ตอนที่74

หลังกลับจากตำหนักเหลียงเยว่ ความเงียบของตำหนักเหมันต์กลับไม่อาจกล่อมใจสวีเจียงหลีได้เลย นางทอดกายนอนแต่ตาเบิกโพลง จิตใจเต็มไปด้วยเสียงกระซิบอ่อนโยนของอี้หยางที่ยังสะท้อนในโสตประสาท

“หากเจ้ากล้าลงมือ ตำแหน่งและความรักของอี้เฉิน…จะเป็นของเจ้าเพียงผู้เดียว”

สองมือเรียวกำแน่นจนเล็บจิกลงบนฝ่ามือ เจียงหลีขบคิดไม่หยุด ความแค้น ความกลัว และความรักที่บิดเบี้ยวพันกันจนแทบขาดใจ ยามใดที่ภาพโหรวเหยียนอวี้แตะท้องตนเองยิ้มละมุนผุดขึ้นมาในหัว หัวใจของนางก็แทบมอดไหม้

ยิ่งวันก่อน นางยังแอบเห็นอี้เฉินถนอมนังสตรีไร้ยางอายเหยียนอวี้ราวกับนางคือหยกชิ้นงาม ความแค้นของเจียงหลีก็ยิ่งเข้มข้น

“หากลูกนางเกิดมาเป็นเด็กผู้ชาย ข้าก็คงจบสิ้น…” เสียงกระซิบแผ่วเบาในลำคอชัดเจนราวเป็นคำพิพากษา

ท้ายที่สุด เจียงหลีตัดสินใจเด็ดขาด เรียกนางกำนัลคนสนิทสองนาง เจิงหลินกับหลิงซีเข้ามาในห้องนอนส่วนตัว ท่ามกลางบรรยากาศยามค่ำคืนที่เงียบเหงา

แววตาของเจียงหลีมืดลึก นางกดเสียงต่ำราวกระซิบจากปีศาจ

“พวกเจ้า…จงไปเสาะหาสมุนไพรต้องห้ามมาให้ข้า ไม่ใช่ยาพิษที่โจ่งแจ้ง หากแต่เป็นสิ่งที่ลอบทำลายครรภ์ได้ โดยยากที่หมอหลวงจะตรวจพบ”

สองนางกำนัลที