LOGINShare
บทที่ 387
Latest chapter
ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว บทที่ 393
“ฉันไม่ไป!” ฟู่เฉินปฏิเสธทันควัน “ฉันไม่ไปไหนทั้งนั้น! ฉันจะอยู่ที่บริษัทนี้ ดูสิใครกล้าแตะต้องฉัน!”“ประธานฟู่ คุณเป็นอย่างนี้ไปทำไมกันครับ?” เลขาเฉินถอนหายใจกล่าว “ตอนนี้คุณจะต่อต้านบอร์ดบริหารก็ไม่ได้ประโยชน์อะไรสักนิด เชื่อคำเตือนผมเถอะ ไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลก่อนดีกว่า”“ฉันบอกไงว่าฉันไม่ไป!” ฟู่เฉินตะคอกใส่อีกครั้ง “นายไม่ต้องมาโน้มน้าวฉันแล้ว! ร่างกายของฉัน ฉันรู้ดี! ฉันไม่จำเป็นต้องไปโรงพยาบาล!”“ประธานฟู่…” เลขาเฉินยังอยากจะโน้มน้าวอีก แต่ฟู่เฉินตัดบท “พอแล้ว ไม่ต้องพูดแล้ว!” ฟู่เฉินกล่าวอย่างหมดความอดทน “เรื่องนี้ก็เอาตามนี้แหละ ฉันจะไม่ไปไหน! นายเรียกบรรดาบอร์ดบริหารเฒ่าพวกนั้นมาหาฉันเดี๋ยวนี้ ฉันจะสอบถามกับพวกเขาต่อหน้าเอง!”“ประธานฟู่ นี่คุณ…” เลขาเฉินอยากจะพูดอะไรต่อ แต่ฟู่เฉินก็ตัดสายเขาทิ้งทันทีเลขาเฉินส่ายหน้าอย่างจนปัญญา เขารู้ว่าครั้งนี้ฟู่เฉินโกรธจริง ๆ แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้ ถึงยังไงแล้วมติของบอร์ดบริหารก็ไม่ใช่สิ่งที่เลขาตัวเล็ก ๆ แบบเขาจะสามารถเปลี่ยนแปลงได้ฟู่เฉินตัดสายด้วยไฟคุกรุ่นในใจที่ไม่สามารถระงับได้อีกต่อไปเขาใช้เท้าถีบเก้าอี้และกวาดเอกสารบนโต๊ะ
ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว บทที่ 392
“ได้สิ” เจียงเหยียนเชินยิ้มให้ และหยิบโคมไฟรูปทรงเสือดวงหนึ่งขึ้น “งั้นก็เอาอันนี้อีกอันครับ”ทั้งสองจ่ายเงินเสร็จก็นำโคมไฟเดินออกจากร้านไป“เสว่เอ๋อร์ พวกเราไปปล่อยโคมไฟกัน” เจียงเหยียนเชินมองผู้คนที่ยืนเรียงรายปล่อยโคมไฟข้างริมแม่น้ำ ก็เสนอความคิดขึ้นมา“ค่ะ” หนิงหนานเสว่เห็นด้วยอย่างยิ่งทั้งสองมายังพื้นที่โล่งแห่งหนึ่งในเมืองโบราณ ที่ตรงนั้นมีผู้คนมากมายปล่อยโคมไฟกันไปแล้วเจียงเหยียนเชินหยิบโคมไฟขึ้นมาจุดไฟแล้วยื่นให้หนิงหนานเสว่“เสว่เอ๋อร์ อธิษฐานสิ” เจียงเหยียนเชินกล่าวหนิงหนานเสว่รับโคมไฟมา หลับตาลงและอธิษฐานในใจ จากนั้นเธอและเจียงเหยียนเชินก็ปล่อยโคมลอยไปในอากาศด้วยกันเมื่อเห็นโคมไฟค่อย ๆ ลอยสูงขึ้น ใบหน้าหนิงหนานเสว่ปรากฏรอยยิ้มมีความสุข “รุ่นพี่ ขอบคุณค่ะ”หนิงหนานเสว่หันหน้ามองเจียงเหยียนเชินและกล่าวด้วยความซาบซึ้ง “ขอบคุณที่พี่รุ่นพาฉันมาที่นี่ ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่รุ่นพี่ทำให้ฉันนะคะ”“เด็กโง่ จะเกรงใจฉันทำไม” เจียงเหยียนเชินลูบผมของหนิงหนานเสว่อย่างเอ็นดู “ขอแค่เธอมีความสุขก็พอแล้ว”หนิงหนานเสว่พยักหน้า ซบลงไปในอ้อมแขนของเจียงเหยียนเชินอย่างลืมตัว สัมผัส
ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว บทที่ 391
“พอได้แล้ว!” ฟู่เฉินหมดความอดทน จึงตะคอกเสียงดังลั่น “ไม่ต้องมายุ่งเรื่องของผม! แม่กลับไปเถอะ!”ฟู่เฉินกล่าวจบก็หันหลังเดินจากไป ทิ้งให้แม่ฟู่ยืนนิ่งอยู่กับที่ตามลำพังแม่ฟู่มองแผ่นหลังที่ตั้งตรงไร้เยื่อใยของฟู่เฉินแล้วน้ำตาก็ไหลลงมามากยิ่งขึ้นเธอกุมหน้าอกด้วยความรู้สึกเจ็บปวดแทบจะขาดใจเธอไม่เข้าใจว่าเพราะอะไรลูกชายของเธอจึงเปลี่ยนไปจนมีสภาพแบบนี้ ทำไมเขาปฏิบัติต่อแม่แท้ ๆ แบบนี้เพื่อคนนอกคนหนึ่งฟู่เฉินกลับมาถึงวิลล่า สวีจือหรูกำลังยืนมองเขาด้วยสีหน้ากังวลใจอยู่ที่หน้าประตูทางเข้า “อาเฉิน คุณกลับมาแล้วเหรอคะ”ในน้ำเสียงของสวีจือหรูมีความอ่อนหวานนุ่มนวลราวกับสายลมในยามฤดูใบไม้ผลิ พยายามปลอบประโลมความหงุดหงิดในใจของฟู่เฉิน “ป้าล่ะคะ? ป้าไปแล้วเหรอคะ?”ฟู่เฉินไม่พูดไม่จา เดินตรงไปนั่งบนโซฟาห้องรับแขกแล้วจุดบุหรี่หนึ่งม้วนทันทีสวีจือหรูเดินมายังข้างกายฟู่เฉินเข้าโอบกอดและเอาคางเกยที่บ่าของเขาเบา ๆ“อาเฉิน ขอโทษนะคะ ฉันไม่ดีเองที่ทำให้ป้าโกรธ” น้ำเสียงของสวีจือหรูราวกับจะร้องไห้ “คุณอย่าโทษป้าเลย ป้าก็ทำเพื่อคุณนะคะ”ฟู่เฉินพ่นควันออกมาด้วยสีหน้าเหม่อลอย“จือหรู คุณไม่ต้องขอโ
ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว บทที่ 390
“ให้ฉันเคารพการตัดสินใจของแก? แกลองดูสภาพของแกตอนนี้สิ แกยังเหมือนคนตระกูลฟู่อยู่ไหม?” แม่ฟู่โมโหจนทั่วทั้งร่างสั่นเทา “เพื่อผู้หญิงคนนี้ แม้แต่บริษัทแกก็ไม่ใส่ใจ แกยังจะเอาอะไรอีก?”“เรื่องของบริษัท ผมจะจัดการให้เรียบร้อย แม่ไม่ต้องกังวล” น้ำเสียงของฟู่เฉิน เปลี่ยนเป็นแข้งกร้าวขึ้น “นี่เป็นเรื่องส่วนตัวของผม แม่อย่ามายุ่งอีกเลยจะได้ไหม?”“ดี ดี ดี!” แม่ฟู่พูดคำว่า ‘ดี’ ติดต่อกันสามครั้ง “อาเฉิน แกโตแล้ว ปีกกล้าขาแข้งแล้ว ฉันเลยยุ่งเรื่องของแกไม่ได้สินะ? งั้นก็ดี ฉันจะไป ต่อไปฉันจะไม่ยุ่งกับแกอีกแล้ว?”เมื่อพูดจบ แม่ฟู่ก็หันหลังจากไป ฟู่เฉินคิดจะขัดขวาง แต่กลับถูกสวีจือหรูรั้งเอาไว้“อาเฉิน คุณอย่าขวางป้าเลยนะ” สวีจือหรูร้องไห้พลางพูดว่า “ทั้งหมดเป็นเพราะฉันไม่ดี ฉันทำให้ป้าโกรธ คุณรีบไปขอโทษป้าเถอะค่ะ อย่าทำให้เธอเสียใจเลย”“จือหรู คุณอย่าเป็นแบบนี้เลยนะ” ฟู่เฉินโอบกอดสวีจือหรูอย่างสงสาร แล้วกล่าวว่า “เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวกับคุณ เป็นเพราะแม่ผมดื้อรั้นเกินไป”“แต่ว่า...” สวีจือหรูคิดจะพูดอะไร แต่กลับถูกฟู่เฉินขัดจังหวะ“เอาละ อย่าพูดเลย” ฟู่เฉินกล่าว “คุณกลับไปพักผ่อนที่ห้องก่อน
ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว บทที่ 389
“เสว่เอ๋อร์ เธอชอบเพลงบัลลาดไหม?” เจียงเหยียนเชินถาม“อืม ชอบค่ะ” หนิงหนานเสว่พยักหน้า แล้วกล่าวว่า “เนื้อเพลงบัลลาด มักจะเรียบง่ายและจริงใจมาก สามารถเข้าถึงจิตใจของผู้คนได้”“ใช่แล้ว” เจียงเหยียนเชินกล่าว “ก็เหมือนกับที่เพลงนี้ร้อง ‘ฉันยังคงชอบเธอมาก เหมือนลมที่พัดไกลถึงแปดพันลี้ ไม่มีวันหวนคืน’”เมื่อหนิงหนานเสว่ได้ฟังเนื้อเพลงประโยคนี้ หัวใจก็เคลื่อนไหวในฉับพลัน เธอหันมามองเจียงเหยียนเชิน แล้วถามว่า “รุ่นพี่ รุ่นพี่...ยังจำเพลงนี้ได้เหรอคะ?”“ต้องจำได้สิ” เจียงเหยียนเชินกล่าว “นี่เป็นเพลงหนึ่งที่พวกเราชอบมากที่สุดเพลงหนึ่งสมัยมหาลัย”“ใช่แล้ว” สีหน้าในความทรงจำฉายวาบผ่านดวงตาของหนิงหนานเสว่ “ตอนนั้น พวกเราไปฟังเพลงบัลลาดด้วยกันบ่อย ๆ ไปเที่ยวด้วยกัน ทำสิ่งต่าง ๆ มากมายด้วยกัน”“เสว่เอ๋อร์ ความทรงจำที่สวยงามพวกนั้น ฉันจะไม่มีวันลืมตลอดไป” เจียงเหยียนเชินกล่าวอย่างลึกซึ้ง “ฉันหวังว่า พวกเราจะสามารถสร้างความทรงจำที่งดงามด้วยกันมากขึ้นกว่านี้”หนิงหนานเสว่มองเจียงเหยียนเชิน รอยยิ้มบนใบหน้าหวานซึ้งยิ่งขึ้นและอีกด้านหนึ่งของเมือง ในวิลล่าของฟู่เฉิน บรรยากาศกลับแตกต่างอย่างสิ้นเชิ
ฉันถือเถ้ากระดูกบุกไปอาละวาดงานวันเกิดรักแรกของผู้ชายเลว บทที่ 388
“เสว่เอ๋อร์ ลองชิมอันนี้ นี่เป็นอาหารขึ้นชื่อของเผ่าน่าซี ไก่ตุ๋นหม้อไอน้ำ” เจียงเหยียนเชินคีบเนื้อไก่หนี่งชิ้น วางไว้ในชามของหนิงหนานเสว่“ขอบคุณค่ะรุ่นพี่” หนิงหนานเสว่ชิมไปหนึ่งคำ รสชาติอร่อย เนื้อสัมผัสเป็นเอกลักษณ์ “อืม อร่อยจังเลยค่ะ”“เธอชอบก็ดีแล้ว” เจียงเหยียนเชินยิ้ม แล้วคีบอาหารจานอื่นให้กับหนิงหนานเสว่ทั้งสองคนกินไปด้วย พูดคุยกันไปด้วย บรรยากาศเข้ากันได้ดีอย่างมากหนิงหนานเสว่พบว่า เมื่ออยู่ด้วยกันกับเจียงเหยียนเชิน เธอรู้สึกผ่อนคลายอย่างมาก รู้สึกเป็นอิสระ ราวกับได้ย้อนกลับไปสมัยมหาลัย ช่วงเวลาที่ไร้ความกังวล“รุ่นพี่ รุ่นพี่รู้ไหมคะ? ฉันขอบคุณรุ่นพี่มากจริง ๆ” อยู่ ๆ หนิงหนานเสว่ก็พูดขึ้น “ถ้าไม่มีข้อมูลที่รุ่นพี่ให้มาพวกนั้น ฉันก็คงไม่สามารถทำแผนงานโปรเจกต์ของหัวอวิ๋นกรุ๊ปได้รวดเร็วขนาดนี้”“เด็กโง่ จะมาเกรงใจอะไรกัน” เจียงเหยียนเชินยิ้ม แล้วกล่าวว่า “ฉันรู้สึกมีความสุขมากที่ช่วยเธอได้ อีกอย่าง ฉันเชื่อว่าด้วยความสามารถของเธอ ต่อให้ไม่มีข้อมูลพวกนั้น เธอก็จะต้องสำเร็จอย่างแน่นอน”“รุ่นพี่ รุ่นพี่มักจะเชื่อในตัวฉันเสมอ” หนิงหนานเสว่กล่าวอย่างซาบซึ้ง“เพราะว่าเธอค
You may also like
ขย้ำรักเลขา NC-20
C264.2K viewsเล่ห์รักพายุร้าย(20+)
Re-match I รีแมทช์58.7K viewsพิศวาส แรงรัก เมีย นักโทษ ของ นายน้อย
เจ้าหน่อไม้น้อยแห่งตระกูลกู่230.5K viewsภรรยาจำเลยของท่านประธานยื้อรัก
ซ่งจิ้น47.7K viewsเล่ห์รักร้ายนายเพื่อนสนิท
ดอกอ้อลู่ลม606 viewsพ่อเลี้ยงกินเก่ง
ฺBigangel - น้ำตาลไหม้ - หอมชื่นใจ11.4K viewsแค้นรัก อคิราห์
โอชิม่อน599 viewsรักร้ายนายแฟนเก่า
ดอกอ้อลู่ลม1.5K views
