สามีข้าคือพรานป่า

สามีข้าคือพรานป่า

last updateLast Updated : 2025-05-14
By:  ScinceCompleted
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
10
1 rating. 1 review
63Chapters
5.6Kviews
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

เซี่ยซูมี่สาวสวยมากความสามารถอายุ 23 ปี กลับประสบอุบัติเหตุในช่วงเวลาที่โลกอดีตและอนาคตเปิดในรอบ 2000 ปี ทำให้วิญญาณหลุดออกจากร่าง รู้ตัวอีกทีคือต้องแต่งงานกับพรานป่าผู้โหดร้าย หน้าตาอัปลักษณ์

View More

Chapter 1

ตอนที่ 1

青木玲奈(あおき れな)がA国の空港に着いたのは、すでに夜の九時を過ぎていた。

今日は彼女の誕生日だ。

携帯の電源を入れると、たくさんの誕生日メッセージが届いていた。

同僚や友人からのものばかり。

藤田智昭(ふじた ともあき)からは何の連絡もない。

玲奈の笑顔が消えかけた。

別荘に着いたのは、夜の十時を回っていた。

田代(たしろ)さんは彼女を見て、驚いた様子で「奥様、まさか……いらっしゃるなんて」

「智昭と茜(あかね)ちゃんは?」

「旦那様はまだお帰りになってません。お嬢様はお部屋で遊んでいます」

玲奈は荷物を預けて二階へ向かうと、娘はパジャマ姿で小さなテーブルの前に座り、何かに夢中になっていた。とても真剣で、誰かが部屋に入ってきたことにも気付かない様子。

「茜ちゃん」

茜は声を聞くと、振り向いて嬉しそうに「ママ!」と叫んだ。

そしてすぐに、また手元の作業に戻った。

玲奈は娘を抱きしめ、頬にキスをしたが、すぐに押しのけられた。「ママ、今忙しいの」

玲奈は二ヶ月も娘に会えていなかった。とても恋しくて、何度もキスをしたくなるし、たくさん話もしたかった。

でも、娘があまりにも真剣な様子なので、邪魔はしたくなかった。「茜ちゃん、貝殻のネックレスを作ってるの?」

「うん!」その話題になると、茜は急に生き生きになった。「もうすぐ優里おばさんの誕生日なの。これはパパと私からの誕生日プレゼント!この貝殻は全部パパと私が道具で丁寧に磨いたの。きれいでしょう?」

玲奈の喉が詰まった。何も言えないうちに、娘は背を向けたまま嬉しそうに続けた。「パパは優里おばさんに他のプレゼントも用意してるの。明日……」

玲奈の胸が締め付けられ、我慢できなくなった。「茜ちゃん……ママの誕生日は覚えてる?」

「え?何?」茜は一瞬顔を上げたが、すぐにまたビーズを見つめ直し、不満そうに「ママ、話しかけないで。ビーズの順番が狂っちゃう……」

玲奈は娘を抱く手を放し、黙り込んだ。

長い間立ち尽くしていたが、娘は一度も顔を上げなかった。玲奈は唇を噛み、最後は無言のまま部屋を出た。

田代さんが「奥様、先ほど旦那様にお電話しました。今夜は用事があるので、先に休んでくださいとのことです」

「分かりました」

玲奈は返事をし、娘の言葉を思い出してちょっと躊躇した後、智昭に電話をかけた。

しばらくして電話が繋がったが、彼の声は冷たかった。「今用事がある。明日にでも……」

「智昭、こんな遅くに誰?」

大森優里(おおもり ゆり)の声だった。

玲奈は携帯を強く握りしめた。

「何でもない」

玲奈が何か言う前に、智昭は電話を切った。

夫婦は二、三ヶ月も会っていない。せっかくA国まで来たのに、彼は家に帰って会おうともせず、電話一本でさえ、最後まで話を聞く気もなかった……

結婚してこれだけの年月が経っても、彼は彼女にずっとこうだった。冷淡で、よそよそしく、いつも面倒くさそうに。

彼女は実はもう慣れていた。

以前なら、きっともう一度電話をかけ直して、どこにいるのか、帰ってこれないのかを優しく尋ねていただろう。

今日は疲れているせいか、そうする気が突然失せていた。

翌朝目が覚めて、少し考えてから、やはり智昭に電話をかけた。

A国は本国と十七、八時間の時差がある。A国では今日が彼女の誕生日だった。

今回A国に来たのは、娘と智昭に会いたかったのはもちろん、この特別な日に三人で揃って食事がしたいと思ったから。

それが今年の誕生日の願いだった。

智昭は電話に出なかった。

しばらくして、やっとメッセージが届いた。

「用件は?」

玲奈:「お昼時間ある?茜ちゃんも連れて、三人で食事しない?」

「分かった。場所が決まったら教えて」

玲奈:「うん」

その後、智昭からは一切連絡がなかった。

彼は彼女の誕生日のことなど、すっかり忘れているようだった。

玲奈は覚悟していたつもりだったが、それでも胸の奥が痛んだ。

身支度を整え、階下に降りようとした時、娘と田代さんの声が聞こえてきた。

「お母様がいらっしゃったのに、お嬢様は嬉しくないのですか?」

「私とパパは明日、優里おばさんと海に行く約束してるの。ママが一緒に来たら、気まずくなっちゃうでしょう」

「それにママは意地悪よ。いつも優里おばさんに意地悪するもの……」

「お嬢様、玲奈様はあなたのお母様です。そんなことを言ってはいけません。お母様の心が傷つきますよ」

「分かってるけど、私もパパも優里おばさんの方が好きなの。優里おばさんを私のママにできないの?」

「……」

田代さんが何か言ったが、もう玲奈には聞こえなかった。

娘は自分が一手に育て上げた子。ここ二年、父娘の時間が増えてから、娘は智昭に懐くようになり、去年智昭がA国で市場開拓に来た時も、どうしても付いて行きたがった。

手放したくなかった。できれば側に置いておきたかった。

でも娘を悲しませたくなくて、結局認めた。

まさか……

玲奈はその場に凍りついたように立ち尽くし、血の気が引いた顔で、しばらく動けなかった。

今回仕事を後回しにしてA国に来たのも、娘との時間を少しでも多く持ちたかったから。

今となっては、その必要もないようだ。

玲奈は部屋に戻り、本国から持ってきたプレゼントを、スーツケースに戻した。

しばらくして田代さんから電話があり、子供を連れて出かけると言われ、何かあったら連絡してほしいとのことだった。

玲奈はベッドに座ったまま、心の中が空っぽになったような気がした。

仕事を後回しにしてまで駆けつけたのに、誰も彼女を必要としていない。

彼女が来たことは、まるで笑い話のようだった。

しばらくして、彼女は外に出た。

この見知らぬ、それでいて懐かしい国を、あてもなく歩き回った。

お昼近くになって、やっと智昭との昼食の約束を思い出した。

朝聞いた会話を思い出し、娘を迎えに帰るか迷っていた時、智昭からメッセージが届いた。

「昼は用事が入った。キャンセルする」

玲奈は見ても、少しも驚かなかった。

もう慣れていたから。

智昭にとって仕事でも、友人との約束でも……何もかもが妻である彼女より大切なのだ。

彼女との約束は、いつだって気まぐれにキャンセルされる。

彼女の気持ちなど、一度も考えたことがない。

落ち込むだろうか?

以前なら、たぶん。

今はもう麻痺して、何も感じない。

玲奈の心は更に霧の中にいるようだった。

はずんだ気持ちで来たのに、夫からも娘からも、冷たい仕打ちばかり。

気がつくと、以前智昭とよく来ていたレストランの前に車を停めていた。

中に入ろうとした時、智昭と優里、そして茜の三人が店の中にいるのが見えた。

優里は娘と仲睦まじく並んで座っていた。

智昭と話しながら、娘をあやしている。

娘は嬉しそうに足をぶらぶらさせ、優里とじゃれ合い、優里が食べかけたケーキに口をつけていた。

智昭は二人に料理を取り分けながら、優里から視線を離そうとしない。まるで彼女しか目に入っていないかのように。

これが智昭の言う『用事』。

これが、彼女が命を賭けて十月十日の苦しみを耐え、産み落とした娘。

玲奈は笑った。

その場に立ち尽くして、眺めていた。

しばらくして、視線を外し、踵を返した。

別荘に戻った玲奈は、離婚協議書を用意した。

彼は少女時代からの憧れだった。でも彼は一度も彼女を見つめてはくれなかった。

あの夜の出来事と、お爺様の圧力がなければ、彼は決して彼女と結婚などしなかっただろう。

以前の彼女は、頑張りさえすれば、いつか必ず彼に振り向いてもらえると信じていた。

現実は彼女の頬を、容赦なく叩いた。

もう七年近く。

目を覚まさなければ。

離婚協議書を封筒に入れ、智昭に渡すよう田代さんに頼み、玲奈はスーツケースを引いて車に乗り込んだ。

「空港へ」運転手に告げた。

Expand
Next Chapter
Download

Latest chapter

More Chapters

Comments

user avatar
kookai kookooi
เรื่องนี้จะโดนเทมั้ย
2025-06-11 20:11:53
0
63 Chapters
ตอนที่ 1
“คุณเซี่ยคะ วันนี้มีงานเปิดตัวคอนโดใหม่ ทางคุณจางส่งการ์ดเชิญมาด้วยนะคะ” เลขาคนสนิท อีกทั้งยังเป็นคนจัดการตารางงานทุกอย่างให้กับสาวสวยวัย 23 ปีคนนี้เซี่ยซูมี่ เป็นหญิงแกร่งเพราะสร้างเนื้อสร้างตัวมาตั้งแต่อายุยังน้อย ใครบอกว่าเรียนจบแค่ชั้นมัธยมต้น แล้วจะประสบความสำเร็จไม่ได้ เธอเป็นอีกคนที่แสดงให้เห็นแล้วว่าหากมีความพยายามและตั้งใจ ถึงอย่างไรก็จะต้องไปถึงฝั่งฝันเข้าสักวัน“อืม...กี่โมงนะ” เซี่ยซูมี่ใช้มือคลึงขมับ เพราะช่วงนี้เธอเร่งทำงานให้เสร็จ เพื่อที่จะได้ส่งออกให้ทันตามกำหนด จึงพักผ่อนไม่ค่อยเป็นเวลา หากไม่เหนื่อยเสียตั้งแต่ตอนนี้ คงได้เกษียณอายุตอนแก่แน่ๆเธอไม่อยากจะเป็นคนที่อายุ 50 ปีแล้ว ยังต้องต่อสู้ดิ้นรนชีวิตอีก ไม่คาดหวังว่าจะมีลูกหลานเอาไว้เลี้ยงดูตอนแก่ เพราะถ้าหากมีเงินก็ไม่จำเป็นต้องมีคนดูแล ให้เงินดูแลตัวเองง่ายที่สุดแล้ว มีเงินเสียอย่างทำอะไรก็ง่ายไปหมด“งานเริ่ม 14.00 น.ค่ะ แต่อาจจะไปสายกว่านั้นได้นิดหน่อย” เลขาเผื่อเวลาให้เจ้านายได้มีเวลาส่วนตัว เพราะเธอเข้าประชุมตั้งแต่เช้า เพิ่งจะได้กินมื้อกลางวันตอน 13.00 น.“เตรียมเสื้อผ้าแล้วใช่ไหม ถ้างั้นก็เรียกช่างเข้ามาเลย
last updateLast Updated : 2025-05-07
Read more
ตอนที่ 2
เซี่ยซูมี่ลืมตาขึ้นมาในสถานที่ไม่คุ้นเคย เพราะมันทั้งเหม็นอับ และสกปรก เธอเป็นคนสะอาดเกลียดที่สุดกับความสกปรก แต่ตอนนี้ที่ตัวเองกำลังเผชิญอยู่นั้นนับว่ายิ่งกว่าคำว่าสกปรก“เสี่ยวมี่ เสี่ยวมี่ ตื่นหรือยังลูก อีกหน่อยจะถึงฤกษ์ส่งตัวลูกแล้วนะ” เซี่ยซูมี่ได้ยินคนมาเคาะห้อง “ใครกัน” เซี่ยซูมี่ได้แต่นั่งและทบทวนกับตนเอง ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าตัวเองถูกดึงกระชากมาที่ไหน คงต้องบอกว่ากระชากเพราะหลังจากที่คำขอเสร็จสิ้น ก็เหมือนมีแรงโน้มถ่วงกระชากให้เข้ามายังที่แห่งนี้“เสี่ยวมี่ แม่เข้าไปได้หรือไม่” ผู้ที่เรียกแทนตัวเองว่าแม่เอ่ยขึ้นเซี่ยซูมี่เดินไปเปิดประตูให้กับคนข้างนอก จากนั้นก็ตาโตขึ้นมาทันที เพราะผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าก็คือแม่แท้ ๆ ที่ทิ้งไปตั้งแต่อายุ 14 นั่นเอง นี่เหตุการณ์มันจะเดจาวูอีกแล้วหรือนี่ แล้วคำขอนั้นเล่าทำไมถึงไม่เป็นผล“ลูกตื่นแล้วหรือ ลุกขึ้นไปล้างหน้าล้างตาเถอะ จวนจะได้เวลาส่งตัวเจ้าสาวแล้วล่ะ” คนบ้านป่าไม่จำเป็นต้องมีพิธีมากมาย เพียงแค่มีสินสอดเล็ก ๆ น้อยพอเป็นน้ำใจ กราบไหว้ฟ้าดินรับรู้ว่าเป็นสามีภรรยากันก็เท่านั้น “แต่งงาน” เซี่ยซูมี่ไม่ได้ล่วงรู้เหตุก
last updateLast Updated : 2025-05-07
Read more
ตอนที่ 3
หญิงสาวมองสิ่งที่เห็นตรงหน้าอย่างพอใจ ใช้เวลาทั้งวันกับการทำความสะอาดบ้าน บ้านหลังนี้สร้างด้วยไม้ หลังคามุงด้วยหญ้า ซึ่งบ้านในสมัยนี้ก็มุงด้วยหญ้าด้วยกันทั้งนั้น แต่อาจจะมีบางหลังที่แม้จะมุงหลังคาด้วยหญ้าแต่ก็เริ่มมีสร้างด้วยดินกันบ้างแล้วเซี่ยซูมี่เคยดูสารคดีที่นำจอมปลวกมาทำเป็นปูน สงสัยต้องลองทำดูเสียแล้ว บ้านหลังนี้แม้ว่าจะแข็งแรงแต่ถ้าหน้าหนาวมาถึง ไม่อยากจะนึกสภาพเลยให้ตายสิเมื่อจัดการกับความสะอาดเรียบร้อยแล้ว ก็สำรวจภายในห้องนอน พบที่นอนเก่าๆ อยู่หนึ่งผืน ซึ่งมีแคร่ไม้สำหรับทำเป็นเตียง แต่สิ่งที่สังเกตได้อีกอย่างคือมันยังใหม่อยู่ หากเดาไม่ผิดเขาน่าจะทำมันขึ้นมาใหม่ให้เหมาะสำหรับสองคน ถือว่าชายหน้าหนวดคนนั้นมีความเตรียมพร้อมพอสมควร แต่ตนคงทำใจนอนที่นอนเก่าแบบนั้นไม่ได้แน่นอนเมื่อคิดได้เช่นนั้นเซี่ยซูมี่เริ่มตั้งจิตคิดถึงห้องนอนของตัวเอง ปรากฏว่าสามารถเข้าไปสัมผัสข้าวของในนั้นได้ สิ่งแรกที่เรียกออกมาคือผ้าม่านสีขาวสะอาดตา จากนั้นก็นำที่นอนออกมา โชคดีที่เป็นคนชอบสีคุมโทนไม่ฉูดฉาด ที่นอนคงจะเอาออกมาไม่ได้ หากถูกจับได้สิ่งของที่มีทั้งหมดได้จบกันแน่ นางไม่จะยอมเสี่ยงเป็นอันขาด“ผ้า
last updateLast Updated : 2025-05-14
Read more
ตอนที่ 4
เช้าวันถัดมา เซี่ยซูมี่ตื่นตั้งแต่ยามอิ๋น (03.00-04.59 น.) รู้สึกว่าตัวเองนอนในห้องนอนเพียงลำพัง และไม่รู้ด้วยว่าสามีในนามนั้นหายไปไหน มั่นใจว่าเขาไม่ได้กลับเข้ามาภายในบ้านอีก หลังจากที่ตะโกนใส่หน้าเมื่อคืน หญิงสาวเองก็ไม่ได้สนใจ ดีเสียอีกจะได้ทำอะไรสะดวกๆ หน่อย“ทำอะไรกินดีล่ะทีนี้” เซี่ยซูมี่คุยกับตัวเอง นางเบื่อข้าวต้มเกลือที่สามีทำให้ เขาไม่ใส่อะไรนอกจากข้าวและเกลือ มันให้ความรู้สึกจืดชืดกินแล้วไม่มีเรี่ยวแรงเลยแม้แต่น้อยแต่เมื่อเข้าไปถึงห้องครัวกลับต้องแปลกใจ เพราะเตายังคงอุ่นอยู่ นอกจากนั้นบนเตายังมีหม้อข้าวต้ม และมีไก่ย่างอีก 1 ตัว ใช่แล้วล่ะไม่ผิดเลยแม้แต่น้อย เพราะมันคือไก่ย่างที่เสียบไม้ย่างทั้งตัว เหมือนในหนังกำลังภายในที่เคยดูตอนเด็ก ๆ ซึ่งตอนนี้มันกำลังส่งกลิ่นหอมไปทั่ว ทำให้ท้องของนางกำลังร้องประท้วง หากยังไม่รีบเอาเจ้าไก่ตัวนั้นเข้ามาในท้องพวกมันจะประท้วงให้ดังกว่าเดิม“น่ากินจัง” เซี่ยซูมี่ไม่คิดว่าจะมีใครอื่นนอกจากสามีในนามที่ทำอาหารให้ ว่าแต่ตอนนี้เขาหายไปไหนนะ แล้วจะต้องรอกินข้าวพร้อมเขาหรือไม่ หรือจะลองเดินสำรวจดูรอบ ๆ เผื่อว่าเขาอยู่บริเวณหลังบ้านเมื่อคิดได้เช่น
last updateLast Updated : 2025-05-14
Read more
ตอนที่ 5
เมื่อพ้นประตูเมืองเข้ามา เซี่ยซูมี่ก็ต้องประหลาดใจ เพราะมีของขายมากมายละลานตา มีร้านขายของไม่แพ้ในเซินเจิ้นเสียด้วยซ้ำ ไม่คิดเลยว่าครั้งหนึ่งบรรพบุรุษของตนจะเจริญรุ่งเรืองเพียงนี้ ผืนป่าอุดมสมบูรณ์ ข้าวของมากมาย เลือกซื้อได้ตามอัธยาศัย อยากจะเอาของมาทำการค้าในเมืองนี้เสียจริง“ท่านอยากได้อะไรหรือไม่เจ้าคะ?” เซี่ยซูมี่ถามคนที่ยืนอยู่ข้างๆ ตอนนี้นางและสามีกลายเป็นจุดเด่น อาจจะเพราะรูปร่าง หน้าตารุงรังของสามีด้วย จึงทำให้ผู้คนต่างมองด้วยสายตาหวาดกลัว เขาไม่เคยคิดที่จะโกนหนวดโกนเคราบ้างหรืออย่างไรกันนะ เรื่องผมยาวพอจะเข้าใจได้ เพราะในยุคนี้ผู้ชายเองก็ไว้ผมยาวไม่แพ้สตรี นางสังเกตเห็นว่าผมของสามียังดูดีกว่าผมที่แห้งแตกปลายของตนเสียอีก “ไม่ล่ะ เจ้าเลือกซื้อของที่ต้องการเถอะ” ซ่งเวยหลงเบื่อสายตาของชาวบ้านพวกนี้ ขนาดว่าตัวเขาตัดสินใจไว้หนวดเครามานานหลายปีแล้ว ผู้คนยังจำได้อยู่อีกหรือ “ข้าอยากจะได้เสื้อผ้าใหม่น่ะเจ้าค่ะ หวังว่าท่านจะไม่ว่าอะไร” เซี่ยซูมี่รู้สึกเกรงใจที่จะใช้เงินของสามี เพราะไม่ได้เป็นคนหาเงินมา หากเป็นเงินของตัวเองล่ะก็ เฮ้อ... “ตามที่เจ้าเห็นสมควร
last updateLast Updated : 2025-05-14
Read more
ตอนที่ 6
“ถ้าเช่นนั้นก็ตามใจเจ้าแล้วกัน” ซ่งเวยหลงพูดขึ้น จากนั้นก็ดับไฟที่ตะเกียง แต่เมื่อก้าวขาขึ้นไปนอนบนเตียงเป็นต้องถอนหายใจ พร้อมทั้งลงจากเตียงเพื่อไปช้อนร่างบางขึ้นมานอนบนเตียงด้วยกัน “ว้าย” เซี่ยซูมี่ร้องเสียงหลง ในความมืดมองไม่เห็นว่าชายหนุ่มเปลี่ยนใจแล้วมาอุ้มร่างตนขึ้นมา “ไปนอนด้วยกันบนเตียงนั่นแหละดีที่สุดแล้ว” ซ่งเวยหลงตัดสินใจ เพราะหากปล่อยให้นางนอนที่พื้น เขาเองก็คงจะนอนไม่หลับเช่นเดียวกัน “แต่ว่า” เซี่ยซูมี่กำลังจะเอ่ยค้าน “หากเจ้ายังไม่หยุดพูด ข้าจะทำให้เจ้าเงียบเดี๋ยวนี้เลยนะ หากไม่เชื่อเจ้าจะลองดูได้” ชายหนุ่มพูดขู่ เพราะทั้งสองคนเสียเวลากับเรื่องนี้นานเกินไปแล้ว สู้เอาเวลาที่ถกเถียงกันป่านนี้คงหลับได้เป็นตื่นแล้วเซี่ยซูมี่รีบคว้ามือมาปิดปากตัวเองไว้ในทันที นางไม่ควรท้าทายอำนาจใด ๆ ของชายบ้านป่า แม้ว่าจะรู้สึกไม่ปลอดภัย แต่ก็ได้แต่คิดเข้าข้างตัวเองว่าเขาคงไม่ทำอะไรเด็กอายุ 15 ปีเช่นตนเป็นแน่ นี่มันพรากผู้เยาว์เลยนะ “หึ” ซ่งเวยหลงหัวเราะในลำคอด้วยความพอใจ ที่หญิงสาวเงียบได้เสียทีเมื่อล้มตัวนอนลงจริง ๆ เตียงมันไม่ได้แคบอย่างท
last updateLast Updated : 2025-05-14
Read more
ตอนที่ 7
เมื่อกลับมาถึงบ้านสหายของซ่งเวยหลงก็รับหน้าที่ไปยืมเกวียนบ้านท่านผู้นำหมู่บ้าน จากนั้นทั้งสองคนก็ขนหมูป่าตัวใหญ่เข้าไปขายในเมือง โดยกำชับให้เซี่ยซูมี่นั้นรอเขาอยู่ที่บ้าน “ข้า” เซี่ยซูมีกำลังจะขอเข้าไปในเมืองด้วย เพราะถึงอย่างไรก็ไม่ต้องเดินเท้าสบายกว่ากันเยอะ “เจ้ารอพี่อยู่ที่บ้าน พี่ไปไม่นานจะรีบกลับมา” ซ่งเวยหลงพูดดักขึ้น เพราะเพียงแค่เห็นสายตาตื่นเต้นของหญิงสาวก็รู้ได้ทันทีว่าคิดอะไรอยู่ “ก็ได้เจ้าค่ะ” เซี่ยซูมี่ไม่คิดดึงดันที่จะขอไปด้วย เพราะตัวเองก็มีงานใหม่ที่ต้องทำ นั่นคือเดินไปเก็บลูกพลับที่เหลือ ถึงอย่างไรแล้ววันนี้ก็ว่างไม่มีอะไรทำ จึงทำอะไรที่ก่อให้เกิดประโยชน์มากกว่านั่งรอสามีกลับมาบ้านเซี่ยซูมี่ใช้เวลาเกือบค่อนวันเก็บลูกพลับ ซึ่งตอนนี้นั้นลานหน้าบ้านได้เต็มไปด้วยลูกพลับสีส้มส่งกลิ่นหอม จากนั้นก็ล้างทำความสะอาดเพื่อปอกเปลือก ทำเป็นลูกพลับตากแห้ง เอาไว้กินในหน้าหนาวที่กำลังจะมาถึง นอกจากนั้นก็ตั้งใจว่าจะลองเอาไปขายที่ในเมืองอีกด้วย เท่าที่เดินดูมายังไม่เคยเห็นของกินจำพวกนี้มาก่อน“เหนื่อยใช่ย่อยแฮะ” เซี่ยซูมี่บ่นกับตัวเองหลังจากที่ล้างลูกพลับ
last updateLast Updated : 2025-05-14
Read more
ตอนที่ 8
เซี่ยซูมี่ตื่นขึ้นมาในเช้าของอีกวัน พบว่าคนที่นอนข้างๆ เมื่อคืนไม่อยู่แล้ว ซึ่งมันก็มักจะเป็นแบบนี้อยู่เสมอตั้งแต่ที่มาอยู่ที่นี่ จากนั้นก็พับผ้าห่มที่นอน ลุกเข้าไปในครัวเพื่อเตรียมอาหารเช้ารอสามี เขาน่าจะออกไปดูกับดักสัตว์เฉกเช่นทุกวัน “ทำไมถึงได้ตื่นเร็วนักเล่า” “อุ๊ย” เซี่ยซูมี่ตกใจเพราะไม่คิดว่าสามีจะกลับมาเร็ว นี่ยังไม่ฟ้าสางเลยด้วยซ้ำไป “ต้องขอโทษด้วยที่ทำให้เจ้าตกใจ” ซ่งเวยหลงกล่าวขอโทษ เพราะเขาเข้ามาแบบไม่ให้สุ้มให้เสียงทำให้นางตกใจ “ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ ข้าแค่คิดว่าท่านไม่น่าจะกลับเร็วเพียงนี้” เซี่ยซูมี่พูด “วันนี้พี่ยังไม่ได้เข้าป่า เพราะตั้งใจว่าจะไปซื้อกระด้งมาให้เจ้าก่อน” ซ่งเวยหลงพูดจบก็ยื่นกระด้งที่ซื้อมาให้กับภรรยา“ขอบคุณเจ้าค่ะ” เซี่ยซูมี่ซึ้งใจที่ผู้ชายหน้าหนวดตรงหน้าเอาใจใส่รายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ เดิมที คิดว่าเขาคงจะรับปากไปอย่างนั้น เพราะของที่อยากได้ที่บ้านก็ยังมีอยู่ หากไม่จำเป็นจริงๆ ก็คงไม่มีใครจะซื้อสักเท่าไหร่ “อืม" ซ่งเวยหลงรับคำในลำคอ ไม่คิดว่าเพียงแค่ซื้อกระด้งมาให้จะทำให้นางมองเขาอย่างปลาบปลื้มมากถึ
last updateLast Updated : 2025-05-14
Read more
ตอนที่ 9
วันนี้เป็นวันที่ 10 หลังจากที่ซ่งเวยหลงเข้าป่า แต่ยังคงไร้วี่แววว่าเขาจะกลับเข้าบ้านมา เซี่ยซูมี่รู้สึกเป็นห่วงสามีในนามไม่น้อย ไม่คิดว่าการที่เขาบอกว่าอาจไปนานหลายวันนั้นจะไปนานถึงเพียงนี้ ไม่รู้ว่าเป็นอย่างไรบ้าง อีกทั้งยังเดินทางเข้าป่าลึกเพียงคนเดียว ระหว่างที่ใช้เวลาอยู่คนเดียวในกระท่อมหลังน้อย เซี่ยซูมี่ใช้เวลาทำลูกพลับตากแห้ง ต้องบอกว่าได้มามากพอสมควร ถ้าจะให้ดีต้องใช้เวลาราวๆ 20 วันถึงจะเรียกว่าสมบูรณ์แบบ แม่ไก่ที่สามีอุ้มกลับมาคราวก่อนก็ฟักไข่ออกมาเป็นตัวทั้งหมด 6 ตัว ซึ่งถือว่ามาพอสมควรวันนี้จึงตั้งใจว่าจะออกไปสำรวจป่ารอบบ้านอีกครั้ง นอกจากนั้นจะลองไปดูว่ามีจอมปลวกอยู่บ้างหรือไม่ เรื่องสร้างบ้านยังคงเป็นเป้าหมายหลักและจะต้องทำให้สำเร็จระหว่างที่ออกเดินสำรวจป่ารอบๆ ก็พบเข้ากับจอมปลวกใหญ่ๆอยู่ 2 อัน แค่นี้ก็น่าจะเพียงพอแล้ว เพราะมันเป็นจอมปลวกที่ใหญ่พอสมควร จากนั้นก็เริ่มขุดเพื่อที่จะเอาไปเก็บไว้ที่บ้านก่อน ไหนๆ ก็เจอแล้วจะได้ไม่ต้องเสียเวลาหลายรอบ แต่เมื่อกลับถึงบ้านก็ต้องตกใจกับสิ่งที่เห็นตรงหน้า “สะ เสือ” เซี่ยซูมีขาสั่น นางพบเข้ากับเสือที่นอนอยู่ตรงลานบ้าน จากนั้นก็กลื
last updateLast Updated : 2025-05-14
Read more
ตอนที่ 10
ระหว่างที่ทั้งสองคนกำลังจะกลับบ้าน เซี่ยซูมี่เป็นคนถือเงินทั้งหมด เริ่มนับเงินในใจ เดิมทีมีเงินค่าสินสอด 5 ตำลึง เงินจากการขายหมูป่า 500 อีแปะ และเงินที่เหลือจากการขายกวาง 750 อีแปะ ตอนนี้เธอจึงมีเงินในตัวทั้งหมดอยู่ 3 ตำลึงทอง 39 ตำลึงเงินและอีก 250 อีแปะ ซึ่งน่าจะเพียงพอสำหรับสร้างบ้าน ก่อนที่ฤดูหนาวจะมาถึง ตอนนี้ยามเซิน (15.00-16.59 น.) เดิมทีเซี่ยซูมี่อยากจะไปคุยเรื่องสร้างบ้านกับช่างในเมือง แต่ก็เกรงใจเจ้าของเกวียน จึงคิดว่าพรุ่งนี้จะชวนสามีเข้ามาในเมืองอีกครั้งหนึ่ง“ท่านพี่เจ้าคะ พรุ่งนี้เราเข้ามาในเมืองเพื่อหาซื้อเกวียนกันเถอะเจ้าค่ะ อีกอย่างข้าก็อยากจะหาช่างฝีมือดีมาสร้างบ้านให้พวกเราก่อนที่ฤดูหนาวจะมาเยือนด้วยเจ้าค่ะ” เซี่ยซูมี่บอกกับสามี ตอนนี้นางนั่งอยู่บนเกวียนและกำลังจะกลับบ้าน“อืม เจ้าจะแวะซื้อของเข้าบ้านด้วยหรือไม่” ซ่งเวยหลงเห็นด้วยกับภรรยา และเห็นว่าข้าวสารที่ซื้อไปครั้งก่อนก็น่าจะหมดแล้วเช่นเดียวกัน ตนไม่ได้อยู่บ้านหลายวันจึงไม่รู้ว่าของใช้ภายในบ้านเหลืออะไรอยู่บ้าง “พรุ่งนี้ดีกว่าเจ้าค่ะ ใกล้จะมืดแล้วเกรงใจท่านผู้นำด้วย” เซี่ยซูมี่บอกความต้องการกับสามีอ
last updateLast Updated : 2025-05-14
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status