LOGINShare
ตอนที่126งานเลี้ยงบ้านโจว
Last Updated:
2025-07-15 13:08:38
Latest chapter
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่128ชายลึกลับ
เสียงครึกครื้นของงานยังดังแว่ว เสี่ยวหนี่นั่งรินชาให้อวี่หรงกับอันหรูด้วยรอยยิ้มบางเบาแต่ในใจกลับสงสัยอยู่เงียบๆเสี่ยวหนี่จึงเอ่ยถามในที่สุด“ว่าแต่...องค์ชายรองมาที่เมืองโจวได้อย่างไรหรือเจ้าคะ”อวี่หรงกระดกชาขึ้นจิบก่อนจะยิ้มกว้างอย่างภูมิใจ“ข้ามาร่วมพิธีแต่งตั้งไท่จือของแคว้นซีเป่ยน่ะสิ โจวชัวน่ะสหายข้าเจ้าลืมแล้วหรือ อีกอย่าง...พี่ข้าเป็นคนส่งทัพลับให้งานแต่งตั้งไท่จือลุล่วงไปด้วยดี ข้าก็เลยถือโอกาสมาเยี่ยมบ้านโจวเสียหน่อย ใจจริงก็หวังว่าจะได้พบเจ้านั่นแหละ”เสี่ยวหนี่พยักหน้าเบา ๆ แววตาอบอุ่นอย่างซาบซึ้งอวี่หรงยกคิ้วข้างหนึ่งขึ้นอย่างเจ้าเล่ห์ แล้วพูดเสียงดังขึ้นนิด“แปลกจริง...เจ้าไม่ถามถึงพี่ชายข้าบ้างเลยหรือไง”เสี่ยวหนี่ชะงัก ชาในถ้วยเริ่มเย็นเฉียบเงยหน้าขึ้น ยิ้มจางๆ แล้วหลบตา“ข้า...แค่หญิงบ้านป่า จะถามถึงฝ่าบาทก็คงไม่เหมาะนักหรอกเจ้าค่ะ”เสียงนั้นเหมือนกล้ำกลืนบางอย่างไว้ในลำคอ...อวี่หรงมองเสี่ยวหนี่นิ่ง แล้วแกล้งถอนหายใจดังๆ“เฮ้อ...ได้ยินหรือยังอันหรู นางยอมรับแล้ว ว่ารู้จักมักคุ้นกับพี่ใหญ่ของเรา”องค์หญิงสิบสี่ที่กำลังกัดขนมหวานอยู่เบิกตากว้าง แก้มกลมๆ ของนางแดงร
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่127ไม่เอื้อมอาจ
อวี่หรงทำยิ้มหน้าบานทันที“อ้าววววว โอ๊ย เจ้านี่เองงงง สหายของข้า ออกจากวังหลวงมาทำไมไม่บอกกันเลย”อวี่หรงกอดคอเสี่ยวหนี่อย่างสนิทสนม เสี่ยวหนี่หน้าบูดบึ้ง“องค์ชายรอง เจ้าแกล้งข้าอีกแล้วใช่ไหม ข้าจะหยิกหูให้ขาด”“องค์ชายรอง องค์ชายรองหรอกรึนี่ แย่แล้วองค์ชายรอง”ผู้คนที่รุมล้อมต่างพากันถอยห่าง คนผู้นั้นที่กำลังจะวางหมัดรีบประสานมือทำความเคารพทันทีเสียงหัวเราะจากอันหรูดังพอดี ชายคนหนึ่งในร้านก็โพล่งถามด้วยความสงสัย“จริงรึคุณหนูรองนี่คือองค์ชายรองกระนั้นหรือ” เสี่ยวหนี่ยิ้ม“องคืชายรองตัวจริงเสียงจริงคนเป็นๆ ไม่เชื่อข้าให้พวกท่านมาหยิกเขาดูเขาเจ็บจริง” ผู้คนเริ่มพูดกันต่างๆ นานา“เช่นนั้นเรื่องที่โขมยสูตรจากวังหลวงนั่น”อวี่หรงยืดตัวลุกขึ้นยืน ท่าทางองอาจแต่ยังยิ้มร่าจงใจส่งเสียงดังทั่วร้าน“ข้าขอถอนคำพูด ความผิดทั้งหมดเป็นของข้าเองที่เข้าใจผิด แม่ครัวมือหนึ่งของวังหลวงที่ข้าพูดถึงน่ะ...ก็คุณหนูเสี่ยวหนี่ผู้นี้นี่เอง”เสียงฮือฮาดังขึ้นจากแขกที่ล้อมโต๊ะ“อะไรนะ จริงรึ”“แม่ครัวมือหนึ่งในวังหรือ”อวี่หรงเดินวนรอบโต๊ะ พูดเสียงดังฟังชัด“นางเคยเป็นเพียงนางในฝึกหัดในวังหลวงก็จริง แต่ในงาน
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่126งานเลี้ยงบ้านโจว
แดดยามสายอาบไล้ทั่วถนนสายหลักของเมืองโจว แสงสีทองเปล่งปลั่งสะท้อนผ่านป้ายไม้สลักลวดลายคำว่า บ้านโจว โจวรสเด็ด ที่แขวนไว้หน้าโรงเตี๊ยมใหม่เอี่ยมเสียงชาวบ้านจอแจลั่นเมือง“วันนี้เปิดโรงเตี๊ยมใหม่บ้านโจวนะ ไปกันเร็วเถอะ ได้ยินว่ามีอาหารเลี้ยงทั้งหมู่บ้าน”“เห็นว่ามีข้าวอบหม้อดินจานยักษ์ด้วยนะ แล้วผงปรุงรสที่เขาเรียกกันว่า โจวรสเด็ด นั่นก็กำลังแจกตัวอย่างฟรี”ผู้คนแต่งชุดหลากสี พากันหลั่งไหลมาราวพายุดอกไม้ ถนนหน้าโรงเตี๊ยมคลาคล่ำไม่ต่างจากวันเทศกาล บางคนหอบของฝาก บ้างจูงเด็กน้อย บ้างมากันทั้งครอบครัว เสียงหัวเราะกลบเสียงลมหน้าประตูโรงเตี๊ยมโจวหลิวเยว่ นั่งสง่างามในเสื้อผ้าพิถีพิถัน ใบหน้ามีรอยยิ้มละมุน อินเฉา ยืนข้างๆ คอยรับแขกอย่างขยันขันแข็ง“โอ้ เจ้าสัวถัง ขอบใจนักที่มา ข้ากับเจ้าร่วมค้ากันมานาน วันนี้ลูกสาวข้าเป็นคนดูแลต่อแล้ว ฝากเจ้าช่วยเมตตานางด้วยนะคิดเสียว่านางเป้นลูกหลานคนหนึ่ง”“ได้ๆๆๆ โอ้ดีจังลูกสาวท่านช่วยงานได้แล้วนับว่าเป็นบุญจริงๆ ฮ่าาาา” เจ้าสัวถังผ่านไปแล้ว“เถ้าแก่เหอ ข้าจำได้ว่าเคยไปส่งชาให้เจ้าถึงด่านใต้ ตอนนั้นลูกข้ายังไม่มีให้อุ้มเลย มาบัดนี้นางเปิดโรงเตี๊ยมเสียเอ
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่125ข้าวต้มใส่ใจ
ยามเช้าแห่งเมืองโจว อากาศอ่อนละมุนเยี่ยงผ้าฝ้ายบางเบา แสงแดดยามสายลอดผ่านใบไผ่เขียวครึ้ม สะท้อนลงบนโรงเตี๊ยมบ้านโจวที่กำลังจะเปิดประตูรับแขกในอีกไม่กี่วัน เสี่ยวหนี่ยืนอยู่กลางห้องครัว เปิดฝาหม้อดินกลิ่นหอมลอยขึ้นแตะจมูก เป็นกลิ่นอบอุ่นที่เต็มไปด้วยความห่วงใย“ข้าวต้มไก่ตุ๋นยาจีนและเห็ดหอม บำรุงไต บำรุงม้าม และช่วยให้พ่อหลับสบายขึ้นสักหน่อยเถอะนะ…” เสี่ยวอี้ยิ้มกว้าง“ดีเลยเจ้าค่ะวันนี้คุณหนูว่างก็เอาใจนายท่านทันทีเลย” เสี่ยวหนี่ยิ้มบางๆ“หลายวันที่ยุ่งหลายเรื่องอีกสองวันจะถึงวันเปิดโรงเตี๊ยมแล้วเหลือแต่เก็บกวาดทำความสะอาดซึ่งข้าว่างงานไว้หมดแล้ว เราเลยมีเวลาดูแลเรื่องอาหารการกินท่านพ่อเป็นพิเศษในวันนี้”“เจ้าค่ะข้าน้อยอยากจะชิมฝีมือคุณหนูหลังจากที่ห่างหายไปนานกับเมนูพิเศษนี้ค่ะ” “มะเรามาเริ่มกันเลยกับเมนูบำรุงร่างกายของเสี่ยวหนี่ ข้าวต้มไก่ตุ๋นยาจีนเห็ดหอมมมมมม”ส่วนผสมที่เสี่ยวหนี่คัดสรรไว้อย่างดี วางเตรียมไว้บนโต๊ะตัวยาวในห้องครัวประกอบด้วย เนื้อไก่บ้าน 1 ตัวหั่นชิ้นพอดีคำ เห็ดหอมแห้ง 6 ดอกแช่น้ำจนนุ่ม โสมขาวชิ้นเล็ก 3 ชิ้น เก๋ากี้ 1 ช้อนโต๊ะ พุทราจีน 5 ลูกข้าวสารเสี่ยวหนี่ใช้ข้า
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่124จดหมาย
จดหมายนั้นถูกเขียนด้วยลายมือเรียบสง่า กระดาษหอมกรุ่นด้วยกลิ่นหอมอ่อนๆ ทุกตัวอักษรเต็มไปด้วยความตั้งใจของบุรุษผู้หนึ่ง ผู้ซึ่งแม้จะอยู่ในตำแหน่งสูงส่งเพียงใด ก็มีหัวใจเช่นกัน มองลายมืองดงามที่เหมือนบรรจงเขียนอย่างดี คงมีเวลาให้นั่งเขียนจดหมาย คำผิดหรือตัวหนาหรือบางไปไม่มีเช่นครั้งก่อนที่เป็นครั้งแรกและคงประหม่าตงเจี้ยนอาจฝนหมึกให้สินะ"ถึงเสี่ยวหนี่…หนี่ฮวาของข้า"ท่ามกลางสายลมเปลี่ยนฤดู ดอกเหมยบานโรยซ้ำแล้วซ้ำเล่าแต่ใจของข้ายังหยุดอยู่ในวันที่เจ้าหันมายิ้มฤดูหนาวเพิ่งจะผ่านเข้ามา…ข้ายังมองเห็นแววตาเจ้าชัดเจนไม่แน่ใจว่าเจ้ายินดีพบข้าหรืออ่านจดหมายข้าหรือไม่แม้ร่างเราห่างกันแสนลี้ แต่ในใจข้าเจ้ามิเคยจากไปไหนเลย ยังคิดถึงวันวานข้ายังจำกลิ่นหอมจางของพิชซ่า และกลิ่นหอมของซุปชาบูนั่นได้ไม่ลืมจำเสียงเจ้าหัวเราะตอนข้าทำอะไรผิดพลาดต่อหน้าเจ้า ทุกอย่าง…ทุกครั้งที่ข้ากินข้ามิได้ชื่นชมเพียงรสชาติของอาหารแต่ข้ากำลังคิดถึงและเก็บเรื่องราวในความทรงจำเป็นรสชาติอาหารเจ้ารู้หรือไม่ หนี่ฮวา…จดหมายทุกฉบับที่ข้าเขียน เจ้ากลับไม่ได้รับเพราะโลกของราชสำนักนั้นเต็มไปด้วยผู้ไม่ปรารถนาให้เราพบกันแต
ฝ่าบาทอย่าเพึ่งรักข้าแค่กินข้าวให้หมดก่อน! ตอนที่123 บางรัก ไม่จำเป็นต้องเริ่มใหม่
ใต้เงาไม้ไผ่ที่ไหวเอนรับลมเย็นของยามบ่าย เสียงคนงานในโรงเตี๊ยมเบาลงเมื่อทุกอย่างเริ่มเข้าที่เข้าทาง เสี่ยวหนี่ออกไปตรวจดูผงปรุงรสที่โรงเก็บ เหลือเพียงคนสองคนที่นั่งอยู่เงียบๆ โจวหลิวเยว่นั่งพิงเบาะอย่างผ่อนคลายแววตาทอดมองไปยังโรงเตี๊ยมที่งดงามตรงหน้า แต่ลึกๆ ในแววตานั้นกลับสะท้อนความรู้สึกบางอย่าง... ที่มากกว่าแค่ความภาคภูมิใจเหม่ยซูนั่งอยู่ข้างๆ เทน้ำชาลงในถ้วยให้เขาช้าๆ กลิ่นหอมของใบชาจากไร่เมืองโจวที่ตากแห้งอย่างดีลอยอวลไปทั่ว“…กลิ่นชาแบบนี้ ข้าคิดถึงจริงๆ ครั้งแรกที่ข้ามาที่นี่ ท่านชงชาเมืองโจวนี้ให้กับข้า”เหม่ยซูพูดเสียงเบา ขณะยื่นถ้วยให้เขา โจวหลิวเยว่รับถ้วยมา ดวงตายังคงมองตรงไปข้างหน้าแต่ปากคลี่ยิ้มจาง “ยังจำได้หรือ สมัยนั้นเจ้าชอบพูดว่าชาเมืองหลวงไม่มีวันสู้ชาที่บ้านโจวของเราได้”“แน่นอน ข้าก็ยังคิดเช่นนั้นอยู่ดี…ชานี่ยังหอมกรุ่นเสมอ” เหม่ยซูหัวเราะเบาๆ เงียบไปครู่หนึ่ง ลมพัดไหวกิ่งไผ่ครางเบาๆ คล้ายจะพัดพาความทรงจำเก่าให้ลอยกลับมา“…ข้าคิดมาตลอดว่าการจากบ้านมุ่งเข้าสู่วังหลวงจะทำให้ข้ากลายเป็นคนที่สำเร็จตามฝัน เป็นนางในห้องเครื่องใหญ่ในพระราชวังหลวง...ได้ปรุงอาหารถวายฝ
You may also like
ย้อนรักทวงแค้น
วิ๋นเจิง220.5K viewsลิขิตแห่งรัก
ป่าดอกท้อ18.3K viewsสาวน้อยผู้นำพาครอบครัวสู่ความมั่งคั่ง
พิมพ์สีทอง14.2K viewsฮูหยินของข้าถึงเวลากลับจวนได้หรือยัง
ป่าดอกท้อ31.7K viewsยอดเชฟหญิงฟ้าสั่งลุย
บ้านเขมปัณณ์1.2K viewsเซ็ตนิยายอีโรติก หอรักเร้นสวาท
อักษรามณี214 viewsหมื่นฝันพันคะนึง
เพลงมีนา2.5K viewsพระรองตัวร้ายย่อมคู่กับตัวประกอบอย่างข้า
วอลจู1.9K views
