LOGINShare
อาอยากมีลูกของเรา
Last Updated:
2025-05-09 00:56:07
Latest chapter
จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ ไปจวนสกุลหยางอย่างเปิเผย
จวนสกุลว่านว่านชิงชิงกำลังเตรียมผ้าที่จะให้ปี้เฉาตัดชุดเจ้าสาวก็มีบ่าวมารายงานว่าฮูหยินน้อยจวนหยางให้คึนมาเชิญไปดื่มน้ำชาตอนบ่าย ว่านชิงชิงพยักหน้าตอบรับก่อนจะเรียกหาหลานสาวของสามี"ปี้เฉา ผ้าสี่พับนี้เจ้าเอาไปให้ช่างตัดเย็บตัดชุดใหม่ให้เจ้าเสีย ส่วนพับนี้เป็นชุดแต่งงานเจ้าจะตัดเองหรือให้ช่างตัดก็ตามใจ""ฮูหยินน้อย ของพระคุณนะเจ้าคะ ท่านช่างดีต่อบ่าวจริงๆ ฮึกๆๆ"สาวใช้ตัวน้อยร้องไห้ออกมา ตั้งแต่เด็กจนโต นอกจากคุณหนูแล้วนางก็ไม่มีใคร คุณหนูไม่เคยเห็นนางเป็นสาวใช้ เห็นนางเป็นเหมือนเพื่อนพี่น้อง นายท่านเองก็ตามใจคุณหนูเสมอมา ว่านชิงชิงให้ไปตามเซียวอี้หรูให้มาหา"ไปตามคุณหนูมาหน่อย บอกนางว่าวันนี้เราจะไปจวนหยางกันอย่างเปิดเผย""เจ้าค่ะฮูหยินน้อย"ปี้เฉาไปแล้วว่านชิงชิงแสดงอาการเกียจคร้านออกมา ทำไม่นางถึงรู้สึกเพลียอยู่ตลอดนะ เดือนกว่ามานี้เซียวอี้หลงคนหื่นนั่นไม่ให้นางได้นอนพักดีๆสักวันเอาแต่เคี่ยวกรำนาง ต้องหาทางให้เขาเลิกวุ่นวายกับนางสักสองสามคืนเพลียจะตายอยู่แล้ว ไม่น่าไปดูถูกเลยว่าเขาแก่แล้วเรี่ยวแรงจะสักแค่ไหนกัน ถ้ารู้ว่าจะเป็นเช่นนี้วันนั้นจะไม่เอ่ยออกมาเลย เซี
จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ อาอยากมีลูกของเรา
ยามเหมาจางอวี้ถิงตื่นแต่เช้าเพื่อไปเก็บน้ำค้างเอาไว้ชงชา หยางหมิงกอดเอวบางเอาไว้ไม่ยอมให้นางลุกขึ้น ดรุณีน้อยกระซิบกับเขาบอกให้นอนต่อ"ท่านอา..ข้าต้องไปเก็บน้ำค้างยามเช้าเจ้าค่ะ เอาไว้ชงชาให้ท่าน""ท้องฟ้ายังมืดอยู่เลย อันตรายยิ่งนักอาจเจอสัตว์มีพิษก็ได้""ท่านอา ท่านนอนต่อเถอะเจ้าค่ะ คบไฟสว่างเพียงนั้นข้าชินแล้ว""เด็กดีต่อไปเจ้าอย่าลำบากอีก อาไม่อยากให้เจ้าต้องตื่นแต่เช้ามาทำเรื่องโหดร้ายกับตัวเอง อากาศยามเช้าหนาวยิ่งนักนอนต่อเถอะ"หยางหมิงกระชับอ้อมกอดกล่อมให้นางนอนต่อ แต่ด้วยนิสัยเดิมของนางหากตื่นแล้วจะไม่นอนต่อ ไม่ไปจ๊อกกิ้งก็เล่นโยคะ แต่ที่นี่ต่างจากที่จากมา จะให้ไปวิ่งที่ไหนกัน จางอวี้ถิงจึงยอมนอนต่อ นางเอ่ยกับเขาเรื่องจะกลับบ้าน"ท่านอา ข้าอยากกลับจวนสกุลจาง ป้าเถียนมาแล้วข้าอยากไปรอที่นั่น องครักษ์หลี่ต้องไปส่งสินสอดของลี่จูนะเจ้าคะ""ไว้ค่อยกลับวันที่เขาจะไปส่งสินสอดนะ ถิงถิงอาขาดเจ้าไม่ได้""ห๊า..ใครกันบอกให้ข้ามาอยู่ที่นี่ ใครกันบอกว่าไม่ต้องการข้า ใครกันอยากจะหย่ากับข้าอยู่ทุกวัน มาตอนนี้บอกขาดข้าไม่ได้ หึ""ถิงถิง...อาขอโทษนะคนดี ต่อไปคำพูดเห
จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ ถึงข้ายังเด็กแต่ก็รู้ธรรมเนียม
หลังจากที่หยวนไท่สู่ขอปี้เฉากับว่านชิงชิงเรียบร้อยแล้ว รุ่งขึ้นอีกสองวันปี้เฉาก็ลอดรูสุนัขมาหาจางอวี้ถิงเพื่อส่งแป้งสาลีกับน้ำตาลให้ นางเห็นจางอวี้ถิงอยู่คนเดียว ไม่มีลี่จูอยู่ด้วยก็อดสงสัยไม่ได้จึงเอ่ยถาม"ฮูหยินน้อยพี่ลี่จูไปที่ใดเสียเล่าเจ้าคะ เหตุใดท่านถึงอยู่ลำพังผู้เดียว""ป้าเถียนกลับมาแล้ว ข้าเลยให้นางกลับไปจวนเพื่ออยู่เป็นเพื่อนน่ะ ว่าแต่พี่ชิงชิงเล่าเป็นเช่นไรบ้าง หลายวันมานี้ข้าไม่ได้พบหน้านางเลย""ฮูหยินน้อยของบ่าวสบายดีเจ้าค่ะ งั้นบ่าวกลับก่อนนะเจ้าคะใกล้เวลาใต้เท้าจะมาหาฮูหยินน้อยของบ่าวแล้ว หากเห็นบ่าวหายไปจะสงสัยเอาได้"" อืม...ขอบใจมากปี้เฉา ฝากขอบคุณพี่ชิงชิงด้วย อี้หรูล่ะถ้าหากพรุ่งนี้นางว่างก็บอกว่าข้าจะทำขนม""เจ้าค่ะ บ่าวลานะเจ้าคะ"ปี้เฉาไปแล้ว จางอวี้ถิงส่งลี่จูสาวใช้คนสนิทกลับไปอยู่จวนสกุลจาง นางอยากได้ความชัดเจน หากเขายังไม่เอ่ยอันใดก็อย่าได้หวังเข้าใกล้ลี่จูอีก ลักกินขโมยกินเช่นนี้นางไม่ไว้หน้าแน่ๆ แม้ว่าลี่จูจะเป็นบ่าว แต่สำหรับนางลี่จูเปรียบเหมือนเพื่อน เปรียบเหมือนพี่สาว ไม่ว่าอย่างไรจางอวี้ถิงต้องการให้นางมีชีวิตที่ดี จางอวี้
จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ เจ้ารังเกียจข้าหรือไม่
หยางหมิงไปแล้วรวมถึงหลี่จิ้งก็ตามไปด้วย ปี้เฉาจึงออกจากที่ซ่อนเดินมาหาลี่จูที่หน้าแดงปากเจ่อ ดรุณีน้อยเอียงคอมองก่อนจะเอ่ยถามด้วยความอยากรู้"พี่ลี่จู ท่านกับองครักษ์หลี่เอ่อ แบบว่า คือ..."เสียงตะกุกตะกักยิ่งทำให้ลี่จูอายก่อนจะเสียงเข้มใส่สาวน้อยตรงหน้า"ปี้เฉา มานานหรือยังเมื่อกี้เห็นอะไรบ้าง""มาสักพักแล้ว เห็นองครักษ์หลี่กัดปากท่านอยู่ พี่ลี่จูท่านเจ็บมากหรือไม่เจ้าคะ ปากท่านบวมเชียว""ข้า...ช่างเถอะๆ เจ้าถืออะไรมาล่ะนั่น""อ้อ..คุณหนูเซียวนางให้ข้านำขนมมาให้ฮูหยินน้อยของท่านกับท่านน่ะเจ้าค่ะ""อ้อ..เดี๋ยวข้าไปตามฮูหยินน้อยให้รอสักครู่นะ"ปี้เฉาพยักหน้า ก่อนจะนั่งรอดรุณีน้อยไม่รู้ว่าหลี่จิ้งรับรู้ลมหายใจของนางตั้งนานแล้ว เรื่องนี้เขาบอกกล่าวแก่เจ้านายตนเองเรียบร้อย แปลว่าสองจวนไปมาหาสู่กันนานแล้ว ปิดเงียบเสียจริงๆไม่นานจางอวี้ถิงก็ออกมากับลี่จู ปี้เฉาชอบฮูหยินน้อยสกุลหยางคนนี้ยิ่งนัก นางช่างซุกซน นางทำให้ฮูหยินน้อยของนางและนางนั้นได้เปิดหูเปิดตา จางอวี้ถิงนั่งลงกินขนมที่ปี้เฉาเอามาก่อนจะถามหาอีกคน"ปี้เฉาคนงาม พี่ชิงชิงของข้าล่ะ เป็นเช่นไรบ้างข้าไม่เจอหน้า
จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ เกือบถูกจับได้
วันนี้จางอวี้ถิงไปยังหอจันทราคนเดียว ไร้เงาเซียวอี้หรู เพราะว่ามารดาและบิดากลับมาเมืองหลวงด้วยเรื่องสำคัญนางจึงต้องอยู่ที่จวน จางอวี้ถิงที่ยามนี้มาถึงหอจันทราเรียบร้อยแล้ว นางเลือกเข้าทางด้านหลังของหอจันทรา ไม่นานก็ได้ยินเสียงเฮลั่นมาจากด้านบนชั้นสอง ทั้งคู่มาหยุดตรงที่มีชายฉกรรจ์ร่างใหญ่โตสามคนยืนคุมอยู่ หนึ่งในนั้นถามนางว่ามาทำอะไรที่นี่"เจ้าเป็นใคร มาทำอะไร ท่าทางอ้อนแอ้นราวกับสตรี""อะ แฮ่มเอ่อพี่ชาย ข้ามาตามคำเชิญคุณชายเยี่ยน่ะ ไม่ทราบว่าที่นี่ใช่บ่อนคุณชายเยี่ยหรือไม่ขอรับ""อืม มีสัมมาคารวะดีนี่หว่าเจ้าหนู ใช่ที่นี่บ่อนคุณชายเยี่ย เจ้าชื่ออะไรข้าจะไปแจ้งคุณชายก่อน""เอ่อ ข้าชื่อจางอวี้ขอรับ""ได้เจ้ารอตรงนี้ก่อน เดี๋ยวข้ามา"จางอวี้ถิงรู้มาว่าเยี่ยเฟิงคือหลานชายคนเดียวของมหาเสนาบดีเยี่ยหาน หยางหมิงและเซียวอี้หลงเป็นลูกศิษย์ของเขา มิน่าเยี่ยเฟิงถึงได้กล้าเปิดบ่อนและไม่ถูกจับแต่อย่างใดคนดูแลหอกลับออกมาจากด้านในก่อนจะเชิญจางอวี้ถิงเข้าไปด้านใน เมื่อมาถึงก็เดินตามคนนำทางไปชั้นสอง มีเสียงเฮฮาดังมา เมื่อเข้าไปก็เจอกับนักพนันรุ่นเยาว์จำนวนไม่น้อย แต่ละค
จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ คุณชายสกุลจาง
ลี่จูหน้าแดงทันทีที่ใต้เท้าเรียกนางว่าเมียของเขา หลี่จิ้งจูงมือเมียหมาดๆที่เพิ่งเข้าหอเมื่อคืนหายไปจากห้องเล็ก จางอวี้ถิงพยายามจะลงจากตักแกร่งแต่เขากอดเอวนางแน่น "อาหิวแล้ว เดี๋ยวสาย มาเถอะป้อนอาสักหน่อย""ท่านกินเองได้ มิได้เจ็บป่วยหรือพิการสักหน่อย""เฮ้อ ท่านพ่อกับท่านแม่ไปปกครองมณฑลกว่างโจว อาต้องอยู่กับท่านปู่ ท่านย่ามักไปขอพรครั้งละนานๆ อาขาดความรักความอบอุ่น มีเมียก็อยากได้ความรักจากเมียบ้าง ถิงถิงอย่าใจร้ายนักเลย""ท่านอา..ชีวิตท่านดราม่าเพียงนี้เชียว เอารางวัลออสก้าไหม หรือว่ารางวัลโนเบลสาขารันทดดีล่ะ"หยางหมิงไม่เข้าใจที่นางพูด อะไรคือดราม่า อะไรคือรางวัลโนเบล แล้วยังมีออสก้าอะไรนั่นอีก เมียเขาช่างมีแต่คำพูดแปลกๆมาให้เขาได้ยินอยู่เรื่อยๆ"ถิงถิง เจ้าพูดอะไร อาฟังไม่เข้าใจ""เฮ้อ...เอาล่ะๆไม่เข้าใจก็ไม่ต้องเข้าใจ ข้าป้อนท่านก็ได้ คนแก่มักจะมือไม้อ่อน เรี่ยวแรงไม่ค่อยดี ข้าเข้าใจๆ ท่านอายุขนาดนี้แล้ว มีแรงหายใจก็ดีแล้วล่ะเจ้าค่ะ"จางอวี้ถิงประชดเขาก่อนจะตักข้าวต้มแล้วเป่าเบาๆให้อุ่นๆ หยางหมิงอ้าปากกินข้าวต้มที่นางป้อน แต่ในใจคาดโทษแล้ว คำก็ค
จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ อาไม่หย่า
ยามเหมาจางอวี้ถิงต้องตื่นเพราะมีมือมาป้วนเปี้ยนแถวๆหน้าอกของนาง มือเล็กคว้าหมับที่ข้อมือหนา เอ่ยออกไปด้วยน้ำเสียงดุเข้ม"ใต้เท้าหยาง ปล่อยนะ ไม่งั้นข้ากลับจวนจางจริงๆด้วย""หอมมาก หอมเหลือเกินถิงถิงไม่ล่วงเกินสัญญา ขอแค่หอมปากหอมคอ นะเด็กดี""ใต้เท้า ท่านลืมคำพูดตัวเองจนสิ้นแล้วหรือ ท่านบอกว่าท่านไม่มีวันแตะต้องข้า ท่านปู่กลับมาท่านจะหย่ากับข้า ข้าเป็นเพียงสตรีที่ท่านไม่ต้องการ ตอนนี้ที่ท่านทำอยู่มันขัดกับเจตจำนงเดิมของท่านหรือไม่"หยางหมิงพลิกตัวทาบทับนาง จางอวี้ถิงกลืนน้ำลายทันที บางอย่างส่วนล่างกำลังดันหน้าขานางอยู่ จะเอาตัวรอดอย่างไรดี ดูแล้วเขาคงไม่หยุดจนจะได้ในสิ่งที่ต้องการ แน่ๆ แต่เขากลับซุกใบหน้าลงกับซอกคอหอมกรุ่น เอ่ยด้วยน้ำเสียงกระเส่า"อย่าขยับนะ ถ้าไม่อยากให้อารังแกเจ้า ถิงถิงเจ้าทำข้าควบคุมตัวเองไม่ได้"มือบางทำได้เพียงยกขึ้นโอบเอวหนาเอาไว้ ก่อนจะส่งเสียงรับรู้"อืม" หยางหมิงที่เดิมคิดว่าจะสงบ แต่กลับหนักกว่าเดิมเพราะกลิ่นกายหอมกรุ่งลอยเข้าจมูก เขาเริ่มซุกไซร้ซอกคอระหง ไต่จมูกไปถึงใบหูปากหยักงับติ่งหูนางเบาๆ มีเสียงครางเบาๆออกมาจากคนใต้ร่าง
จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ ท่านอาท่านกลัวผีหรือไม่
ว่านชิงเหอตามมาแต่กลับไม่ทันทั้งสามคน จางอวี้ถิงพาหลบเร้นอยู่ด้านหลังห้องน้ำของหอบุรุษงาม ว่านชิงเหอเดินมาถึงแต่ไม่เข้าไป สกปรกเหม็นเพียงนี้นางไม่มาแน่ๆ หรือว่าบุรุษคนนั้นคือบุรุษนางโลมชายกันนางจึงมาแถวนี้ หึ ถึงกับเที่ยวนางโลมชาย เซียวอี้หรูเจ้านี่ทำให้ข้าคาดไม่ถึงเสียจริงๆหลังจากที่ว่านชิงเหอไปแล้ว ทั้งสามคนก็เดินออกมาจากตรอก ลี่จูอาเจียนออกมาทันที เหม็นเกินไปแล้ว คุณหนูนะคุณหนูพาไปที่อื่นมิได้หรือ"อย่ามัวแต่โอ้เอ้รีบกลับเถอะ อี้หรูหากเขาเอาเรื่องนี้ไปข่มขู่เจ้าจะยุ่งเราต้องถึงจวนก่อนเข้าใจหรือไม่""เจ้าค่ะ ไปๆพี่ลี่จูเร็วๆ"อยู่ด้วยกันไม่ถึงสิบวันแต่จางอวี้ถิงได้แผ่สปอเชื้อราให้กับเซียวอี้หรูไปมากนัก คำพูดกิริยาที่ก๋ากั่นหากบิดามารดากลับมาเจอตอนนี้คงล้มทั้งยืน สามคนนายบ่าวมาถึงตรอกที่ลัดเข้าจวนหยางได้ ก่อนจะเอาตัวเองมาถึงรูสุนัข จางอวี้ถิงลอดเข้าไปก่อน ตามด้วยเซียวอี้หรูและลี่จูเป็นคนสุดท้าย จากนั้นเซียวอี้หรูก็ลอดรูจวนข้างกลับจวนเซียวเพื่ออาบน้ำสระผม กลิ่นปัสสาวะเหม็นติดเสื้อผ้า เนื่องจากตรอกนั้นมักมีคนเมามายืนทำธุระส่วนตัวประจำเพราะสุขารอแถวนาน คนตัวเล็
จวนแห่งนี้มีเมียเด็กของผู้ตรวจการ ว่านชิงเหอแสนเย่อหยิ่ง
งานเลี้ยงชุมนุมกวี เซียวอี้หลงกำลังพูดคุยอยู่กับบรรดาลูกศิษย์และคุณหนูทั้งหลาย แม้จะมีข่าวลือว่าเขากับหยางหมิงเป็นพวกตัดแขนเสื้อ แต่ก็มีสตรีไม่น้อยที่พยายามทอดสายตาเชิญชวนทั้งสองคน พวกนางเชื่อมั่นว่าเสน่ห์ของพวกนางจะทำให้ราชครูหนุ่ม และใต้เท้าผู้ตรวจการเปลี่ยนใจมาชอบสตรี กระทั่งวันนี้ใต้เท้าเซียวพาสตรีนางหนึ่งมา นางคือคุณหนูสกุลว่านน้องสาวใต้เท้าว่านแห่งกองปราบ ว่านชิงชิงนั่งเล่นอยู่คนเดียว นางไม่ชอบงานเหล่านี้เพราะไม่ชอบปั้นสีหน้า มีหญิงวัยกลางคนเดินมาหานาง เป็นฮูหยินเจ้ากรมการคลัง สตรีสูงวัยเอ่ยทักทาย"ชิงชิงอ่า วันนี้มาได้อย่างไรกัน ป้าเห็นแล้วยังว่าใช่เจ้าหรือไม่""ชิงชิงคารวะหลินฮูหยินเจ้าค่ะ พอดีข้ามากับคนที่บ้านน่ะเจ้าค่ะ""เด็กคนนี้ ฮูหยินอะไรกันเรียกท่านป้าเถอะ ว่าแต่พี่ชายเจ้าเล่า อยู่ที่ใดกัน จะว่าไปพี่มู่ของเจ้าบ่นถึงเจ้าทุกวันเลยเชียว ยังบอกว่าหากเสร็จสิ้นการสอบจะไปหาเจ้าที่จวนน่ะ"ว่านชิงชิงยิ้มแต่ไม่ตอบ หลินฮูหยินมิควรมางานเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่ามาหาภรรยาให้บุตรชาย นางเที่ยวทาบทามไปทั่ว หลินมู่ยังไม่พ้นเงามารดาเลย หลินฮูหยินเจ้ากี้เจ้าการไปทุกอย่า
You may also like
ท่านอ๋องเย็นชาผู้คลั่งรักกับพระชายาหมอหญิงผู้อ่อนหวาน
สายธารสะท้อนเงา443.4K viewsมเหสีร้อยเล่ห์ของท่านผู้สำเร็จราชการแทน
เย่ว์เหมี่ยว190.4K viewsชายาแพทย์พลิกชะตา
ฮวาฮวาตีลังกาแปล491.8K viewsข้ามเวลามาเป็นไทเฮาสุดแกร่ง
ลิ่วเยว่39.7K viewsพ่อสามีและตัวร้ายข้าหมายครองรักทั้งคู่
บ้านเขมปัณณ์3.0K viewsชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม
เย่ชิงขวง85.7K viewsใครจะอยากเป็นนางร้ายที่ต้องตายกัน
คุณหนูหยางเอิน1.5K viewsไม่ต้องเกร็งนะ ข้าจะถอนพิษให้เจ้าเอง
นทธี ศศิวิมล209 views
