Mag-log inShare
อ๋องนักรบ6
Huling Na-update:
2025-07-01 13:56:52
Pinakabagong kabanata
จอมนางพญามาร อ๋องนักรบ17
หลายเดือนแล้วที่เซียนเซียนได้เรียนรู้เรื่องราวต่างๆ เกี่ยวกับวิถีดำรงชีพของเผ่าพันธุ์มนุษย์นางอาศัยอยู่ร่วมกับคนของเฉินเหอไท่ทั้งชายและหญิง ได้เห็นทุกสิ่งที่เรียกได้ว่าการดำเนินชีวิตของปุถุชนคนทั่วไปหลายครั้งที่นางได้เห็นพวกเขาเดินกันเป็นคู่ ส่งยิ้มให้กัน เอียงคอ หน้าแดง เบียดไหล่แนบชิด จับจูงมือกันหายเข้าไปในห้องหับ จากนั้นก็มองไม่เห็นอะไรแล้วทุกความสงสัย ไยมิให้ผู้รู้มาเฉลย เซียนเซียนจึงเอ่ยถามตามตรงกับเฉินเหอไท่ ว่าเหตุใดพวกเขาจึงอาการเยี่ยงนั้นและคำตอบที่ได้รับยิ่งทำให้นางฉงน “เอียงอายหรือ?”หญิงสาวถามด้วยสีหน้าใคร่รู้ สองตาจ้องเขม็งไปยังใบหน้าหล่อเหลาเจ้าของเสียงทุ้มต่ำอย่างตั้งใจฟัง “การยกยิ้ม เอียงคอ หน้าแดง คืออาการเขินอายที่มีต่อคนรัก ฝ่ายหญิงมักจะแสดงออกมากกว่าฝ่ายชาย”เฉินเหอไท่พาร่างสูงสง่าในชุดเตรียมนอนแต่มิได้นอน เดินเอื่อยเฉื่อยท่าทางเรียบเรื่อยอธิบายทุกเรื่องราวอันสามัญ ทว่ากลับถูกสงสัยไม่จบไม่สิ้น แต่กระนั้น เขายังคงตอบทุกคำถามอย่างใจเย็นในแบบที่ไม่เคยเป็นกับใคร“คนรักหรือ?” เซียนเซียนยิ่งใคร่รู้เข้าไปใหญ่ “อะไรจะยุ่งยากปานนั้น แค่เอียงอายก็แปลกมากแล้ว ยังจะกลายร
จอมนางพญามาร อ๋องนักรบ16
ทุกวันจึงเป็นเช่นนี้ ทั้งสองมักจะใช้เวลาอยู่ด้วยกันโดยไม่สนใจใคร ฝึกชงชา วาดภาพ ร่ายกลอน ปักผ้า บรรเลงดนตรี จัดดอกไม้ มีชีวิตเรียบง่ายเงียบสงบเช่นนี้ไปวันๆ อย่างไร้จุดหมายปลายทาง คล้ายไม่ต้องการสิ้นสุดไม่ว่าทางใดเดิมทีเฉินเหอไท่คิดจะก่อกบฏจริงๆ ดั่งที่เฉินหย่งจื้อฮ่องเต้ผู้เป็นน้องชายยัดเยียดสถานะให้เขามีแผนการในหัวเต็มไปหมด ทั้งยังกวาดล้างกลุ่มอำนาจอย่างบ้าคลั่งเมื่อหลายเดือนที่ผ่านมาจนเหี้ยนเตียน แผ่ขยายกลุ่มอำนาจมืดไปทั่วแคว้น ใกล้จุดหมายที่จะยึดบัลลังก์มังกรเอาไว้ในมือได้สำเร็จแต่ทว่ายามนี้เขาเปลี่ยนใจแล้ว...มังกรดำเฉินเหอไท่ แค่อยากอยู่อย่างสงบเป็นมังกรนิทราไม่ระรานใคร ด้วยไม่ต้องการให้เกิดศึกนองเลือดใดๆ กระทั่งทำใครบางคนพลั้งเผลอยื่นมือช่วยเหลือ จนต้องสำแดงฤทธิ์เดชออกมา กระทั่งสะเทือนน่านฟ้าสะกิดเหล่าทวยเทพเรียกรวมเหล่าปีศาจมาพานางกลับไปแน่นอนว่าการคุยกันอย่างเปิดเผยเป็นสิ่งจำเป็น เขาถามนางตามตรง นางก็ตอบตามสัตย์ เมื่อรับรู้เรื่องราวทุกสิ่งเขาย่อมเชื่อนาง ไม่อาจไม่เชื่อ ด้วยคราแรกที่เจอกัน นางล้วนเปิดเปลือยตัวตนชนิดที่เรียกได้ว่าพลาดอย่างมหันต์เมื่อเป็นเช่นนั้นการซ่อนเร้น
จอมนางพญามาร อ๋องนักรบ15
ที่โต๊ะสี่เหลี่ยมทรงเตี้ย...แม้ใบหน้างามยังคงเฉยชา แววตานิ่งสงบ หากแต่สิ่งที่กำลังเรียนรู้เสมือนมนุษย์ทั่วไปในยามนี้ ทำเอาเซียนเซียนนึกชมชอบไม่น้อย นางจึงตั้งใจเรียนรู้ทุกสิ่ง ไม่เคยปริปากบ่นแม้ครึ่งคำบางครั้งยังได้ชายผู้นั้นที่ถูกบ่าวรับใช้เรียกว่าเจี้ยนอ๋องมาช่วยสอนสั่ง สีหน้าเย็นเยียบท่าทางเคร่งขรึมและแววตาเย็นชาของเขา ล้วนน่าสนใจบางทีพวกมนุษย์อาจมิได้ชอบการหยอกล้อรุนแรงเฉกเช่นคฤหาสน์ฟู่เสมอไป ที่นั่นนางถูกข่มขู่ทุกวัน ถูกใช้งานเยี่ยงเดรัจฉาน ยามนอนมิได้นอน ยามกินมิได้กิน ถูกเฆี่ยนถูกโบยไม่เว้นวัน ผู้คนในนั้นล้วนมีสภาพเยี่ยงตัวไร้ค่า นางให้นึกแปลกใจยังคิดว่าไม่อาจทนให้เจ้ามนุษย์พวกนั้นหยามหยัน คิดกระทั่งอยากทำลายล้างเผ่าพันธุ์พวกมันให้สิ้นซากแต่หากทำเช่นนั้นคงไม่แคล้วถูกล่วงรู้ตัวตน แล้วถูกตามหาจนเจอ สุดท้ายยังถูกจับกลับไปเป็นสนมจักรพรรดิเทพ ที่หมายผสานอำนาจขุมนรกที่นางหวงแหนในจังหวะที่หญิงสาวกำลังคิดเรื่อยเปื่อย การชงชาก็เสร็จสิ้นทุกขั้นตอน นางควบคุมกิริยาได้แช่มช้อยหมดจดตามจริตที่ได้ร่ำเรียน ยามยกถ้วยชาขึ้นวนที่ปลายจมูก เพื่อชื่นชมกลิ่นกรุ่น ก่อนยกดื่มเพื่อใช้ปลายลิ้นสัมผ
จอมนางพญามาร อ๋องนักรบ14
รัตติกาลแดงเดือดผ่านพ้น หลายคืนวันเคลื่อนขับข่าวแพร่สะพัดว่าเจี้ยนอ๋องกบฏทรราชได้รับคำเชิญเพื่อเจรจาอย่างสันติกับองค์ชายใหญ่เฉินหลวนเล่อที่คฤหาสน์ฟู่สวิน แต่กลับกระทำการหยาบช้า ฆ่าล้างบ้านเขาจนสิ้น เผาเรือนจนมอดไหม้เหลือเพียงเถ้าธุลีดิน กระทั่งองค์ชายใหญ่ยังแทบแดดิ้น ต้องรีบเดินทางกลับวังหลวงรักษาอาการบาดเจ็บอยู่เป็นนานเฉินเหอไท่รับฟังข่าวด้วยสีหน้าเย็นเยียบยกยิ้มชั่วร้ายรู้สึกพอใจไม่น้อยข่าวที่ปล่อยไปเช่นนี้ย่อมเป็นจริงทุกประการ เขาเผาบ้านฟู่สวินจนสิ้นซาก สังหารโหดผู้คนจริงดังข่าวว่าและองค์ชายเฉินหลวนเล่อที่ถูกทำร้ายจนบาดเจ็บก็ล้วนเป็นเรื่องจริงทั้งสิ้นหลานชายผู้นี้ต้องกลับวังหลวงด้วยสภาพนี้เท่านั้น จึงจะปลอดภัยไร้โทษทัณฑ์ และรักษาชีวิตเอาไว้ได้ข้อหาสมคบคิดกับกบฏย่อมต้องตกไป การเจรจาล้มเหลวย่อมไม่อาจกล่าวถึง มีแต่ต้องเรียกหมอหลวงมารักษา เพื่อดำรงเกียรติแห่งองค์ราชันย์ของน้องชายเท่านั้นภายในเรือนกลางที่ริมระเบียงชั้นสองมองออกไปเห็นกลุ่มสาวใช้กำลังตกแต่งสวนบุปผางดงาม ข้างๆ คนกลุ่มนั้นเป็นน้ำตกจำลองเย็นฉ่ำ บรรยากาศโดยรอบร่มรื่นหาใดเปรียบเฉินเหอไท่ยืนเอามือไพล่หลังรับฟังข่าวจากอ
จอมนางพญามาร อ๋องนักรบ13
เหนือร่างไร้วิญญาณโชกเลือด เซียนเซียนเพียงยืนนิ่งไม่ไหวติงใดๆ หญิงสาวแสยะยิ้มเย็นเยียบไร้ความรู้สึก แม้แผ่นหลังจะกำลังเจ็บแปลบเพราะถูกแส้เฆี่ยนก็ตามทีสีผมของนางค่อยๆ เปลี่ยนจากสีดำสนิทเป็นสีทองเรืองรอง เรือนร่างอรชรขาวเนียนที่พ้นสาบเสื้อค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีแดงปานเปลวเพลิงอึดใจต่อมานางยกปลายเท้าขึ้น แล้วกระทืบศีรษะของนายท่านฟู่จนเกิดเสียงดังโพละ นางกระทืบซ้ำอีกครั้ง จนศีรษะทุยๆ นั้นมีมันสีขาวไหลเยิ้มออกมากองอยู่บนดิน เลือดสีแดงฉานไหลทะลักไม่หยุด เกิดเป็นภาพน่าสะพรึงอันสยดสยองบ่าวไพร่รายรอบพากันตกตะลึงพรึงเพริด ยิ่งเห็นเลือดมากล้น พุ่งทะลักเจิ่งนองเช่นนั้น ยิ่งลิ้นจุกปากลืมอุทานยามนี้ทุกผู้คนมีดวงตาคล้ายไข่ห่านทันใดนั้น เสียงตะโกนสายหนึ่งดังกึกก้องปานฟ้าถล่ม“ปีศาจ!”ตามด้วยเสียงร้องร่ำอย่างหวาดกลัว บางคนร้องไห้โหยหวนอย่างหวาดผวา หลายคนวิ่งวุ่นสับสนคล้ายหนีตาย ท่ามกลางความอลหม่านวุ่นวาย ผู้คนส่งเสียงว่าปีศาจไม่หยุดเซียนเซียนจึงรู้สึกตัวชั่วจังหวะที่กำลังคิดจะหนีอีกคราไปยังที่ไกลแสนไกล เอวคอดกิ่วของนางพลันถูกกระชับ ร่างนุ่มถูกจับอุ้มขึ้นพาดบ่า ตามด้วยเสียงทุ้มห้าวทรงอำนาจคำรามว่า
จอมนางพญามาร อ๋องนักรบ12
เรือนด้านหลังของคฤหาสน์ฟู่สวินเสียงกรีดร้องโหยหวนสายหนึ่งดังเล็ดลอดออกมาจากห้องเก็บฟืน ทว่าเพียงชั่วอึดใจเดียว เสียงนั้นก็เงียบไปเซียนเซียนที่กำลังเดินลัดเลาะมาตามทาง หมายกลับไปดูผิงเอ๋อร์ที่ห้องเก็บฟืน พลันชะงักปลายเท้า เพ่งสมาธิมอง สองหูนิ่งฟัง เสียงแหบโหยที่เงียบไปแล้วดังขึ้นอีกครั้ง คล้ายกับพยายามร้องขอชีวิต“ได้...โปรด...กรี๊ด...”ม่านตาดำขลับพลันเล็กแคบเสียงนั้นคือเสียงของผิงเอ๋อร์ไม่ผิดแน่!แต่ยังไม่ทันที่ปลายเท้าน้อยๆ ของหญิงสาวจะทะยานไปเบื้องหน้า ร่างโชกเลือดที่หายใจรวยรินของดรุณีน้อยนามว่าผิงเอ๋อร์ก็ตะเกียกตะกายพยายามคลานมาหานางดวงเนตรดำขลับพลันเบิกกว้าง ในอกข้างซ้ายคล้ายมีก้อนเนื้อเต้นตุบๆ รุนแรง เซียนเซียนให้รู้สึกเฉกเช่นมนุษย์ผู้หนึ่งทุกประการ นางกำลังรู้สึกทรมานจากการสูญเสียคนสำคัญผิงเอ๋อร์คือเด็กน้อยที่แบ่งปันอาหารให้นางในกรงค้าทาส แม้ในมือจะเหลืออาหารเพียงชิ้นเดียว“พี่เซียน...รีบหนี...ไป”เด็กสาวนามผิงเอ๋อร์พยายามบอกกล่าวบางอย่างต่อเซียนเซียนด้วยลมหายใจเสี้ยวสุดท้ายก่อนเงียบงันไปอีกคราฉับพลันแผ่นหลังบอบบางของเซียนเซียนก็ร้อนวาบ ตามด้วยรู้สึกเจ็บแสบ ก่อนจะมีโลหิต
Maaari mong magustuhan
ข้ามเวลามาเป็นไทเฮาสุดแกร่ง
ลิ่วเยว่61.2K viewsยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี
ดอกถังร่วงหล่น243.4K viewsแม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย
อี้ซัวเยียนอวี่1.7M viewsย้อนรักทวงแค้น
วิ๋นเจิง219.8K viewsท่านแม่ทัพ โปรดรับรักนางร้ายอย่างข้าด้วย
moonlight -mini1.4K viewsข้านะหรือคือลูกศิษย์คนโปรดหรือเปล่า
ป่าดอกท้อ1.4K viewsพี่สาวจอหงวนไม่ง่าย
ประดับดิน2.4K viewsสามพิศวาส
บุษบาหนึ่งหรัด77 views
