ตอนที่ 23 : เตือนแล้วนะ

ตอนที่

[18]

เตือนแล้วนะ

เมื่อทั้งสามตามไปก็พบว่าสตรีผู้นั้นหยุดที่เรือนนา เฝ้าดูครู่ใหญ่จึงมั่นใจและแน่ใจแล้วว่านางนั้นอยู่กับไอ้คนอัปลักษณ์ ทั้งสามจึงลอบสบสายตากันอย่างมีความนัย

ในวันต่อมาตอนที่สตรีผู้งดงามเข้าป่าเพื่อไปเอาไม้บนเขาอีก พวกมันก็ลอบติดตามหญิงสาวเข้าไปในป่าด้วย

ด้านเยว่จินจะว่าไม่รู้อะไรเลยก็ไม่ใช่ นางเพียงอยากรู้ว่ากลุ่มคนเหล่านั้นคิดจะทำอะไรกันแน่ จึงทำอันใดอ้อยอิ่งลงเล็กน้อยเพื่อดึงเวลา

และในที่สุด….

“แม่นางมีอันใดให้พวกเราช่วยหรือไม่” เยว่จินหันหน้าไปเพื่อเผชิญหน้ากับพวกเขาสีหน้าไม่ยินดียินร้าย ทว่าทั้งสามคนบัดนี้กำลังสูดลมหายใจเข้าลึก

งาม ช่างงามเสียจริง

อยากได้เหลือเกิน

และพวกเขาไม่สามารถเก็บซ่อนความต้องการของตนไว้ได้เลย

เพราะมันถูกแสดงออกมาจากทางสีหน้าทั้งหมด

เยว่จินประเมินบุรุษทั้งสามตรงหน้าและตัดสินออกมาทันทีว่าทั้งสามคนนี้ชั่วแน่นอน!!

นอกจากนั้นยังไม่มีความรูปงามอันใดทั้งสิ้น นางจึงยืดตัวขึ้นเล็กน้อยเพื่อเตรียมต้อนรับกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น

“ข้าไม่มีอะไรรบกวนพวกท่านหรอกข้าทำเองได้”

“แต่พวกเราอยากช่วยนี่นา มาเถิดให้พวกเราช่วย” อู๋ฝาง หนึ่งในบุรุษทั้งสามรีบเด