Chapter 5
01.55 น.
ความมืดสลัวภายในบ้านไม่ได้เป็นอุปสรรคในการก้าวเดิน เขาเดินฝ่าความมืดโดยไม่คิดจะเปิดไฟ ก้าวฉับๆ ขึ้นไปยังชั้นบน กฤตย์มาหยุดยืนหน้าห้องๆ หนึ่งที่ไม่ใช่ห้องนอนของตน เขาไม่เคาะประตูขออนุญาตเจ้าของห้อง ราวกับว่าคุ้นชินกับการทำเช่นนี้ มือใหญ่จับลูกบิดประตู หมุนแล้วดันประตูเข้าไปด้านใน ก่อนก้าวเดินเข้าไปในห้อง
สายตาคมเข้มมองไปยังร่างน้ำฟ้าที่นอนหลับอยู่บนเตียง เธอคงนอนหลับสนิทจนไม่ได้ยินเสียงเปิดประตูแล้วไม่รู้ว่า ใครกำลังเดินเข้ามาในห้อง กฤตย์ถอดเสื้อผ้าออกจากตัวหมดทุกชิ้น ก้าวเดินไปเอนกายนอนซ้อนทับร่างสาวที่นอนตะแคงกอดหมอนข้าง
ปลายจมูกโด่งของหมอกฤตย์กดลงไปตรงข้างลำคอสาว เขาซุกไซ้หาความหอมจากกลิ่นกายสาวไปเรื่อยๆ จากข้างลำคอไล่ตามบ่าและหัวไหล่ที่ถูกกัดเบาๆ คล้ายกับว่า กำลังปลุกสาวขี้เซาให้ตื่น แต่ไม่ใช่ว่าปากเขาจะปลุกเธอเพียงอย่างเดียว ฝ่ามือใหญ่ล้วงเข้าไปในชายกระโปรงชุดนอน ลูบไล้เรียวขาวสวยขึ้นสูงเรื่อยๆ จนมาถึงโคนขาและสัมผัสกับเนื้อนวลไร้สิ่งกีดขวาง
“อืม” คนกำลังนอนถูกปลุกด้วยความสิเน่หาทำเสียงในลำคอคล้ายรำคาญจากการถูกรบกวนการนอน แล้วเมื่อความเป็นอิสตรีถูกเขาเน้นหนักมากขึ้น และแรงดูดตรงหัวไหล่ น้ำฟ้าจึงรู้สึกตัว
“คุณหมอ” เธอเอ่ยชื่อเขา หันหน้ามามองชายหนุ่มที่ตนรักหมดหัวใจ
“นึกว่าเป็นใครล่ะ หรือนึกว่าเป็นไอ้มิกค์” น้ำเสียงติดห้วน ฟังดูแล้วเหมือนเขาไม่พอใจ
“เปล่าค่ะ ไม่ได้คิดว่าเป็นใคร เพราะคนที่เข้ามาในห้องนี้ตอนดึกๆ ก็เป็นคุณหมอคนเดียว”
“รู้ก็ดี” กฤตย์พูดขณะถอดชุดนอนของน้ำฟ้าออกจากตัว “ไอ้มิกค์ให้สร้อยข้อมือเธอใช่ไหม”
หมอหนุ่มจับร่างสาวให้นอนราบบนที่นอน ก่อนนำตัวเองขึ้นทาบทับ น้ำฟ้าจึงรู้ว่า เวลานี้ร่างกายของเขาไม่ต่างกับเธอ...ร่างไร้อาภรณ์
“ใช่ค่ะ พี่มิกค์ให้ฟ้าค่ะ ให้เป็นของขวัญวันเกิดล่วงหน้า พี่มิกค์บอกว่าวันนั้นมาไม่ได้เพราะติดงานสำคัญ พี่มิกค์ก็เลยให้วันนี้ค่ะ” น้ำฟ้าตอบตามความจริง
ในความมืดสลัวกฤตย์ซุกซ่อนความไม่พอใจไว้ในแววตาอย่างมิดชิด เขาไม่ชอบใจนักที่ชมัศชัยมีความสนิทสนมกับน้ำฟ้าเกินพอดี ซึ่งเขารู้ดีว่า เพื่อนรักคนนี้คิดอย่างไรกับน้ำฟ้า แต่ที่เขานิ่งเฉยตระหนักในใจดีว่า น้ำฟ้าไม่มีทางมอบความรักให้ชมัศชัย เพราะหัวใจของเธอมีเขาเต็มดวง
ไม่มีคำใดเอ่ยจากปากกฤตย์ เขาแนบปากลงบนกลีบปากสาว บดเคล้าปากอย่างมีน้ำหนัก ไม่อ่อนนุ่มเช่นครั้งก่อน ราวกับว่ากำลังจะลงโทษเธอที่ทำให้เขาหงุดหงิดใจ เขาไม่พูดแต่จะสื่อสารออกเป็นภาษากาย
น้ำฟ้าได้กลิ่นแอลกอฮอล์จากลมหายใจของกฤตย์ เธอไม่รู้ว่า กฤตย์ดื่มเหล้าไปในปริมาณมากน้อยแค่ไหน แต่ที่รู้คือ ความกระด้างในการจูบ น้ำหนักของฝ่ามือที่บีบไปตามเนื้อตัวตน โดยเฉพาะกับดอกบัวคู่สวยแรงกว่าทุกครั้งที่ผ่านมา ประหนึ่งกฤตย์กำลังระบายความรู้สึกผ่านทางเซ็กซ์ ซึ่งเธอเองก็ไม่ทราบว่า เขาไม่พอใจหรือโกรธเรื่องอันใด น้ำฟ้าไม่มีโอกาสถามเนื่องจากปากสาวยังถูกบดจูบไม่หยุดพัก แรงบดเคล้าเพิ่มความแรงมากขึ้นอีกด้วย ความเจ็บทำให้น้ำฟ้าทนไม่ไหว ดันหน้าเขาให้ออกห่าง
“คุณหมอเป็นอะไรคะ โกรธใครมาคะ” ถามโดยไม่รู้ตัวว่า ตัวเองนี่แหละคือตัวสาเหตุหลัก
“ไม่ค่อยมีอารมณ์ ทำให้หน่อยสิ” เขาไม่ตอบ พลิกกายลงนอนข้างน้ำฟ้า “เร็วสิ”
น้ำฟ้าไม่อยากให้กฤตย์หงุดหงิดจึงรีบขยับตัวมานั่งข้างเอวใหญ่ รีบปรนนิบัติตามที่เขาต้องการ มือเรียวสวยจับความเป็นบุรุษเพศที่เวลานี้ยังไม่เติบโตเต็มที่ เธอจึงต้องทำให้อวัยวะที่มือกอบกุมอยู่ให้โตเต็มวัยสานต่อศึกสวาท ซึ่งแน่นอนว่า เธอทำได้อย่างดีเยี่ยม เรียกเสียงครางต่ำลอดผ่านปากหนาได้รูป กายชายตอนนี้แน่นคับปากเธอ
“อืม...ดีจัง” เสียงเต็มไปด้วยความพอใจ ใบหน้ากฤตย์เคลิบเคลิ้มกับการลงลิ้นและครองครอบแก่นกายใหญ่ของตนด้วยปากของเธอ “เธอใช้ลิ้นเก่งกว่าอีตัวบางคนที่ฉันเคยนอนด้วย ไม่เสียแรงที่สอนมาดี”
ไม่รู้ว่าเป็นคำชมหรือค่อนขอด แต่ที่แน่ๆ คนฟังอยู่ไม่รู้สึกเหมือนเขานำเข็มทิ่มหัวใจ น้ำฟ้าเจ็บแปลบขึ้นมาทันใด แต่ก็ไม่หยุดสร้างความสำราญให้กฤตย์ เพราะเกรงว่า ความหงุดหงิดที่น่าจางหายอาจหวนเข้ามาในความรู้สึกเขาอีกครั้ง เธอรักกฤตย์มาก เธอต้องการให้เขามีความสุข โดยเฉพาะยามอยู่บนเตียงกับตน
น้ำฟ้ากลืนความเจ็บช้ำให้มุดตัวอยู่ในก้นบึ้งจิตใจ เธอใช้ปากอันคล่องแคล่วขยับครอบครองกายชายอย่างเป็นจังหวะ ในขณะที่มือก็ขยับตามปากไปด้วย ส่งท้ายด้วยลิ้นไล้เลียตั้งแต่ปลายจรดโคน แล้วตวัดขึ้นสู่หัว จากนั้นก็ใช้ปากดูดหัวเห็ดแรงๆ จนแก้มสาวตอบ
“อา...ดี” กฤตย์ไม่ได้ให้น้ำฟ้าสร้างความกระสันซ่านให้ตนฝ่ายเดียว มือใหญ่ประคองดอกอุบล ขยับมือบีบและใช้ปลายนิ้วหมุนยอดถันทั้งซ้ายขวา ก่อนเลื่อนมือไปยังใจกลางร่างสาว วางนิ้วตรงเกสรน้อย สะกิดเบาๆ ทว่าบี้แรงๆ น้ำฟ้าตัวสั่นจากความเสียวที่วิ่งพล่านในกาย แต่เธอก็ยังไม่ละปากจากสิ่งที่อ้าอม ยังคงหยอกเย้ากับอวัยวะไร้กระดูกของเขาต่อไป
แล้วเหมือนความอดทนของกฤตย์เกือบสิ้นสุดลง เขาต้องดันหน้าเธอให้ออกห่างของรักของหวงก่อนที่จะปล่อยความใคร่ใส่ปากเธอ กฤตย์ดันร่างสาวให้นอนลงบนที่นอน และลงมือทำให้เธอเสียวสะท้านกายบ้าง เพื่อจะได้เตรียมความพร้อมให้สาวเจ้าสำหรับเกมกามขั้นตอนสุดท้าย
ทรวงอกสาวขนาดพอดีมือถูกกฤตย์แทะเล็มด้วยปากและลิ้น ส่วนมือยังคงป้วนเปี้ยนอยู่บนของสงวนสาว นวดเคล้นและคลึง ไม่เพียงแค่นั้นนิ้วมือเขาช่างแสนร้าย วางลงตรงเม็ดละมุดอวดตัวสะกิดเร่งร้อนประสานงานกับปากอ้าอมยอดถัน โดยมีลิ้นคอยปาดเลีย
Chapter 110เป็นไปตามที่ชมัศชัยคาดเดา การบอกรายละเอียดเป้าหมายยังคงวิธีเดิม แต่เปลี่ยนสถานที่จากร้านขายยาที่ถูกปิด เป็นร้านอาหารที่มีห้องส่วนตัวไว้บริการ ถุงกระดาษที่ติดโลโก้เบเกอรี่ร้านหนึ่งถูกส่งให้สัน ในถุงนั้นมีกล่องคุกกี้สองกล่อง ซึ่งสันไม่ได้เปิดดู เขาตั้งใจเปิดดูมันเมื่อถึงห้องพัก จากนั้นปราโมทย์กับสันก็ลงมือกินอาหารและพูดคุยถามสารทุกข์สุขดิบตามประสาคนไม่ได้ติดต่อกันมานานหลายปีเหตุผลที่ทั้งสองติดต่อกันได้ ทั้งที่ต่างฝ่ายต่างแยกย้ายกันไปมีชีวิตเป็นของตัวเอง เบอร์มือถือของสันถูกเปลี่ยน เขาต้องการเป็นคนใหม่ ทิ้งอดีตไว้ในความทรงจำอันเลวร้าย แต่ที่ปราโมทย์รู้เบอร์มือถือใหม่ของตนเป็นเพราะ สันติดต่อหาโป้งเพื่อนสนิทอาชีพเดียวกัน โป้งที่ยังคงติดต่อกับปราโมทย์เสมอ โทรคุยกันตามปกติ ก่อนโป้งจะบอกปราโมทย์ว่า สันโทรมาหาตนแล้วบอกว่าตอนนี้สันทำงานอยู่ในไร่แห่งหนึ่งทางภาคเหนือ ปราโมทย์จึงขอเบอร์สันไว้เผื่อจะโทรคุยตามประสาคนสนิทชิดเชื้อ ซึ่งโป้งก็ให้ตามคำขอปราโมทย์พูดคุยทำความเข้าใจเรื่องที่ต้องการให้สันทำ แผนถูกเปลี่ยนเล็กน้อย โดยปราโมทย์ให้สันไปจับตัวชมพลอยกับอลิสสาไปยังบ้านหลังหนึ่งแถวชานเม
Chapter 109“จริงๆ แล้วเกรซเป็นเด็กดีนะ ไม่เคยทำตัวไม่ดี” อัยการรับพานขอขมา เอ่ยออกมาขณะภาคินทร์ก้มลงกราบเท้าอัยการ “วันนั้นลุงไม่ได้ถามอะไรเกรซ ความโกรธทำให้ลุงไล่เกรซออกจากบ้าน แถมยังยึดเงินทั้งหมดที่เกรซมีด้วย ลุงเป็นพ่อที่แย่มาก แล้วจะยิ่งเป็นพ่อที่แย่ขึ้นไปอีก หากลุงเข้าข้างแพท อีกอย่างมันเป็นเรื่องที่แก้ไขอะไรไม่ได้ ผลในอดีตมันส่งผลถึงปัจจุบัน”อัยการพูดจากใจ แม้ลำบากใจแต่เขาก็คิดว่าการนิ่งเฉย ไม่เข้าข้างใคร ปล่อยให้ทุกอย่างไปตามแต่กรรมกำหนด ที่สำคัญที่สุดภาคินทร์แก้ปัญหาทุกอย่างแล้ว ซึ่งอัยการคิดว่า เป็นทางออกที่ดีที่สุดด้วย ขณะพูดน้ำตาเขาไหลอาบแก้ม สำนึกผิดทุกเรื่องที่ทำกับชมพลอย“ความรู้สึกแกตอนนี้ไม่ต่างกับฉัน ฉันรู้สึกผิดที่ทำไม่ดีกับเกรซ แกคงรู้แล้วว่าเกรซไม่ได้ทำตัวเหลวแหลก มั่วผู้ชายจนท้องไม่มีพ่อ เมื่อสำนึกผิดแกสมควรขอโทษเกรซ ฉันว่าไม่ใช่เรื่องเสียหน้านักหรอกที่จะเอ่ยคำนั้น เพราะฉันก็ขอโทษเกรซเหมือนกัน” เปรมชัยพูดราวกับเข้าใจหัวอกอัยการ“ครับ ผมตั้งใจทำอย่างนั้นครับ” อัยการตอบกลับเสียงเบา น้ำตายังคงไหลจนต้องหยิบทิชชู่มาเช็ดน้ำตา “แล้วผมจะชดเชยความรู้สึกที่ไม่เคยให้เกรซ
Chapter 108เกือบสองปีที่คบหาเป็นแฟนกับพลอยพัตรา เธอไม่แสดงออกให้เห็นนิสัยเก่าตามที่พุฒิพงษ์กล่าวมาสักนิดเดียว มันตรงข้ามกับเรื่องเล่าด้วยซ้ำไป เขาไม่คิดว่า ผู้หญิงใบหน้างดงาม กิริยาเรียบร้อย พูดจาอ่อนหวานจะมีอดีตที่ทำให้เขาอึ้งและตกใจมากครั้นจะไม่เชื่อเรื่องนี้ก็ไม่ได้ เพราะพุฒิพงศ์คือเพื่อนของพลอยพัตราที่คบหากันมานานสิบปี เขารู้เบื้องลึกเบื้องหลังอันเน่าเฟะของพลอยพัตราดี แต่กลับไม่รู้จักใบหน้าค่าตาพี่สาวต่างมารดาของเธอ อาจเป็นเพราะพลอยพัตราไม่ได้ให้ความสนใจพี่สาว เพื่อนๆ จึงรู้แค่ว่า พลอยพัตรามีพี่สาวคนละแม่แค่นั้นเหตุผลที่เชื่ออีกข้อหนึ่งคือ ไม่มีใครรู้ว่าเขามาเชียงรายกับชมพลอยและอลิสสา แม้แต่ครอบครัวเขาก็ไม่ได้บอก มารู้ตอนเช้าอีกวันที่เขาบอกครอบครัวว่า วันนี้จะไปจดทะเบียนสมรสกับชมพลอย และกำชับว่าไม่ให้บอกใคร เพราะเขาจะเป็นคนบอกทุกคนเอง แต่คนที่รู้คือพลอยพัตรา ซึ่งเขาจำได้ว่าบอกเธอว่าไปเชียงใหม่ ภาคินทร์จึงเชื่อเรื่องนี้สนิทใจเมื่อรู้ทุกอย่างภาคินทร์สงสารและเห็นใจชมพลอยมากขึ้น เธอมีความอดทนสูงมาก ไหนจะพ่อไม่รัก ไหนแม่เลี้ยงจะพูดจาไม่ดีใส่ ที่ร้ายสุดคือถูกน้องสาวแย่งคนรักไปต่อหน้
Chapter 107“ตอนนั้นผมไปเรียนเฉพาะทางเพิ่มเติมที่เยอรมัน คืนเกิดเรื่องผมไปนั่งดื่มแก้เครียด แล้วมันทำให้ผมได้เจอกับเกรซที่เมาไม่ได้สติ เราสองคนคุยกันไม่กี่ประโยค ผมก็พาเกรซเข้าโรงแรม พอเช้ามาผมตั้งใจรับผิดชอบเกรซ เพราะพอใจในความสวยของเกรซ อีกทั้งเธอยังบริสุทธิ์ แต่ว่าผมมีงานด่วนเข้ามาก็เลยทิ้งโน้ตไว้ให้เกรซโทรกลับ ผมรอโทรศัพท์จากเกรซนานหลายเดือน จนกระทั่งผมกลับเมืองไทย” ภาคินทร์เว้นวรรคการเล่าเรื่อง มองหน้าพลอยพัตราด้วยสายตาว่างเปล่า ไม่มีความรู้สึกใดกับเธอทั้งสิ้น คนถูกมองตัวชาวาบ เธอมองเห็นสายตาไร้ความรู้สึกต่อกันของภาคินทร์ “เรื่องบังเอิญเกิดขึ้นกับผม ภามน้องชายผมไปติดพันแม่ม่ายลูกติดคนหนึ่ง ผมได้ยินแต่ชื่อตามคำเล่าเรื่องของภาม จนมาวันหนึ่งผมได้เจอกับผู้หญิงที่ภามมีใจให้ ผู้หญิงคนนั้นคือคนที่ผมเฝ้ารอโทรศัพท์จากเธอ ผมรู้อีกว่าเกรซมีลูก และลูกอายุได้ห้าขวบกว่าๆ ผมจึงอดสงสัยไม่ได้ว่า น้องแก้มคือลูกของผมหรือไม่ ผมเลยต้องหาทางพิสูจน์ ด้วยการวางแผนหลอกล่อจนได้เนื้อเยื่อในช่องปากน้องแก้มมาตรวจดีเอ็นเอ ผลออกมาคือ น้องแก้มเป็นลูกสาวของผม”อัยการ จิรวรรณและพลอยพัตรายังคงอึ้งปนตกใจกับเรื่องเล
Chapter 106ตกบ่ายวันต่อมาการมาของเปรมชัย ภาคินทร์และอนันต์นำพาความแปลกใจให้อัยการไม่น้อย หากเปรมชัยกับภาคินทร์มารถคนละคัน เขายังพอเข้าใจว่าไม่รู้จักกัน แต่บังเอิญมาถึงบ้านเขาพร้อมกัน แต่นี่ไม่ใช่ ทั้งสามมารถยนต์คันเดียวกัน หรือจะเรียกว่ามาด้วยกันก็ว่าได้ นั่นหมายความว่า เปรมชัยกับภาคินทร์รู้จักกัน คำถามเกิดขึ้นในหัวหลายคำถาม ไม่เพียงแค่อัยการคนเดียวที่มีความสงสัยใจหัว จิรวรรณกับพลอยพัตราต่างมีความรู้สึกนั้นเช่นกัน และเหมือนจะเพิ่มมากขึ้นเมื่อภาคินทร์ถือพานขมามาด้วย“คุณพ่อโทรนัดผมมีอะไรสำคัญหรือเปล่าครับ”อัยการเอ่ยถามทันทีที่เข้ามาอยู่ในห้องนั่งเล่น ช่วงเช้าวันนี้ เปรมชัยโทรศัพท์มาหาอัยการ บอกว่าตอนบ่ายสองโมงถึงบ่ายสามจะเข้ามาหาที่บ้าน แล้วยังสั่งว่าให้จิรวรรณกับพลอยพัตราอยู่ด้วย อัยการถามถึงเหตุผล คำตอบที่ได้รับคือ เมื่อถึงเวลานัดหมายก็จะรู้เอง แต่ถ้าอยู่ไม่ครบสามคน เรื่องที่เขาจะพูดด้วยก็จะไม่เกิดขึ้น อัยการจึงสั่งให้จิรวรรณกับพลอยพัตราอยู่บ้านในช่วงเวลานั้น“ฉันจะคุยเรื่องเกรซ” เปรมชัยตอบ “ฉันจะเริ่มก่อนนะ แล้วคุณหมอค่อยว่าทีหลัง”สามพ่อแม่ลูกมองหน้ากัน ตอนนี้ความสงสัยท่วมจิตใจ
Chapter 105“โทษที มันตกใจน่ะ ใครจะคิดล่ะว่าพี่ธามไปติดพันพี่สาวแพท”พุฒิพงษ์รีบแก้ตัว ทั้งสี่ไม่รู้ว่า เขารู้จักพี่สาวต่างมารดาพลอยพัตราดี ถึงขั้นสนิทสนมกันด้วย ทว่าเรื่องนั้นไม่สำคัญเท่าเรื่องที่ภาคินทร์กับชมพลอยเป็นไปตามที่ทักษอรพูด เขาเป็นเพื่อนสนิทชมพลอยแต่เหตุใดไม่รู้เรื่องนี้โอ้...พุฒิพงษ์มึนหัวมาก“เออไม่แปลกหรอกที่แกจะตกใจจนมือไม้อ่อน ฉันก็ตกใจเหมือนกัน เนี่ยตกใจจนหัวใจเต้นไม่หยุดแล้ว” โกโก้เป็นตามที่พูดจริง“มันเป็นไปได้ยังไงเนี่ย โลกมันกลมขนาดนั้นเลยหรอวะ” เจ้าของเสียงคือปรียาพร“ฉันว่าเป็นกงกรรมกงเกวียนมากกว่า พวกแกก็รู้นี่ว่า ตอนอยู่เยอรมันแพทเคยแย่งแฟนเกรซมาก่อน แถมตอนที่เกรซรู้ความจริง แพทกำลังกินตับกับแฟนเกรซ มาตอนนี้เกรซกำลังแย่งพี่ธามจากแพท เวรกรรมตามทัน” ทักษอรจีบปากจีบคอพูด ก่อนแสยะยิ้ม “ฉันยังจำตอนที่แพทโทรมาเล่าให้ฟังว่า เพิ่งทำพี่สาวอกหัก วิ่งร้องไห้ออกจากห้อง ตอนนั้นนะน้ำเสียงแพทเหมือนสะใจสุดๆ ไม่สำเหนียกความผิดของตัวเองเลย พอมาเจอกับตัว ถูกแย่งคนรักไป ทำตัวราวกับคนบ้า”“จะใช่เวรกรรมเหรอยะ ไม่ใช่ว่าเกรซกลับมาแก้แค้นแพท เลยยั่วให้พี่ธามลุ่มหลง ทำให้แพทช้ำบ้าง”