ชญามณี...รักพี่รออยู่

 ว่ากันว่า....เมื่อคนเราก้าวย่างเข้าสู่อายุเลขห้าหลังนั้นมักจะเกิดเคราะห์หรือมีแต่เรื่องที่ไม่ค่อยจะดีนักในชีวิต หรือแม้แต่บางคนอาจจะได้รับโชคหรือลาภก้อนใหญ่แบบไม่ทันตั้งตัว แต่เท่าที่ฟังๆเขาเล่ามานั้นกลับไม่ค่อยได้ยินเรื่องดีซะเลย จะอะไรก็ช่างเราขอเลือกอย่างหลังเพราะชีวิตนี้ก็มีแต่เรื่องให้คิดปวดหัวมากพอแล้วในแต่ละวันจริงมั้ย?

     แต่สำหรับบางคนความซวยก็อาจจะเกิดขึ้นได้ง่ายๆเพียงแค่เดินเล่นๆบนฟุตบาท แล้วอยู่ๆก็หัวชนป้ายรณรงค์ทิ้งขยะให้เป็นที่ของผู้ว่ากทม.ซะงั้น!!

ตุบ!!!

“โอ้ยยยยยย” เสียงร้องตะโกนดังลั่นของหญิงสาวตัวเล็กร่างบางที่ตอนนี้หน้านิ่วคิ้วขมวดด้วยความเจ็บปวด

“บ้าชะมัด!! อู้ยเจ็บบ”

“เจ๊...เจ๊...เจ๊เป็นไรอีกเนี้ยตั้งแต่หลังวันเกิดมา...รู้สึกจะเจ็บตัวบ่อยนะ” เสียงปลายสายรีบถามไถ่เมื่อรับรู้ว่าคู่สายของตนนั้นอาจจะได้รับบาดเจ็บ

“ก็อีป้ายทิ้งขยะให้เป็นที่ มันมาตั้ง ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เจ๊ไม่ทันระวังเดินหัวชนดังปั่กเลย” คนเจ็บบ่นเสียงอู้อี้ออกอาการคาดโทษเจ้าป้ายไวนิลที่ถูกติดตั้งระหว่างเสาไฟฟ้านี้ซะแล้ว

“ไม่เป็นไรมากก็ดีแล้ว แค่ลงมาหาไรกินหน้าคอนโดยังเกิดเรื่อง ไว้เดี๋ยวหนูหาวันว่างพาเจ๊ไปไหว้พระแก้ซวย ได้ยินว่ามีวัดนึงแถวนนทบุรี พระอาจารย์ดังมากเลยนะใครได้พรมน้ำมนต์รับรองชีวิตจะมีแต่ปังๆๆๆๆ  แล้วช่วงนี้ก็นอนให้ไวด้วยนะเจ๊ ขอบตาคล้ำจนเป็นหมีแพนด้าล่ะ รีทัชให้ไม่ไหวนะคะ”

“อื้อๆๆเจ๊รู้แล้วๆ หาวันพาเจ๊ไปเลยนะ ช่วงนี้รู้สึกไม่ดีจริงๆ แค่นี้นะ เจ๊วางล่ะ” เมื่อวางสายโทรศัพท์แล้วเธอก็รีบเดินขึ้นห้องกะว่าคืนนี้จะวางงานทุกอย่างทิ้งแล้วรีบนอนเพราะช่วงนี้เธอเองก็รู้สึกเพลียร่างไม่ค่อยจะไหวแล้ว

04.00 น.

 “เฮือกก !   

เฮ้อ ....

เฮ้อ... เฮ้อออ” เสียงจังหวะหายใจหอบติดขัดทำเอาชัชชญาสะดุ้งตัวตื่นขึ้นมากลางห้วงนิทราที่แสนสงบ

เธอค่อยๆลืมตาและปรับลมหายใจให้เป็นปกติ  มือเรียวเอื้อมหาโทรศัพท์มือถือคู่ใจเพื่อดูเวลา

“ฝันแบบเดิมอีกแล้ว” เธอฝันเรื่องราวเดิมๆ แบบนี้ติดต่อกันมาเกือบหนึ่งสัปดาห์แล้วตั้งแต่หลังวันเกิด เรื่องราวในฝันน่าอึดอัดมากจนเธอหายใจแทบไม่ออกทุกครั้ง เธอกระอักกระอวนมวนท้องอย่างบอกไม่ถูก หรืออาจจะเป็นเพราะในฝันมันคือเรื่องราวที่เกิดขึ้นใต้น้ำ

ใช่แล้ว!

ใต้น้ำคือสิ่งที่เธอกลัว กลัวเกินกว่าจะจินตนาการ เธอกลัวมาตลอดตั้งแต่เหตุการณ์ครั้งนั้น... หรืออาจจะเป็นเพราะใต้ท้องน้ำ นิ่งสงบเยือกเย็น และไม่สามารถคาดเดาได้เลยว่าสิ่งที่อยู่ใต้น้ำนั้นมีอะไรบ้าง....อันตรายแค่ไหน..และนี้คือเหตุผลที่ว่าทำไมช่องยูทูปของเธอถึงเลือกที่ทำคอนเทนต์เกี่ยวกับสถานที่ใต้น้ำน้อยมากๆ เรียกได้ว่าแทบไม่มีคอนเทนต์ไหนเกี่ยวกับการดำน้ำ กิจกรรมทางน้ำต่างๆเลยก็ว่าได้

      แน่นอนว่าเธอคือนักเดินป่าเดินเขาตัวยง จนสามารถเปิดช่องยูทูปและเปิดบริษัทเอเจนซี่เล็กๆรับโปรโมทสินค้าและบริการจากลูกค้าทุกๆระดับที่สถานการณ์ตอนนี้ดูเหมือนว่าจะ....

@ชัญญ่าไลฟ์สตูดิโอ

“ตอนนี้ยอดผู้ติดตามและการรับชมของเราทรงตัวมากค่อยไปทางไม่เพิ่มเลยตลอดระยะเวลาเกือบปี คิดว่าแฟนคลับอยากเห็นอะไรใหม่ๆจากช่องค่ะ ทางทีมขอเสนอคอนเทนต์ท่องเที่ยวรูปแบบใหม่ อาจจะเกี่ยวกับการท่องเที่ยวทางแม่น้ำ หรือทะเลบ้าง เพราะที่ผ่านมาช่องเราเน้นทำคอนเทนต์เกี่ยวกับธรรมชาติและภูเขาเป็นส่วนใหญ่ มีฐานแฟนเป็นสายแคมปปิ้งมากอยู่แล้วแต่อย่าลืมว่าฐานแฟนที่รักการท่องเที่ยวทางน้ำก็มีอยู่ไม่น้อย ถ้าเราไม่พัฒนาคอนเทนต์มีหวังสิ้นปีนี้เป้าหมายสองล้านผู้ติดตามในปีนี้คงยาก และข่าวร้ายมากกว่านั้นคือเราไม่มีลูกค้าใหม่เข้ามาหลายเดือนแล้วถ้าเราไม่ปรับ รับรองเราได้เลี้ยงกันไม่โตแน่”  น้ำฝนหนึ่งในทีมงานของชันญ่าพูดในที่ประชุม

“แถมลูกค้าเก่าๆก็มีแววไม่ต่อสัญญาโปรโมท ลูกค้าใหม่ก็ไม่มีเข้ามาเลย เว้นอยู่รายนึงที่หนูกำลังคุยอยู่แต่บริษัทหลักอยู่ที่หนองคาย ชื่อคุณเมธัส เป็นทีมการตลาดของโรงแรมริมโขงที่หนองคาย เค้าให้งบหลักล้านและถ้าเราทำผลงานดีเราอาจจะได้โปรโมทโรงแรมและรีสอร์ทในเครือทั้งหมดที่มีทั้ง กรุงเทพและต่างจังหวัดอีกหลายที่เลยค่ะ” มินนี่รุ่นน้องและผู้ช่วยคนสนิทของชัญญ่าเอ่ยขึ้นกลางที่ประชุม

“แต่ช่วงนี้เจ๊รู้สึกไม่อยากเดินทางไกลเลย ตั้งแต่ผ่านวันเกิดยี่สิบห้าปีของเจ๊  พวกแกก็รู้ว่าเจ๊กลัว มันอันตรายต่อใจเกินไป เจ๊ไม่อยากเสี่ยง เห้ออออออออออ.......”  ชัญญ่าตอบเสียงอ่อน สีหน้าเป็นกังวล เพราะถึงแม้ลูกค้ารายนี้จะทุ่มเสนองบทำคลิปให้เธอเป็นตัวเลขถึงเจ็ดหลักแถมยังอ้างเหตุผลสายมูว่าชัญญ่าคือคนที่หมอดูเลือกว่าเหมาะที่สุดในการช่วยโปรโมทโรงแรมใหม่ในเครือแต่ฟังแล้วมันก็ดูแปลกๆ เพราะลูกค้าคือโรงแรมระดับห้าดาว จะเปิดใหม่ปลายปีนี้โลเคชั่นติดริมแม่น้ำโขงสวยงามอลังการไม่น้อย เธอก็เข้าใจได้ว่าเจ้าของโรงแรมต้องคาดหวังกับผลงานจากช่องของเธอไว้มาก ซึ่งถ้าเธอรับงานนี้นอกจากจะไม่ได้กินแกลบทั้งออฟฟิศ เธอยังได้ก้าวข้ามความกลัวในจิตใจของตัวเองอีกด้วย แถมยอดการรับชมช่องต้องพุ่งทะยานไปอีกแน่เลย เง้ออออออ  ชัญญ่าตอบน้องๆเร็ว ลุ้นกันจนตัวโก่งทั้งออฟฟิศแล้ว

  ตึก ตึก ตึก เงียบกันทั้งออฟฟิศ 

“โอเคเจ๊ตกลง เจ๊จะลองดู เจ๊จะรับงานนี้ เพื่อพวกเราและช่องของเรา มินนี่ช่วยโทรนัดลูกค้าที่หนองคายพี่จะบินไปดูโลเคชั่นด้วยตัวเองก่อนและถ้าโชคดีเราอาจจะได้เซ็นสัญญากลับมา”

“เย้ จัดให้เลยค่ะเจ๊ชัญญ่าคนสวย มินนี่รอเวลานี้มานานแล้ว วู้ๆๆๆ พรุ่งนี้เราไปไหว้พระทำบุญเอาฤกษ์เอาชัยกันนะเจ๊”

เสียงปรบมือดีใจของน้องๆทีมงานร้องเฮลั่น  ภาพนี้มันทำให้ชัญญ่าใจฟูที่สุด

@วัดท่าน้ำ จ.นนทบุรี

    เมื่อเช้าชัชชญาโดนมินนี่เทนัดเพราะจู่ๆมินนี่ก็ต้องกลับบ้านต่างจังหวัดกะทันหัน ทำให้เธอเดินทางมาทำบุญคนเดียวเพราะเวลาของเธอค่อยข้างมีน้อยจำเป็นต้องใช้สอยให้คุ้มค่า ถึงแม้ว่าช่วงนี้งานจะบางลงมากแต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีงานเลย

“สัพเพ สัตตา สัตว์ทั้งหลายที่เป็นเพื่อนทุกข์ เกิดแก่เจ็บตายด้วยกันหมดทั้งสิ้น  อะเวรา โหนตุ จงเป็นสุขเป็นสุขเถิด อย่าได้มีเวรแก่กันและกันเล๊ยยย..เห้ยยยย เห้ยยยย” ยังไม่ทันจะสวดบทแผ่เมตตาได้จบชัชชญาก็เป็นต้องร้องเหวอ เพราะอยู่ดีๆก็มีงูเขียวขนาดไม่ใหญ่มาก  ตกลงมาจากต้นไม้ใหญ่ที่เธอกำลังกรวดน้ำ ร่างบางตกใจรีบกระโดดถอยหลังในท่านั่งโดยไม่ทันระวัง หลังของเธอชนกับร่างสูงที่กำลังจะเดินไปที่ศาลาวัดอย่างจัง

ปั่กกกกกก!!!

“โอ้ยย  ชัญญ่าขอโทษค่ะ คุณไม่เป็นไรนะคะ” เธอรีบกล่าวขอโทษผู้ชายรูปร่างสูงโปร่งสวมแมสปิดจมูก ทำให้เธอเห็นแค่ดวงตาคมที่กำลังจ้องมองมาที่เธอนิ่งๆ

“ทำไมเหมือน...ว้ายงู!!!!!” ชัชชญากระโดดขาคู่ขึ้นหนีบบนร่างสูงนั้นทันทีตามสัญชาตญาณ เธอหลับตาปี๋แขนเรียวยกขึ้นชี้ให้คนข้างหน้าเห็นว่าเป็นงูเขียวที่กำลังเลื้อยเข้ามาใกล้เธอ

ชายหนุ่มร่างสูงหันไปมองที่งูเขียวตัวนั้นส่งสายตาแน่นิ่งอยู่ครู่ เขาพึมพำอะไรบางอย่างที่เธอเองก็ฟังไม่ชัด แต่ช่างมันปะไรตอนนี้เธอขอเอาตัวรอดก่อน เธอยังไม่อยากโดนงูกัดตาย

“ชัญญ่า!!! ที่นี้เขตวัดนะ ลงจากตัวผมได้รึยัง” เสียงทุ้มเอ่ยเสียงเรียบนิ่งทั้งใบหน้าและน้ำเสียงจนคนที่เกาะร่างเขาอยู่นั้นรีบกระโดดลงพื้น

“งู...งูไปรึยังคะ”

“ไปนานแล้ว ผมขอตัวนะ”

“เอ๊ะ เดี๋ยวก่อน เมื่อกี้คุยเรียกชื่อฉัน..คุณรู้...”

“ก็เมื่อกี้คุณแทนตัวเองด้วยชื่อนั้น อยากจะให้ผมเรียกว่าอะไรดีล่ะ..คนสวยดีมั้ย” ถึงแม้จะไม่เห็นทั้งใบหน้าแต่ชัญญ่าก็รับรู้ได้จากสายตาคมคู่นั้นที่มองมาที่เธอเจ้าเล่ห์ใช่น้อยแต่มันแฝงไปด้วยแรงดึงดูดมาหาศาล

“ขอบคุณค่ะ...ชัญญ่าขอตัว” พูดจบเธอก็รีบก้มลงเก็บอุปกรณ์ทำบุญของเธอแล้วรีบวิ่งขึ้นไปที่รถยนต์ส่วนตัวที่เธอขับมาเองด้วยหัวใจที่เต้นรัวผิดจังหวะ สายตาดุๆคมๆแบบนี้ คุ้นนัก....

   เขายืนมองรถยนต์สัญชาติยุโรปสีขาวคันเล็กกะทัดรัดขับเคลื่อนไปจนพ้นเขตประตูวัด

“ไม่ทำความรู้จักกับเธอไปเลยหล่ะครับ” เสียงของชายอีกคนเอ่ยถามเมื่อเห็นว่าเจ้านายหนุ่มเอาแต่จ้องมองรถยนต์สีขาวไม่วางตา

“หึ...มีเวลาอีกเยอะ” เขาสบถยิ้มกับตัวเองก็จะเดินขึ้นไปกราบเจ้าอาวาสที่ตนนับถือบนศาลากลางวัด

  @ท่าอากาศยานนานาชาติดอนเมือง เวลา 20.30 น.

“เจ๊...แน่ใจนะว่าไปคนเดียวไหว ช่วงนี้ดูหน้าตาไม่สดชื่นเลย แล้วยังฝันเดิมๆอยู่รึเปล่า ถ้าไม่ไหวรีบโทรมาบอกนะ เดี๋ยวหนูบินตามไปพรุ่งนี้เลย”  มินนี่ผู้ช่วยคนสนิทเอ่ยถามเจ้านายสาวขณะที่ทั้งสองกำลังชุลมุนกึ่งเดินกึ่งวิ่งที่ทางออกสนามบิน เพราะเจ้านายจวนจะตกเครื่องอยู่แล้ว

“ไหวสิ แหม ก่อนหน้านี้เจ๊ก็ทำงานคนเดียว เดินทางคนเดียวมาตลอด ไม่ต้องห่วงเจ๊เลยห่วงงานที่กองรอตรงหน้ารีบเครียให้เสร็จก่อนเจ๊กลับมา ไว้ใจได้นะ”  ชัญญ่า หรือ ชัชชญา ชญามณี  ยูทูปเบอร์สาวดาวรุ่งที่เพิ่งจะเข้าสู่วัยเบญจเพสเมื่อไม่กี่วันก่อน ตอบกลับน้องทีมงานคนสนิทแกมยิ้ม  อาจจะเป็นเพราะความขี้เล่นที่เป็นเสน่ห์และดวงตาที่กลมสวยเหมือนอัญมณีเลอค่าสีดำใต้ท้องทะเลบวกกับรอยยิ้มที่น่าหลงรัก ทำให้ช่องยูทูปของชัญญ่าที่ทำเกี่ยวกับการเดินทาง การท่องเที่ยวนั้น มีคนติดตามกว่าล้านซับ ภายในไม่ถึงสามปี

“โห่ เจ๊ก็เป็นซะอย่างเนี้ย  ทุกวันนี้เรามีงานเยอะซะที่ไหนหล่ะ”  มินนี่ตอบกลับหน้ามุ่ย ริมฝีปากบางยู่ ดูแล้วตลกดี

“แรงมากมินนี่ กลับมาจากหนองคายรับรองไม่มีเวลาหยุดพักแน่ เพราะเจ๊จะไป มูๆๆๆๆๆๆๆ”

“เพี้ยงๆๆๆๆ ขอให้ได้เซ็นสัญญาหอบเงินกลับมาสิบล้านยี่สิบล้านเพี้ยงๆๆ” มินนี่เอ่ยขอพรเวอร์ชั่นติดตลกจนคนฟังอดขำไม่ได้

“มากไปมินนี่...ไม่คาดหวังไม่ผิดหวังจำไว้นะจ้ะ”

ชัญญ่า ยิ้มขอบคุณอีกครั้ง ถึงแม้ว่าตอนนี้เธอจะมีทีมงานไม่ถึงสิบคน แต่เธอก็ตั้งใจที่จะทำช่องยูทูปของตัวเองและบริษัทเอเจนซี่ที่รับงานโปรโมทและทำการตลาดให้ลูกค้า ทุกเป้าหมายตอนนี้ก็เพื่อจะได้มีรายได้มาดูแลน้องๆในทีมแค่เห็นน้องๆมีรายได้เธอเองก็มีความสุขมากๆเลยทีเดียว

“หนูส่งเจ๊แค่นี้นะคะ  เดินทางปลอดภัยน้าเจ๊ ไม่ต้องห่วงที่ออฟฟิศหนูจะดูแลให้อย่างดีเลยค้า ปิดดีลและหอบเงินกลับออฟฟิศมาเยอะๆน้า เจ๊ชัญญ่าคนเก่งของน้องๆ” มินนี่กล่าวลาเจ้านายสาวพร้อมโบกมือไปมาทำตาปริบๆ

“จ้า ผู้ช่วยคนเก่งของเจ๊ เจ๊ไปสำรวจโลเคชั่น แค่ไม่กี่วันเอง ไม่ต้องมาทำปากหวาน ยังไม่ขึ้นเงินเดือนให้หรอกนะ”  ชัญญ่าแซวมินนี่ทีมงานคู่ใจอย่างเป็นกันเองจริงๆแล้วเธอก็น่ารักแบบนี้กับทุกคนนั่นแหละ

   ประกาศโปรดทราบ เครื่องบินของสายการบินไทเกอร์แอร์ไลน์ เที่ยวบินที่ TJ 798  พร้อมแล้วที่จะออกเดินทางไปสนามบินนานาชาติอุดรธานี ขอเชิญผู้โดยสารทุกท่านขึ้นเครื่องได้ ณ ทางออกหมายเลข 56 โปรดขึ้นเครื่องได้ ณ ทางออกหมายเลข 56 ขอบคุณค่ะ

เสียงประกาศของแอร์กราวน์ ได้เรียกผู้โดยสาร ซึ่งชัญญ่าได้วิ่งมาถึงพอดี หญิงสาวรีบยื่นตั๋วเดินทาง เพื่อเช็คความถูกต้องเรียบร้อย ก่อนจะเดินไปตามทางเพื่อขึ้นเครื่องบินและมองหาตำแหน่งที่นั่งของตัวเอง  

“ 9A

10A

11A

12A!!!! เจอแล้ว”

แต่เอ๊ะ ! ทำไมที่นั่งของเธอมีคนนั่งก่อนแล้วล่ะ หรือเธอดูที่นั่งผิด ก็ไม่หนิ  ถ้าที่นั่งของเธอ 12A ที่นั่งข้างเธอก็ต้องเป็น 12B ซินะ

“คุณ คุณ คุณ คะได้ยินมั้ยคะ” ชัญญ่าค่อยๆเรียกผู้โดยสารที่นั่งที่นั่งของเธอเบาๆ แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ได้ยินเพราะใส่หูฟังแถมดูเหมือนว่าเขากำลังหลับตา ใบหน้าถูกสวมปิดด้วยแมสแต่บุคลิกโดยรวมของเขากลับน่าดึงดูดจนชัญญ่าใจเต้นแรงเหมือนวันนั้นที่นนทบุรี  มือเล็กถือวิสาสะแตะเขย่าที่ต้นแขนของเขาเบาๆ

“คุณคะ ขอโทษนะคะพอดี นี่มันที่นั่งของ ฉะ....” ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบ คนที่กำลังพักสายตาอยู่ก็ชำเลืองมองใบหน้าสวยต้นเสียงหวานที่กำลังก่อกวนเขาอยู่

“นั่งๆไปเถอะคุณ เที่ยวบินรอบสุดท้ายคนไม่เยอะ คุณนั่งที่ผมละกัน ขี้เกียจลุก ขาผมยาวเห็นมั้ย” ชายหนุ่มปัดตอบเสียงรำคาญก่อนที่เธอจะพูดเสียอีก

“ห๊ะ  เหตุผลนี้ได้เหรอ เกี่ยวไรกับขาคุณไม่ทราบ แค่ลุก ยืนขึ้นแล้วก็ย้ายก้นมานั่งที่ของคุณค่ะ แค่นั้นเลย” ชัญญ่ากระแทกเสียงด้วยน้ำเสียงโมโหเล็กน้อย วันนี้เธอเหนื่อยมาทั้งวันทำงานจนเกือบลืมเวลาขึ้นเครื่องเลยด้วยซ้ำไม่อยากจะมาทะเลาะกับใครให้เสียสุขภาพจิต

   ผู้ชายตรงหน้าก็ดูไม่ได้สนใจกับสิ่งที่เธอพูดเลยแม้แต่น้อย  แถมตอนนี้ผู้โดยสารคนอื่นๆก็ทยอยขึ้นเครื่องหาที่นั่งตัวเองถึงแม้จะคนไม่มากแต่การที่ชัญญ่ายืนขวางทางคนอื่นก็ทำให้เธอดูไม่ค่อยจะดีนักในสายตาของเพื่อนร่วมทาง

“ อ๊ะ …..นี่คุณ” ร่างบางถูกเหวี่ยงจนเซถลาตามแรงดึงของมือหนาจากผู้โดยสารหนุ่มจนใบหน้าสวยเกือบชนเข้ากับแผงอกแกร่งเข้าเสียแล้ว โชคยังดีอยู่ที่เธอใช้ฝ่ามือเล็กค้ำที่พนักแขนไว้ทัน

“จะยืนอยู่อีกนานมั้ย อยากโดนเบียดก้นรึไง นั่งดีๆเดี๋ยวก็ได้ลงจากเครื่องแล้ว” ชายหนุ่มพูดเบาๆรอดไรฟันไม่อยากทำให้หญิงสาวสติแตก   ยอมรับเลยว่าหญิงสาวตรงหน้านั้นจัดได้ว่าสวยเลยทีเดียวผมสีดำตรงสลวยมีกลิ่นอ่อนๆของยาสระผมคุณภาพดีดวงตากลมโตราวกับไข่มุกดำใต้ท้องทะเลรับกับปลายจมูกเชิดรั้นแต่ลงตัวกับใบหน้ารูปไข่ผิวขาวเหลืองดูแล้วลงตัวชะมัด

    ริมฝีปากกล้านั้นก็อวบอิ่มสีแดงระเรื่อราวกับผลเชอรี่ทำให้จิตใจของเขาเผลอคิดเตลิดว่าถ้าได้ลองชิมสักครั้งมันจะหวานฉ่ำแค่ไหน แต่ราชสีห์อย่างเขานั้นไม่มีทางทำอะไรเรี่ยราด แต่ถ้าถึงเวลาเมื่อไหร่ เขาจะฉีกเนื้อเหยื่อสาวมาแทะให้เหลือแค่กระดูกเลยละกัน

“ขอบคุณค่ะ” ถึงแม้ว่าเธอจะไม่พอใจนักแต่ก็ยังมีมารายาทเอ่ยขอบคุณเขา เพราะไม่อย่างนั้นแล้วก้นเธอคงโดนเบียดไปตามทางแน่เลย แง้

“ หึ  ไม่วุ่นวายแต่แรกก็จบละ” ชายหนุ่มกรุ่มยิ้มมุมปาก เผลอพูดเบาๆไม่คิดว่าจะมีใครได้ยิน

“ฉันได้ยินนะคะ” หน๊อย ใครกันที่ทำให้เธอวุ่นวาย ไม่คิดเลยว่าการเดินทางมาพบลูกค้าคนเดียวครั้งนี้จะเจอเรื่องกวนประสาทตั้งแต่ต้นทริป เห้อออนี้แค่ผ่านอายุยี่สิบห้ามาได้ไม่กี่วันก็เจอแต่เรื่องบ้าอะไรไม่รู้ ข้ามไปยี่สิบเจ็ดเลยได้ม้ายยยย

ชัญญ่าเลยจำใจนั่งที่นั่งของผู้โดยสารหนุ่มเอาแต่ใจ โดยเธอเองก็รีบนั่งแล้วกุลกุจอหาหูฟังเพื่อเปิดเพลงฟังไม่สนใจคนข้างๆ เพราะคิดแค่ว่าทนนั่งไปอีกหนึ่งชม.ก็ถึงที่หมายแล้ว คิดแบบนี้ได้เธอก็สบายใจขึ้นมาหน่อย

    แต่ด้วยความเหนื่อยล้าสะสมบวกกับช่วงหลังเธอตื่นกลางดึกเพราะฝันร้ายบ่อยๆพอเจอแอร์เย็นๆเป่าที่หน้าทำให้เธอเผลอหลับไป โดยที่เธอไม่รู้ตัวเลยว่าได้อาศัยไหล่กว้างของใครบางคนแทนหมอนนิ่ม แต่คนตัวโตก็ไม่ได้ว่าอะไรปล่อยให้เธอนอนไปเพราะเข้าใจว่าเธอคงเหนื่อยและถือเป็นการตอบแทนเธอด้วยละกันที่แย่งที่นั่งของเธอโดยไม่ได้ตั้งใจ ชายหนุ่มยืดอกสูดลมหายใจเข้าเต็มปอดก่อนจะใช้สายตาคมไล่สำรวจใบหน้าหวานอย่างพินิจพิจารณา

“ยิ่งโตยิ่งสวยเลยนะตัวเล็ก...” ผู้โดยสารหนุ่มนึกคิดในใจก่อนที่จะถอดแมสปิดจมูกออกแล้วปิดเปลือกตาที่หนักอึ้งลงและงีบหลับตามหญิงสาวไป

...........................................................................................