เข้าสู่ระบบแชร์
อ๋องนักรบ16
ปรับปรุงล่าสุด:
2025-07-10 12:26:52
บทล่าสุด
จอมนางพญามาร อ๋องนักรบ18
“นี่!” มือเล็กสะกิดคนตัวโต รั้งชายผ้าเขาแค่เพียงเบาๆ ทว่ากลับสะกิดหัวใจไม่เบา แล้วถามอีกว่า “ข้าต้องการเป็นคนรักของท่านบ้าง ต้องทำเช่นไร?”ขณะเอ่ยยังมองอย่างแน่วแน่จริงจัง ไม่เว้นให้อีกฝ่ายตอบเป็นอื่น มีแต่ต้องบอกวิธีการให้กลายเป็นคนรักของเขาเท่านั้นเรียวคิ้วคมเข้มเลิกขึ้นน้อยๆ หาได้ขมวดมุ่นเป็นปมไม่ รอยหยักลึกสายหนึ่งยังเกิดขึ้นตรงมุมปากยากระงับ เฉินเหอไท่ ตอบเสียงทุ้มต่ำเนิบช้าว่า “เจ้าไม่ต้องทำอันใด แค่อยู่กับข้า”ครานี้เป็นฝ่ายสตรีที่ขมวดคิ้วมุ่น “ข้าก็อยู่กับท่านแล้วอย่างไรเล่า นี่มิใช่คำตอบเกี่ยวกับคนรักเสียหน่อย ตอบมาดีๆ”ร่างสูงหยุดเดินพาร่างเล็กหยุดตาม ปลายเท้าของทั้งสองเรียงขนาน ใบหน้าบุรุษหันมาทางสตรี สายตาพวกเขาสบประสาน แม้เพียงเลือนรางเพราะราตรีมืดสลัว แต่กลับแจ่มชัดเพราะใกล้กันมากเฉินเหอไท่จ้องนิ่งตรึงเซียนเซียนด้วยสายตาเข้มลึก“คำตอบของข้าคือแค่เจ้าอยู่กับข้า” เสียงทุ้มนุ่มกว่าเดิมทั้งหนักแน่นยิ่งหญิงสาวยังมุ่นคิ้วครุ่นคิด ชั่วครู่ก็คลายหัวคิ้วเข้าใจได้ “แค่อยู่กับท่านก็คือคนรักของท่านแล้ว”ชายหนุ่มพยักหน้าพึงพอใจ แล้วผินหน้าไปก้าวเดินต่อพลางเอ่ย “ย่อมเป็นเช่นนั้น”
จอมนางพญามาร อ๋องนักรบ17
หลายเดือนแล้วที่เซียนเซียนได้เรียนรู้เรื่องราวต่างๆ เกี่ยวกับวิถีดำรงชีพของเผ่าพันธุ์มนุษย์นางอาศัยอยู่ร่วมกับคนของเฉินเหอไท่ทั้งชายและหญิง ได้เห็นทุกสิ่งที่เรียกได้ว่าการดำเนินชีวิตของปุถุชนคนทั่วไปหลายครั้งที่นางได้เห็นพวกเขาเดินกันเป็นคู่ ส่งยิ้มให้กัน เอียงคอ หน้าแดง เบียดไหล่แนบชิด จับจูงมือกันหายเข้าไปในห้องหับ จากนั้นก็มองไม่เห็นอะไรแล้วทุกความสงสัย ไยมิให้ผู้รู้มาเฉลย เซียนเซียนจึงเอ่ยถามตามตรงกับเฉินเหอไท่ ว่าเหตุใดพวกเขาจึงอาการเยี่ยงนั้นและคำตอบที่ได้รับยิ่งทำให้นางฉงน “เอียงอายหรือ?”หญิงสาวถามด้วยสีหน้าใคร่รู้ สองตาจ้องเขม็งไปยังใบหน้าหล่อเหลาเจ้าของเสียงทุ้มต่ำอย่างตั้งใจฟัง “การยกยิ้ม เอียงคอ หน้าแดง คืออาการเขินอายที่มีต่อคนรัก ฝ่ายหญิงมักจะแสดงออกมากกว่าฝ่ายชาย”เฉินเหอไท่พาร่างสูงสง่าในชุดเตรียมนอนแต่มิได้นอน เดินเอื่อยเฉื่อยท่าทางเรียบเรื่อยอธิบายทุกเรื่องราวอันสามัญ ทว่ากลับถูกสงสัยไม่จบไม่สิ้น แต่กระนั้น เขายังคงตอบทุกคำถามอย่างใจเย็นในแบบที่ไม่เคยเป็นกับใคร“คนรักหรือ?” เซียนเซียนยิ่งใคร่รู้เข้าไปใหญ่ “อะไรจะยุ่งยากปานนั้น แค่เอียงอายก็แปลกมากแล้ว ยังจะกลายร
จอมนางพญามาร อ๋องนักรบ16
ทุกวันจึงเป็นเช่นนี้ ทั้งสองมักจะใช้เวลาอยู่ด้วยกันโดยไม่สนใจใคร ฝึกชงชา วาดภาพ ร่ายกลอน ปักผ้า บรรเลงดนตรี จัดดอกไม้ มีชีวิตเรียบง่ายเงียบสงบเช่นนี้ไปวันๆ อย่างไร้จุดหมายปลายทาง คล้ายไม่ต้องการสิ้นสุดไม่ว่าทางใดเดิมทีเฉินเหอไท่คิดจะก่อกบฏจริงๆ ดั่งที่เฉินหย่งจื้อฮ่องเต้ผู้เป็นน้องชายยัดเยียดสถานะให้เขามีแผนการในหัวเต็มไปหมด ทั้งยังกวาดล้างกลุ่มอำนาจอย่างบ้าคลั่งเมื่อหลายเดือนที่ผ่านมาจนเหี้ยนเตียน แผ่ขยายกลุ่มอำนาจมืดไปทั่วแคว้น ใกล้จุดหมายที่จะยึดบัลลังก์มังกรเอาไว้ในมือได้สำเร็จแต่ทว่ายามนี้เขาเปลี่ยนใจแล้ว...มังกรดำเฉินเหอไท่ แค่อยากอยู่อย่างสงบเป็นมังกรนิทราไม่ระรานใคร ด้วยไม่ต้องการให้เกิดศึกนองเลือดใดๆ กระทั่งทำใครบางคนพลั้งเผลอยื่นมือช่วยเหลือ จนต้องสำแดงฤทธิ์เดชออกมา กระทั่งสะเทือนน่านฟ้าสะกิดเหล่าทวยเทพเรียกรวมเหล่าปีศาจมาพานางกลับไปแน่นอนว่าการคุยกันอย่างเปิดเผยเป็นสิ่งจำเป็น เขาถามนางตามตรง นางก็ตอบตามสัตย์ เมื่อรับรู้เรื่องราวทุกสิ่งเขาย่อมเชื่อนาง ไม่อาจไม่เชื่อ ด้วยคราแรกที่เจอกัน นางล้วนเปิดเปลือยตัวตนชนิดที่เรียกได้ว่าพลาดอย่างมหันต์เมื่อเป็นเช่นนั้นการซ่อนเร้น
จอมนางพญามาร อ๋องนักรบ15
ที่โต๊ะสี่เหลี่ยมทรงเตี้ย...แม้ใบหน้างามยังคงเฉยชา แววตานิ่งสงบ หากแต่สิ่งที่กำลังเรียนรู้เสมือนมนุษย์ทั่วไปในยามนี้ ทำเอาเซียนเซียนนึกชมชอบไม่น้อย นางจึงตั้งใจเรียนรู้ทุกสิ่ง ไม่เคยปริปากบ่นแม้ครึ่งคำบางครั้งยังได้ชายผู้นั้นที่ถูกบ่าวรับใช้เรียกว่าเจี้ยนอ๋องมาช่วยสอนสั่ง สีหน้าเย็นเยียบท่าทางเคร่งขรึมและแววตาเย็นชาของเขา ล้วนน่าสนใจบางทีพวกมนุษย์อาจมิได้ชอบการหยอกล้อรุนแรงเฉกเช่นคฤหาสน์ฟู่เสมอไป ที่นั่นนางถูกข่มขู่ทุกวัน ถูกใช้งานเยี่ยงเดรัจฉาน ยามนอนมิได้นอน ยามกินมิได้กิน ถูกเฆี่ยนถูกโบยไม่เว้นวัน ผู้คนในนั้นล้วนมีสภาพเยี่ยงตัวไร้ค่า นางให้นึกแปลกใจยังคิดว่าไม่อาจทนให้เจ้ามนุษย์พวกนั้นหยามหยัน คิดกระทั่งอยากทำลายล้างเผ่าพันธุ์พวกมันให้สิ้นซากแต่หากทำเช่นนั้นคงไม่แคล้วถูกล่วงรู้ตัวตน แล้วถูกตามหาจนเจอ สุดท้ายยังถูกจับกลับไปเป็นสนมจักรพรรดิเทพ ที่หมายผสานอำนาจขุมนรกที่นางหวงแหนในจังหวะที่หญิงสาวกำลังคิดเรื่อยเปื่อย การชงชาก็เสร็จสิ้นทุกขั้นตอน นางควบคุมกิริยาได้แช่มช้อยหมดจดตามจริตที่ได้ร่ำเรียน ยามยกถ้วยชาขึ้นวนที่ปลายจมูก เพื่อชื่นชมกลิ่นกรุ่น ก่อนยกดื่มเพื่อใช้ปลายลิ้นสัมผ
จอมนางพญามาร อ๋องนักรบ14
รัตติกาลแดงเดือดผ่านพ้น หลายคืนวันเคลื่อนขับข่าวแพร่สะพัดว่าเจี้ยนอ๋องกบฏทรราชได้รับคำเชิญเพื่อเจรจาอย่างสันติกับองค์ชายใหญ่เฉินหลวนเล่อที่คฤหาสน์ฟู่สวิน แต่กลับกระทำการหยาบช้า ฆ่าล้างบ้านเขาจนสิ้น เผาเรือนจนมอดไหม้เหลือเพียงเถ้าธุลีดิน กระทั่งองค์ชายใหญ่ยังแทบแดดิ้น ต้องรีบเดินทางกลับวังหลวงรักษาอาการบาดเจ็บอยู่เป็นนานเฉินเหอไท่รับฟังข่าวด้วยสีหน้าเย็นเยียบยกยิ้มชั่วร้ายรู้สึกพอใจไม่น้อยข่าวที่ปล่อยไปเช่นนี้ย่อมเป็นจริงทุกประการ เขาเผาบ้านฟู่สวินจนสิ้นซาก สังหารโหดผู้คนจริงดังข่าวว่าและองค์ชายเฉินหลวนเล่อที่ถูกทำร้ายจนบาดเจ็บก็ล้วนเป็นเรื่องจริงทั้งสิ้นหลานชายผู้นี้ต้องกลับวังหลวงด้วยสภาพนี้เท่านั้น จึงจะปลอดภัยไร้โทษทัณฑ์ และรักษาชีวิตเอาไว้ได้ข้อหาสมคบคิดกับกบฏย่อมต้องตกไป การเจรจาล้มเหลวย่อมไม่อาจกล่าวถึง มีแต่ต้องเรียกหมอหลวงมารักษา เพื่อดำรงเกียรติแห่งองค์ราชันย์ของน้องชายเท่านั้นภายในเรือนกลางที่ริมระเบียงชั้นสองมองออกไปเห็นกลุ่มสาวใช้กำลังตกแต่งสวนบุปผางดงาม ข้างๆ คนกลุ่มนั้นเป็นน้ำตกจำลองเย็นฉ่ำ บรรยากาศโดยรอบร่มรื่นหาใดเปรียบเฉินเหอไท่ยืนเอามือไพล่หลังรับฟังข่าวจากอ
จอมนางพญามาร อ๋องนักรบ13
เหนือร่างไร้วิญญาณโชกเลือด เซียนเซียนเพียงยืนนิ่งไม่ไหวติงใดๆ หญิงสาวแสยะยิ้มเย็นเยียบไร้ความรู้สึก แม้แผ่นหลังจะกำลังเจ็บแปลบเพราะถูกแส้เฆี่ยนก็ตามทีสีผมของนางค่อยๆ เปลี่ยนจากสีดำสนิทเป็นสีทองเรืองรอง เรือนร่างอรชรขาวเนียนที่พ้นสาบเสื้อค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสีแดงปานเปลวเพลิงอึดใจต่อมานางยกปลายเท้าขึ้น แล้วกระทืบศีรษะของนายท่านฟู่จนเกิดเสียงดังโพละ นางกระทืบซ้ำอีกครั้ง จนศีรษะทุยๆ นั้นมีมันสีขาวไหลเยิ้มออกมากองอยู่บนดิน เลือดสีแดงฉานไหลทะลักไม่หยุด เกิดเป็นภาพน่าสะพรึงอันสยดสยองบ่าวไพร่รายรอบพากันตกตะลึงพรึงเพริด ยิ่งเห็นเลือดมากล้น พุ่งทะลักเจิ่งนองเช่นนั้น ยิ่งลิ้นจุกปากลืมอุทานยามนี้ทุกผู้คนมีดวงตาคล้ายไข่ห่านทันใดนั้น เสียงตะโกนสายหนึ่งดังกึกก้องปานฟ้าถล่ม“ปีศาจ!”ตามด้วยเสียงร้องร่ำอย่างหวาดกลัว บางคนร้องไห้โหยหวนอย่างหวาดผวา หลายคนวิ่งวุ่นสับสนคล้ายหนีตาย ท่ามกลางความอลหม่านวุ่นวาย ผู้คนส่งเสียงว่าปีศาจไม่หยุดเซียนเซียนจึงรู้สึกตัวชั่วจังหวะที่กำลังคิดจะหนีอีกคราไปยังที่ไกลแสนไกล เอวคอดกิ่วของนางพลันถูกกระชับ ร่างนุ่มถูกจับอุ้มขึ้นพาดบ่า ตามด้วยเสียงทุ้มห้าวทรงอำนาจคำรามว่า
บางทีคุณอาจจะชอบ
สนมร้างรักขอทวงบัลลังก์
ม่อเยี่ยน669.5K viewsชาตินี้ ขอใช้ชีวิตในแบบง่าย ๆ
ประดับดิน12.3K viewsฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง
ป่าดอกท้อ31.6K viewsยอดชายานักพยากรณ์ : ท่านอ๋อง ชายาท่านเลี้ยงผี
ดอกถังร่วงหล่น243.4K viewsแวมไพร์พี่เลี้ยงเด็ก
บ.บี422 viewsพระชายาของท่านอ๋องธงแดง NC
กระดิ่งจันทร์18.3K viewsใครจะอยากเป็นนางร้ายที่ต้องตายกัน
คุณหนูหยางเอิน2.7K viewsฝ่าบาท อย่ามาคลั่งรักหม่อมฉัน
Ai Chi Tudou216 views
