LOGINShare
บทที่ 381
Latest chapter
ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว บทที่ 391
“พอได้แล้ว!” ฟู่เฉินหมดความอดทน จึงตะคอกเสียงดังลั่น “ไม่ต้องมายุ่งเรื่องของผม! แม่กลับไปเถอะ!”ฟู่เฉินกล่าวจบก็หันหลังเดินจากไป ทิ้งให้แม่ฟู่ยืนนิ่งอยู่กับที่ตามลำพังแม่ฟู่มองแผ่นหลังที่ตั้งตรงไร้เยื่อใยของฟู่เฉินแล้วน้ำตาก็ไหลลงมามากยิ่งขึ้นเธอกุมหน้าอกด้วยความรู้สึกเจ็บปวดแทบจะขาดใจเธอไม่เข้าใจว่าเพราะอะไรลูกชายของเธอจึงเปลี่ยนไปจนมีสภาพแบบนี้ ทำไมเขาปฏิบัติต่อแม่แท้ ๆ แบบนี้เพื่อคนนอกคนหนึ่งฟู่เฉินกลับมาถึงวิลล่า สวีจือหรูกำลังยืนมองเขาด้วยสีหน้ากังวลใจอยู่ที่หน้าประตูทางเข้า “อาเฉิน คุณกลับมาแล้วเหรอคะ”ในน้ำเสียงของสวีจือหรูมีความอ่อนหวานนุ่มนวลราวกับสายลมในยามฤดูใบไม้ผลิ พยายามปลอบประโลมความหงุดหงิดในใจของฟู่เฉิน “ป้าล่ะคะ? ป้าไปแล้วเหรอคะ?”ฟู่เฉินไม่พูดไม่จา เดินตรงไปนั่งบนโซฟาห้องรับแขกแล้วจุดบุหรี่หนึ่งม้วนทันทีสวีจือหรูเดินมายังข้างกายฟู่เฉินเข้าโอบกอดและเอาคางเกยที่บ่าของเขาเบา ๆ“อาเฉิน ขอโทษนะคะ ฉันไม่ดีเองที่ทำให้ป้าโกรธ” น้ำเสียงของสวีจือหรูราวกับจะร้องไห้ “คุณอย่าโทษป้าเลย ป้าก็ทำเพื่อคุณนะคะ”ฟู่เฉินพ่นควันออกมาด้วยสีหน้าเหม่อลอย“จือหรู คุณไม่ต้องขอโ
ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว บทที่ 390
“ให้ฉันเคารพการตัดสินใจของแก? แกลองดูสภาพของแกตอนนี้สิ แกยังเหมือนคนตระกูลฟู่อยู่ไหม?” แม่ฟู่โมโหจนทั่วทั้งร่างสั่นเทา “เพื่อผู้หญิงคนนี้ แม้แต่บริษัทแกก็ไม่ใส่ใจ แกยังจะเอาอะไรอีก?”“เรื่องของบริษัท ผมจะจัดการให้เรียบร้อย แม่ไม่ต้องกังวล” น้ำเสียงของฟู่เฉิน เปลี่ยนเป็นแข้งกร้าวขึ้น “นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของผม แม่อย่ามายุ่งอีกเลยจะได้ไหม?”“ดี ดี ดี!” แม่ฟู่พูดคำว่า ‘ดี’ ติดต่อกันสามครั้ง “อาเฉิน แกโตแล้ว ปีกกล้าขาแข้งแล้ว ฉันเลยยุ่งเรื่องของแกไม่ได้สินะ? งั้นก็ดี ฉันจะไป ต่อไปฉันจะไม่ยุ่งกับแกอีกแล้ว?”เมื่อพูดจบ แม่ฟู่ก็หันหลังจากไป ฟู่เฉินคิดจะขัดขวาง แต่กลับถูกสวีจือหรูรั้งเอาไว้“อาเฉิน คุณอย่าขวางป้าเลยนะ” สวีจือหรูร้องไห้พลางพูดว่า “ทั้งหมดเป็นเพราะฉันไม่ดี ฉันทำให้ป้าโกรธ คุณรีบไปขอโทษป้าเถอะค่ะ อย่าทำให้เธอเสียใจเลย”“จือหรู คุณอย่าเป็นแบบนี้เลยนะ” ฟู่เฉินโอบกอดสวีจือหรูอย่างสงสาร แล้วกล่าวว่า “เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวกับคุณ เป็นเพราะแม่ผมดื้อรั้นเกินไป”“แต่ว่า...” สวีจือหรูคิดจะพูดอะไร แต่กลับถูกฟู่เฉินขัดจังหวะ“เอาละ อย่าพูดเลย” ฟู่เฉินกล่าว “คุณกลับไปพักผ่อนที่ห้องก่อน
ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว บทที่ 389
“เสว่เอ๋อร์ เธอชอบเพลงบัลลาดไหม?” เจียงเหยียนเชินถาม“อืม ชอบค่ะ” หนิงหนานเสว่พยักหน้า แล้วกล่าวว่า “เนื้อเพลงบัลลาด มักจะเรียบง่ายและจริงใจมาก สามารถเข้าถึงจิตใจของผู้คนได้”“ใช่แล้ว” เจียงเหยียนเชินกล่าว “ก็เหมือนกับที่เพลงนี้ร้อง ‘ฉันยังคงชอบเธอมาก เหมือนลมที่พัดไกลถึงแปดพันลี้ ไม่มีวันหวนคืน’”เมื่อหนิงหนานเสว่ได้ฟังเนื้อเพลงประโยคนี้ หัวใจก็เคลื่อนไหวในฉับพลัน เธอหันมามองเจียงเหยียนเชิน แล้วถามว่า “รุ่นพี่ รุ่นพี่...ยังจำเพลงนี้ได้เหรอคะ?”“ต้องจำได้สิ” เจียงเหยียนเชินกล่าว “นี่เป็นเพลงหนึ่งที่พวกเราชอบมากที่สุดเพลงหนึ่งสมัยมหาลัย”“ใช่แล้ว” สีหน้าในความทรงจำฉายวาบผ่านดวงตาของหนิงหนานเสว่ “ตอนนั้น พวกเราไปฟังเพลงบัลลาดด้วยกันบ่อย ๆ ไปเที่ยวด้วยกัน ทำสิ่งต่าง ๆ มากมายด้วยกัน”“เสว่เอ๋อร์ ความทรงจำที่สวยงามพวกนั้น ฉันจะไม่มีวันลืมตลอดไป” เจียงเหยียนเชินกล่าวอย่างลึกซึ้ง “ฉันหวังว่า พวกเราจะสามารถสร้างความทรงจำที่งดงามด้วยกันมากขึ้นกว่านี้”หนิงหนานเสว่มองเจียงเหยียนเชิน รอยยิ้มบนใบหน้าหวานซึ้งยิ่งขึ้นและอีกด้านหนึ่งของเมือง ในวิลล่าของฟู่เฉิน บรรยากาศกลับแตกต่างอย่างสิ้นเชิ
ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว บทที่ 388
“เสว่เอ๋อร์ ลองชิมอันนี้ นี่เป็นอาหารขึ้นชื่อของเผ่าน่าซี ไก่ตุ๋นหม้อไอน้ำ” เจียงเหยียนเชินคีบเนื้อไก่หนี่งชิ้น วางไว้ในชามของหนิงหนานเสว่“ขอบคุณค่ะรุ่นพี่” หนิงหนานเสว่ชิมไปหนึ่งคำ รสชาติอร่อย เนื้อสัมผัสเป็นเอกลักษณ์ “อืม อร่อยจังเลยค่ะ”“เธอชอบก็ดีแล้ว” เจียงเหยียนเชินยิ้ม แล้วคีบอาหารจานอื่นให้กับหนิงหนานเสว่ทั้งสองคนกินไปด้วย พูดคุยกันไปด้วย บรรยากาศเข้ากันได้ดีอย่างมากหนิงหนานเสว่พบว่า เมื่ออยู่ด้วยกันกับเจียงเหยียนเชิน เธอรู้สึกผ่อนคลายอย่างมาก รู้สึกเป็นอิสระ ราวกับได้ย้อนกลับไปสมัยมหาลัย ช่วงเวลาที่ไร้ความกังวล“รุ่นพี่ รุ่นพี่รู้ไหมคะ? ฉันขอบคุณรุ่นพี่มากจริง ๆ” อยู่ ๆ หนิงหนานเสว่ก็พูดขึ้น “ถ้าไม่มีข้อมูลที่รุ่นพี่ให้มาพวกนั้น ฉันก็คงไม่สามารถทำแผนงานโปรเจกต์ของหัวอวิ๋นกรุ๊ปได้รวดเร็วขนาดนี้”“เด็กโง่ จะมาเกรงใจอะไรกัน” เจียงเหยียนเชินยิ้ม แล้วกล่าวว่า “ฉันรู้สึกมีความสุขมากที่ช่วยเธอได้ อีกอย่าง ฉันเชื่อว่าด้วยความสามารถของเธอ ต่อให้ไม่มีข้อมูลพวกนั้น เธอก็จะต้องสำเร็จอย่างแน่นอน”“รุ่นพี่ รุ่นพี่มักจะเชื่อในตัวฉันเสมอ” หนิงหนานเสว่กล่าวอย่างซาบซึ้ง“เพราะว่าเธอค
ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว บทที่ 387
เจียงเหยียนเชินมองไปยังเงาร่างที่ยุ่งวุ่นวายของหนิงหนาเสว่ ความอ่อนโยนผุดขึ้นมาในใจ ระยะนี้ หนิงหนานเสว่พยายามอย่างสุดความสามารถเพื่อโปรเจกต์ของหัวอวิ๋นกรุ๊ป แทบจะไม่มีเวลาพักผ่อนแม้แต่วันเดียว เขามองเห็นด้วยตา และเจ็บปวดที่ในใจ“เสว่เอ๋อร์ ช่วงนี้ทำงานเหนื่อยเกินไปแล้ว พวกเราออกไปผ่อนคลายสักหน่อย ดีไหม?” เจียงเหยียนเชินเดินไปอยู่ข้างกายหนิงหนานเสว่ แล้วกล่าวด้วยเสียงแผ่วเบา “ฉันจองตั๋วเครื่องบินสองใบ พวกเราไปเมืองโบราณคลายเครียดกัน”หนิงหนานเสว่เงยหน้าขึ้น มองแววตาที่ห่วงใยของเจียงเหยียนเชิน อบอุ่นใจในฉันพลันเธอพลิกดูตารางเวลาของตนเองอยู่ชั่วครู่ ช่วงนี้ไม่มีเรื่องอะไรที่เร่งด่วนเป็นพิเศษจริง ๆ “เอาสิคะ รุ่นพี่” หนิงหนานเสว่ยิ้ม แล้วกล่าวว่า “งั้นพวกเราจะออกเดินทางเมื่อไรคะ?”“พรุ่งนี้” เจียงเหยียนเชินกล่าว “ตั๋วเครื่องบินกับโรงแรม ฉันจัดเตรียมไว้หมดแล้ว”“รุ่นพี่ รุ่นพี่รอบคอบแบบนี้เสมอ” หนิงหนานเสว่กล่าวด้วยความซาบซึ้ง“กับฉันยังจะเกรงใจอะไรอีก” เจียงเหยียนเชินลูบผมของหนิงหนาวเสว่อย่างรักใคร่ “เธอน่ะ ทุ่มเทมากเกินไป ต้องเรียนรู้ที่จะทำงานกับพักผ่อนให้สมดุลกัน”“ฉันรู้แล้วค่ะ
ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว บทที่ 386
หนิงหนานเสว่รับเอกสารมา แล้วอ่านอย่างจริงจังคิ้วของเธอขมวดมุ่นเป็นครั้งคราว บางคราวก็คลี่ออก นิ้วมือเคาะบนโต๊ะอย่างแผ่วเบา จนเกิดเสียงดังขึ้นเป็นจังหวะ“ตรงจุดนี้ ยังสามารถปรับให้ดีขึ้นได้อีกหน่อย” หนิงหนานเสว่ชี้ไปที่โมดูลหนึ่งบนหน้าจอ แล้วกล่าวว่า “พวกเราต้องคำนึงถึงประสบการณ์ของผู้ใช้ ขั้นตอนการดำเนินงานนี้ ยังสามารถปรับให้เรียบง่ายขึ้นได้เล็กน้อย”“ได้ครับ ประธานหนิง พวกเราจะแก้ไขเดี๋ยวนี้” เสี่ยวหลี่กล่าวอย่างรวดเร็วผ่านการทำงานอย่างตึงเครียดไม่กี่ชั่วโมง ในที่สุดแผนงานที่แก้ไขใหม่ก็เสร็จสมบูรณ์หนิงหนาวเสว่ดำเนินการตรวจสอบอีกครั้ง หลังจากแน่ใจว่ามี่ข้อผิดพลาด ก็พยักหน้าอย่างพึงพอใจ“ค่ะ ทุกคนลำบากแล้ว” หนิงหนานเสว่ปิดคอมพิวเตอร์ แล้วกล่าวว่า “พรุ่งนี้ พวกเราก็จะส่งแผนงานสุดท้ายให้กับหัวอวิ๋นกรุ๊ป”“ยอดเยี่ยมจริง ๆ!” เสียงโห่ร้องดังขึ้นในห้องทำงานชั่วครู่ ทุกคนตบมือกันและกันเพื่อฉลอง บนใบหน้าเต็มเปี่ยมไปด้วยรอยยิ้มแห่งความตื่นเต้นและภูมิใจในตัวเองและในห้องประชุมของฟู่ซื่อกรุ๊ป บรรยากาศกลับแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง“ประธานฟู่ คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?” เลขาเฉินถามอย่างระมัดระวั
You may also like
ภรรยาที่(ไม่)รัก
ชะนีติดมันส์25.1K viewsพ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว
เฉียนเสี่ยวซี119.5K viewsนับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ
อิงเซี่ย38.6K viewsสตรีขี่ม้าออกศึก
ปาเย่วเซิ่งเซี่ย1.3M viewsวิวาห์วุ่นอุ้มบุญรัก
ปีศาจชอนซา604 viewsเด็กดื้อของคุณอา
สิบสามธันวา / กวีสีรุ้ง272 viewsหลงเฌอ
ปัดยิ้มหน่อย75 viewsจองจำรักมาเฟีย
เจ้าความรัก133 views
