตัวเองเป็นพ่อคนแล้ว ยังกล้าทิ้งผู้หญิงกับลูกไว้ลำพัง เดี๋ยวฉันจะจัดการกับเขาเอง!”สายโทรศัพท์ถูกตัด ไม่มีเวลาเสียไปกับการพูดคุยอีกแล้ว คนของตระกูลฮั่วและหลินต่างก็เริ่มเคลื่อนไหว รีบมุ่งหน
เลขาจ้าวหันกลับมา มองไปที่ฮั่วซือหาน “ประธานครับ มีอะไรจะสั่งเพิ่มเติมหรือเปล่าครับ”ฮั่วซือหานยังรู้สึกกระสับกระส่ายในใจ เขารู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ดีเกิดขึ้น เขาเม้มริมฝีปาก “คุณลองไปดูที่ห้องฉือหว่าน…”แต่ยังไม่ทันพูดจบ ฉือเจียวก็ร้องออกมา “โอ๊ย!”ฮั่วซือหานลุกขึ้นทันที “ฉือเจียว เธอเป็นอะไร?”“ซือหาน ฉันเจ็บหัวใจ”ร่างของฉือเจียวอ่อนแรง ทรุดลงไปในอ้อมกอดของฮั่วซือหานทันทีเลขาจ้าวรีบจะก้าวขึ้นมาดู “ประธาน…”แต่ฉือเจียวจับจ้องเลขาจ้าวไว้ พอเห็นเขาจะพูดอะไรขึ้นมาก็รีบยกมือขึ้นโอบรอบคอฮั่วซือหาน “ซือหาน ฉันเจ็บหัวใจมากจริงๆ รีบพาฉันไปโรงพยาบาลเถอะ”เธอยกมือกดหน้าอกตัวเอง “ตรงนี้เจ็บจนหายใจไม่ออกเลย…”ฮั่วซือหานไม่ลังเล อุ้มฉือเจียวขึ้นแนบอก “ฉือเจียว ฉันจะพาเธอไปโรงพยาบาลเดี๋ยวนี้”ฮั่วซือหานรีบอุ้มฉือเจียวออกไป...เย่ฮวนเอ่อร์มาถึงอพาร์ตเมนต์ของซูเสี่ยวฝูแล้ว เธอกำลังจะเคาะประตู แต่ประตูกลับเปิดออกเองเธอรีบเดินเข้าไปอย่างร้อนรน “หวานหว่าน พี่เสี่ยวฝู! หวานหว่าน พี่เสี่ยวฝู อยู่ไหนกัน!”ภายในห้องเงียบสงัด ข้าวของกระจัดกระจายเต็มพื้น แต่ไม่เห็นแม้แต่เงาของฉือหว่านกับซูเสี
ในห้องทำงาน ฮั่วซือหานกำลังอ่านเอกสารอยู่ แต่ไม่นาน “ปัง” เขาก็ปิดแฟ้มในมือลงทันทีเลขาจ้าวที่อยู่ข้างๆ เอ่ยถาม “ประธาน เป็นอะไรไปครับ”ฮั่วซือหานขมวดคิ้วดกเข้าหากันแน่นเป็นเส้นตรง “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน แค่รู้สึกอึดอัดในอก”ปกติเขาเป็นคนบ้างาน แต่วันนี้กลับไม่มีสมาธิเลย ไม่สามารถจดจ่อกับเอกสารตรงหน้าได้เลยรู้สึกแน่นหน้าอก หายใจไม่สะดวก เขายกมือขึ้นกดตรงบริเวณหัวใจ รู้สึกเจ็บแปลบๆเหมือนมีบางอย่างกำลังเกิดขึ้น ทำให้ใจเขาร้อนรุ่มสับสน“ประธาน จะให้ผมเรียกหมอมาดูให้ไหมครับ?”ฮั่วซือหานส่ายหน้า “ไม่ต้อง”เขาเงียบไปสักพัก “ตอนนี้ฉือหว่านทำอะไรอยู่?”เลขาจ้าว “ประธาน ต้องการเจอคุณฉือหว่านเหรอครับ? เธอพักอยู่ห้องตรงข้ามพอดี จะให้ผมไปเคาะประตูเรียกไหมครับ?”ฮั่วซือหานนิ่งเงียบไป ไม่ตอบในทันทีขณะนั้นเองก็มีเสียงเคาะประตู “ก๊อก ก๊อก” แล้วเสียงของฉือเจียวก็ดังขึ้นจากด้านนอก “ซือหาน ฉันชงกาแฟมาให้คุณ”เป็นฉือเจียวฮั่วซือหานเอ่ยขึ้น “เข้ามา”ฉือเจียวถือถ้วยกาแฟเดินเข้ามา วางกาแฟไว้ข้างมือของฮั่วซือหาน “ซือหาน คุณทำงานมานานแล้ว ดื่มกาแฟหน่อยเถอะ ฉันชงเองกับมือเลยนะ”ฮั่วซือหานรู้สึ
ฉือหว่านค่อยๆ รู้สึกตัวตื่นขึ้นอย่างมึนงง พอลืมตาขึ้นก็เจอกับแสงไฟสีขาวจ้าแยงตาจนลืมไม่ขึ้นในฐานะที่เธอเป็นหมอ ปฏิกิริยาแรกของเธอคือรู้ทันทีว่าเธออยู่ที่ไหน ตอนนี้เธออยู่บนเตียงผ่าตัดฉือหว่านนอนอยู่บนเตียงผ่าตัดเย็นเฉียบ รอบตัวรายล้อมด้วยหมอหลายคนในชุดกราวน์สีขาวเพี๊ยะๆๆเสียงเปิดฝาขวดยาดังขึ้น หมอคนหนึ่งกำลังหักฝาขวดยาเล็กๆ แล้วใช้กระบอกฉีดยายาวดูดยาเข้าไป หมอพูดว่า “ฉีดยาสลบให้คนไข้เดี๋ยวนี้ แล้วเริ่มการทำแท้ง”ทำแท้ง?หลังจากที่ถูกซุ่มโจมตีที่บ้านของซูเสี่ยวฝู ฉือหว่านก็รู้ทันทีว่าพวกนั้นมาเพื่อเธอ และเป้าหมายคือเด็กในท้องของเธอฉือหว่านพยายามจะขยับตัว แต่ทั้งร่างกลับไม่มีแรงเลย แรงฟาดที่ต้นคอเมื่อครู่มันแรงเกินไป เธอไม่สามารถขยับร่างกายได้เลยพยาบาลข้างๆ ถามว่า “หมอ แล้วญาติของคนไข้ล่ะ เธอจะทำแท้งทั้งที ทำไมไม่มีใครมาด้วยเลย?”หมอตอบ “เธอยังไม่รู้อีกเหรอ? สามีของคนไข้คือประธานฮั่ว แต่ประธานฮั่วจะไม่มาแล้ว เมื่อกี้เขาโทรมาสั่งให้เราเริ่มผ่าตัดทันที เอาเด็กในท้องเธอออกให้ได้”หมออีกคนมองฉือหว่านด้วยความเสียดาย “เธอไปมีเรื่องกับใครไม่ว่า ดันไปมีเรื่องกับประธานฮั่วกับคุณฉื
ฉือเจียววางสายโทรศัพท์ลง ขณะนั้นเอง เสียงทุ้มต่ำแฝงเสน่ห์ของฮั่วซือหานก็ดังขึ้น “เธอยืนอยู่หน้าประตูทำอะไร”ฮั่วซือหานเดินออกมาจากห้องทำงาน ในมือถือแฟ้มเอกสารอยู่ เลขาจ้าวเดินตามอยู่ด้านหลังฉือเจียวยิ้มทันที “เปล่าหรอก ซือหาน คุณทำงานต่อเถอะ”ฮั่วซือหานมองฉือเจียวอย่างสงสัยฉือเจียวรู้สึกกระวนกระวายขึ้นมาทันที เธอกลัวว่าฮั่วซือหานจะจับพิรุธอะไรได้ เพราะนิสัยของเขานั้นเฉียบคมมาก แค่ผิดปกตินิดเดียวก็อาจถูกจับได้แล้วขณะนั้น เลขาจ้าวยื่นแฟ้มมา “ประธานครับ สัญญาฉบับนี้ยังมีบางจุดที่ต้องแก้ไขครับ”ฮั่วซือหานจึงละสายตาจากฉือเจียว “ไปคุยกันในห้องทำงาน”เขาพาเลขาจ้าวกลับเข้าไปในห้องเพื่อจัดการเอกสารด่วนฉือเจียวถึงได้โล่งอก เธอยิ้มอย่างพอใจ ต่อจากนี้เธอไม่ต้องทำอะไรอีกแล้ว แค่รอฟังข่าวดีก็พอคืนนี้ เด็กในท้องของฉือหว่านจะถูกจัดการจะไม่มีใครมาข่มขู่เธอได้อีก!...ฉือหว่านกำลังขับรถไปยังอพาร์ตเมนต์ของซูเสี่ยวฝู ขณะนั้น เย่ฮวนเอ่อร์โทรเข้ามา “ฮัลโหล หวานหว่าน เมื่อกี้ฉันโทรหาพี่เสี่ยวฝูแต่ติดต่อไม่ได้เลย?”เย่ฮวนเอ่อร์ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับซูเสี่ยวฝู“ฮวนเอ่อร์ ฟังฉันนะ เสี่ย
ฉือหว่านโกรธมาก หน้าท้องของเธอเริ่มปวดหนึบขึ้นมาอีกครั้งเธอฉีดยาให้ตัวเองหนึ่งเข็ม แล้วตั้งใจจะนอนพักแต่ในตอนนั้น เสียงริงโทนโทรศัพท์ก็ดังขึ้นเป็นสายจากเพื่อนสนิท ซูเสี่ยวฝูฉือหว่านกดรับสาย “ฮัลโหล เสี่ยวฝู”เสียงของซูเสี่ยวฝูดังขึ้นมาทันที แฝงด้วยความตื่นตระหนก “ฮัลโหล หวานหว่าน ที่นี่เกิดเรื่องแล้ว!”ฉือหว่านใจสั่นวาบ “เสี่ยวฝู เธอเป็นอะไร”“หวานหว่าน ฉันเพิ่งเลิกงานกลับบ้าน แต่มีคนกลุ่มหนึ่งบุกเข้ามาในบ้านฉัน ฉันตกใจจนต้องหลบเข้าไปในห้อง”“อะไรนะ พวกนั้นเป็นใคร เสี่ยวฝู เธอแจ้งตำรวจหรือยัง?”“แจ้งแล้ว พวกนั้นเดินหาฉันไปทั่ว ยังพูดด้วยว่าถ้าใครกล้าขัดใจประธานฮั่ว จะไม่มีจุดจบที่ดี”ฮั่วซือหาน?ฉือหว่านกำโทรศัพท์แน่นจนข้อนิ้วซีดขาว ฮั่วซือหานเพิ่งเล่นงานเซียวอี้ไป ตอนนี้ยังจะลงมือกับซูเสี่ยวฝู เพื่อนสนิทของเธออีกงั้นเหรอ?ฮั่วซือหานรู้ว่าเธอแคร์คนรอบตัวมากแค่ไหน เขาถึงกล้าบีบเธอด้วยวิธีแบบนี้“หวานหว่าน เธอกับประธานฮั่วเกิดอะไรขึ้นกันแน่ พวกนั้นพูดว่าไห่เฉิงเป็นพื้นที่ของประธานฮั่ว บอกให้พวกเราวางตัวให้ดี อะไรประมาณนั้น...”ฉือหว่านรีบพูด “เสี่ยวฝู เดี๋ยวฉันไปหาเธอเด
แขนของเขารัดรอบเอวของเธอ กดทับลงบนหน้าท้อง ฉือหว่านรู้สึกไม่สบายตัวอยู่แล้ว เธอรีบใช้มือทุบเขา “ปล่อยฉัน คุณทำให้ท้องฉันเจ็บ!”พอได้ยินว่าเธอเจ็บหน้าท้อง ฮั่วซือหานชะงักไปเล็กน้อย จากนั้นจึงเลื่อนมือขึ้น ไม่แตะที่หน้าท้องอีก เขากดร่างเธอลงบนโซฟานุ่มฉือหว่านพยายามจะลุกขึ้น แต่ฮั่วซือหานกดตัวลงมาทับไว้ แล้วเอื้อมมือฉีกคอเสื้อเธอออกเสียงฉีกผ้าดังขึ้น คอเสื้อถูกฉีกจนเปิดเผยไหล่ ฉือหว่านรู้สึกเย็นวาบ รีบร้องออกมาฮั่วซือหานโน้มตัวลงจูบที่ลำคอของเธอ “ทำไมเซียวอี้ทำได้ แต่ฉันทำไม่ได้ ฉือหว่าน ทำไมเธอถึงต้องทำแบบนี้กับฉัน”คำพูดนี้ควรเป็นเธอที่ถามเขามากกว่า ทำไมเขาถึงทำกับเธอแบบนี้ทำไมเขาถึงอยู่กับฉือเจียวได้ แต่เธอกลับคบกับเซียวอี้ไม่ได้ นี่มันตรรกะอะไรกันเขามีสิทธิ์อะไรที่จะอยู่ข้างฉือเจียว แล้วกลับมาบุกรุกบ้านของเธอ ทำร้ายเธอแบบนี้เขาคิดว่าเธอเป็นอะไร?ฉือหว่านดิ้นสุดแรง “ฮั่วซือหาน ปล่อยฉัน! อย่ามาแตะต้องฉัน ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้!”ฮั่วซือหานขณะกำลังฉีกเสื้อผ้าเธอ มืออีกข้างก็เริ่มปลดเข็มขัดที่เอวของตัวเอง “ฉือหว่าน ฉันจะนอนกับเธอ ต้องช่วยเซียวอี้ไม่ใช่เหรอ? เธออยากให้เขาลำบากน้
ฉือหว่านชะงักไปทันที เธอเงยหน้ามองฮั่วซือหาน “คุณพูดอะไรนะ คุณบอกว่าเด็กเป็นของใครนะ”ฮั่วซือหานหัวเราะเยาะ “เด็กเป็นของใครต้องให้ฉันบอกด้วยเหรอ? เธอก็น่าจะรู้ดีที่สุด เด็กเป็นของเซียวอี้!”เปลือกตาของฉือหว่านสั่นไหว แม้ว่าเธอไม่อยากให้ฮั่วซือหานรู้ว่ามีเด็กคนนี้อยู่ในท้อง แต่ในเมื่อเขารู้แล้ว เธอก็ไม่อยากให้เขาเข้าใจผิดเรื่องพ่อของเด็ก“ฮั่วซือหาน ฟังให้ดี เด็กคนนี้ไม่ใช่ของเซียวอี้ เด็กคนนี้เป็นของคุณ!”ฉือหว่านพูดว่าเด็กเป็นของเขาฮั่วซือหานชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็หัวเราะขึ้นมาอย่างช้าๆ“ฮั่วซือหาน คุณหัวเราะอะไร ฉันไม่ได้ล้อเล่น เด็กคนนี้เป็นของคุณ ฉัน...”“พอแล้ว ฉือหว่าน!” ฮั่วซือหานพูดแทรก แล้วเอื้อมมือมาบีบปลายคางเล็กของเธอ “ฉือหว่าน เธอท้องลูกของเซียวอี้ยังกล้าบอกว่าเป็นลูกของฉัน เธอคิดว่าฉันฮั่วซือหานเป็นอะไร โง่ให้หลอกง่าย หรือว่าน่าสงสารจนเธออยากปลอบใจ”“ฉัน...”“ฉือหว่าน ฟังให้ดี ฉันไม่สนใจเด็กในท้องของเธอ ไม่ว่าจะเป็นลูกใคร!”หัวใจของฉือหว่านเหมือนถูกแช่แข็งในพริบตา คำพูดที่คิดจะอธิบายค้างอยู่ที่ลำคอ เมื่อเขาพูดขนาดนี้แล้ว เธอยังจะพูดอะไรได้อีกเขาไม่ต้องการเ
ฉือหว่าน “ประธานฮั่ว ที่นี่คือบ้านของฉัน บ้านฉันไม่ต้อนรับคุณ!”ฮั่วซือหานไม่ให้ฉือหว่านมีสิทธิ์ปฏิเสธเลยแม้แต่น้อย เขาออกแรงผลักประตูเข้าไป ก่อนจะยกขาเดินเข้าไปอย่างไม่เกรงใจฉือหว่านขมวดคิ้ว เธอรู้สึกว่าฮั่วซือหานกับฉือเจียวช่างเหมาะกันจริงๆ คนสองคนนี้ชอบบุกรุกบ้านคนอื่นเหมือนกันไม่มีผิด“ประธานฮั่ว กรุณาออกไปเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะเรียกรปภ.!”ฮั่วซือหานหันไปมองฉือหว่าน “ฉือหว่าน เธอกำลังปิดบังอะไรบางอย่างจากฉันใช่ไหม”ฉือหว่าน “หมายความว่ายังไง”สายตาของฮั่วซือหานเลื่อนต่ำลง ไปหยุดอยู่ที่หน้าท้องเรียบแบนของเธอเขากำลังมองท้องเธอฉือหว่านยกมือขึ้นป้องหน้าท้องทันที “ประธานฮั่ว คุณมองอะไร!”ท่าทางของเธอตอนนี้เต็มไปด้วยการระวังตัวเหมือนว่าเขาจะทำร้ายลูกในท้องของเธอ ฮั่วซือหานรู้สึกเหมือนมีบางอย่างแทงเข้าที่ดวงตาดูเหมือนเธอคิดว่าเขาจะทำร้ายเธอกับลูกของเซียวอี้ เธอถึงป้องกันเขาไว้ตลอด“คืนนั้นที่ไปถงเหรินถัง เธอเล่นตุกติกใช่ไหม”หัวใจของฉือหว่านหล่นวูบ เธอรู้แล้วว่าฮั่วซือหานรู้ความจริงแล้วตั้งแต่วันที่เขาพูดว่าไม่ชอบเด็ก บอกให้เธออย่าทำให้เขาลำบากใจ เธอก็ตัดสินใจว่าจะไ