LOGINShare
๑๐ หมอกลงกับบุคคลซ่อนเร้น / 3
Last Updated:
2025-08-07 18:47:47
Latest chapter
บางเบาดั่งสายหมอก ๑๒ งามมาก / 6
“มีเรือนน้อยเก็บฟืนอยู่เจ้าค่ะ น่าจะแบ่งครึ่งหนึ่งให้นางอยู่” ข้ากล่าวแนะ“เอาเช่นนั้นรึ” จิ้นฝานเลิกคิ้วขึ้นถาม“ก็นางหาใช่อนุภรรยาจริงๆ ของสวี่เจียวนี่เจ้าคะ” ข้าเอ่ยเสียงแผ่วถึงแม้จะไม่รู้ว่าเรื่องราวเป็นมาอย่างไรกันแน่ แต่ไม่มีทางที่สวี่เจียวจะไปตามเกี้ยวคุณหนูจางผู้นี้ได้ ถ้าหากจำไม่ผิดที่ร้านไป๋เฟิน คุณหนูจางเคยนัดบุรุษผู้หนึ่งไปนั่งกินนํ้าเต้าหู้กับหมั่นโถวในร้านชั้นสอง บุรุษผู้นั้นน่าจะเป็นพ่อของลูกนางที่แท้จริง“ไม่คิดว่าสตรีเช่นท่าน...จะเห็นใจผู้อื่นเป็น” จิ้นฝานมิวายกล่าวเย้ากวนโทสะนางออกไปอย่างอดใจไม่อยู่ข้าปั้นหน้ายิ้มให้เขา ถ้าไม่ติดว่ามีคนยืนมองอยู่ละก็ ท่านจะได้เห็นดีกับข้าแน่จิ้นฝานอมยิ้มตามประสาเมื่อแกล้งนางได้สำเร็จ แล้วหันไปสั่งบ่าวที่ยืนมุงอยู่ในยามนี้ “ไปทำตามที่ฮูหยินน้อยกล่าว เรือนนั้นครึ่งหนึ่งจะเป็นของคุณหนูจาง”“เจ้าค่ะ” บ่าวน้อยตอบรับ ต่างสลายกลุ่มไปทำงานต่ออย่างรวดเร็ว เมื่อเรื่องราวคลี่คลายความสงสัยทั้งหมด“แม่ขอตัวก่อน ไว้สายๆ จะเข้าไปเรือนซือซือ” ฮูหยินหม่านกล่าวพร้อมรอยยิ้ม ดูท่ายาบำรุงในถ้วยของนางจะเย็นชืดหมดแล้วกระมัง“เรียบร้อยแล้ว พวกเราก็ไปทาน
บางเบาดั่งสายหมอก ๑๒ งามมาก / 5
เสี่ยวฝานนะ เสี่ยวฝาน แต่งคุณหนูรองตระกูลไป๋มาไม่ถึงปี กลับพาสตรีอื่นเข้าจวนมาอีก! เจ้าลูกชายคนนี้! ฮูหยินหม่านกู่ก้องอยู่ในใจ“ท่านพี่” ข้าสูดลมหายใจเข้าให้ลึก แล้วกล่าวเรียกเขาเสียงเข้มออกไป มันน่าจับตอนทิ้งเสีย เหตุใดถึงได้มีนิสัยมักมาก ทำตัวผิดศีลธรรมเช่นนี้อีก ไม่คิดถึงวิญญาณบรรพชนบ้างหรืออย่างไรกันจิ้นฝานหมุนกายกลับไปหาภรรยา แล้วเอ่ยถาม “ว่าอย่างไรรึฮูหยินน้อย”ข้ามองสีหน้าของเขาที่ดูไม่ทุกข์ร้อนในการกระทำของตัวเองแม้แต่น้อย ช่างกล้าหักหน้าข้าได้ลงคอ เพิ่งจะคลอดบุตรมาเมื่อวานก็เอาสตรีอื่นเข้ามาในจวน ไม่คิดจะไว้หน้ากันบ้างเลยรึ!สีหน้าระรื่นไม่รู้สึกผิด น่าจะใช้มือหยิกให้บิดเบี้ยวร้องด้วยความเจ็บเสียให้เข็ดหลาบ“คุณหนูจางผู้นี้เข้ามาในฐานะอันใดในจวนนี้” ข้าเค้นเสียงกล่าวไป “อนุภรรย...” จิ้นฝานที่กำลังกล่าวก็หยุดชะงักลง ยามนี้ดวงตางามระบายด้วยไปสีแดง คลอด้วยนํ้าใสๆ ด้านในคุณหนูรองจะร้องไห้รึ เขาเอ่ยขึ้นในใจอย่างงุนงง เดินไปหานางที่ยืนกำหมัดด้วยความเป็นห่วงนาง เกรงว่านางอาจจะเจ็บตรงนู้นตรงนี้ขึ้นมาอย่างกะทันหัน“ว่าแต่ไม่สบายหรือ” จิ้นฝานเอ่ยถามนางเสียงอ่อน ดวงตาทอประกายความห่วง
บางเบาดั่งสายหมอก ๑๒ งามมาก / 3
ก่อนหน้านี้นางพยายามเอานมของนางป้อน แต่นายน้อยดูดไปจุบเดียวแล้วก็ร้องไห้ พอคนที่หนึ่งร้อง คนที่สอง คนที่สามก็ร้องตาม เรื่องราวก็เป็นเช่นที่จิ้นฝานเห็นในยามนี้จิ้นฝานทำสีหน้าคิดหนัก ลูกก็หิว ภรรยาก็ยังไม่ตื่น เขาอยากให้นางนอนให้เต็มอิ่ม แต่จะปล่อยให้ลูกแฝดร้องไห้ด้วยความหิวก็ออกจะใจร้ายไปหน่อยในฐานะพ่อ“อุ้มตามข้าไปห้องนอนใหญ่” จิ้นฝานกล่าว หมุนกายเดินกลับไปยังห้องนอนของเขา เปิดประตูเดินตรงไปที่เตียง นั่งลงเอื้อมมือไปลูบหัวคุณหนูรองอย่างเบามือ ก้มตัวลงกล่าวกระซิบ“คุณหนูรอง ลูกหิวแล้ว” “หือ...อีกนิดนะเจ้าคะ” ข้าตอบเขา พยายามจะลืมตา แต่ทว่ามันหนักเกินไปจะลืมได้ในทันที“ข้าให้แม่นมอุ้มพวกเขามาแล้ว ท่านก็นอนให้นมลูก แล้วก็หลับไปด้วยก็ได้” จิ้นฝานกล่าว“นอนได้ที่ใด พวกเขาดูดทีหัวนมข้าแทบจะหลุดออกมา” ข้ากล่าวทั้งที่หลับตา สติพร่ามัว“อื้ม!” จิ้นฝานที่ได้ยินถึงกับเปิดตากว้างขึ้น อยู่ๆ คุณหนูรองก็กล่าวออกมาอย่างไม่เคอะเขินส่วนตัวเขาเองก็คิดไม่ถึงว่าบุตรชายทั้งสามจะดูดได้รุนแรงขนาดนั้น แล้วเช่นนี้...เขากำลังจมอยู่ในความคิด แม่นมทั้งสองและเสี่ยวเมิ่งที่อุ้มแฝดสามเข้ามาในห้องก็ดึงเขาออกจากภว
บางเบาดั่งสายหมอก ๑๒ งามมาก / 2
“หนึ่งปีเถิด กำลังดี ข้าจะได้มีเวลาว่างไปช่วยท่านดูอีกด้วย” จิ้นฝานกล่าวเสียงอ่อนลงกว่าคราแรก เมื่อเห็นแววตาต่อต้านที่ฉายออกมาของคุณหนูรอง “คิดดูก่อน” ข้ากล่าวเสียงเบา เดินไปหลังฉากกั้นถอดอาภรณ์ออกคล้ายจะนึกออกก็ยื่นหน้าออกไปสั่งคุณชายจิ้น“ปิดตา อย่าได้ลืมเด็ดขาด!”“อ่าๆ” จิ้นฝานตอบรับ ปิดหนังสือพร้อมกับปิดตา พลางส่ายหัวไปด้วยคุณหนูรองไม่ได้มาขออนุญาตเขา เพียงมาบอกตามมารยาทเท่านั้น นางดูเป็นคนหัวรั้น เขาห้ามไปก็เท่านั้นนางคงจะไม่ฟังเขาอยู่ดีจิ้นฝานนั่งกอดอกหลับตาอยู่นาน จนทนไม่ไหวจึงแอบลืมตาขึ้นหนึ่งข้าง ชะเง้อหน้าไปมอง เห็นเงาทอดออกมาเป็นเรือนร่างของนางที่กำลังสวมอาภรณ์ในยามนี้ชายหนุ่มยิ้มเบาๆ แล้วปิดตาลงช้าๆ เงี่ยหูฟังเสียงของนางต่อ“ลืมตาขึ้นได้แล้วเจ้าค่ะ” ข้าบอกคุณชายจิ้น เดินตรงไปยังตะกร้าผ้าลูก เลือกหยิบอาภรณ์สีนํ้าเงินมาสามตัว เตรียมเอาไว้ให้พวกเขาใส่ในวันพรุ่งเย็บมาหลายเดือน ในที่สุดผลงานอันแสนภาคภูมิใจก็ได้นำมาใช้จริงๆ สักที จะได้รู้ว่าฝีมือเย็บอาภรณ์ของข้านี้จะเยี่ยมยอดมากแค่ไหนกัน นำไปวางไว้บนโต๊ะพอตอนเช้าก็ค่อยให้เสี่ยวเมิ่งเอาไป จากนั้นก็เดินไปสางผมที่หน้าโต๊ะเครื่
บางเบาดั่งสายหมอก ๑๒ งามมาก / 1
๑๒งามมากเป็นมื้อเย็นที่ข้ากินข้าวได้อย่างเอร็ดอร่อย จากนั้นก็รํ่าลาท่านแม่และฮูหยินเฒ่า เพราะท่านทั้งสองอยู่เฝ้าข้ามาตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงยามเย็น ช่วยดูแลเอ้อลิ่วปาให้อีกด้วย ก็ถึงคราที่พวกท่านจะกลับไปพักผ่อนที่เรือน“ท่านพี่ เข้าไปนอนก่อนเถิดเจ้าค่ะ ข้าจะไปให้นมลูกก่อน” ข้าเอ่ยกับคุณชายจิ้น เพราะยามนี้ในเรือนซือซือไม่ได้มีแค่พวกเราสี่คนอีกต่อไป มีแม่นมสองคน และบ่าวอีกหนึ่งคนที่เพิ่มเข้ามาจิ้นฝานขบริมฝีปากล่างเหมือนใช้ความคิด ก่อนจะพยักหน้ารับนางอย่างเข้าใจ แล้วเดินแยกเข้าไปห้องนอนใหญ่ สั่งให้สวี่เจียวขนนํ้ามาเติมในอ่าง เพื่อจะชำระกายให้สะอาดก่อนเข้านอนชายหนุ่มนั่งเอนหลังคิ้วขมวด กอดอกครุ่นคิดอย่างหนักใจ พลันพอคิดออกก็กวักมือเรียกสวี่เจียวที่ยืนอยู่หลังฉากกั้นเข้ามา“มีอันใดหรือขอรับคุณชาย” สวี่เจียวเอ่ยถามอย่างนอบน้อม“แต่งเป็นฮูหยินรอง หรืออนุภรรยา” จิ้นฝานถามความคิดเห็น “ข้า...ข้าหนักใจเหลือเกิน เป็นฮูหยินรองน่าจะดีกว่า” สวี่เจียวหลุบตาลงกล่าวเสียงอ้อมแอ้ม“เป็นอนุภรรยา…ข้าขี้เกียจทำให้มันยุ่งยาก ไม่ต้องจัดเกี้ยวไปรับ ให้นางเข้ามาได้เลย” จิ้นฝานกล่าว พลางตบลงไปบนบ่าสวี่เจียว“ข
บางเบาดั่งสายหมอก ๑๑ ฝูงลิง / 9
“ทานมื้อเย็นมาหรือยังเจ้าคะ”“ยัง” จิ้นฝานตอบ ลังเลใจว่าจะบอกนางเรื่องอาภรณ์ที่เปียกเป็นคราบตรงหน้าอกดีหรือไม่ ขบคิดอยู่สักพักจึงเลี่ยงสายตาไปมองทางอื่น เอ่ยออกไปเนิบช้า ค่อยๆ กล่าวออกมาด้วยนํ้าเสียงที่ดูนุ่มลง“ก่อนท่านจะออกไปจากห้อง ข้าว่าน่าจะเปลี่ยนอาภรณ์ตัวใหม่เสียก่อน”“เปลี่ยนทำไมกัน ตัวข้าเหม็นรึ” ว่าแล้วก็ก้มหน้าลงดมตัวเอง ถึงได้รู้ว่าหน้าอกคัดหลั่งนํ้านมไหลออกมาเปียกชุ่มไปหมดไม่รู้ว่าหม้อต้มนํ้าที่กำลังเดือดพ่นไอร้อนออกมา กับหน้าของข้าที่ร้อนเห่อขึ้นมานี้ อันไหนจะร้อนมากกว่ากันแน่ อับอายจนไม่กล้าเงยหน้าขึ้นไปมองเขาแม้แต่น้อย“สงสัยว่าข้าจะนอนนํ้าลายไหล” นี่คือคำแก้ตัวที่ดูโง่งมมากที่สุดที่ข้าเคยกล่าวออกมา “อ่อ นํ้าลาย” จิ้นฝานตอบรับทันที เขารู้อยู่เต็มอกว่ามันคือนํ้าอะไร เพราะเขาใช้จมูกพิสูจน์มาแล้วนั่นเอง“เจ้าค่ะ ประเดี๋ยวข้าเปลี่ยนอาภรณ์ก่อน ท่านเองก็นั่งหลับตาไปก่อน จากนั้นพวกเราจะไปออกทานมื้อเย็นด้วยกัน” ถ้อยคำนี้ข้าเรียบเรียงออกมาให้ไหลลื่นแลดูฟังปกติดีทุกอย่าง พลางปั้นหน้ายิ้มหวานส่งให้เขา“…” จิ้นฝานนั่งนิ่งกะพริบตา พยักหน้ารับทำตัวกลมกลืนไปกับนาง ยกขาขึ้นมาขัดสมาธ
You may also like
ท่านแม่เซียนหมอ: วันนี้เสด็จพ่อสำนึกผิดหรือยัง
หานซานรื่อ119.3K viewsโทษทีข้าเกิดมาต้องเป็นเมียเอกเท่านั้น
สั่งไม่หยุด102.8K viewsข้านะหรือคือฮูหยินของท่านแม่ทัพ
ป่าดอกท้อ13.1K viewsนางร้ายอย่างข้าขอลิขิตชะตาเอง
ชวี่เหว่ย23.9K viewsขยะผู้นี้ข้ายกให้เจ้า
BigM00N5.6K viewsทะลุทุมิติมาเพื่อดูแลสามียุค70!
ต้นไม้แห้ง4.1K viewsไม่ต้องเกร็งนะ ข้าจะถอนพิษให้เจ้าเอง
นทธี ศศิวิมล1.5K viewsหญิงอัปลักษณ์เช่นข้าขอเกิดเป็นปลาเค็มดีกว่าเป็นภริยาของท่าน
เฟยหรง4.2K views
