ตามเย้ารักดอกฝูหรง

ชายแดนแคว้นเว่ย"นายท่าน พวกเราแพ้อีกแล้วขอรับ ศึกครานี้กงเหล่ยเป็นฝ่ายได้กำชัยชนะ เขาบุกยึดเกาผิง เมืองด่านหน้าของพวกเราได้แล้วขอรับ!""มารดามันเถอะ!"เสียงสบถด้วยความคับแค้นใจของเว่ยอ๋อง ทำให้เหล่าทหารและข้ารับใช้ต่างก้มหน้างุดไม่กล้าแม้แต่จะส่งเสียง นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่แคว้นเว่ยปราชัยให้กับแคว้นเซี่ย สงครามที่ผ่านมาก่อนหน้านี้ก็พ่ายแพ้จนทำให้ทหารแคว้นเว่ยต่างล้มหายตายจากไปไม่ใช่น้อย เสบียงอาหารก็เริ่มขาดแคลน ราษฎรต่างหวาดหวั่น บ้านเมืองระส่ำระสายเป็นอย่างมากเซี่ยอ๋อง นามกงเหล่ย ได้ชื่อว่าเป็นบุคคลอันตรายที่ราชสำนักหมายหัว หนึ่งปีมานี้เขาก่อสงครามบุกชิงเมืองด่านหน้าและหัวเมืองน้อยใหญ่ไปแล้วหลายเมือง สร้างความหวาดหวั่นให้แก้ใต้หล้าเป็นอย่างยิ่งใต้หล้ายามนี้แบ่งออกเป็นสี่แคว้น แคว้นเว่ยตั้งอยู่ทางทิศใต้ แคว้นเซี่ยอยู่ทางทิศเหนือ แคว้นเป่ยตั้งอยู่ทางทิศตะวันออก และแคว้นฉีตั้งอยู่ทางทิศตะวันตก เจ้าครองแคว้นทั้งสี่ได้รับการแต่งตั้งบรรดาศักดิ์จากเกาฮ่องเต้ให้เป็นท่านอ๋องผู้ปกครองแคว้น แม้จะได้เป็นท่านอ๋องแต่ทว่าแคว้นของตนกลับตกเป็นเมืองขึ้นของแคว้นเกา ซึ่งมีเกาฮ่องเต้เป็นผู้ปกครองสูงสุ

ด้านไต้ฝูหรงนั้นเมื่อออกมาจากห้องของกงเหล่ยแล้ว ก็ถูกนายอำเภอเกาผิงที่ยืนรออยู่ชั้นล่างดึงตัวไปที่ด้านหลังจวนนายอำเภอในทันที "เหตุใดจึงออกมาจากห้องของเซี่ยอ๋องรวดเร็วนักเล่า หรือว่าเจ้าปรนนิบัติเซี่ยอ๋องไม่ดี เขาจึงไม่ตกรางวัลให้เจ้า?"ไต้ฝูหรงเมื่อได้ฟังจบดวงตาก็พลันเบิกกว้าง ที่แท้บุรุษที่อยู่ในห้องเมื่อครู่นี้ก็คือเซี่ยอ๋องเช่นนั้นหรือ นางเป็นเพียงสตรีชาวบ้าน ได้ยินคำเล่าลือที่เขาพูดกันเพียงว่าเซี่ยอ๋องจิตใจอำมหิตโหดร้าย ฆ่าคนไม่ละเว้น ราชสำนักถึงกับสั่งจับตายเขา แต่วันนี้ที่นางได้พบเจอกับเขา ได้สนทนากับเขา ความคิดของนางก็เปลี่ยนไปแม้เขาจะดูเย็นชาไปเสียหน่อย แต่กลับมีจิตใจเมตตาเป็นอย่างมากหากเขาโหดร้ายป่าเถื่อนจริงๆ คงไม่ปล่อยนางมีชีวิตรอดออกมาและคงไม่มอบเงินให้นาง อีกทั้งยังไม่คิดแตะต้องนางด้วยท่าทีเหม่อลอยของไต้ฝูหรงทำให้นายอำเภอเกาผิงรู้สึกอารมณ์ไม่ใคร่จะดีนัก "นังตัวดี นังใบ้นี่ หรือว่า เจ้าแอบซ่อนเงินไว้ไม่ยอมบอกข้า!"เอ่ยจบนายอำเภอเกาผิงก็กระชากแขนของไต้ฝูหรงอย่างแรง พลางค้นไปตามแขนเสื้อของนาง ไต้ฝูหรงพยายามปัดป้อง เพราะยื้อยุดฉุดกระชากกันไปมาทำให้ถุงเงินใบใหญ่ที่นางซ่อ