ตอนที่124จดหมาย

จดหมายนั้นถูกเขียนด้วยลายมือเรียบสง่า กระดาษหอมกรุ่นด้วยกลิ่นหอมอ่อนๆ ทุกตัวอักษรเต็มไปด้วยความตั้งใจของบุรุษผู้หนึ่ง ผู้ซึ่งแม้จะอยู่ในตำแหน่งสูงส่งเพียงใด ก็มีหัวใจเช่นกัน มองลายมืองดงามที่เหมือนบรรจงเขียนอย่างดี คงมีเวลาให้นั่งเขียนจดหมาย คำผิดหรือตัวหนาหรือบางไปไม่มีเช่นครั้งก่อนที่เป็นครั้งแรกและคงประหม่าตงเจี้ยนอาจฝนหมึกให้สินะ

"ถึงเสี่ยวหนี่…หนี่ฮวาของข้า"

ท่ามกลางสายลมเปลี่ยนฤดู ดอกเหมยบานโรยซ้ำแล้วซ้ำเล่า

แต่ใจของข้ายังหยุดอยู่ในวันที่เจ้าหันมายิ้ม

ฤดูหนาวเพิ่งจะผ่านเข้ามา…ข้ายังมองเห็นแววตาเจ้าชัดเจน

ไม่แน่ใจว่าเจ้ายินดีพบข้าหรืออ่านจดหมายข้าหรือไม่

แม้ร่างเราห่างกันแสนลี้ แต่ในใจข้า

เจ้ามิเคยจากไปไหนเลย ยังคิดถึงวันวาน

ข้ายังจำกลิ่นหอมจางของพิชซ่า และกลิ่นหอมของซุปชาบูนั่นได้ไม่ลืม

จำเสียงเจ้าหัวเราะตอนข้าทำอะไรผิดพลาดต่อหน้าเจ้า ทุกอย่าง…ทุกครั้งที่ข้ากิน

ข้ามิได้ชื่นชมเพียงรสชาติของอาหาร

แต่ข้ากำลังคิดถึงและเก็บเรื่องราวในความทรงจำเป็นรสชาติอาหาร

เจ้ารู้หรือไม่ หนี่ฮวา…

จดหมายทุกฉบับที่ข้าเขียน เจ้ากลับไม่ได้รับ

เพราะโลกของราชสำนักนั้นเต็มไปด้วยผู้ไม่ปรารถนาให้เราพบกัน

แต