Se connecterShare
ตอนที่ 3 เมียบุกมาตาม
Dernière mise à jour:
2025-02-17 02:51:59ตอนที่ 3
เมียบุกมาตาม
สวี่ห่าวซวนประมาทลู่เจียวจูมากไป เขาไม่รู้ว่าสตรีผู้นี้สามารถควบม้าได้เร็วไม่ต่างจากพวกพลทหารม้าเลย
เพียงไม่ถึงชั่วยาม ลู่เจียวจูที่ดูแผนที่เมืองผ่านตารอบเดียวก็มาปรากฏตัวอยู่หน้าฐานทัพเสียแล้ว
“ไม่ทราบแม่นาง...”
ทหารเฝ้ายามหน้าประตูกั้นหอกยาว แต่วาจาเขาเอ่ยไม่จบคำเมื่อพิจารณาใบหน้าหญิงสาวผู้ลงมาจากหลังม้าชัดๆ
โฉมสะคราญใบหน้าอ่อนเยาว์ราวกับพึ่งเลยวัยปักปิ่นมาไม่กี่วันผู้นี้เป็นใครกัน?...
พวกเขาได้เพียงนึกสงสัย ดูจากอาภรณ์อย่างผู้สูงศักดิ์ นางมิใช่ชาวบ้านร้านตลาด และมิน่าจะเป็นเพียงคุณหนูจากตระกูลเล็กๆเป็นแน่
“หลีกทางให้ข้า”
“เราต้องหลีกทางให้เจ้าด้วยเหตุใด”
น้ำเสียงแข็งกร้าวกับสายตาคมปลาบของนางตวัดจ้องให้พวกเขาได้สติรู้จักหน้าที่ของตนขึ้นมา หอกยาวสองเล่มจึงยังพาดไขว้อยู่เบื้องหน้าไม่ยอมหลีก
“ด้วยเหตุที่ข้าต้องพบแม่ทัพสวี่”
“แม่นาง เจ้ายังไม่บอกพวกข้าเลยว่าเป็นผู้ใดและมาพบท่านแม่ทัพด้วยเหตุอะไร ข้าต้องขออภัยที่หลีกทางให้ไม่ได้”
สายสืบที่เป็นสตรีหลอกบุรุษได้ง่ายดาย แต่พวกเขาไม่หลงกล ..เรียกว่าไม่กล้าปล่อยปละละเลย ไม่อย่างนั้นชีวิตน้อยๆอาจปลิวไปสู่ปรโลกตั้งแต่ยังไม่ถึงเวลาอันสมควรเอาได้
“เช่นนั้นพวกเจ้าจงรู้ไว้ว่านามของข้าคือลู่เจียวจู ฮูหยินคนใหม่แห่งสกุลสวี่ ทีนี้จะเปิดทางได้หรือยัง”
นางบอกว่า..ตนคือสวี่ฮูหยิน!?
ตำแหน่งนี้นางพึ่งได้รับเมื่อวันก่อน แน่นอนว่ายังใหม่มาก ชื่อเสียงอะไรก็ยังไม่มี ยิ่งทหารยศน้อยไม่เคยพบหน้ามาก่อนยิ่งไม่กล้าปักใจเชื่อ
ว่ากันว่าฮูหยินของท่านแม่ทัพเป็นหญิงงามจากเมืองจงเหนียน ..เรื่องนี้ดูมีมูลเชื่อได้อยู่บ้าง แต่จะให้เปิดทางเลยนั่นก็ดูจะเร็วเกินไป
“ยังจะชักช้าร่ำไรให้ได้อะไร พวกเจ้าไม่เปิดทางทั้งที่ข้ากำลังมีเรื่องเดือดร้อนต้องรีบหารือกับสามี เช่นนั้นเมื่อท่านแม่ทัพกลับจวนข้าจะบอกให้เขาปลดพวกเจ้าไปเป็นทาสดีหรือไม่”
ลู่เจียวจูไม่เคยคิดว่าตัวเองต้องงัดคำขู่เช่นนี้ออกมาใช้ แน่นอนว่าในความเป็นจริงนางไม่มีอำนาจมากพอจะไปก้าวก่ายเรื่องงานของสามี ยิ่งไม่มีทางที่สามีอย่างสวี่ห่าวซวนจะยอมรับฟังนางเด็ดขาด
แต่เรื่องนั้นช่างมันก่อน..ตอนนี้นางร้อนใจจนจะบ้าตายแล้ว
“พวกเจ้าเปิดทางให้นางเสีย”
เสียงนั้นดังขึ้นด้านหลังอีกฝั่งของประตูที่เปิดโล่ง เป็นบุรุษร่างสูงกายกำยำเช่นเดียวกับสามีนางเข้ามาประสานมือให้
“สวี่ฮูหยิน”
ลู่เจียวจูมีความจำดี คนผู้นี้นางเคยพบในงานแต่งเมื่อวันก่อน จำได้ว่าเขาคือรองแม่ทัพ...หากจำไม่ผิดรู้สึกว่าสกุลโหลวกระมัง
“ท่านรองแม่ทัพ” นางประสานมือกลับโดยยังคงไว้ซึ่งท่าทางอย่างสตรีผู้มีฐานะสูงส่ง
“ข้าบังเอิญได้ยินว่าสวี่ฮูหยินต้องการมาพบท่านแม่ทัพ”
“ถูกอย่างท่านว่า”
“เช่นนั้นเชิญทางนี้ ต้องขออภัยแทนทหารเลวสองนายนี้ด้วย”
“ไม่เป็นไร ข้าเข้าใจว่าการป้องกันภายในฐานทัพจำเป็นต้องแน่นหนา และข้ามิใช่คนไร้เหตุผลที่จะถือสาโกรธเคืองเรื่องเพียงเล็กน้อย”
แล้วเมื่อครู่ผู้ใดเป็นคนกล่าว..ว่าจะสั่งปลดพวกข้า
ทหารยามสองนายนั้นรู้สถานะที่แท้จรงของนางต่างก็ต้องประสานมือก้มหน้าอย่างหวาดหวั่น มิกล้าแม้แต่จะเอ่ยวาจาใดนอกจาก “ขออภัยสวี่ฮูหยิน”
ลู่เจียวจูเดินจากไปแล้วพร้อมกับรองแม่ทัพ ทหารสองนายนั้นถึงพึ่งกล้าเอ่ยปาก
“ท่านแม่ทัพ..กล้าทิ้งนางมาได้อย่างไร”
“ใครจะรู้ ทะเลาะกันกระมัง”
ว่าแล้วพวกเขาก็ลอบชำเลืองทางด้านหลัง ..สตรีผู้นั้นงามจริง ทว่าก็ทั้งเย่อหยิ่ง ทะนงตน ซ้ำยังมีแววตาฉลาดเฉลียวไม่ยอมคน
สมควรนิยามว่างดงามทว่าพยศแรงควบคุมยากดุจม้าป่า
หน้าโต๊ะหนังสือในอาคารเตี้ยของฐานทัพ สวี่ห่าวซวนนั่งอ่านรายงานการสำรวจและรายงานการฝึกอยู่ ยังมีงานจากบิดาผู้ปกครองแคว้นกองสุมรอเขาสะสาง
แต่ทุกอย่างต้องหยุดชะงักเมื่อบ่าวรับใช้วิ่งเข้ามารายงาน “ท่านแม่ทัพ สวี่ฮูหยินมาขอรับ”
สวี่ฮูหยิน..ภรรยาข้า?
สวี่ห่าวซวนคิ้วขมวดเล็กน้อย ก่อนจะกลายเป็นสีหน้าตึงเครียดเมื่อคนที่ถูกเอ่ยถึงเมื่อครู่มาปรากฏตัวเบื้องหน้า
“คารวะสามี”
นางไม่เรียกเขาอย่างให้เกียรติ น้ำเสียงเช่นนั้นฟังรู้ว่ากำลังจิกกัดด้วยซ้ำ
“ภรรยามีเรื่องร้อนใจอันใด ถึงกับถ่อมายังฐานทัพฝั่งตะวันตกนี่”
แล้วอย่างเขามีหรือจะไม่จิกกัดกลับ ยังแอบว่านางกลายๆว่าไม่รู้จักเวลา คอยแต่จะมากวนใจให้เขาทำงานไม่ได้
แล้วข้าต้องใส่ใจหรือ?..ไม่เลยสักนิด
“อันที่จริงเรื่องร้อนนี้จะไม่กลายเป็นเหตุด่วนหากสามีเจียดเวลาว่างมาเจรจากับข้าสักนิด”
ลู่เจียวจูขอบังอาจด่าสามีโต้งๆเลยแล้วกัน นั่นทำให้ทั้งบ่าวรับใช้และรองแม่ทัพโหลวที่ยืนอยู่ด้านหลังแอบสูดลมหายใจแรง
สตรีผู้นี้ช่างหาญกล้า ..หากมิใช่มีศักดิ์ฮูหยินคุ้มหัวกบาล เกรงว่าจะคอหลุดจากบ่าตั้งแต่ที่โผล่หน้ามาให้ท่านแม่ทัพเห็น
ส่วนสวี่ห่าวซวนฟังนาง เขาปั้นยิ้มไม่ออก กลับกลายเป็นรังสีเยี่ยงยักษ์มารแผ่ออกมา
“เช่นนั้นก็เร่งกล่าวเหตุด่วนของเจ้ามา”
“ได้ แต่ข้าต้องคุยกับท่านเป็นการส่วนตัว”
ว่าเช่นนั้นก็ไม่มีใครกล้าทำหน้าหนาฟังธุระของผู้อื่นต่อแล้ว บ่าวสองคนกับรองแม่ทัพถอยหลังกรูด จรลีหนีไปไวดั่งสายลมหอบพัด
“พิรี้พิไรอยู่ได้ ว่ามาสักที”
สามีถอนหายใจใส่ยังส่ายหน้าระอา แต่ภรรยาไม่แยแส ยังก้าวขึ้นมาตบโต๊ะฉาด “จะอยู่ที่นี่ไปจนตายเลยหรืออย่างไรท่านน่ะ”
“ก็ถ้าหากภรรยาที่บ้านทำตัวให้น่าอยู่ด้วย ข้าก็คงมีวันที่อยากกลับบ้านบ้าง”
“การที่ท่านจะรู้สึกไม่ดีต่อข้านั่นไม่ใช่ปัญหาที่ข้าต้องแก้ไข และถึงท่านจะจัดการความรู้สึกตัวเองไม่ได้อย่างน้อยก็น่าจะรู้จักหน้าที่ของตนเองบ้าง”
“ข้าทำงานตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายอย่างไม่เคยขาดตกบกพร่องแน่นอน อย่างเช่นเรื่องแต่งงานกับเจ้า ต่อให้ฝืนใจนอนรวมห้องกับสตรีปากร้ายไร้มารยาทข้าก็ยังทำมาแล้ว”
สงครามน้ำลายนี้ดูท่าจะไม่มีวันจบสิ้นโดยง่าย ทำเอาลู่เจียวจูมีโทสะร้อนกรุ่น
แต่ช้าก่อน...นางนึกได้ว่าตัวเองไม่ได้มาที่นี่เพื่อเถียงกับสวี่ห่าวซวนสักหน่อย
หญิงสาวต้องรวบรวมความอดทนครู่สั้นๆ ก่อนกล่าวคำขอที่ตั้งใจมาพูดออกไป
“ท่านต้องกลับไปเยี่ยมบ้านกับข้า”
นั่นคือคำขอร้อง..อย่างนั้นหรือ?
Latest chapter
ปรปักษ์รักท่านแม่ทัพ บทส่งท้าย
บทส่งท้ายไม่กี่เดือนหลังจากนั้น แคว้นโจวหนานก็มีข่าวดี..ฮูหยินของแม่ทัพสวี่ตั้งครรภ์แรกแล้วหลังจากเริ่มรู้ตัวว่าระดูไม่มา และอยู่ๆก็เกิดอาการเหม็นอาหารหลายอย่าง ลู่เจียวจูก็สังหรณ์ใจว่าในท้องน่าจะมีเจ้าตัวเล็กแล้ว นางจึงให้หมอมาตรวจอาการดู“ยินดีกับฮูหยินสวี่ด้วย” หมอชราประสานมือให้นางด้วยใบหน้ายิ้มแย้มเป็นอย่างที่คาดไว้จริงๆเย็นย่ำเมื่อสามีกลับมาบ้านและรู้ข่าวนี้ ความยินดีก็ฉายเกลื่อนใบหน้าเขาเช่นกัน ก่อนสวี่ห่าวซวนเข้ามาสวมกอดคลอเคลีย“จะเป็นเด็กชายหรือเด็กหญิงกันนะ”“ท่านคงต้องรออีกนานกว่าจะได้เห็นหน้าลูก”เขารอลุ้นอยากเห็นหน้าลูกแทบไม่ไหว ทั้งที่อีกตั้งหลายเดือนกว่านางจะคลอด“ไม่เป็นไร ข้ารอได้ ขอแค่คลอดอย่างปลอดภัยก็พอ”เสียงเขาฟังช่างชวนอบอุ่นหัวใจ ลู่เจียวจูก็อดยิ้มกว้างไม่ได้ค่ำคืนนั้นสามีนัวเนียอยู่แต่กับร่างนาง มีจูบหวานล้ำมอบให้ทั้งบนริมฝีปากและหน้าท้องที่ยังไม่นูนออกมาเลย“จากนี้ข้าจะดูแลเจ้าให้ดีกว่าเดิม”ราวกับเป็นคำมั่
ปรปักษ์รักท่านแม่ทัพ ตอนที่ 29 เข้าหออีกครั้ง
ตอนที่ 29เข้าหออีกครั้งถึงแม้จะบอกว่าการหย่าร้างไม่เคยเกิดขึ้น แต่สุดท้ายการเลี้ยงฉลองใหญ่โตประหนึ่งงานสมรสครั้งใหม่กลับเกิดขึ้นเสียอย่างนั้น“ไหนท่านว่าไม่เคยหย่ากับข้า แต่ทำไมจัดงานเสียอย่างกับแต่งกับข้าอีกครั้งเช่นนี้”“ใครว่าเป็นงานแต่งเล่า นี่มันงานฉลองที่แคว้นโจวหนานมีชัยเหนือยแคว้นเดิมของเจ้าเท่านั้น”ลู่เจียวจูฟังคำกล่าวอ้างของสามีแล้วต้องแอบเบ้ปากนิดๆ หากบอกว่าเป็นงานฉลองจริงเขาจะบังคับให้นางสวมชุดแดงมงคล สวมมงกุฎทับทิมทองเก้าชั้น ร่วมเดินเคียงข้างเขาที่สวมชุดแดงเต็มยศเช่นนี้หรือบางทีสวี่ห่าวซวนอาจอยากเสริมความมงคลให้ชีวิติด้วยการจัดงานที่เสมือนเป็นงานแต่งกับภรรยาคนนี้อีกครั้ง เพื่อให้ทุกคนร่วมอวยพรให้เขาได้ครองรักกับนางนานๆก็เป็นได้และพอถึงตอนค่ำ สุรามงคลก็ยังวางอยู่บนโต๊ะ ราวกับรอให้บ่าวสาวมารินลงจอกแล้วคล้องแขนดื่มชมจันทร์ด้วยกัน“ไหนท่านว่าไม่ใช่งานสมรสซ้ำ”“งานสมรสมีรอบเดียวน่ะดี แต่เรื่องร่วมหอมีหลายๆครั้งไม่นับว่าเสียหาย
ปรปักษ์รักท่านแม่ทัพ ตอนที่ 28 ข้าไม่เคยหย่ากับเจ้า
ตอนที่ 28ข้าไม่เคยหย่ากับเจ้า‘หากเจ้าอยากตามหานาง เช่นนั้นก็ไปตามหาเอาในปรโลกเถิด’นั่นคือคำที่ลู่จุนเฟิงทิ้งเอาไว้ให้สวี่ห่าวซวนก่อนถูกลากคอไปแน่นอนว่าข้าไม่มีทางเชื่ออย่างสนิทใจเขาใช่จะอ่านความคิดลู่จุนเฟิงไม่ออก ในเมื่ออีกฝ่ายรู้ว่าตัวเองจะต้องตายอยู่แล้ว เช่นนั้นคงไม่มีทางยอมเห็นใบหน้าดีใจเปี่ยมล้นของศัตรูเด็ดขาดลู่เจียวจูยังไม่ตายแน่ๆ..แต่แค่ต้องหาตัวนางให้พบการปูพรมค้นหาสตรียอดดวงใจแม่ทัพสวี่เริ่มต้นขึ้น แต่ผิดคาดจากที่ตอนแรกคิดว่าอาจพบตัวนางได้ยากสักหน่อย ที่ไหนได้กลับมาเจอเอาง่ายๆในห้องลับของจวนเจ้าเมืองเสียอย่างนั้นถึงสภาพนาง..จะดูย่ำแย่มากเต็มทีก็ตาม“เจียวจู!!”เสียงนั้นเป็นสามีเรียกหานาง โซ่ตรวนถูกปลดออกให้เขาได้กอดร่างหญิงสาวผู้เป็นที่รักไว้นางยังพอมีสติอยู่บ้าง รู้ว่าคนที่มาช่วยเป็นใคร น้ำตาก็ไหลรินอย่างไม่อาจห้าม มือที่ไร้เรี่ยวแรงและซีดขาวค่อยๆเลื่อนมาโอบกอดตอบเขาเบาๆ“ไม่นึกว่าจะเป็
ปรปักษ์รักท่านแม่ทัพ ตอนที่ 27 ทวงคืน
ตอนที่ 27ทวงคืนคืนวันต่อจากนั้น ความทรมานของลู่เจียวจูยังไม่สิ้นสุด ยังไม่อาจเห็นแสงสว่างใดลอดเข้ามาเช่นเดียวกับความหวัง...ส่วนลู่จุนเฟิง ความเครียดยิ่งเพิ่มพูนเมื่อเขาเริ่มกลับมาครุ่นคิดถึงหนทางต่อจากนี้เพราะลู่เจียวจูหย่ากับสวี่ห่าวซวนแล้ว สัญญาสงบศึกจึงเป็นอันสิ้นสุดลง ระหว่างแคว้นโจวหนานกับเมืองจงเหนียนกลับไปสู่ความขัดแย้งเหมือนเช่นร้อยปีที่ผ่านมาหากยังอยู่เฉยๆ..ไม่แน่ว่าภัยอาจจะมาเยือนเขาในอีกไม่ช้า เช่นนั้นลู่จุนเฟิงจึงออกคำสั่งต่อแม่ทัพของเขา ให้เริ่มจัดเตรียมกระบวนรบเพื่อบุกแคว้นโจวหนานอีกคราเพราะสวี่ห่าวซวนพึ่งหย่ากับลู่เจียวจูไป ซ้ำทางแคว้นโจวหนานพึ่งสิ้นศึกกับแดนใต้ กำลังรบน่าจะยังไม่ฟื้นคืนเต็มที่ เรียกว่าจะบุกมาหาเรานั่นเป็นไปไม่ได้ จะตั้งรับก็อาจจะยากเกินไปด้วยซ้ำนี่เป็นเวลาทองที่จะใช้ยึดอำนาจ ให้แคว้นโจวหนานตกมาอยู่ใต้อาณัติของเราเสีย!การจัดตั้งกองทัพเดินทางสู่ชายแดนสองเมืองเต็มไปด้วยความฮึกเหิมเปี่ยมล้นแต่ผิดคาด...ลู่จ
ปรปักษ์รักท่านแม่ทัพ ตอนที่ 26 หย่าขาด
ตอนที่ 26หย่าขาด“ในเมื่อเจ้าไม่เห็นว่าข้าเป็นสามีที่คู่ควรกับเจ้าอีกต่อไป เช่นนั้นก็หย่าให้มันจบเรื่องไปเสีย”ยามกล่าวน้ำเสียงสวี่ห่าวซวนทั้งเข้มข่มขวัญ แววตาของเขาก็ช่างดุดันน่ากลัวอย่างยิ่งราวกับเขาโกรธจริงๆ และไม่คิดอยากจะมองหน้านางให้ยิ่งโกรธเพิ่มไปกว่านี้อีกจริงๆ...ลู่เจียวจูไม่ได้อยากได้รับปฏิกิริยาเช่นนี้ แต่นางต้องกลั้นใจว่าต่อ“พรุ่งนี้ ข้าจะไปยื่นหนังสือหย่าของเรากับท่านผู้ครองโจวหนานเอง ท่านโปรดวางใจ”“เช่นนั้นก็ดี ข้าจะได้ไม่ต้องเหนื่อยสะสางธุระน่ารำคาญให้ยิ่งลำบากกาย”ฟังวาจาเขาบาดหูได้อย่างเจ็บแสบนัก ลู่เจียวจูเกือบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่แล้วแต่นางยังต้องทนต่อไป กล่าวอำลาอย่างเร็วๆก่อนจากออกมา“จากนี้ข้า..ไม่ใช่ฮูหยินสวี่อีกต่อไป ต้องขอลา”“เชิญ ข้าไม่ส่งนะ”เขาทำทีไร้เยื่อใยได้อย่างแนบเนียนมากจริงๆสมดังตั้งใจ ลู่เจียวจูดูไม่ออกเลยว่าอะไรจริงอะไรปลอมกันแน่
ปรปักษ์รักท่านแม่ทัพ ตอนที่ 25 คำตอบรับ
ตอนที่ 25คำตอบรับคืนค่ำ หลังจากวันนั้นที่สวี่ห่าวซวนออกจากบ้านไป ผ่านมาสองคืนก็แล้ว สามคืนก็แล้ว ยังไม่มีวี่แววว่าเขาจะกลับมาเลยจุดประสงค์ของท่านคืออะไร? ตั้งใจหนีหน้าข้า หรือแค่อยากให้ความคิดของข้าตกตะกอนมากขึ้นกันแน่?“เฮ้อ!”ลู่เจียวจูผ่อนลมหายใจไม่ต่ำกว่าคืนละร้อยหนนางยังนั่งคอยนอนคอยอยู่บนเตียงอย่างกับจะตายลงเช่นเดิม กระทั่งบ่าวรับใช้หน้าประตูเข้ามารายงาน “ฮูหยินเจ้าคะ มีจดหมายมาถึงท่านเจ้าค่ะ”“จากท่านแม่ทัพหรือ!?”เพียงได้ยินว่ามีจดหมาย แววตานางพลันเปล่งประกายขึ้นมา ประหนึ่งวิญญาณกลับเข้าร่างแล้วกระนั้นแต่ฉับพลันมันก็ต้องวูบดับไปเมื่อได้รับคำเฉลย “ไม่ใช่เจ้าค่ะ เป็นจากท่านเจ้าเมืองจงเหนียนเจ้าค่ะ”จากลู่จุนเฟิงอย่างนั้นหรือรับจดหมายมาแล้ว ลู่เจียวจูยังไม่กล้าทำใจเปิด ด้วยหัวใจกระหน่ำเต้นลุ้นระทึกเขาจะเขียนอะไรมากันนะ...เมื่อในห้องนี้มีเพียงนาง ก็ยิ่งราวกับว่าเสียงหัวใ
Vous vous intéresseriez aussi à
