Share

บทที่ 891

Author: ซินต้งหรูสุ่ย
เหยียนซวงและเหยียนอวี่จึงได้เห็น ว่าสิ่งที่ถังหมิงเซวียนเอาออกมาคือหยกพกชิ้นหนึ่ง

พวกเขาเคยได้ยินอารองและอาสะใภ้รองบอกว่า ครอบครัวของผู้เป็นคู่หมั้น จะมอบหยกพกให้แก่เหยียนซวงในวันแต่งงาน เพื่อเป็นสินสอด

และหยกพกชิ้นนั้น นับเป็นมรดกตกทอดมาจากต้นตระกูลของผู้เป็นคู่หมั้น

เป็นหยกซึ่งมีค่าควรเมือง อีกทั้งครอบครัวฝ่ายชายก็มีทายาทเพียงหนึ่งเดียว

จึงให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มาก จะรอถึงวันแต่งงานเท่านั้น จึงจะมอบหยกพกให้แก่ฝ่ายหญิง

สมัยก่อนท่านอารองพูดเรื่องนี้ให้พวกเขาฟัง สองพี่น้องหาได้ใส่ใจไม่

มีแต่คิดว่าฝ่ายชายต้องการจะหาภรรยา จึงแสร้งกุเรื่องขึ้นมาส่งเดช

อีกทั้งฝ่ายชายก็เป็นตาแก่อายุตั้งห้าสิบกว่าปี ผ่านอาจการสู่ขอหญิงสาวมาหลายคนก็เป็นได้

แล้วจะเป็นหยกพกที่สืบทอดมาจากต้นตระกูลได้อย่างไร

เหยียนซวงและเหยียนอวี่มองดูหยกด้วยความตะลึงงัน เห็นเพียงบนเนื้อหยกสลักด้วยลวดลายอันสลับซับซ้อน

เนื้อหยกแลดูเรียบเนียน ให้ความรู้สึกอันสูงค่า อีกทั้งยังฝังพลอยงดงาม ทำให้ยิ่งดูหรูหรามากขึ้น

พวกเขาไม่เคยเห็นหยกที่สวยงามเช่นนี้มาก่อน

หรือว่า ถังหมิงเซวียนจะเป็นคู่หมั้นของเหยียนซวงจริงๆ?

ทั้งคู่เบนส
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ   บทที่ 899

    คิดไม่ถึงเลยว่ากู้มั่วหลีจะไม่ได้หลับจริงๆ แต่แค่ไม่อยากสนใจเขากับคนที่อยู่นอกประตูเท่านั้นเสี่ยวเอ้อร์โรงเตี๊ยมเห็นว่าคนในห้องไม่ตอบรับเขา เขาคว่ำปากแล้วยกน้ำชาจากไปกู้มั่วหลีเหลือบมองฉู่เทียนหัวพลางกล่าวอย่างไม่แยแส “เจ้าอยากจากไปขนาดนี้ก็บอกที่อยู่ของป้ายประกาศิตสวรรค์กับข้ามาโดยไวเสียเถอะ”“ไม่อย่างนั้น ข้าก็ไม่สามารถรับประกันได้ว่าเจ้าจะได้เห็นพระอาทิตย์ในวันพรุ่งนี้”ฉู่เทียนหัวเจ็บปวดแสนสาหัสไปทั่วสรรพางค์ เขาไม่สามารถบอกกู้มั่วหลีว่าป้ายประกาศิตสวรรค์ซ่อนไว้ที่ไหนได้เป็นอันขาด“ข้าขอแนะนำว่าทางที่ดีเจ้าอย่าดิ้นรนโดยไร้ความหมายจะดีกว่า ตอนนี้เจ้าแค่เจ็บปวดไปทั้งตัว ผ่านไปอีกสักพักเจ้าก็จะได้สัมผัสรสชาติที่ยอดเยี่ยมกว่านี้แล้ว”“เจ้าวางยาพิษอะไรให้ข้ากันแน่?” ฉู่เทียนหัวกำสองมือเป็นหมัดแน่นด้วยความเจ็บปวดจนเล็บทิ่มแทงเข้าไปในเนื้อกู้มั่วหลีหลับตาทั้งสองต่อไป กระทั่งมองก็ยังไม่มองฉู่เทียนหัวสักแวบเห็นว่ากู้มั่วหลีไม่ตอบตนเองอีก ฉู่เทียนหัวแค้นใจจนอยากสังหารฝ่ายตรงข้ามเสียเดี๋ยวนั้นแต่เขาเพิ่งขยับเพียงเล็กน้อย ความเจ็บปวดทั่วร่างก็รุนแรงกว่าเดิมเป็นเท่าตัวฉู่เทียนหั

  • ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ   บทที่ 898

    แต่ฉู่เทียนหัวกำลังจะโคจรกำลังภายในระงับความเจ็บปวดก็สัมผัสได้ว่ามีกลิ่นคาวเค็มพุ่งขึ้นมาในปากกำลังภายในของเขาเล็ดลอดออกไปหมดในชั่วขณะนี้เองเขากระอักเลือดออกเสียงดัง ‘พรวด’ อย่างอดไม่อยู่ความเจ็บปวดภายในร่างยังรุนแรงกว่าก่อนหน้านี้เสียอีกเรื่องนี้ทำให้ฉู่เทียนหัวไม่กล้าโคจรกำลังภายในอีก เขาหอบหายใจเฮือกใหญ่ สายตาที่มองไปทางกู้มั่วหลียิ่งเย็นเยียบเสียดกระดูก“เจ้าไม่จำเป็นต้องจ้องข้าเช่นนี้ ข้าเพียงต้องการป้ายประกาศิตสวรรค์”“ถ้าเจ้าบอกที่อยู่ของป้ายประกาศิตสวรรค์มาแต่โดยดี ข้าย่อมจะมอบยาถอนพิษให้เจ้า”ฉู่เทียนหัวแค่นหัวเราะ เบือนหน้าหนีเอ่ยเสียงแหบพร่า “ข้าไม่มีป้ายประกาศิตสวรรค์ ต่อให้มีก็ไม่มีทางบอกเจ้าว่าอยู่ที่ไหน”“เจ้าตัดใจแต่เนิ่นๆ เสียเถอะ”กู้มั่วหลีเล่นแขนเสื้อไปมาพลางเอ่ยเสียงเนิบนาบ “ในเมื่อเจ้าไม่ยอมบอกว่าป้ายประกาศิตสวรรค์อยู่ที่ไหน เจ้าก็ทนรับความเจ็บปวดทรมานต่อไปเสียเถอะ”“ข้าอยากรู้นักว่าเจ้าจะสามารถทนได้นานเท่าไร ถ้าเป็นข้าคงไม่ให้ความร่วมมืออย่างโง่งมเช่นนี้”ฉู่เทียนหัวไม่อยากสนใจกู้มั่วหลีอีกเขานั่งลงบนพื้นที่เย็นเฉียบแล้วค่อยๆ หลับตาสองข้างลงควา

  • ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ   บทที่ 897

    ฉู่เทียนหัวแค่นหัวเราะหนึ่งทีแล้วสะบัดหน้าหนี“ข้าบอกแล้ว ข้าไม่รู้จักป้ายประกาศิตสวรรค์อะไรนั่นหรอก เจ้ามาหาผิดคนแล้ว”ฉู่เทียนหัวให้ตายก็ไม่ยอมบอกเบาะแสของป้ายประกาศิตสวรรค์ออกมาเด็ดขาด นี่เป็นไพ่ตายที่เขาจะสามารถมีชีวิตต่อไปได้เขาไม่มีทางมอบป้ายประกาศิตสวรรค์ให้คนอื่นอย่างง่ายๆ โดยเด็ดขาดมิหนำซ้ำ นี่ยังเป็นคนที่เคยปรากฏตัวข้างกายฉู่ชางเหยียนกู้มั่วหลีเห็นฉู่เทียนหัวไม่ยอมบอกเบาะแสของป้ายประกาศิตสวรรค์ เขาก็ไม่โกรธ ใบหน้ายังคงยิ้มแย้ม พัดกระดาษในมือพัดไปทางฉู่เทียนหัวทีหนึ่งผงสีขาวกลุ่มหนึ่งลอยออกมาจากในพัด ฉู่เทียนหัวจะกลั้นลมหายใจแต่ก็สายเกินไปแล้วเขาหายใจเอาผงเหล่านั้นเข้าไปบางส่วน ภาพเบื้องหน้าพลันดับวูบ คนก็ล้มลงไปทันทีกู้มั่วหลีก้มหน้ามองฉู่เทียนหัวที่สลบไป เขาเก็บพัด รอยยิ้มบนใบหน้าก็หายวับไปเช่นกัน“เจรจากับเจ้าดีๆ เจ้าไม่ยอมเอง ไม้อ่อนไม่ชอบ ชอบให้ใช้ไม้แข็งนักนะ”กู้มั่วหลีกล่าวพลางคว้าตัวฉู่เทียนหัวขึ้นมาแล้วใช้วิชาตัวเบาเหินไปทางม้าเมื่อมาถึงตรงหน้าม้า กู้มั่วหลีก็วางฉู่เทียนหัวไว้บนบั้นท้ายม้าเขาขึ้นคร่อมม้าแล้วห้อตรงไปข้างหน้าตอนนี้เขายังไม่รีบร

  • ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ   บทที่ 896

    เมื่อครู่กู้มั่วหลีใช้เพียงกระบวนท่าเดียวก็ทำให้เจ้าหน้าที่เหล่านั้นลงไปกองบนพื้นได้แล้วแค่คิดก็รู้ได้ว่าวรยุทธ์ของกู้มั่วหลีแข็งแกร่งปานไหนฉู่เทียนหัวไม่ต้องการใช้แข็งชนแข็งกับกู้มั่วหลี เขาใช้วิชาตัวเบาหันหลังหนีไปทันทีกู้มั่วหลีแค่นหัวเราะ มือถือกระบี่อ่อนเร่งตามไปโดยพลันฉู่เทียนหัวหนีไปไกลมาก เห็นว่าด้านหลังไม่มีใครตามมาแล้วถึงยามนี้เขาค่อยถอนหายใจออกมา ทั้งยังชะลอฝีเท้าลงตอนนี้แต่ละวันเขาได้กินเพียงข้าวต้มเล็กน้อย ร่างกายไม่เหมือนในวันวานอีกแล้วกอปรกับตอนอยู่ในคุกหลวงก่อนหน้านี้ยังได้รับทัณฑ์ทรมานต่างๆ เมื่อใช้วิชาตัวเบาก็ยิ่งไม่เหมือนเมื่อก่อนเขาวิ่งไปได้ไม่นานก็เหนื่อยจนหอบแฮกโชคดีที่กู้มั่วหลีไม่ได้ตามมา เขาจึงมีเวลาในการปรับสภาพร่างกายอยู่บ้างทว่าในช่วงเวลาที่ฉู่เทียนหัวเริ่มจะผ่อนคลายสภาพจิตใจที่ตึงเครียดก็ได้ยินเสียงกู้มั่วหลีดังขึ้นจากด้านหลัง“วิชาตัวเบาของรัชทายาทไม่เลวเลยนี่ น่าเสียดายที่ด้อยกว่าข้าอยู่บ้าง”ฉู่เทียนหัวย่อมทราบว่าฝ่ายตรงข้ามมีการเตรียมตัวมาก่อน อีกฝ่ายทราบว่าตนเองคือรัชทายาท ฉู่เทียนหัวไม่ประหลาดใจเลย“เจ้าเป็นใครกันแน่ เหตุใดต้องต

  • ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ   บทที่ 895

    เมื่อได้ยินเจี่ยนอันอันพูดดังนี้ ความกังวลของฉู่จวินสิงก็ค่อยบรรเทาลงบ้างในเมื่อนางกินเนื้อไก่ไม่ได้อีก บนโต๊ะก็ยังมีอาหารอีกหลายอย่างเจี่ยนอันอันผลักจานเนื้อไก่ไปด้านข้าง แล้วจึงเริ่มกินอาหารชนิดอื่นนางชิมอาหารอย่างละคำ เมื่อเห็นว่าร่างกายไม่เกิดอาการคลื่นเหียนอีกจึงก้มหน้ากินข้าวต่อไปอย่างวางใจเมื่อเห็นเจี่ยนอันอันกินอย่างตะกละตะกลาม ฉู่จวินสิงจึงกล่าวเสียงอ่อนโยน “ค่อยๆ กินไป ไม่มีใครแย่งกับเจ้าหรอก”“วันนี้ข้าหิวมากจริงๆ ท่านน่าจะรีบปลุกข้ามากินเร็วกว่านี้”เพราะนางมีอาหารเต็มปาก จึงทำให้การพูดจาฟังดูอู้อี้ไปด้วยฉู่จวินสิงยิ้มด้วยความอ่อนใจ แต่ไม่ได้โต้ตอบเขาทำหน้าเฉยเมย พร้อมเฝ้ามองนางกินข้าวต่อไปหลังจากกินจนหมด เจี่ยนอันอันจึงค่อยลูบพุงด้วยความอิ่มหนำ“อิ่มมากเลย เสียดายอย่างเดียวคือไม่อาจกินไก่ได้”เจี่ยนอันอันมองดูเนื้อไก่ในชาม แล้วจึงเบนสายตากลับมาอย่างจนปัญญาฉู่จวินสิงให้สี่เอ๋อร์ยกสำรับออกไปแล้ว จึงประคองเจี่ยนอันอันไปนอนพักที่เตียงตามเดิมเจี่ยนอันอันรู้สึกง่วงนอนอีกครั้ง หลังจากเอนลงบนเตียงไม่นาน นางก็หลับสนิทไปอีกฉู่จวินสิงไม่ต้องการรบกวนให้นางตื่

  • ฝ่ามิติพลิกชะตาอ๋องผู้ถูกเนรเทศ   บทที่ 894

    เหยียนซวงถลึงตาใส่เหยียนอวี่ “เจ้าไปฝึกปากหวานเช่นนี้มาตั้งแต่เมื่อใด รู้แต่มากระเซ้าพี่เจ้า ยังไม่รีบไปพักผ่อนอีก”“ได้ๆ ข้าจะไปเดี๋ยวนี้” เหยียนอวี่รีบออกจากห้องด้วยความดีใจ และกลับไปยังห้องนอนของตนในที่สุดถังหมิงเซวียนและเหยียนซวงก็ได้ปรับความเข้าใจกัน เหยียนอวี่รู้สึกดีใจแทนพวกเขานักต่อไปเขาต้องเร่งมือให้มากกว่านี้ เป็นพ่อสื่อให้พี่สาวกับถังหมิงเซวียนได้ลงเอยโดยเร็ว......เมื่อทำธุระเสร็จสิ้น ฉู่จวินสิงย่อมไม่รีบร้อนในการเดินทางเขาควบรถม้าให้วิ่งช้าลง ด้วยไม่ต้องการให้ความขรุขระของพื้นถนน รบกวนการนอนของเจี่ยนอันอันจวบจนรถม้าวิ่งผ่านร้านจี้เฉ่าถัง ก็หาได้หยุดลงไม่เดิมทีใช้เวลาในการเดินทางหนึ่งชั่วยามครึ่ง แต่ครั้งนี้ฉู่จวินสิงใช้เวลาถึงสามชั่วยาม กว่าจะมาถึงหมู่บ้านชิงสุ่ยและเมื่อมาถึงนอกเรือน เขาจึงบังคับให้รถม้าหยุดลงยามนี้ท้องฟ้าได้มืดสนิทลงแล้ว ฉู่จวินสิงแหวกผ้าม่าน จึงเห็นเจี่ยนอันอันพิงอยู่ในรถกำลังหลับสนิทอยู่เขาไม่ได้ปลุกให้นางตื่น แต่กลับโอบเอวนางโดยตรงแล้วอุ้มลงจากรถม้าเมื่อเข้าไปถึงในบ้าน จึงค่อยๆ วางเจี่ยนอันอันลงบนเตียงอย่างเบามือเจี่ยนอันอันส่งเ

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status