Share

บทที่ 296

Auteur: อวินจงมี่
ผู้อาวุโสอวี๋โมโหเข้าให้แล้วจริง ๆ

เขาเมินเฟิงถิงเซิน หันไปมองหรงฉือแล้วว่า “ไปกันเถอะยัยหนูหรง เดี๋ยวปู่อวี๋จะพาหนูออกไปกินข้าวข้างนอก”

หรงฉือวางแก้วชาลง ลุกขึ้นแล้วว่า “ค่ะ”

พูดจบ ผู้อาวุโสอวี๋ก็ไม่แม้แต่จะมองเฟิงถิงเซินอีก เขาเดินออกไปพร้อมกับหรงฉือ

เฟิงถิงเซินนั่งนิ่งดื่มชาอยู่บนโซฟาไม่ไหวติง ทั้งไม่ได้ตามไป แล้วไม่ได้รั้งคนไว้

หลินอู๋มองเงาหลังของหรงฉือกับผู้อาวุโสอวี๋ที่จากไป “นี่...”

เฟิงถิงเซินว่า “ไม่เป็นไร เดี๋ยวอีกสักพักก็หายเอง”

ก็หมายความว่า พอเวลาผ่านไปนานแล้ว ผู้อาวุโสอวี๋ก็จะยอมรับความจริงได้ ทั้งค่อย ๆ ยอมรับเธออย่างนั้นเหรอ?

......

เกี่ยวกับเรื่องราวการแต่งงานของหรงฉือกับเฟิงถิงเซินนั้น ในช่วงสองสามปีที่พวกเขาเพิ่งแต่งงานกัน ผู้อาวุโสอวี๋ล้วนได้รับรู้อยู่ในสายตาตลอด

เฟิงถิงเซินไม่ชอบหรงฉือมาตั้งแต่แรก

ที่ยิ่งไปกว่านั้นคือในตอนนี้เขามีคนอื่นที่ชอบแล้ว

เฟิงถิงเซินสนิทสนมกับคุณย่าเฟิง ผู้อาวุโสอวี๋และผู้อาวุโสคนอื่น ๆ ไม่เลวทีเดียว

ทว่าแต่ไหนแต่ไรมาเขาก็ไม่ใช่คนที่ถูกผู้อาวุโสควบคุมได้

ดังนั้น ไม่ว่าคุณย่าเฟิงหรือผู้อาวุโสอวี๋ ต่อให้ให้พวกเขาเห็นเฟิงถิงเซิน
Continuez à lire ce livre gratuitement
Scanner le code pour télécharger l'application
Chapitre verrouillé

Latest chapter

  • คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว   บทที่ 505

    มีอวี้มั่วซวินคอยช่วยเหลือ ไม่มีคอมพิวเตอร์ ทุกอย่างก็ไม่ได้ล่าช้ามากนักเพียงแต่ว่า บ่ายวันนั้น ทางด้านเฟิงซื่อเกิดเรื่องฉุกเฉิน หรงฉือต้องรีบจัดการโดยเร็วที่สุด เวลานี้ไม่มีคอมพิวเตอร์ จึงลำบากมากขณะดูเอกสารที่ทางเฟิงซื่อส่งเข้ามาในโทรศัพท์ หรงฉือก็เริ่มรู้สึกเสียใจเล็กน้อยที่ตอนเช้าปฏิเสธไม่รับคอมพิวเตอร์ที่เฟิงถิงเซินนำมาให้ถึงมือทว่า เป็นเรื่องเร่งด่วน...หรงฉือหมุนตัวขึ้นไปชั้นบน ยืนอยู่หน้าประตูห้องหนังสือของเฟิงถิงเซิน หลังจากลังเลอยู่สองวินาที ก็ยังเอื้อมมือไปเคาะประตู“เข้ามา”เฟิงถิงเซินกำลังนั่งยุ่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ ตอนที่หรงฉือผลักประตูเข้าไป เขาก็เงยหน้ามองมาทางประตูพอดีพอเห็นเธอ เขาเหมือนจะตกใจโดยไม่รู้ตัว ถึงกับเอ่ยปากก่อนหรงฉือเสียอีกว่า “จะใช้คอมพิวเตอร์เหรอ?”หรงฉือยืนอยู่หน้าประตูแล้วตอบกลับว่า “...ใช่”เฟิงถิงเซินยิ้มเล็กน้อย แล้วดันกระเป๋าถือที่อยู่ข้าง ๆ ไปทางเธอ เป็นการสื่อให้เธอเดินเข้ามาหยิบเองหรงฉือจึงจะเดินเข้าไปเธอไม่ได้มองรอบ ๆ เดินเข้าไปหยิบคอมพิวเตอร์ที่อยู่บนโต๊ะทำงานของเขาขึ้นมา ก่อนจะพูดว่า “ขอบคุณ”เฟิงถิงเซินเพียงแค่ยิ้มแต่ไม่ได้พ

  • คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว   บทที่ 504

    สภาพภัยพิบัติรอบตัวยิ่งทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ แม้บ้านเดิมจะไม่ได้รับผลกระทบเนื่องจากทำเลที่ตั้งที่ได้เปรียบ แต่พอถึงตอนกลางคืน สัญญาณโทรศัพท์ก็เริ่มติด ๆ ดับ ๆ ตามสัญญาณเตือนฝนตกหนักที่ได้รับในตอนบ่าย พรุ่งนี้เธออาจจะไม่สามารถออกจากบ้านเดิมแล้วกลับไปทำงานที่ฉางโม่ได้คืนวันนั้น พอทานอาหารเย็นเสร็จ หลังหรงฉือรายงานให้คนในตระกูลหรงรู้ว่าปลอดภัยดีก็ติดต่อไปหาอวี้มั่วซวิน บอกเขาถึงเรื่องที่ตอนนี้เธออยู่บ้านเดิมตระกูลเฟิง และพรุ่งนี้เช้าเธออาจจะไม่สามารถไปทำงานได้อวี้มั่วซวินพูดขึ้นว่า “ตอนนี้สภาพภัยพิบัติรุนแรงขนาดนี้ ฉางโม่ออกประกาศให้พนักงานทำงานที่บ้านในวันพรุ่งนี้แล้ว ฝั่งคุณก็ไม่ต้องร้อนใจไป งานที่เร่งด่วนทางผมจะช่วยคุณจัดการก่อนเอง ส่วนเรื่องรายละเอียด พรุ่งนี้พวกเราค่อยติดต่อกัน”“ตกลง”หลังจากนั้น หรงฉือก็นั่งอยู่บนแผงลอยเล่นของเล่นเสริมปัญญากับเฟิงจิ่งซิน ส่วนเฟิงถิงเซินกำลังนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่โซฟาข้าง ๆ ผ่านไปกว่าหนึ่งชั่วโมง เฟิงถิงเซินก็เดินมาหรงฉือไม่ได้เงยหน้า เฟิ่งจิ่งซินกลับเงยหน้า และถามขึ้นว่า “คุณพ่อ มีอะไรเหรอคะ?”สายตาของเฟิงถิงเซินกลับมองไปที่หรง

  • คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว   บทที่ 503

    หรงฉือหยุดฝีเท้า ขานรับเล็กน้อย จากนั้นยืนถามอยู่ที่เดิม “พวกซินซินล่ะ?”เฟิงถิงเซินพูดว่า “วันนี้ฝนตกหนักมาก ข้างนอกน้ำท่วมไปหลายที่แล้ว ถึงแม้ระบบระบายน้ำของบ้านเดิมจะทำงานได้ดีมาตลอด แต่ถ้าฝนยังตกแบบนี้ต่อไปก็คงจะรับมือไม่ไหว ตอนนี้พ่อบ้านได้ส่งคนออกไปจัดการเรื่องนี้แล้ว ซินซินไม่เคยเห็นคนเอาทรายใส่กระสอบ แล้วก็ไม่เคยเห็นฝนตกหนักขนาดนี้ เลยวิ่งออกไปดู”เมื่อได้ฟังเขาพูดแบบนั้น หรงฉือก็หันไปมองนอกหน้าต่าง ก่อนจะพบว่าด้านนอกเต็มไปด้วยน้ำที่ท่วมขังไปทั่วพูดตามตรง เธอโตมาขนาดนี้ก็เพิ่งเคยเห็นเมืองตูเฉิงน้ำท่วมหนักขนาดนี้เป็นครั้งแรกเธอขมวดคิ้วด้วยความกังวล อดไม่ได้ที่จะพูดออกมาว่า “ตอนนี้ซินซินอยู่ไหน? ข้างนอกฝนตกหนักแบบนั้น ทำไมคุณปล่อยให้ซินซินไปข้างนอก...”เธอยังพูดไม่ทันจบ เฟิงจิ่งซินที่สวมชุดกันฝนสภาพเปียกปอนตั้งแต่หัวจรดเท้าก็วิ่งเข้ามา “แม่คะ ตื่นแล้วหรอ?”เมื่อเห็นว่าเฟิงจิ่งซินไม่เป็นอะไร หรงฉือจึงสบายใจเมื่อเห็นว่าแม้เฟิงจิ่งซินจะใส่ชุดกันฝน แต่ผมกับเสื้อผ้าก็เปียกไปหมดแล้ว คิ้วที่เพิ่งคลายออกก็กลับขมวดเข้าหากันอีกครั้งแต่เห็นได้ชัดว่าเฟิงจิ่งซินสนุกสนานอย่างมาก เธ

  • คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว   บทที่ 502

    หลังจากที่กลับจากเมืองจินเฉิงแล้ว หรงฉือมีเวลาหยุดพักสองวันหลังจากที่พักผ่อนมาหนึ่งวันแล้ว เช้าวันถัดมา เธอเพิ่งทานข้าวเช้าเสร็จ โทรศัพท์ก็ดังขึ้นเป็นสายเรียกเข้าจากเฟิงถิงเซินหรงฉือชำเลืองมองเล็กน้อยจึงกดรับสาย “มีอะไร?”“เมื่อสองวันก่อนคุณย่าออกจากโรงพยาบาลแล้ว ท่านอยากชวนคุณมาทานข้าวที่บ้านเดิม”หรงฉือรู้เรื่องที่คุณย่าเฟิงออกโรงพยาบาลอยู่แล้วเพียงแต่ว่าตอนนั้นเธอต้องไปทำงานนอกสถานที่ที่เมืองจินเฉิง จึงไม่ได้ไปรับคุณย่าเฟิงออกจากโรงพยาบาลด้วยตัวเองหรงฉือว่า “เข้าใจแล้ว”พูดจบ เธอกำลังจะวางสาย เฟิงถิงเซินก็พูดขึ้นว่า “เดี๋ยวผมจะไปรับคุณ”“ไม่ต้อง เดี๋ยวฉันขับไปเอง...”เฟิงถิงเซิน “ ซินซินอยากให้ผมไปรับคุณที่บ้านตระกูลหรงกับเธอ ตอนนี้เธอเปลี่ยนรองเท้าเรียบร้อยแล้ว”หรงฉือ “...เข้าใจแล้ว”“อีกเดี๋ยวพวกเราก็จะถึงแล้ว”หรงฉือไม่ได้พูดอะไรต่อ ทางเฟิงถิงเซินก็กดวางสายไปเช่นกันหลังจากที่ผ่านไปครึ่งชั่วโมงกว่า เฟิงถิงเซินและเฟิงจิ่งซินก็มาถึงบ้านตระกูลหรงคนอื่น ๆ ในตระกูลหรงไม่อยู่บ้าน เมื่อเฟิงจิ่งซินเห็นหรงฉือ เธอวิ่งลงมาจากรถด้วยความดีใจ “แม่คะ”เฟิงถิงเซินเลื่อนกระ

  • คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว   บทที่ 501

    ขณะนั้น อวี้มั่วซวินก็ถามขึ้นมาอีก “ตอนนี้รู้สึกยังไงบ้าง? ไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า? ถ้าไม่ไหวละก็ การประชุมตอนเช้า...”“ฉันโอเค”ตอนที่พูด หรงฉือเพิ่งรู้ตัวว่าเสื้อผ้าที่ใส่ไม่ใช่ตัวที่เธอใส่เมื่อคืน แต่เป็นชุดนอนที่เธอเอามาเองและตอนนี้เธอรู้สึกเบาสบายตัว คงจะอาบน้ำไปแล้วแต่ก็ไม่รู้ว่าเฟิงถิงเซินให้พนักงานโรงแรมมาอาบให้เธอ หรือว่า...นี่ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร และเธอก็ไม่สะดวกใจที่จะถามอวี้มั่วซวิน หลังจากที่คุยกันสั้นๆ ทั้งคู่ก็วางสายกันไปเมื่อเห็นว่าสายแล้ว หรงฉือก็ไม่ได้เสียเวลามานั่งคิดเรื่องเมื่อคืนหลังจากที่เธออาบน้ำ แต่งหน้าแบบง่าย ๆ แล้ว จากนั้นก็ถือกระเป๋าเดินออกจากห้องไปตอนที่เธอกำลังก้าวออกจากห้อง บังเอิญเจอเข้ากับเฟิงถิงเซินและหลินอู๋พอดีหรงฉือชะงักฝีเท้าเล็กน้อยเมื่อเฟิงถิงเซินและหลินอู๋เห็นเธอก็ชะงักฝีเท้าเช่นกันเมื่อหลินอู๋เห็นหรงฉือ สายตาพลันเย็นชาขึ้นมาทันที“เสี่ยวฉือ”ตอนนี้ อวี้มั่วซวินก็ออกมาจากห้องพอดีเช่นกันเมื่อเห็นหลินอู๋และเฟิงถิงเซิน เขากัดฟันกรอด เดินผ่านพวกเขาไปทันทีหรงฉือเบนสายตาไปทางอื่นเฟิงถิงเซินทักทายอวี้มั่วซวิน “สวัสดีครับประธ

  • คุณเฟิง คุณผู้หญิงอยากหย่ากับคุณตั้งนานแล้ว   บทที่ 500

    เมื่อเข้าลิฟต์ไปแล้ว เห็นว่าเฉิงหยวนกดลิฟต์ชั้นที่เฟิงถิงเซินอยู่เท่านั้น จู่ ๆ เฟิงถิงเซินก็เอ่ยปากขึ้นมาว่า “ไม่ต้องตามขึ้นมา”เฉิงหยวนชะงักไปครู่หนึ่ง เมื่อได้สติกลับมาจึงกล่าวว่า “ครับ”กล่าวจบ เขาจึงกดลิฟต์ไปยังชั้นที่เขาอยู่เช้าวันถัดมาเฟิงถิงเซินสวมชุดคลุมอาบน้ำ เขาเดินถือเสื้อผ้าของเมื่อคืนออกจากห้องแล้วปิดประตู ก่อนจะเดินตรงไปอีกทางหลินอู๋ที่เพิ่งเดินออกจากลิฟต์ เห็นเขาเข้าก็ยิ้มออกมาทันที กำลังจะเอ่ยปาก แต่เมื่อเหลือบไปเห็นรอยลิปสติกชัดเจนบนปกเสื้อและไหล่บนเสื้อเชิ้ตของเขาที่พาดไว้อยู่ตรงข้อศอก รอยยิ้มก็พลันหายไปจากใบหน้าคำพูดที่กำลังจะเอ่ยก็หยุดชะงักไปในทันทีเธอยืนนิ่งอยู่กับที่ ยังไม่ทันได้ตั้งตัว เฟิงถิงเซินก็หายไปตรงมุมทางเดิน จากนั้นก็มีเสียงเปิดและปิดประตูดังมาจากที่ที่ไม่ไกลนักหลินอู๋ยังไม่ทันได้รู้สึกตัว ตัวเลขห้องพักที่อยู่ตรงหน้าเธอก็พลันปรากฏสู่สายตา2508แต่เธอจำได้อย่างชัดเจนว่า เฉิงหยวนบอกเธอว่าห้องที่เฟิงถิงเซินพักคือ 2503เธอหยิบคีย์การ์ดสำรองของห้องเฟิงถิงเซินที่เฉิงหยวนให้ไว้ขึ้นมาดูเธอไม่ได้จำผิด คือห้อง 2503 จริง ๆแต่ทำไมเฟิงถิงเซินถึง

Plus de chapitres
Découvrez et lisez de bons romans gratuitement
Accédez gratuitement à un grand nombre de bons romans sur GoodNovel. Téléchargez les livres que vous aimez et lisez où et quand vous voulez.
Lisez des livres gratuitement sur l'APP
Scanner le code pour lire sur l'application
DMCA.com Protection Status