LOGINShare
บทที่ 795
Latest chapter
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 859
สิ่งที่เจี่ยนอันอันเห็นภายในบ้านจ้าวจวี้ มีทวนยาวและกระบี่แขวนไว้ แสดงว่าเขาน่าจะเป็นผู้รู้วรยุทธ์เพียงแต่อาจไม่มีวิชาตัวเบา หาไม่คงไม่วิ่งจนเหงื่อโทรมกายเช่นนี้ภรรยาของจ้าวจวี้คือฉีซื่อเห็นมีคนมาบ้าน จึงรีบวิ่งออกมาจากด้านในเมื่อนางเห็นเจี่ยนอันอัน ความกังวลบนใบหน้าก็ค่อยคลี่คลายลง“ท่านพี่ ท่านได้เชิญหมอเทวดาหญิงมาจริงๆ ลูกเรามีหวังรอดแล้ว”ฉีซื่อกล่าวพลาง รีบแสดงความคารวะต่อเจี่ยนอันอันหลายวันนี้นางกลุ้มอกกลุ้มใจเสียจนผมแทบหงอก เมื่อมองดูบุตรทั้งสองคนโอดครวญว่าปวดเนื้อปวดตัว ทำให้นางร้อนใจเป็นอย่างมากโชคดีที่จ้าวจวี้พาหมอเทวดาหญิงมาถึง ลูกของนางจะต้องได้รับการรักษาให้หายขาดฉีซื่อรีบบอกเจี่ยนอันอัน “ท่านหมอเทวดาหญิง ลูกอยู่ด้านในเจ้าค่ะ เชิญท่านตามข้าไปดูเถอะ”เจี่ยนอันอันติดตามฉีซื่อเข้าไปในบ้าน จึงเห็นเด็กชายสองคนนอนอยู่บนเตียง ใบหน้าเล็กๆ ซีดเซียวราวกับกระดาษเด็กทั้งสองคนป่วยหนักจนพูดจาไม่ออก เนื้อตัวเต็มไปด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวยามนี้ได้แต่นอนอยู่บนเตียงพร้อมกำผ้าห่มไว้แน่น ร่างกายสั่นเทาไม่หยุดเจี่ยนอันอันรีบเดินไปข้างเตียงเพื่อตรวจชีพจรให้แก่เด็กทั้งสองคนไ
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 858
ตอนนั้นเจ้าของร่างเดิมถูกไสยศาสตร์เข้าควบคุมทำให้หมดสติไป ดีที่ได้เจี่ยนอันอันช่วยแก้ให้แต่เขาก็รู้ดีว่า แต่ก่อนเจี่ยนอันอันไม่ได้รู้เรื่องเหล่านี้เลยหรือว่านับแต่มาอยู่ในยุคนี้ ทำให้นางใช้วิธีครูพักลักจำจนเรียนรู้วิชานอกรีตเหล่านี้เข้า?เจี่ยนอันอันดูออกว่าเสิ่นจือเจิ้งเกิดควางสงสัย นางจึงกล่าวยิ้มๆ “พี่ใหญ่ เรื่องนี้ไว้กลับไปแล้วข้าค่อยอธิบายให้ฟัง ตอนนี้เรารีบไปจากที่นี่ก่อนเถอะ”เวลาผ่านไปประมาณหนึ่งถ้วยชา เสาหินและประตูจวนเสวียนเยว่จึงค่อยหยุดการสั่นไหวเจี่ยนอันอันจึงกล่าว “เอาล่ะ ไสยศาสตร์ที่ประตูได้ถูกแก้แล้ว พวกเราออกไปจากที่นี่ได้”เจี่ยนอันอันเดินนำไปก่อน พร้อมผลักประตูจวนเสวียนเยว่ให้ออกกว้างฉู่จวินหลุนและฉู่อันเจ๋อรีบติดตามไป เมื่อทั้งสี่ออกจากจวนได้แล้ว จึงรีบขึ้นหลังม้าเนื่องจากทั้งสามคนมากับม้าสามตัว เจี่ยนอันอันจึงต้องขี่ร่วมกับเสิ่นจือเจิ้งฉู่จวินหลุนไม่อาจขี่ม้าร่วมกับเจี่ยนอันอันได้ เพราะในความคิดหัวโบราณของเขา ถือคติชายหญิงห้ามอยู่ใกล้ชิดขนาดขาที่บาดเจ็บยังไม่ยอมให้เจี่ยนอันอันรักษา จึงยิ่งไม่ยอมให้คนนอกพบเห็นว่า เขาขี่ม้าตัวเดียวกับน้องสะใภ้ของตน
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 857
เขาวางกระบี่ในมือลง สายตาที่มองเจี่ยนอันอันแฝงด้วยความหมองเศร้า เจี่ยนอันอันไม่นำพาต่อความรู้สึกในแววตากู้มั่วหลี นางสาวเท้าไปหาเสิ่นจือเจิ้งกับพวก “พี่ใหญ่ เหตุใดจวินสิงไม่ได้ติดตามมาด้วย เขาเกิดเรื่องใช่หรือไม่?” ฉู่จวินหลุนพยักหน้าหนักแน่น “จวินสิงถูกวิชาไสยศาสตร์ของเหวยป๋อจื่อทำร้ายเข้า จนป่านนี้ยังไม่ฟื้นมา” เจิ่นจือเจิ้งกล่าวตาม “ก่อนหน้านี้ข้ากับฉู่จวินสิงเคยมาหาเจ้าที่นี่ แต่เขาไปแตะถูกกลไกเข้า จึงถูกวิชาไสยศาสตร์แทรกซึมเข้าร่างกาย” หัวใจของเจี่ยนอันอันหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่มนานแล้ว หากนางไม่รีบกลับไปอีก เห็นทีฉู่จวินสิงคงจะไม่รอดเป็นแน่ “เรารีบไปจากที่นี่เถอะ ถึงบ้านแล้วข้าจะขจัดวิชาไสยศาสตร์ให้เขาเอง” เจี่ยนอันอันกล่าวพลาง คิดจะออกจากจวนเสวียนเยว่ไป กู้มั่วหลีเห็นดังนี้ จึงรีบพุ่งตัวมาขวางอยู่เบื้องหน้า ยับยั้งทางไปของนาง “กู้มั่วหลี เจ้ารั้งข้าไว้ไม่อยู่หรอก ขอเตือนให้เลิกล้มความคิดนี้โดยเร็ว” “มิฉะนั้นข้าถอนพิษให้เจ้าได้ ก็สามารถวางยาที่ร้ายแรงกว่าเดิมได้อีก” คำพูดของเจี่ยนอันอันทำให้กู้มั่วหลีเกิดความเครียดในใจ สายตาที่จ้องมองนางเปี่ยมด้วยความชอกช้ำ หลั
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 856
เขายังไม่ทันได้ถามต่อ ร่างกายพลันเกิดเสียง ‘ปัง’ ขึ้น เขาทำการระเบิดตัวเอง เศษเนื้อเยื่อและโลหิตกระจายไปทั่ว เจี่ยนอันอันรีบถอยหลังไปหลายก้าว จึงไม่ถูกเลือดเนื้อของเหวยป๋อจื่อกระเด็นใส่ ในขณะที่เสิ่นจือเจิ้งกับพวก ก็รีบกระโดดถอยหลังไปไกลเช่นกัน จึงไม่ถูกซากร่างของเหวยป๋อจื่อกระแทกเข้า หลังจากเหวยป๋อจื่อเสียชีวิต กู้มั่วหลีซึ่งหมดสติอยู่บนพื้นก็พลันรู้สึกตัวขึ้นมา เขาสัมผัสถูกคราบเหนียวเหนอะบนใบหน้า เมื่อเอามาดูเบื้องหน้าชัดๆ กลับกลายเป็นเลือดเนื้อเต็มไปหมด เดิมทีเขาเป็นคนรักสะอาดอยู่แล้ว จึงอดรู้สึกขยะแขยงไม่ได้ จนต้องรีบหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมา เช็ดคราบเลือดบนใบหน้าให้หมด พร้อมใช้กำลังภายใน ทำให้ผ้าเช็ดหน้ากลายเป็นเถ้าธุลีไปเสีย กู้มั่วหลีลุกขึ้นยืน จึงเห็นร่างของเหวยป๋อจื่อซึ่งถูกระเบิดจนกลายเป็นชิ้นๆ เจี่ยนอันอันปัดเสื้อผ้าของตน พร้อมเดินมาหากู้มั่วหลี เดิมทีนางยังคิดหลอกใช้เจี่ยนหลิงเยว่ เพื่อเล่นงานเหวยป๋อจื่อ แต่ตอนนี้ดูแล้วคงไม่ต้องใช้นางอีก เพียงแค่เนื้อหาในคัมภีร์แผดเผาวิญญาณ ก็เพียงพอที่จะเอาชีวิตเหวยป๋อจื่อได้แล้ว เจี่ยนอันอันเดินมายังเบื้องหน้ากู้มั่ว
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 855
แต่ไฉนจึงมีพวกเขาแค่สามคน เหตุใดฉู่จวินสิงจึงไม่มา?คงไม่ได้เกิดอะไรขึ้นหรอกนะ?เพียงคิดว่ามีความเป็นไปได้มากที่จะเกิดเรื่องกับฉู่จวินสิงระหว่างตามหาตนเอง หัวใจของเจี่ยนอันอันก็กระดอนขึ้นมาจุกที่คอหอยนางเห็นกู้มั่วหลียืนอยู่บริเวณห่างออกไปไม่ไกล เขากอดอกชมดูความครึกครื้นโดยไม่สะทกสะท้านวรยุทธ์ของพวกเสิ่นจือเจิ้งและฉู่จวินหลุนทั้งสามคนล้วนไม่อ่อนด้อย ขณะที่เหวยป๋อจื่อใช้คุณไสยมาต่อกรกับพวกเขาขณะเหวยป๋อจื่อกำลังจะเพลี่ยงพล้ำก็เห็นว่าเขาพลันหมุนตัว มุ่งหน้าตรงเข้ามาหาเจี่ยนอันอันเมื่อครู่เขาเห็นแล้วว่าเจี่ยนอันอันออกมาจากเรือนตะวันออกจึงคิดว่าคนที่อ่อนแอที่สุดในที่นี้ก็คือเจี่ยนอันอันแล้วขอแค่จับเจี่ยนอันอันมาข่มขู่ คนพวกนั้นจะต้องไม่กล้าทำอะไรเขาอย่างแน่นอนขณะที่เหวยป๋อจื่อกำลังจะมาถึงเบื้องหน้าเจี่ยนอันอันนั่นเอง กู้มั่วหลีลงมือได้อย่างทันกาลเขาฟาดฝ่ามือไปทางเหวยป๋อจื่อ เหวยป๋อจื่อรีบร้อนพลิกตัวหลบเขาใช้คุณไสยต่อกรกับกู้มั่วหลี ไอดำกลุ่มหนึ่งพวยพุ่งตรงมายังกลางฝ่ามือกู้มั่วหลีกู้มั่วหลีรีบเก็บมือกลับไปแล้วถอยหลังไปหลายก้าว ทั้งยังสะบัดแขนเสื้อพัดไอดำนั้นแตกกระจายไปทั
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 854
ฉู่ชางเหยียนเดือดดาลอย่างหนักเพราะเรื่องนี้จึงเปลี่ยนจากที่ส่งคนนำยาถอนพิษมาให้เขาทุกเดือนในกาลก่อน มาเป็นส่งคนนำยาถอนพิษมาให้เขาทุกครึ่งปีทุกครั้งที่พิษกำเริบ กู้มั่วหลีต้องทนรับความเจ็บปวดแสนสาหัสทั่วสรรพางค์เขาก็อยากใช้วิธีของตัวเองมาควบคุมยาพิษเหมือนกันเขาเคยลอบกลับไปที่เมืองจิงโจวแล้วไปเจอซางหมิงที่หน้าตาคล้ายเขาอย่างยิ่งเขาจึงคิดจะใช้ร่างกายของซางหมิงมาปรุงยาถอนพิษแต่คิดไม่ถึงว่ายังคงไม่ได้ผลลัพธ์ที่ต้องการต่อมา ซางหมิงหนีไป เขาจึงทำได้เพียงกลับมายังเมืองอินเป่ยอีกครั้งเพื่อตามหาขุมทรัพย์ต่อไปเขาถูกพิษในร่างกายเคี่ยวกรำมานานหลายปี วันนี้ในที่สุดก็ได้รับยาถอนพิษเสียทีกู้มั่วหลีพลันอารมณ์พลุ่งพล่านจึงพูดทุกสิ่งที่ตนเองรู้ออกมาจนหมดเจี่ยนอันอันฟังแล้วก็ต้องตกตะลึงพรึงเพริด คิดไม่ถึงว่าเหวยป๋อจื่อผู้นั้นจะแอบสมคบคิดกับฉู่ชางเหยียนเขายังถ่ายทอดวิชาคุณไสยให้กับฉู่ชางเหยียนอีกด้วยไม่แปลกเลยที่ฉู่ชางเหยียนสามารถขึ้นครองบัลลังก์ฮ่องเต้ได้อย่างง่ายดายที่แท้ทุกอย่างนี้ยังมี ‘ความชอบ’ ของเหวยป๋อจื่อด้วยส่วนหนึ่งทว่าหลายปีมานี้ ฉู่ชางเหยียนยังคงไม่ลืมขุมทรัพย์ในเมือง
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 853
เจี่ยนอันอันให้กู้มั่วหลีพาเจี่ยนหลิงเยว่กลับไป ส่วนนางหยิบสมุนไพรแก้พิษหลายชนิดออกมาจากในมิติรอจนกู้มั่วหลีกลับมา นางจึงกล่าวกับกู้มั่วหลีว่า “เจ้าก็กรีดมือหยดเลือดลงในชามนี้ด้วยเหมือนกัน”กู้มั่วหลีหยิบมีดขึ้นมากรีดมือตัวเองโดยไม่ลังเลเขาหยดเลือดของตัวเองลงในชาม ผสมกับเลือดของเจี่ยนหลิงเยว่เห็นว่าเลือดเต็มชามแล้ว เจี่ยนอันอันจึงกล่าวว่า “เอาละ เลือดพอแล้ว”กู้มั่วหลีรีบใช้ผ้าแพรเช็ดหน้าพันฝ่ามือตัวเองเอาไว้เจี่ยนอันอันไม่สนใจกู้มั่วหลี นางนั่งยองลงบนพื้น เทเลือดชามนั้นลงไปในหม้อหลอมยานางให้กู้มั่วหลีนำฟืนมาจำนวนหนึ่งแล้วก็ก่อกองไฟขึ้นภายในห้องนางยกหม้อหลอมยาไปวางเหนือกองไฟแล้วโยนสมุนไพรที่หยิบออกมาใส่ลงไปในหม้อหลอมยาเจี่ยนอันอันเงยหน้าขึ้นมองกู้มั่วหลี “แมลงที่เจ้าเลี้ยงไว้เล่า นำมาใช้ด้วย”กู้มั่วหลีล้วงขวดกระเบื้องเคลือบขนาดเล็กใบหนึ่งจากในอกเสื้อออกมาอย่างเชื่อฟังเขาเปิดขวดกระเบื้องเคลือบแล้วเทแมลงข้างในออกมาเจี่ยนอันอันเห็นแมลงตัวนั้นมีสีดำปลอด มีขนาดเท่ากับแมลงเต่าทองตัวหนึ่งนางโยนแมลงลงไปในหม้อหลอมยา นำไปทำยาถอนพิษร่วมกับสมุนไพรพวกนั้นและเลือดกู้มั่วหลี
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 852
เวลานั้น กู้มั่วหลีปิดประตูห้องลงแล้ว ทั้งยังขวางอยู่หน้าประตูเจี่ยนหลิงเยว่หันขวับมา ในที่สุดนางก็ตระหนักถึงความไม่ชอบมาพากลของเรื่องราว“เจี่ยนอันอัน เจ้ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร พวกเจ้าคิดจะทำอะไรกันแน่?”เจี่ยนอันอันกวาดสายตามองเจี่ยนหลิงเยว่ขึ้นลงพร้อมรอยยิ้มเย็นชา “โอ๊ะ ดูออกเลยว่าหลายวันนี้ที่เจ้าอยู่ในจวนเสวียนเยว่ ชีวิตสุขสบายไม่เลวเลยนี่”“เห็นที เหวยป๋อจื่อผู้นั้นดูแลเอาใจใส่เจ้าดีทีเดียว เจ้าคงไม่ได้หลงคิดไปว่าตัวเองเป็นนายหญิงของจวนหลังนี้จริงๆ หรอกนะ”คำพูดเยาะหยันของเจี่ยนอันอันทำให้เจี่ยนหลิงเยว่โมโห“เจี่ยนอันอัน เจ้าอย่าคิดว่ามีคุณชายกู้อยู่ด้วยแล้วข้าจะไม่กล้าทำอะไรเจ้านะ”เจี่ยนหลิงเยว่พูดพลางก้าวเร็วๆ มาข้างหน้า ยื่นมือเข้ามาหมายข่วนใบหน้าเจี่ยนอันอันเจี่ยนอันอันยังคงยิ้มไม่ขยับเขยื้อน ขณะที่มือของเจี่ยนหลิงเยว่กำลังจะข่วนถูกใบหน้าของนางนั่นเองเจี่ยนหลิงเยว่รู้สึกว่าบริเวณทรวงอกของตัวเองพลันเจ็บจี๊ดนางรีบชะงักมือ ก้มหน้าลงมองก็เห็นว่าเข็มเงินเล่มหนึ่งปักอยู่บนบริเวณทรวงอกของตัวเองในไม่ช้าร่างกายก็ชาวาบ ต่อจากนั้นความเจ็บปวดแสนสาหัสก็ถาโถมเข้ามาหาเจี
ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ บทที่ 851
กู้มั่วหลีเห็นว่าหากตนเองยังไม่พูดอะไรอีกเกรงว่าเจี่ยนอันอันคงไม่ปรุงยาถอนพิษให้เขาแล้วอย่างไรเสียตอนนี้เจี่ยนอันอันก็ยังไม่อาจไปจากจวนเสวียนเยว่ เขาจึงกล่าวว่า“คืนนั้นมีคนยิงธนูเข้าไปในบ้านเจ้า บนหัวลูกศรยังมีกระดาษข้อความแผ่นหนึ่ง บนนั้นเขียนข้อความไว้ว่ามีคนจะมาเมืองอินเป่ยใช่หรือไม่?”เจี่ยนอันอันมองกู้มั่วหลีด้วยความประหลาดใจอย่างยิ่ง “เจ้าเป็นคนยิงลูกศรนั่น?”กู้มั่วหลีพยักหน้ายิ้มๆ “สิบวันก่อน แมลงที่ข้าปล่อยออกไปกลับมา ข้าจึงรู้ว่ารัชทายาทจะถูกเนรเทศมาที่นี่”“เหตุใดเจ้าจึงบอกข่าวนี้ต่อพวกข้าในคืนวันนั้น เจ้ามีจุดมุ่งหมายอันใดกันแน่?”เจี่ยนอันอันไม่คิดว่ากู้มั่วหลีจะบอกเรื่องนี้ต่อนางและฉู่จวินสิงด้วยความหวังดีเกรงว่าคงมีเจตนาแอบแฝงอย่างอื่นมากกว่ากู้มั่วหลีหัวเราะเบาๆ สองมือกำหมัดแน่น ดวงตาทอประกายเย็นเยียบ“ฉู่ชางเหยียนไม่ส่งคนนำยาถอนพิษมาให้ข้าเสียที ข้าย่อมไม่อยากถูกเขาบงการอีกต่อไป”“ข้าอยากร่วมมือกับพวกเจ้าทำลายขุมอำนาจราชสำนักของฉู่ชางเหยียน”นี่กลับเป็นสิ่งที่เจี่ยนอันอันคิดไม่ถึงจริงๆ กู้มั่วหลีอยากร่วมมือกับพวกนางหรือนี่เห็นทีว่ากู้มั่วหลีคงถูกยาพิษข
You may also like
ทะลุมิติมาเป็นภรรยาตัวน้อยของสามีพิการ
หิมะที่ปลิดปลิว55.5K viewsชาตินี้ ขอใช้ชีวิตในแบบง่าย ๆ
ประดับดิน11.1K viewsหวนคืนอีกครา ไม่ขอเป็นพระชายาที่โง่เขลา Ver.01
ชาไทยเย็น16.7K viewsทะลุมิติมาเป็นแม่เลี้ยงใจร้าย
วริษา8.1K viewsท่านแม่ทัพได้โปรดหย่ากับข้าเถิด
เทียนสื่อ1.7K viewsเจ้าสาวของท่านพี่
นักเขียนบ้านนา199 viewsองค์หญิงกาลกิณี
วริษา948 viewsป่าป๊าคือผู้บัญชาการรักอันดับหนึ่ง
บ้านเขมปัณณ์257 views
