LOGINShare
บทที่2
Last Updated:
2025-05-25 10:23:57เตียงสีเข้มในห้องพัก VIP ของชั้นบนคือสถานที่ต่อมา ร่างของเอยถูกดันลงนอนเบาๆ บนผ้าปูเตียง ผิวกายร้อนผ่าวเมื่อมือหนาค่อยๆ ลูบไล้จากเอวขึ้นไปถึงอก บดจูบซ้ำๆ จนเกิดรอยแดงทั่วตัว
เสียงลมหายใจติดขัด ปะปนกับเสียงเสียดสีของผ้าถูกปลดออกทีละชิ้น “อา...อย่ามองแบบนั้น” “แต่นายทำหน้าแบบนี้ ใครจะห้ามใจไหววะ หืม?” ปลายลิ้นลากผ่านยอดอกช้าๆ ก่อนจะงับเบาๆ แล้วไล้ลงต่ำ เสี่ยคิงห์จะไม่มีวันลืมรสจูบของเด็กคนนี้ไปตลอดชีวิต “เสี่ย” เสียงเรียกแผ่วเบา ลมหายใจที่ติดขัดของเอยที่ตอนนี้กำลังนอนแอ่นตัวบนโซฟาหนานุ่ม มือสองข้างถูกจับตรึงแน่นอยู่เหนือศีรษะ คิงห์ไม่พูดอะไร ริมฝีปากหยักกำลังไล่จูบจากซอกคอลงมายังแผ่นอกสีขาวเนียน ลิ้นสากลากวนหัวนมที่แข็งขึงสลับข้าง สร้างเสียงครางแตกพร่าให้ดังขึ้นเรื่อยๆ “อะ…อื้อ… อย่าดูดตรงนั้น” “ทำไม หวง? คิงห์เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย แสยะยิ้ม ก่อนจะใช้ปลายลิ้นตวัดแรงขึ้นอีก “ก็ตรงนี้แหละ…ที่เสียวไม่ใช่หรือไง?” “อ๊ะ อ๊า… คิงห์… เสี่ย… ไม่ไหวแล้ว” เสียงครางหวานจัดหลุดจากริมฝีปากสีแดงที่บวมเจ่อ เอยพยายามจะบิดตัวหนี แต่กลับถูกมือใหญ่จับยกขาขึ้นพาดไหล่แล้วดันสะโพกให้ลอยขึ้นรับกับแก่นกายแข็งร้อนที่ถูไถอยู่อย่างจงใจ “เลอะเต็มปลายแล้ว เห็นมั้ย? นายอยากจนตัวสั่นเลยรู้ตัวมั้ยเอย” “เสี่ย… เสียบเลย ผมอยากโดนแล้ว” คิงห์ไม่รอช้า เขาจับขาอีกข้างของเอยยกขึ้น พร้อมกับดันสะโพกเข้าไปรวดเดียว “อ๊าาาาา” เสียงครางกระแทกออกมาพร้อมหยดน้ำตาที่คลอในดวงตา เอยเงยหน้าสั่น “แน่น แค่ใส่เข้ามา เสี่ยแม่ง ใหญ่มาก” คิงห์กระตุกยิ้ม รั้งเอวเอยขึ้นมาแล้วเริ่มกระแทกสะโพกเข้าหา พั่บ พั่บ พั่บ เสียงเนื้อกระทบเนื้อสลับกับเสียงครางที่ไม่หยุด “อ๊ะ อ๊ะ อ๊าา เสี่ย แรงอีก ไม่ต้องยั้ง อ๊า” “แม่ง เอย เสียงครางนายมันโคตรเร้าใจเลยว่ะ” มือคิงห์บีบสะโพกแน่น ขยับลึกขึ้นเรื่อยๆ ท่ามกลางเสียงเตียงที่แทบสั่นตามแรงกระแทก “แตกในเลย อยากรู้ว่านายจะหน้าหวานขนาดไหนเวลาโดนปล่อยข้างใน” “อ๊าา แตกเลย แตกเลยเสี่ย ผมจะเสร็จแล้ว” จังหวะกระแทกเร็วขึ้นถี่ยิบ พร้อมกับเสียงครางลั่นห้อง “อ๊าาาาาาาา” เสียงหอบหายใจของคนสองคนบนโซฟา เอยนอนฟุบอยู่บนอกคิงห์ ร่างเปียกชื้นไปด้วยเหงื่อ ส่วนของเหลวขุ่นขาวไหลย้อนลงมาตามขาเปื้อนเบาะโซฟาไปหมด “รอบเดียวไม่พอว่ะคืนนี้ไม่ต้องกลับล่ะ” คิงห์กระซิบข้างหู ก่อนจะจับตัวอีกฝ่ายให้หันหลัง แล้วดันสะโพกขึ้นอีกครั้ง “อ๊ะ เสี่ย… เสี่ยจ๋า”
Latest chapter
ผมไม่ได้ยั่ว เสี่ยต่างหากที่ห้ามใจไม่ได้[Mpreg] บทที่42
เสียงรถแล่นเข้ามาจอดในโรงจอดรถก่อนที่ประตูหน้าบ้านจะเปิดออก“ป๊ากลับมาแล้วครับ”เสียงทุ้มของเสี่ยคิงห์ดังขึ้นไม่ทันขาดคำสองแฝดที่เมื่อเช้ายังทะเลาะกันอยู่ ก็วิ่งฝ่าโซฟา กระโจนเข้าใส่คนเป็นพ่อ“ป๊าาาาาาาาาาาาาา”“คชาคิดถึงป๊า”“ธิปมีเรื่องจะเล่าาา”เสี่ยคิงห์หัวเราะ พลางอ้าแขนรับลูกทั้งสองคนกอดซ้ายที ขวาที จนแขนแทบไม่พอ“ช้า ๆ สิครับลูก ป๊ายังไม่ทันวางกระเป๋าเลย”“ไม่เป็นไรเรื่องสำคัญมาก ต้องเล่าเดี๋ยวนี้”แฝดนั่งลงข้าง ๆ กันบนพรม กางแขนกางขาเล่าแบบไม่เว้นจังหวะทั้งเล่าว่าใครเริ่มทะเลาะก่อนใครดุ ชื่อ หม่าม๊า โดนเอ่ยรัวใครยอมก่อน ใครให้ยืมของหวงใครวาดรูปจับมือกันเสี่ยฟังพลางอมยิ้ม ก้มมองลูกทั้งสองที่พูดจนน้ำลายแทบกระเด็นก่อนจะเอื้อมมือไปลูบหัวทั้งคู่สลับกันเบา ๆ“ป๊าภูมิใจมากเลยครับ ที่ลูก ๆ รู้จักขอโทษกันและให้อภัยกัน”“แต่ป๊าภูมิใจที่สุด... ที่ลูกทั้งสองคนยังรักกันอยู่เสมอ ไม่ว่าจะมีเรื่องอะไร”สองฝาแฝดยิ้มเขิน ๆก่อนจะเอนหัวซ้ายขวาซบลงที่อกของเสี่ยคนละข้างพร้อมเสียงงึมงำที่น่ารักที่สุด“เพราะพวกเรามีป๊ากับหม่าม๊าที่รักกัน”“ก็เลยอยากเป็นแบบนั้นบ้าง”เสี่ยเงียบไปครู่หนึ่ง แล
ผมไม่ได้ยั่ว เสี่ยต่างหากที่ห้ามใจไม่ได้[Mpreg] บทที่41
เสียงโวยวายดังมาจากห้องนั่งเล่นในเช้าวันเสาร์คชานนท์ยืนกอดอก หน้าบึ้งตึงคุณาธิปนั่งย่นจมูก ทำตาใสปริบ ๆ แต่อารมณ์ก็ไม่ต่างกัน“คชาไม่ยอมเก็บของเล่นเลย บอกแล้วว่าเก็บด้วยกันไง”“ก็ธิปบอกจะดูดฝุ่นเอง แล้วอยู่ ๆ ไปเล่นไดโนเสาร์เฉย”เสียงแฝดโต้กลับกันไปมาเหมือนแมวกับหมาของเล่นกระจัดกระจายเต็มพื้น ปืนฉีดน้ำล้ม หุ่นยนต์นอนตะแคง รองเท้าเด็กวางซ้อนกันผิดข้างเอยที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องครัว พับผ้าเสร็จ ยังไม่ทันได้นั่งพัก ก็ต้องรีบเดินเข้าไป“คชานนท์ คุณาธิป”เสียงดุของเอยดังขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ไม่ต้องตะโกนก็น่ากลัวพอให้ฝาแฝดหันขวับมองพร้อมกันทันที“เราตกลงกันแล้วใช่ไหมครับ ว่าจะช่วยกันทำงานบ้าน ไม่ใช่โยนให้กันไปมาแบบนี้”“แต่ว่า... หม่าม๊า... คชาไม่ยอมช่วย...” ธิปเริ่มฟ้อง“ธิปเล่นก่อนต่างหาก” คชาเถียงเอยยกมือขึ้นนิ้วเดียวทั้งคู่เงียบกริบทันที“หม่าม๊าไม่สนว่าใครเริ่มก่อนนะครับ แต่ถ้าไม่ช่วยกัน ไม่มีใครได้ไปดูการ์ตูนตอนบ่ายเลยทั้งคู่”เสียงนิ่งแต่ชัดเจนแบบนี้ ฝาแฝดรู้ทันทีว่า โหมดหม่าม๊าโหมดจริงจัง ได้เปิดใช้งานแล้ว“เข้าใจไหมครับ?”“เข้าใจครับ” ทั้งสองคนตอบพร้อมกัน ก่อนจะหันหน้ามองกันเอง
ผมไม่ได้ยั่ว เสี่ยต่างหากที่ห้ามใจไม่ได้[Mpreg] บทที่40
หลังจากฝาแฝดเข้านอนไปแล้ว พร้อมตุ๊กตาคู่ใจและนิทานเล่มเดิมที่เอยอ่านให้ฟังทุกคืนทั้งบ้านก็ตกอยู่ในความสงบอีกครั้งภายในห้องนอนใหญ่ ไฟหัวเตียงเปิดไว้สลัว ๆเอยนอนหนุนแขนเสี่ยคิงห์ ใต้ผ้าห่มผืนหนา กลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่มกับกลิ่นกายของอีกฝ่ายอบอวลผสมกันไปหมดเสี่ยใช้ปลายนิ้วเกลี่ยแก้มเอยเบา ๆ“มีความสุขไหมครับวันนี้”เอยพยักหน้า แล้วขยับตัวเข้าหาอีกฝ่าย“มากเลยครับ ขอบคุณที่อยู่ด้วยกันมาทุกปี แล้วก็ขอบคุณที่ทำให้วันธรรมดากลายเป็นวันพิเศษเสมอ”“เสี่ยต้องขอบคุณเอยมากกว่านะครับ ที่ยอมแต่งกับคนดุ ๆ อย่างเสี่ย แล้วก็เลี้ยงลูกซน ๆ สองคนให้โตมาเป็นเด็กดี”เอยหัวเราะเบา ๆ แล้วซุกหน้าลงกับอกกว้าง“ถ้าไม่มีเสี่ย… เอยก็คงไม่รู้จักคำว่าครอบครัวแบบนี้หรอกครับ”เสี่ยคิงห์ยกมือขึ้นลูบผมนิ่ม ๆ ของเอย ก่อนจะประคองใบหน้าขึ้นมาจูบแผ่วเบาที่หน้าผากแล้วเลื่อนลงมากดริมฝีปากจูบลงเบา ๆ ที่มุมปาก อบอุ่นและแผ่วหวานจนเอยขนลุกซู่“สุขสันต์วันเกิดอีกครั้งนะครับ เมียเสี่ย”“ครับ… แล้วก็ฝันดีนะครับ สามีของเอย”ผ้าห่มค่อย ๆ ถูกดึงขึ้นคลุมถึงปลายคางคืนนี้ เอยไม่ได้ขอพรอะไรจากวันเกิดเพราะแค่ได้หลับไปในอ้อมแขนของคนที่
ผมไม่ได้ยั่ว เสี่ยต่างหากที่ห้ามใจไม่ได้[Mpreg] บทที่39
เอยลืมตาตื่นเพราะกลิ่นหอมจาง ๆ ของช็อกโกแลตลอยเข้าจมูก มือเล็กยกขึ้นขยี้ตาเบา ๆ ก่อนจะพลิกตัว แล้วก็ต้องชะงัก“ตื่นแล้วเหรอครับ เมียเสี่ย”เสียงนุ่มทุ้มดังขึ้น พร้อมกับใบหน้าคมเข้มของเสี่ยคิงห์ที่โน้มเข้ามาใกล้ จนเอยต้องรีบยกผ้าห่มขึ้นบังหน้า ใบหูแดงแจ๋ทันที“มะ…มีอะไรครับ ทำไมตื่นเช้าจัง”“วันนี้วันอะไรครับคนดี?”“เอ๊ะ... ก็วันพฤหัส”คิงห์หัวเราะในลำคอ แล้ววางกล่องของขวัญผูกโบว์ลงข้างหมอนก่อนจะกระซิบเบา ๆ“วันเกิดของเมียเสี่ยไงครับ”เอยเบิกตากว้าง ก่อนจะยกมือขึ้นปิดปากตัวเองอย่างตกใจเขาแทบจะลืมไปแล้วว่าวันนี้เป็นวันเกิดตัวเอง เพราะมัวแต่ง่วนกับงานและโปรเจกต์ที่รุมเร้า แต่เสี่ยคิงห์กลับไม่ลืม“เสี่ย”“อย่าร้องนะครับ เดี๋ยวเค้กจะเค็มเพราะน้ำตาเมีย” เขายิ้มละมุน พร้อมเอื้อมมือมาเช็ดน้ำตาให้เอยบนโต๊ะเล็ก ๆ ข้างเตียง มีกล่องเค้กสีชมพูพาสเทลที่เอยเคยพูดชอบไว้เมื่อเดือนก่อน มีกล่องของขวัญที่ไม่ต้องเปิดก็รู้ว่าเป็นกล้องถ่ายรูปตัวใหม่ที่เอยอยากได้ และมีกุหลาบแดงหนึ่งช่อที่ผูกด้วยริบบิ้นสีทอง“ขอบคุณครับ” เอยซุกตัวเข้าอกกว้างของเสี่ยอย่างไม่อาย“แค่เมียยิ้ม เสี่ยก็พอใจแล้วครับ”คิงห์กระซิบข
ผมไม่ได้ยั่ว เสี่ยต่างหากที่ห้ามใจไม่ได้[Mpreg] บทที่38
“ฮื้อ…พี่คิงห์…เบาๆหน่อย”เสียงครางแผ่วสั่นปนหอบหายใจดังขึ้นจากใต้ร่าง เอยที่กำลังถูกจับพาดขาไว้บนบ่า ร่างเปลือยเปล่าแดงระเรื่อ สั่นไหวเพราะแรงกระแทกที่โหมเข้ามาไม่หยุด“บอกว่าจะให้ทำลูกอีกคนไม่ใช่เหรอ?” เสียงทุ้มต่ำของคิงห์ดังชิดใบหู มือหนาจับเอวบางแน่น “งั้นก็ต้องรับให้ไหวนะครับเมีย”ปั่ก ปั่ก ปั่กเสียงกระแทก เอยเหงื่อไหลเต็มแผ่นหลัง ยิ่งร้องเบา คิงห์ก็ยิ่งเร่งแรงมากขึ้น ทั้งจังหวะและเสียงที่กระทบกันทำเอาทั้งเตียงสั่นสะเทือน“อ๊ะ ไม่ไหว เสี่ย มัน…มันจะขาดใจแล้ว”“ก็แค่กระเเทกเบาๆเอง” คิงห์กระซิบ ก่อนกระแทกทีสุดท้ายเต็มแรงจนร่างบางสะท้าน “คืนนี้จะไม่หยุด จนกว่าจะมีอีกคนจริง ๆ”เขาก้มลงจูบริมฝีปากของเอยอย่างดูดดื่ม ทั้งดูแล ทั้งลงโทษไปพร้อมกันในคราวเดียว จังหวะรักดำเนินต่อไม่มีหยุด เพราะคำว่า ทำลูก ไม่ใช่แค่คำพูด แต่มันคือภารกิจสุดร้อนแรงของคืนนี้แสงสลัวจากโคมไฟหัวเตียงไล้เงาลงบนเรือนกายเปลือยเปล่าสองร่างที่แนบชิดกันบนผ้าปูเตียงยับย่น เสียงหอบหายใจสอดประสานกับสัมผัสร้อนระอุที่ยังไม่หยุด"พี่คิงห์" เอยครางชื่อคนบนร่างด้วยเสียงแผ่ว ใบหน้าขึ้นสีจัดจนมองเห็นชัดริมฝีปากร้อนของคิงห์ประทั
ผมไม่ได้ยั่ว เสี่ยต่างหากที่ห้ามใจไม่ได้[Mpreg] บทที่37
คิงห์หัวเราะเบา ๆ ก่อนจะดึงเอวเอยเข้ามากอดแน่นจากด้านข้าง แล้วกระซิบใกล้หูจนเอยหน้าแดง“คืนนี้… จะพาเมียขึ้นหอไอเฟลรอบสองแบบส่วนตัวนะครับ”“คิงห์ เดี๋ยวลูกได้ยิน”ฝั่งลูก ๆ ที่วิ่งอยู่ห่างออกไปสักพักก็หันกลับมาตะโกน“คุณพ่อคุณแม่ หยุดหวานกันได้แล้ว มาถ่ายรูปด้วยกันหน่อยครับ”บรรยากาศในพิพิธภัณฑ์ลูฟวร์เย็นสบาย ผู้คนเดินชมงานศิลป์อย่างเงียบ ๆ ภายใต้แสงไฟสลัว ๆ แต่ดูสง่างาม เสี่ยคิงห์เดินจับมือลูกคนละข้าง ส่วนมืออีกข้างก็ไม่ลืมจับเอวเอยเอาไว้แน่นแบบหวง ๆ“คุณพ่อครับ… ภาพนั้นชื่อว่าอะไรเหรอ?” คชานนท์ถามเสียงเรียบขณะมองภาพโมนาลิซาที่อยู่ในกรอบกระจก“โมนาลิซา” คิงห์ตอบ “แต่พ่อว่าหน้ายิ้มของโมนาลิซายังไม่สวยเท่าหน้ายิ้มแม่ลูกหรอก”“คิงห์… ไม่หยุดเลยนะคุณ” เอยหน้าแดงก่อนจะหลบตาคุณาธิปกลอกตาแรง “คุณพ่อครับ เรามาชมศิลปะ ไม่ใช่มาอวยเมียนะ”คิงห์หัวเราะ หอมขมับเมียฟอดหนึ่ง “ก็เมียของพ่อสวยกว่างานศิลป์ทุกชิ้นในลูฟวร์นี่หว่า จะให้ทำยังไง”คชานนท์หลุดยิ้มเบา ๆ ส่วนคุณาธิปก็ได้แต่ส่ายหน้าอย่างระอา แต่นัยน์ตาเต็มไปด้วยความสุขครอบครัวที่อาจดูรวยเว่อร์ ๆ แต่กลับอบอุ่นและเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะตลอดเวลา
You may also like
เกิดใหม่เป็นนักรบหล่อล่ำ..แต่ดันมีผัว!!!
KraTak496 viewsอย่าดื้อกับผมนะขอรับคุณสิงหล
One of สายหมอก581 viewsลวงสืบพันธุ์ราชันอีนิกม่า
จิ้งจอกหูค้างคาว270 viewsนายบำเรอของมาเฟีย {Mpreg}
หย่งฟู่940 viewsเมื่อผมต้องกลายเป็นหมอนข้างของมาเฟียหนุ่ม
Badberry1.2K viewsอลินตคีรัน
Jaokai190 viewsเล่นเพื่อนพ่อ
One of สายหมอก234 viewsแค่ FWB ทำไมต้องรัก
ริตต้า619478 views
