ตอนที่ 95.“พี่ธมต้องแก้ไขตัวเองด้วย”ธมสะดุ้ง“อย่าโกรธ หากนันจะพูดว่าพี่ธมก็ปิด”เท่ากับทำให้เขาสะอื้นหนัก“พี่ธมเครียดไป พี่ธมเอาเรื่องแม่ เรื่องกดดันอะไรพวกนั้นมาบีบตัวเองและอาจจะกดดันพี่ตุ๊ก...ครอบครัวเราอาจจะแตกแยกมาก่อน แต่เมื่อเราจะสร้างครอบครัวใหม่ เราต้องก้าวพ้น...พี่ธม...เราต้องก้าวไปให้พ้น”หล่อนจับมือของเขามากุมด้วยสองมือตัวเอง“หากพี่ธมยังเชื่อว่ารักพี่ตุ๊ก รักลูก...ให้พี่ตุ๊กปรับตัวฝ่ายเดียวไม่พอ พี่ธมต้องปรับด้วย ปรับตัวเอง ปรับใจ...เชื่อมั่น...เข้มแข็ง”เมธามองเพื่อนสาวที่เขาเคยชอบ และยังชอบ หล่อนเหมือนจะพูดจาได้เกินวัยของหล่อนเอง อาจจะเพราะแรงกดดันของหล่อนมีเช่นนั้น หล่อนแตกต่างจากเขา แม้เขาจะมีพื้นฐานครอบครัวในระดับเดียวกับหล่อนแต่เขาไม่ได้กดดันกับชีวิต ไม่มีครอบครัวแตกแยก...แตกร้าว...เขาก็แค่พ่อแม่ตาย...ความตายอาจจะงดงามกว่าการมีชีวิตแต่ทิ้งบาดแผลยากจะเยียวยาเอาไว้ก็เป็นได้เขารู้ว่าเขากับนันทาเหมือนเส้นขนานไปด้วยกันและไม่มีทางบรรจบกันได้ แต่เส้นขนานนี้ก็สามารถที่จะดำรงความเป็นเพื่อนไว้ได้นานเท่านาน...เขามองหล่อนด้วยแววตาชื่นชม และรู้ว่าความเป็นเพื่อนเท่านั้นท
ตอนที่ 94.“คุณพุดครับ แม่” ภีมบอกนวลนภาพยักหน้า “คงจะจำฉันไม่ได้ เราไม่ได้เจอกันนานมาก”เสียงของเธอเรียบ แต่มีท่าทีที่ทำให้คุณพิมได้เห็นอย่างหนึ่งว่าอย่างไรเสียวันนี้ไม่ใช่วันก่อนนานมาแล้ว...นานเหลือเกินที่ได้ขับไล่ผู้หญิงคนนี้ออกไป วันที่นวลนภายังดูไม่กล้าแข็งท้าทาย วันนี้ช่างเปลี่ยนไป...แต่จะเพราะอะไรช่างเถิด สงสัยอยู่ตรงนี้ “มัน” กลับมาได้ยังไงเธอจำได้แล้ว ใช่จำไม่ได้“แม่เธอหรือ ภีม” คุณพุดเอ่ยถาม งงๆ ก่อนจะรีบปรับตัวโดยเร็วพยักหน้ารับ และดูมีสติมากกว่าคุณพิม “พาป๋าเข้าบ้านก่อน ป๋าอาจจะยืนนานๆ ไม่ไหว แดดแรงด้วย”แต่เขาก็เลื่อนสายตาไปทางคุณพิม อดจะเหน็บเธอไม่ได้“แม่พิม ป๋ากลับบ้านละ ไม่ดีใจหรอกหรือ”เพราะเธอยืนนิ่ง เหมือนขยับขาไม่ออก มือสองมือประสานบีบแน่นหากัน“หรือตกใจที่เจอป๋า”ริมฝีปากของคุณพิมจึงเริ่มขยับ “ดีใจจนพูดไม่ออกค่ะ และที่ตกใจคือเจอกับนวลนภา มาจากไหนกัน หรือแม่นี่เป็นคนพาป๋าย้ายโรงพยาบาลและทำให้เราวุ่นกันไปทั้งบ้าน”เธอเริ่มพูดได้แล้ว ตำหนิทันที ไม่มีรั้งรอ“ไปคุยกันในบ้านดีกว่าครับ” ภีมบอก “แล้วคุณพิมจะได้รู้ความจริง”เธอหันไปมองภีม...คำพูดของเขามี
ตอนที่ 93.“กลับบ้านเดี๋ยวนี้เลย”ภีมอ้าปากค้างนวลนภาก็ท้วง “ไหวแน่หรือคะ คุณมั่นใจสุขภาพแค่ไหนกันคะ”“ฉันรู้สึกแข็งแรงเหมือนหนุ่มอายุสี่สิบ”“ป๋าโม้แล้วละ” ภีมเอ่ย แต่เขาก็รีบกดเรียกพยาบาล สอบถามถึงแพทย์ที่ดูอาการของบิดาว่าเข้ามาหรือไม่ และเขาจะพานายภูมินทร์กลับบ้านได้เลยไหม นายแพทย์คนเก่าจากโรงพยาบาลเดิมก็ช่วยประสานงาน และเขาได้รับรู้ว่าอาการทางการแพทย์นั้นไม่มีอะไรน่าห่วงอีกแล้ว การดูแลในโรงพยาบาลและการห่างเหินจากการได้รับพิษทำให้ร่างกายได้รับการเยียวยาซ่อมแซมอีกทั้งการรักษาก็ได้ขจัดพิษออกไป แม้ร่างกายของนายภูมินทร์จะยังมีความอ่อนเพลียอยู่บ้างแต่ก็ไม่ได้ถึงกับจะต้องนอนโรงพยาบาล มีการกำชับแค่ว่าอย่าไปรับพิษมาใหม่“ฉันจะไม่ยอมให้แม่พิมได้ทำบาป”นายภูมินทร์ย้ำ“ยังไงก็ลูก ไม่มีพ่อคนไหนอยากฆ่าลูก แม้ลูกจะไม่รักพ่อ และอยากฆ่าพ่อ”การพานายภูมินทร์กลับบ้านเป็นเรื่องที่ไม่ได้ให้คุณพิมตั้งตัว เพราะฉะนั้นจะทำให้เธอคาดไม่ถึง...และเธอย่อมไม่มีแผนรองรับ อีกอย่างการเปิดหน้ากากที่เธอสวมใส่อยู่ควรจะรีบทำแบบไม่ให้เธอรู้ล่วงหน้าคนอย่างคุณพิมต้องเล่นกันด้วยความจริง...ให้เธอยอมจำนนธมกำลังมอ
ตอนที่ 92.เขาไม่เคยมีใครคุม...เรื่องผู้หญิงที่เคยมีผ่านมาในชีวิตก็ไม่มีใครมาคุมเขาได้สักคน...ทำไมเขาต้องยอมหากคุณพิมคลั่ง ตอนนี้จักราก็เริ่มจะมองเห็นแสงสว่าง...เขาได้เห็นอีกมุม...บางที...เขาจะต้องถอยห่างจากเธอก่อน...เพราะเนื้อหนังมังสาที่ได้เสพ ความลุ่มหลงที่ได้รับการตอบสนองคงจะไม่คุ้มกันแน่ๆ หากชีวิจจะต้องถูกพันธนาการ ตีตรามีเจ้าของ...เขายอมไม่ได้นายภูมินทร์แทบจะกระโจนลงมาจากเตียง เมื่อเห็นว่าภีมพาใครมาด้วย คนที่เขาไม่คิดว่าจะได้เจออีกแต่ภีมเข้ามากดเขาเอาไว้ เอ่ยว่า“ป๋า...ใจเย็นไว้ เย็นก่อนครับ”มองข้ามบ่าลูกชายไปที่ผู้หญิงคนนั้น...กาลเวลาไม่ได้ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงมากนัก นอกจากริ้วรอยบนดวงหน้า ในดวงตา...และรูปร่างที่มีเนื้อหนังสมบูรณ์ขึ้นเล็กน้อย แต่นอกนั้นยังเหมือนเดิมทั้งสิ้น เขาถูกภีมกดเอาไว้ และเธอก้าวเข้ามาหา เธอยกมือไหว้เขาแล้วจึงเข้ามาให้เขาได้กอด“นภา...เธอจริงๆ”ภีมถอยห่างออกมาแล้วเอ่ยเย้าว่า“ระวังน้ำตาจะท่วมห้อง”“ภีม...” นายภูมินทร์เอ็ด เสียงเครือ “หากทนดูไม่ได้ก็ออกไปก่อน”“ผมอยากดูป๋ากับแม่เจอกัน ว่าจะหวานเท่าหนุ่มสาวไหม”เขาให้คำตอบแล้วถอยไปนั่งที่เก้าอี
ตอนที่ 91.“ยังมีอีกคนต้อนนันไปออกงาน วันนี้นันก็ต้องไปเรียนมารยาทสังคมแบบเร่งรัด”“ยัยรสาละสิ ยัยนั่นน่ะเป็นอาของยัยลลิล สองคนอาหลานเค้าเคยเล่นผลัดกันจับภีม” ตามมาด้วยเสียงหัวเราะของคุณพุด “นี่ไม่รู้ว่าเขาสับหลีกกันยังไง พอยัยลลิลมา ยัยรสาก็ถอยหนี นี่ภีมบอกเหมือนกันว่ารสากลับมาอีก ยัยนี่น่ากลัวกว่าลลิลเยอะนะ ฉันขอเตือน”นันทาได้แต่ฟัง“สวย รวย เก่ง ครบสูตร”เมธาก็อดจะห่วงเพื่อนไม่ได้ เขาถามคุณพุดว่า“แล้วหากคุณภีมทิ้งนันล่ะครับ”คุณพุดยักไหล่ “ถึงก่อนหน้านี้ฉันกับภีมจะไม่ถูกกัน แต่ฉันรู้จักนิสัยเขา หากเขาอยากได้ยัยรสา เขาไม่รอมาจนเจอนันทา...และฉันไม่เชื่อด้วยว่าเขาเลือกนันทาเพราะตอบแทนบุญคุณที่ช่วยชีวิต นั่นคำอ้างเมื่อแรก”หล่อนมองหน้านันทาแล้วเอ่ยเน้นๆ เหมือนจะให้เชื่อในคำพูดที่กำลังเอ่ย“ภีมคงรักเธอ เพราะเขาเลือกจะจดทะเบียน คนอย่างเขา ใครก็บังคับไม่ได้ แม้แต่ป๋า ขอให้เธอรู้”เมื่อคุณพุดเดินมาจากตึกหลังนั้นพร้อมกับเมธา หล่อนเอ่ยกับเขาว่า “ฉันเพิ่งรู้ถึงการใช้คำพูดดีๆ เป็นคนดี”“ทำไมล่ะครับ”“ฉันพูดอย่างนั้นก็เป็นน่ะสิ เมธา ปกติฉันเป็นคนปากหมามากนะ”“ทำไมต้องว่าตัวเอ
ตอนที่ 90.“คุณพุด จะด่าลิลล์มากไปแล้วนะคะ”“น้อยไปคงไม่ได้”หล่อนสวนให้ รับรู้ว่านันทาคงรับมือไม่ไหว อยู่ๆ คุณพุดก็เกิดมีจิตอาสาอยากเป็นพี่เลี้ยงนางเอกที่นันทาไม่ได้ร้องขอและหล่อนก็มอบบทนางร้ายให้กับลลิล เมธาก้าวออกมาและทำให้ลลิลเลื่อนสายตาไปมอง ก่อนจะมีคำถาม“ใครคะ”คุณพุดไม่ตอบ แต่หันไปบอกเมธาว่า “แม่คนนี้เคยเป็นแฟนเก่าภีม เก่าตกกระป๋องไปนานแล้วนะ นี่อยู่ๆ จะกลับมาหาเขาอีก คงจะมารังแกนันทา...เอาซิ ฉันจะพาเธอไปหานันทา ไปดูซิว่าเธอจะมาพูดจาอะไรใส่นันทาเพื่อชิงภีมกลับไป”ลลิลนิ่งไปเพราะคาดไม่ถึง“ไปไหมล่ะ ยังจะกล้าไหม”“คุณพุดไม่น่าลงมาเกี่ยวข้องนะคะ”“ทำไมล่ะ ทำไมฉันจะเกี่ยวไม่ได้”“เพราะมันเป็นเรื่องผัวๆ เมียๆ และพี่สาวไม่เกี่ยว”“ต๊าย...หน้าด้าน” คุณพุดไม่เกรงใจ “ผัวเมีย เธอเอาเรื่องสมัยไหนมาพูดกันนี่...ฮึ...ผัวเมีย ที่ภีมเคยมีอะไรกับเธอ เขาเรียกของเล่นย่ะ แล้วก็หมดเวลาเล่นของเขาแล้ว หล่อนก็ควรจะถอยไป ตอนนี้เขามีเมียจดทะเบียนแล้วด้วย...หล่อนคิดว่าจะมาแย่งผัวเขาหรือ หล่อนจะอ้างว่าเป็นเมียได้ยังไง กะเรื่องเล่นๆ นั้น”“คุณพุด ลิลล์...”“ไปหานันทาไหม หากไปฉันจะไปด้วย ไป