พี่ภาคย์เป็นของหนูเถอะนะคะ

รอยสักแบบนี้เธอจำได้ดี มันไม่เหมือนใครและไม่มีใครเหมือน และเธอก็ชอบมันมาก ลวดลายมันยังคงติดตาเธอมาถึงตอนนี้

“เอ่อ รอยสักของพี่ลายนี้ สวยจังเลยนะคะ” หญิงสาวเริ่มตะกุกตะกักเมื่อพบว่าเธอเคยเห็นรอยสักลวดลายแบบนี้มาก่อน

“อืม พี่ออกแบบคิดค้นขึ้นมาเอง มีที่เดียวในโลก หนูไม่มีทางไปเจอมันบนตัวของผู้ชายคนไหนอีกอย่างแน่นอน” ภาคย์อมยิ้ม เขาอ่านประกายสายตาของเธอออก ต้องมนตร์ดูตกใจ เหมือนกำลังนึกบางอย่างขึ้นมาได้

“ใช่…ใช่คนเดียวกันแน่ๆ” ทั้งดวงตาและใบหน้าที่เธอเคยประทับใจ ทั้งน้ำเสียงนุ่มๆ ทั้งความรู้สึกคุ้นเคยตอนเจอกัน

ต้องมนตร์อยากจะเขกหัวตัวเองหนัก ๆ อีกรอบ

ก็แล้วใครมันจะไปคาดคิดกันละว่าจะเป็นเขาคนนั้น ตอนที่เจอกันครั้งแรกเขาเป็นพระ ส่วนครั้งต่อมาเขาดันไปปรากฏตัวบนเวทีในบาร์โฮส

“หลวงพี่ แล้วทำไมหลวงพี่ถึง…”

“พี่ไม่ได้เป็นพระแล้ว เรียกพี่ภาคย์ก็พอ”

เธอจ้องหน้าเขาแล้วยิ้มกว้าง รู้สึกดีใจเหลือเกินที่ตอนนี้เขาไม่ได้เป็นพระเหมือนกับตอนนั้น ความอบอุ่นวาบหวามแผ่ซ่านขึ้นมาอย่างประหลาด

“หลวงพี่เคยบอกหนูว่า…คนเราพอมีรักก็ย่อมมีทุกข์ แต่ว่าตอนนี้หนูมีความรักอีกแล้ว…. หนูควรจะทำตามหัวใจของตัวเองใช่ไหมคะ หลวงพี่เคยอวยพรให้หนูเจอคนดีที่คู่ควร หนูว่าตอนนี้หนูจะเจอแล้วค่ะ”

“ยังจะเรียกว่าหลวงพี่อีก เรียกแบบนี้เดี๋ยวพี่ก็กลับไปบวชอีกรอบเสียหรอก” ภาคย์หลุดหัวเราะ อดยื่นมือไปลูบหัวคนตัวเล็กเบา ๆ ด้วยความเอ็นดูไม่ได้

“มีความรักแล้วมีความสุขจะตาย” ภาคย์เอ่ยออกมาอย่างไม่ค่อยจะเชื่อตัวเอง เขากำลังมีความรักมันชัดมาก แววตาที่มองเธอนั้นเต็มไปด้วยความรู้สึกลึกซึ้งเหลือประมาณ

คนนี้แหละใช่เลย ชายหนุ่มเริ่มรู้สึกอยากปักหลักกับใครสักคน แล้วเธอก็เข้ามาถูกที่ถูกเวลาพอดี

“จูบหนูหน่อยสิคะ หนูไม่อยากดูพี่เต้นแล้ว หนูอยากทำอย่างอื่น” ทุกวินาทีที่พ้นผ่านนั้นมีค่ามากสำหรับต้องมนตร์ และหญิงสาวจะต้องใช้มันให้คุ้มค่าที่สุด

“อื้อ” ร่างบอบบางสะดุ้งเมื่อโดนหนุ่มหล่อที่เปลือยท่อนบนจู่โจมโอบกอดแล้วระดมจูบตั้งแต่หน้าผากลงมายังพวงแก้มเนียนนุ่ม ต่อด้วยปลายคางมนสวยแล้วไซ้ซอกคอต่ออย่างเร่าร้อน

“ถ้าพี่จะร้อนแรงขนาดนี้จับหนูแก้ผ้าไปเลยดีกว่าไหม” ทั้งเธอและเขาเกิดมีอารมณ์ขึ้นมาแล้ว ภาคย์ที่เซ็กซ์เสื่อมมาสักพักรู้สึกถึงความอึดอัดแข็งคับตรงกลางกาย ท่อนเนื้อที่หลับใหลอยู่นานนูนเด่นขึ้นมาเป็นลำ

“ทำไมถึงเงียบไปล่ะคะ” เธอเอ่ยถามอย่างสงสัยเมื่อเห็นอีกฝ่ายนิ่งไป

“พี่กำลังคิดว่าจะถอดอะไรก่อนดีระหว่าง….กางเกงของพี่กับชุดเซ็กซี่ของหนู”

เธอยิ้มยั่วยวนให้เขาทันทีที่ได้ยิน “งั้นก็ถอดมันไปพร้อมกันนี่แหละ” ต้องมนตร์รีบลงมือถอดชุดเดรสสั้น ๆ ของตัวเองอย่างเคอะเขิน “สองชิ้นที่เหลือหนูรอให้พี่ถอดให้นะคะ” เธอเอ่ยด้วยสายตาหวานเยิ้มแบบผู้หญิงที่กำลังมีอารมณ์ ก่อนจะเลื่อนสายตาจากใบหน้าหล่อ ๆ ลงมาจับจ้องตรงแท่งเอ็นอุ่นที่กำลังแข็งขืนชี้หน้าท้าทายเธอแทน

“มองเหมือนหิว ลองชิมสักหน่อยไหมหนู” ภาคย์เอ่ยชวนอย่างได้ใจ ส่วนเธอก็ไม่รีรอ รีบยื่นมือไปรวบกำแล้วลูบไล้มันตามคำชวน

“ใหญ่สมตัว” เธอหลุดปากเอ่ยออกมาก่อนจะกลืนน้ำลายลงคอ

ยิ่งเวลามันแข็งสู้มือต้องมนตร์ก็ยิ่งมีอารมณ์ คนตัวเล็กจึงตัดสินใจนั่งลงแล้วอ้าปากครอบครองมันด้วยหวังว่าจะให้มันพ่นน้ำอุ่น ๆ ใส่ปากเธอสักครั้ง

“เก็บฟัน ใช้ปากดูดแล้วรูดช้าๆ” ภาคย์ยกขาข้างหนึ่งขึ้นวางบนโซฟา มือหนึ่งเท้าเอวมือหนึ่งรวบเส้นผมนุ่มสลวยของเธอขึ้นมาไว้ในมือ แอ่นสะโพกส่งท่อนเอ็นเข้าปากเธอจนแทบจะกระแทกคอหอย

ใบหน้าหล่อเหลายิ้มน้อย ๆ ด้วยความพึงพอใจ

“ทำได้ดีมากหนู” ความเสียวซ่านเล่นงานจนเขาแทบจะทนไม่ไหว ยิ่งเวลามองริมฝีปากกระจับจิ้มลิ้มน่ารักขยับดูดเอ็นเขาอย่างหลงใหลภาคย์ก็ยิ่งเคลิ้ม “ขึ้นเตียงพี่ดีกว่าไหมหนู นั่งนานเดี๋ยวจะเมื่อยเอา” เขาอยากจะให้เธอรู้ซึ้งถึงความอึดและลีลาอันน่าติดใจของเขาจะแย่แล้ว คนขี้อ้อนจะได้รู้ว่าเธอนั้นโชคดีแค่ไหนที่มีคนรักที่หล่อรวยและช่ำชองเรื่องบนเตียงมากอย่างเขา

“ก็ได้ค่ะ” ต้องมนตร์เองก็เมื่อย ขาน่ะไม่ค่อยเมื่อยเท่าไหร่แต่เมื่อยปากมากกว่า

ยังไม่ทันจะดันตัวขึ้นเธอก็โดนเขาช้อนอุ้มขึ้นอย่างง่ายดาย ที่ผ่านมาภาคย์ไม่เคยมีสเปกที่ตายตัว เขาเคยผ่านผู้หญิงที่มีรูปร่างหน้าตาแทบจะทุกรูปแบบมาแล้ว และดูเหมือนว่าหญิงสาวในอ้อมแขนของเขาคนนี้จะตัวเล็กบอบบางทั้งน่ามันเขี้ยวและน่าทะนุถนอมเป็นที่สุด

“พี่ภาคย์เป็นของหนูเถอะนะคะ” เสียงหวานออดอ้อนดังขึ้นทันทีที่เขาวางเธอลงบนเตียง “แล้วหนูล่ะ ยินดีจะเป็นของพี่แล้วใช่ไหม”

ต้องมนตร์ยื่นมือไปเกาะเกี่ยวหลังคอหนาแล้วดึงเขาเข้ามาจูบแทนคำตอบ และเมื่อเขาโน้มตัวลงมาโถมทับ ความแข็งขืนที่ทั้งอวบทั้งยาวก็ถูไถไปแถว ๆ ร่องสวาทของเธอโดยบังเอิญ

“ดะ….เดี๋ยวก่อนค่ะ” หญิงสาวนึกอะไรขึ้นมาได้ “คอนดอมค่ะ…อย่าลืมคอนดอม ป้องกันไว้ก่อน เอาไว้ค่อยมีลูกเมื่อพร้อมนะคะพี่” เสียงหวานใสเจือลมหายใจกระเส่าดังขึ้น ภาคย์จึงต้องรีบไปคว้ากล่องถุงยางมาแกะใช้อย่างรวดเร็ว “พี่เองก็ห่างจากสนามมาพักใหญ่ ไม่ได้ออกศึกกับใครตั้งแต่บวชแล้วสึกออกมา” ภาคย์ยิ้มกรุ่มกริ่ม ตอนนี้เขาแข็งพร้อมสอดใส่เต็มทีแล้ว…ดีเท่าไหร่ที่ยังเหลือถุงยางอนามัยกล่องเล็กอยู่หนึ่งกล่อง

เมื่อสวมเครื่องป้องกันครอบอาวุธร้ายกลางกายจนเสร็จสิ้น ภาคย์ก็จัดการถอดชุดชั้นในของเธออย่างรวดเร็ว ก่อนที่กิจกรรมรักจะดำเนินไปอย่างยาวนาน เสร็จสิ้นแล้วเริ่มใหม่จนกระทั่งถุงยางอนามัยหมดกล่องและเช้าวันใหม่ใกล้จะมาเยือน เมื่อนั้นทั้งคู่จึงได้พักนอนหลับกอดก่ายกันต่อ….

ต้องมนตร์มีความสุขมาก อยากจะนอนกอดเขาไปทุกๆ คืน อยากมีเขาเป็นคนรัก อยากมีเขาไว้คอยอ้อนไว้นอนเอา และเธอก็จะไม่ปล่อยให้เขาหายไปไหนอีกแล้ว…