Share

บทที่ 367

Author: อิงเซี่ย
“ตอนนั้นเธอถูกน้ำร้อนลวกขนาดนั้น แต่หลังจากได้ข้อตกลงการหย่ากลับเพิ่งมาบอกฉัน

ถ้าฉันรู้ตั้งแต่แรก แกคงเจอดีไปนานแล้ว”

ฟู่อี้ชวนตกตะลึง ที่แท้ซูมั่วก็ไม่ได้ไป ‘ฟ้อง’ คุณปู่ทันทีที่ได้รับบาดเจ็บ? แต่ไปบอกทีหลัง?

“แกฉีกศักดิ์ศรีของฉันเป็นชิ้นแล้วยังเหยียบลงบนพื้นอีก ตอนนั้นเพื่อแก ฉันยังขอร้องให้มั่วมั่วว่าให้โอกาสแกอีกครั้งหนึ่งเถอะ แกเดาสิว่าเธอพูดว่าอะไร?”

คุณปู่ฟู่พูดขึ้นอีกครั้ง ด้วยน้ำเสียงเดือดดาล

“เธอบอกว่าขอให้ฉันให้โอกาสเธอด้วยเหมือนกัน โอกาสที่จะมีชีวิตรอด!”

ฟู่อี้ชวนฟังมาถึงตรงนี้ก็ตกตะลึงไปโดยสมบูรณ์

ซูมั่ว...

ตอนนั้นพูดแบบนี้จริงเหรอ?

เธอขอให้คุณปู่ปล่อยเธอไป เธอยังอยากมีชีวิตรอด...

นี่มันเป็น ‘คำขอ’ ที่น่าเวทนาแค่ไหน และเจ็บปวดแทบขาดใจแค่ไหนกัน...

แต่เขาไม่เคยอยากเอาชีวิตเธอเลย เรื่องแก๊สรั่วเขาก็ไม่ได้เป็นคนทำ อย่างมากเขา เขา...

เขาไม่ทันสังเกตเห็นทันเวลา ทำให้ทิ้งซูมั่วไว้คนเดียวที่บ้าน

แต่ว่า!

หลังจากที่เขาได้ยินคำเตือนของหมอ เขาก็รีบกลับมาที่บ้านโดยเร็ว เพียงแต่คลาดกันกับเจ้าหน้าที่กู้ภัยพอดี!

เขาอธิบายได้ ทั้งหมดนี้เขาอธิบายได้!

เขาไม่ได้ตั้งใจที่จะ ‘ฆ่
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ   บทที่ 398

    “การท้าทายที่ทำกับเธอ ทั้งการที่ตั้งใจย้ายเข้ามาอยู่ในบ้านเรา แล้วยังพวกเรื่องที่ทำกับเธออีก...”เขาไม่ใช่ไม่เชื่อ แต่เขาไม่กล้าที่จะเชื่อ เขากลัวที่จะเชื่อจนถึงตอนนี้ เขาก็ยังคง “แก้ตัว” ให้ตัวเองอย่างน่าสมเพช พยายามหาเบาะแสเล็ก ๆ น้อย ๆ เพื่อพิสูจน์ “ความบริสุทธิ์” ของตัวเองมิฉะนั้นแล้ว เขากับซูมั่ว...ก็จะไม่มีวันมีอนาคตร่วมกันอีกต่อไป“อะไรคือถูกปิดหูปิดตา คุณรักเธอขนาดนั้น ต่อให้เธอบอกว่าหนึ่งบวกหนึ่งเท่ากับสอง คุณก็คงเชื่อว่าเป็นเรื่องจริง” ซูมั่วหัวเราะออกมาอย่างเย็นชาเขากำลังหาข้ออ้างให้ตัวเองอยู่เหรอ? งั้นสมองของเขาก็คงถูกซอมบี้กินไปแล้วสินะ? ไอคิวไม่เหลือเลยหรือไง?“ไม่ ฉันไม่ได้รักเย่หย่าซิน คนที่ฉันรักคือเธอนะซูมั่ว!” ฟู่อี้ชวนรีบพูด ขอบตาแดงก่ำร้อนผ่าว“เป็นฉันเองที่ไม่เคยรู้ตัวว่าชอบเธอ ฉันนึกว่าฉันยังรักเย่ซินหย่าอยู่...”“ขอโทษนะ เรื่องพวกนั้นเป็นความผิดของฉันเอง ฉันที่รู้ตัวช้าเกินไป...”“ฉันสำนึกผิดได้นะ ฉันจะชดใช้ให้เธอไปตลอดชีวิต! ฉันสามารถให้ทุกอย่างของฉันกับเธอได้ แม้กระทั่งชีวิตของฉัน!”เมื่อมองชายที่กำลังสารภาพความในใจอย่างตื่นเต้นตรงหน้า สายตาที่จ

  • นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ   บทที่ 397

    “ฉันอธิบายได้หมดนะ ได้โปรด ฟังฉันก่อน...” น้ำเสียงของเขาอ่อนลงอย่างน่าสมเพช และไม่ได้ดิ้นรนอย่างรุนแรงอีกต่อไป“เรื่องที่เคยทำร้ายเธอก่อนหน้านี้ไม่ใช่ความตั้งใจของฉันเลย ฉันไม่เคยคิดจะทำร้ายเธอเลยนะ”“แผลพุพองจากน้ำร้อนนั่น เย่ซินหย่าเป็นคนทำ ไม่ใช่ฉัน”“กระดูกก้นกบที่ร้าว... นั่นก็เป็นฝีมือของเธอเหมือนกัน เธอเป็นคนยุยงฉัน ฉันเผลอทิ้งเธอแล้วก็ผลักเธอไปโดยไม่ได้ตั้งใจ...”“ครั้งที่แก๊สรั่ว ฉันไม่รู้เลยจริง ๆ ว่านั่นคือแก๊สรั่ว ปกติฉันไม่เข้าครัวเธอก็รู้อยู่แล้ว แถมหลังจากนั้นฉันก็กลับไปหาเธอ แต่เธอก็ถูกรถพยาบาลพาตัวไปแล้ว”ในที่สุดฟู่อี้ชวนก็ได้พูดคำชี้แจงทั้งหมดออกมา เขามองหญิงสาวตรงหน้าด้วยแววตาที่เปี่ยมไปด้วยความหวังเขาไม่ได้ขอให้เธอให้อภัยเขาทั้งหมด แค่ขอให้เธอรู้ว่าเขาไม่เคยมีเจตนาคิดจะทำร้ายเธอซูมั่วมีสีหน้าเรียบเฉย เธอมองฟู่อี้ชวนที่ดูเหมือนคนเสียสติด้วยสายตาเย็นชา“ครั้งที่ฉันเอาซุปสร่างเมาไปให้ ต่อให้เย่ซินหย่าตั้งใจจะทำร้ายฉันก็เถอะ แล้วคุณล่ะ? คำพูดใส่ร้ายป้ายสีที่ออกมาจากปากคุณ กลับกลายเป็นว่าฉันเป็นคนใส่ร้ายเธอ” ซูมั่วเอ่ยขึ้นอย่างใจเย็นฟู่อี้ชวนนึกถึงครั้งนั้นท

  • นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ   บทที่ 396

    “ก่อนหน้านี้เขาเคยชกต่อยผู้ชายที่เข้ามาใกล้ชิดฉันอย่างไม่มีเหตุผล หลังจากนั้นก็ยังตามฉันไปที่ร้านอาหาร ไปอาละวาดที่บริษัทที่ฉันทำงานอยู่ เพียงแต่เพราะมีคนในครอบครัวคอยควบคุม ช่วงหลังมานี้เขาถึงไม่ได้ปรากฏตัวต่อหน้าฉันอีก” ซูมั่วกล่าวอีกครั้ง“เมื่อหย่ากันแล้ว การกระทำที่เป็นอันตรายทั้งหมดที่อีกฝ่ายทำกับคุณก็ไม่ถือเป็นเรื่องในครอบครัวอีกต่อไป แต่เป็นการก่ออาชญากรรมอย่างแท้จริง” เจ้าหน้าที่ตำรวจกล่าว“หากมีสถานการณ์เช่นนี้เกิดขึ้น คุณต้องรีบแจ้งตำรวจทันที”ซูมั่วคิดในใจ ‘เธอก็แจ้งตำรวจอยู่แล้วสิ แต่ตระกูลฟู่มีอำนาจล้นฟ้าในเมืองจิง แถมยังมีคุณปู่ฟู่อยู่อีก ฟู่อี้ชวนจะถูกลงโทษจริง ๆ ได้อย่างไร?แต่เธอเบื่อหน่ายกับชีวิตแบบนี้เต็มทนแล้ว แม้ว่าจะทิ้งเขาไปแล้ว ก็ยังหนีไม่พ้นกรงเล็บปีศาจของเขาอยู่ดีคุณปู่ฟู่ส่งคนไปจับตาดูฟู่อี้ชวน จำกัดการเคลื่อนไหวของเขา แต่เขากลับสามารถหาคนมาจับตาดูเธอ และรายงานความเคลื่อนไหวทั้งหมดของเธอกลับไปได้ตลอดเวลามันเหมือนกับมีสิ่งสกปรกที่มืดมิดและชื้นแฉะคอยติดตามอยู่ข้างหลังเหมือนเงาตามตัว สลัดเท่าไหร่ก็ไม่หลุด น่ากลัวจนขนหัวลุกสิบกว่านาทีผ่านไป มีร่างสองร่

  • นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ   บทที่ 395

    “ผมแนะนำให้พวกคุณสารภาพมาตามตรง เห็นแก่ที่พวกคุณแค่สะกดรอยตามและรายงาน ไม่ได้ทำร้ายร่างกาย ถ้ามอบตัวโทษหนักก็จะกลายเป็นเบา” เจ้าหน้าที่ตำรวจกล่าวกุญแจมือสีเงินส่งเสียงกรุ๊งกริ๊ง ถูกจับได้คาหนังคาเขาพร้อมของกลาง ทั้งสองคนไม่มีคำแก้ตัวใด ๆ อีกต่อไป และสารภาพทุกอย่างออกมาหมดเปลือกใครคือผู้ว่าจ้างที่อยู่เบื้องหลัง จ่ายเงินไปเท่าไหร่ สั่งให้พวกเขาทำอะไรในแต่ละวัน รวมถึงไฟล์เอกสารต่าง ๆ ที่ทั้งสองฝ่ายเคยส่งให้กันเจ้าหน้าที่ตำรวจอีกคนบันทึกเรื่องราวทั้งหมด จากนั้นก็ได้ข้อสรุปว่า...นี่มันคือพวกโรคจิตที่ชอบควบคุม ต้องการจะรับรู้ความเคลื่อนไหวทั้งหมดของผู้ที่ถูกสอดส่องอยู่ตลอดเวลา“คุณซูมั่วครับ คุณกับฟู่อี้ชวนคนนั้นมีความสัมพันธ์อะไรกัน?” เจ้าหน้าที่ตำรวจถามซูมั่ว“เขาเป็นอดีตสามีของฉันค่ะ เราเพิ่งจะสู้คดีหย่ากันเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว” ซูมั่วตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉยคราวนี้ทุกคนก็เข้าใจแล้ว ดูเหมือนจะเป็นความขัดแย้งทางอารมณ์ ฝ่ายชายไม่พอใจที่ต้องหย่าร้าง จึงยังคงควบคุมและคุกคามฝ่ายหญิงต่อไปด้วยความต้องการที่จะสอดส่องในระดับที่โรคจิตขนาดนี้ ก็ไม่น่าแปลกใจที่ภรรยาจะขอหย่ากับเขา“ในเมื่อคุ

  • นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ   บทที่ 394

    คุณท่านฟู่ไม่ได้แสดงท่าทีอะไร เขาวางมือประสานกันไว้บนเข่าเขาเป็นผู้มีประสบการณ์ ย่อมไม่ไร้เดียงสาขนาดนั้น เพียงแค่สองเรื่องนี้ยังไม่เพียงพอที่จะตัดสินนิสัยของคนคนหนึ่งได้ลูกชายที่ผู้หญิงคนนั้นเลี้ยงมา จะเป็นคนว่านอนสอนง่ายและซื่อสัตย์ตามแบบฉบับจารีตประเพณีได้จริง ๆ เหรอ?ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง ก็คงเป็นเพราะยีนส์กลายพันธุ์แล้วล่ะเวลาช่วงบ่ายผ่านไปอย่างรวดเร็ว ในไม่ช้าก็ถึงเวลาเลิกงานซูมั่วเลิกงานตรงเวลา และไม่ได้นั่งรถไฟใต้ดินเพราะได้แจ้งความไว้ล่วงหน้าแล้ว เธอได้พูดคุยกับเจ้าหน้าที่ตำรวจ ซึ่งทางนั้นได้ส่งตำรวจนอกเครื่องแบบมาช่วยสืบสวนเมื่อเห็นว่าวันนี้เป้าหมายเปลี่ยนวิธีการเดินทาง ชายสองคนที่อยู่ข้างทางออกรถไฟใต้ดินก็กลับขึ้นไปบนรถเก๋งสีดำ แล้วขับตามไปในระยะที่ไม่ไกลไม่ใกล้ซูมั่วใส่หูฟังตลอดเวลาและติดต่อกับตำรวจนอกเครื่องแบบอยู่เสมอ หลังจากเดินไปได้สักพัก อีกฝ่ายก็พบรถต้องสงสัยคันหนึ่งจริง ๆ“คุณซูมั่ว เดี๋ยวคุณเดินไปทางถนนปินเหอนะครับ วางใจได้ คนของเราเตรียมพร้อมอยู่ จะไม่ปล่อยให้คุณตกอยู่ในอันตรายแน่นอน” เสียงของตำรวจดังมาจากหูฟัง“พวกเขาไม่ได้จะมาทำร้ายฉันค่ะ แค่สะกดรอ

  • นับเวลาสามสิบวัน ฉันจะเป็นอิสระ   บทที่ 393

    เขารีบหยิบมือถือออกมาโทรศัพท์ทันที แต่ไม่ได้ถามตรง ๆ แต่พูดคุยอ้อม ๆจากนั้นก็โยงเข้าเรื่องงาน ถามว่าต้องเตรียมการล่วงหน้าหรือไม่ แบบนี้ก็จะสามารถสรุปผลได้โดยตรงเมื่อวางสาย หวังฮ่าวก็กล่าวว่า “ได้โปรเจกต์แล้วครับ หลังจากนี้ทั้งสองบริษัทจะพัฒนาร่วมกัน”เมื่อได้ยินดังนั้น ฟู่อวี่เหิงก็หรี่ตาลงแล้วคำพูดของหลี่หยวนนั่นหมายความว่ายังไง? ในเมื่อโปรเจกต์ก็สำเร็จแล้ว แล้วฟู่อี้ชวนจะโมโหอะไรอีก?หรือว่านี่เป็นเพียงแค่คำโกหกของหลี่หยวนที่หลอกเขาเท่านั้นเมื่อคิดว่าความเป็นไปได้อย่างหลังมีมากกว่า เขาก็ยิ้มออกมาอย่างเย็นชาขนาดแค่ผู้ช่วยยังกล้ามาเหยียบหัวเขาแล้วเห็นเขาเป็นคนโง่ ความอัปยศแบบนี้ใครจะทนได้?รถยนต์แล่นเข้าสู่กระแสจราจรบนถนนใหญ่ ด้านหลังข้างถนนข้างต้นไม้ต้นหนึ่งโทรศัพท์มือถือเครื่องหนึ่งถ่ายรูปหลายใบอย่างเงียบเชียบ จากนั้นก็ส่งต่อไปพอถึงเวลาทำงานช่วงบ่าย หลี่หยวนก็รวบรวมข้อมูลทั้งหมดอย่างรวดเร็วและนำเสนอต่อฟู่อี้ชวนยืนยันได้ว่าหวังฮ่าวติดต่อกับฟู่ปั๋วหมิงจริง ทั้งสามคนยังไปกินข้าวด้วยกัน หวังฮ่าวพูดคุยหัวเราะอย่างสนุกสนาน ไม่เหมือนถูกบังคับเลยสักนิดฟู่อี้ชวนกำหมัดแน่น

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status