“ดี ดีมาก” เขาร้องบอก ชื่นชมการกระทำเพียงเล็กๆ น้อยๆ ของเธอ แต่สร้างความยิ่งใหญ่ให้กับเขาได้คงอยู่นานขึ้นเรื่อยๆ “พอ พอแล้วที่รัก คุณคงไม่อยากเปรอะเปื้อนน้ำแห่งความสำเร็จตอนนี้หรอก” ต้องดาวหน้าแดง และหยุดการขยับ เธอไม่รู้ตัวเลยว่า เขาปล่อยมือออกจากมือเธอไปตั้งแต่เมื่อไหร่ เธอเป็นคนขยับมือสร้างความเสียวให้กับเขาด้วยตัวเธอเองไร้ซึ่งการควบคุมมาสักพักแล้วอย่างไม่รู้ตัว แก้มสาวแดงก่ำ เธอหลบสายตา ก้มหน้าหนีสายตาชื่นชมของเขา
ไบรอัลช้อนคางเล็กให้หันหน้ามาทางเขาและเขาค่อยๆโน้มหน้าเข้าหาความสวยงามมอบจุมพิตอ่อนโยนแผ่วเบาให้ประทับลงที่ริมฝีปากแดงที่เจ่อบวมมากแต่ก็น่าดูชมจริงๆ เขาละเลียดไปที่แก้มทั้งสองจนทั่ว
“นอนลง ขยับขาให้ห่างกันให้มากที่สุด แล้วคุณจะมีความสุข” ต้องดาวกลืนน้ำลายลงคอ เสียงของเขาบางเบาแต่แฝงอำนาจคุกคาม ทำให้คนฟังที่ได้ยินอย่างเธอกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก เธอไม่มีทางเลือก ถ้าเธอไม่อยากต้องเจอการขู่บังคับให้ร่างกายต้องบอบช้ำไปมากกว่านี้ เธอก็ต้องทำตามเขาเป็นดีที่สุด “ผมอยากได้ยินว่าคุณพร้อมแล้ว”
“ห๊า!”
“ถามผมสิ ว่าขาของคุณห่างจากกันมากพอเหรอยัง” ไบรอัลขยับให้พื้นที่กับต้องดาว นอนหงายและขยับขาห่างจากกัน แต่เธอขยับเพียงแค่สองคืบ และคิดว่าพอแล้ว
“ห่างแค่นี้พอมั้ย” ต้องดาวเอ่ยถามตามที่เขาต้องการ
“ไม่พอครับ”
“แล้วแค่นี้ละ” ต้องดาวขยับห่างอีกสองคืบจากของเดิม
“เกือบดีแล้ว แต่ต้องมากกว่านี้อีก” ต้องดาวขยับอีก และเธอก็ต้องหลบสายตาของไบรอัล ตั้งแต่เกิดมาเคยซะที่ไหนมานอนเปลือยกายในท่าแบบนี้ต่อหน้าผู้คนแม้จะเป็นเขาคนเดียว คนแรกก็ตามทีเถอะ
ไบรอัลยิ้มออกมาอย่างพอใจเป็นที่สุด เมื่อต้องดาวเปิดช่องทางแยกกลีบสาวออกจากกันตามที่เขาต้องการ ร่างกำยำขยับไปอยู่ช่องว่างระหว่างขาที่เปิดทางรอเขาอยู่ เธอพร้อมแล้ว โพรงสาวชุ่มฉ่ำหยาดเยิ้มธารน้ำสาวที่หอมหวานได้อย่างไม่ผิดหวังตามคาดอย่างที่เขาต้องการ
ต้องดาวกลัวแต่ก็อยากรู้ อยากเห็นปะปนในตัวเธออยู่ในเวลานี้ โอ้วววว ของเขาช่างน่าเกรงขามเหลือเกิน จมูกเธอเล็กไปมากในเวลานี้เมื่อเธอพยายามหายใจเข้าเอาอากาศให้กับร่างกาย แต่เหมือนจะไม่พอเลย จึงทำให้เธอเร่งจังหวะเรียกอากาศให้กับตัวเองมากขึ้นเรื่อยๆ จนเนินเนื้ออกเต่งตึงขยับขึ้นลงตามแรงหายใจที่แรงขึ้น
ใบหน้าสวยเริ่มบิดเบี้ยว เมื่อส่วนปลายของเขาสัมผัสกับกลีบสาวที่
ค่อยๆผ่านแยกเข้าโพรงสาวไปอย่างช้าๆ เขานุ่มนวลกับเธอ เพราะเธอไม่สร้างอุปสรรคให้กับเขา แต่ทำไม...
“โอ้ย!!!! เจ็บ เจ็บ” ต้องดาวร้องบอก เมื่อแท่งเนื้อหายเข้าไปเพียงนิดเดียวเธอก็เจ็บมากขนาดนี้ แต่เธอก็หลีกหนีเขาไม่ได้ เมื่อมืออุ่นๆนั้นกลายมาเป็นคีบหนาใหญ่กดจับสะโพกของเธอไว้อย่างหยั่งรู้เหตุการณ์ล่วงหน้า
ไบรอัลไม่ร้องตอบหรือสนองความต้องการของเธอ เพราะเขาเองก็เจ็บปวดไปไม่น้อยกว่าเธอ แค่เข้ามานิดเดียวเอง เธอก็ตอดรัดเขาไว้เสียแน่น ดั่งกับกลัวว่าเขาจะหายไปจากเธอเสียอย่างนั้น
ไบรอัลยังเคลื่อนตัวเข้าไปอีก เสียงร้องของเธอ เขาได้ยินชัดเจน น้ำตาเธอไหล แต่เขายังส่งตัวตนไปไม่ถึงกำแพงพรหมจรรย์ของเธอเลย เธอก็เจ็บขนาดนี้แล้วเหรอ ก็ตัวเธอเล็กมาก ยิ่งตอนนี้เขายิ่งรู้สึกว่าเธอตัวเล็กกว่าที่เขาคิดไว้
ซี๊ดดดดด ไบรอัลครางออกมา แรงตอดรัดของโพรงสาวทำให้เขาทั้งเจ็บทั้งเสียว แบบนี้แหละที่เรียกว่าสวรรค์บนดิน อยากรู้จริงๆ ว่าเธอจะรัดเขาได้มากแค่ไหน เขาคงไม่ปลดปล่อยในทันทีที่เข้าสู่ตัวเธอจนสุดทางหรอกนะ
“อย่าเกร็ง ปล่อยตัวตามสบาย ทำแค่ตอดรัดผมไว้ก็พอ” ไบรอัลแนะนำอย่างปลอบประโลม “แล้วคุณจะเสียวมีความสุขมากขึ้นในอีกไม่ช้า”
ต้องดาวไม่เข้าใจสิ่งที่เขาพูด มือเล็กทั้งสองเกาะแขนแข็งแรงของเขาไว้ เธอเจ็บจนร้องไม่ออก นิ้วทั้งสิบจิกลงบนท่อนเนื้อแขนจนมีหลายจุดถลอก แต่ไบรอัลไม่ระแคะระคายหรือสนใจเลยสักนิด เพราะความสนใจของเขาอยู่ที่กำแพงพรหมจรรย์ของเธอต่างหาก
กรี๊ดดดดดด ต้องดาวกรีดร้องลั่น เมื่อไบรอัลกระแทกทำลายกำแพงพรหมจรรย์ของเธอในที่สุด และเขาไม่รีรอให้เธอได้ทำการคุ้นเคยอย่างสงบ สะโพกสอบขยับทำหน้าที่เรียกกระแสความเสียวซ่านให้กับตัวเขาและเธอทันที เสียงสัมผัสของเนินเนื้อสาวและส่วนของเขาดังก้องกังวาล เพลงสวาทของเขาและเธอไม่มีขาดตอน ช่างไพเราะเสนาะหูน่าฟังจริงๆ
ไบรอัลไม่อ่อนหัด ในทางตรงข้ามเขายังแผ่อำนาจแสดงให้ต้องดาวประจักษ์รับรู้ต่อพละกำลังความเป็นชายที่ยาวนานได้อย่างน่าประทับใจ ร่างบางที่นอนรับแรงกระแทกเคลื่อนไหวขึ้นลงสั่นไหวตลอดเวลา เธอร้องครางออกมาหลงลืมสิ้นความเจ็บปวดที่กรีดร้องเสียงดังไปเมื่อครู่ คงเหลือไว้แต่เสียงครางอย่างรู้สึกดี ไบรอัลจับท่อนขาเล็กยกชูขึ้นสูงและยังคงกระแทกแก่นกายเข้าออกถี่เร็วต่อไป ร่างกายขับเคลื่อนไปตามธรรมชาติเรียกร้องที่ลงตัวดั่งกับสวรรค์สรรค์สร้างมาให้เป็นของกันและกัน
กรี๊ดดดดด ต้องดาวกรีดร้องเมื่อเธอไปถึงจุดสูงสุดของร่างกายในที่สุด แต่ไม่ง่ายสำหรับไบรอัลที่มีร่างกายแข็งแรงและด้วยฤทธิ์ยาที่ทำให้เขาทั้งอึดทั้งทนเท่าทวี เขายังคงโหมแรงกระแทกใส่โพรงสาวต่อไป สิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้ไม่ต่างจากมโนภาพที่เขาวาดไว้ในสมองก่อนหน้านี้เลยความลื่นไหลมากขึ้นเมื่อธารน้ำของเธอโอบอุ้มล้อมรอบแท่งร้อนในตัวเธอเมื่อทั้งสองฝ่ายต่างคุ้นเคยและลงตัวกันอย่างเหลือเชื่อ
พึ่บ พับ พึ่บ เฮ่อ เฮ่อ เฮ่อ เฮ่อ เฮ่อ ไบรอัลกำลังคลั่งด้วยแรงราคะ ซึ่งเธอรู้ดีว่าเขาเป็นแบบไหน และเธอก็ตอบสนองเขาได้อย่างเต็มที่ เพียงแต่เขาไม่เคยพอ ‘ไม่ใช่ไม่ดี แต่เพราะมันดีมาก ผมถึงต้องการไม่หยุดไงละ ภรรยาที่รัก คุณอยากตัวเล็กเอง ผมไม่รู้จะเอาคำไหนมาบอกคุณว่าของคุณวิเศษเพียงไหน ผมติดใจร่องสาวของคุณจริงๆที่รัก’ “ไปหาสาเหตุให้เจอนะคะ...” ต้องดาวร้องบอกไบรอัล ขณะที่เธอจัดเก็บเสื้อผ้าของตัวเองอย่างรวดเร็ว ไบรอัลยิ้มเจ้าเล่ห์ตอบกลับ “ลูกๆก็คงหวงผมมากนะ เหตุเกิดหลังจากที่ผมไปโรงเรียนของพวกเขา” ต้องดาวถลึงตาใส่เขาทันที เมื่อเธอถูกสามีตัวดีเล่นงานเข้าให้แล้วตอนพิเศษ ประธานกอนคาโล “มามี้ มามี้” ตามฟ้าวิ่งเข้าหาต้องดาวที่พึ่งกลับมาถึงบ้านที่ใกล้เวลาดินเนอร์มากแล้ว
พรึ่บ!ต้องดาวตื่นตระหนก เธอเกือบร้องเสียงหลงด้วยความตกใจ เมื่อวันนี้เธอกลับมาบ้าน ก้าวแรกที่ก้าวเข้าประตูมาเธอก็ถูกประชิดตัวแบบไม่ทันตั้งตัวในทันที แต่เมื่อจมูกคุ้นเคยกับกลิ่นเธอจึงห้ามเสียงร้องของตัวเองไว้ได้ ร่างเล็กถูกคนร่างใหญ่กว่าเบียดดันเธอไปอีกทางที่มีห้องเล็กๆ ที่ไว้เก็บของ “ที่รัก! ทำอะไรคะเนี่ย...อืม” ต้องดาวเอ่ยเสียงถาม แต่สงสัยเธอจะทำเสียงดังไป ไบรอัลจึงปิดปากเธออีกครั้ง และเขาก็ยกนิ้วป้องปากเขาเอง บอกให้เธออย่าเสียงดัง เมื่อเธอเหมือนจะเข้าใจว่าเขาให้เธอเบาเสียงลง เขาจึงยอมปล่อยมือออกมาจากการป้องปากเธอไว้ “เดี๋ยวลูกได้ยินว่าคุณกลับมาแล้ว” “งงค่ะ” “ถามจริง! ไม่คิดถึงสามีคนนี้บ้างเหรอ ผมคิดถึงคุณจะตายอยู่แล้ว” ต้องดาวเม้มปากกักเก็บรอยย
หลังจากงานแต่งงาน ไบรอัลพาครอบครัวท่องเที่ยวไปยังสถานที่ต่างๆ โดยเริ่มต้นที่วอชิงตัน เขาบอกกับต้องดาวว่าให้เธอพาเขาและเด็กๆไปในสถานที่ทุกที่ที่เธอไป กินทุกอย่างที่เธอกิน “สองปีให้หลังตอนนั้นที่ร่างกายผมดีขึ้นมาก ผมคิดถึงคุณมาก มากจนแทบบ้า ผมจึงหาทางออกให้กับตัวเองโดยเริ่มไปทำความรู้จักคุณตั้งแต่คุณอายุสิบห้า ผมไปครอบครัวที่ดูแลคุณมาสี่ปี ไปอยู่ในห้องนอนที่คุณเคยนอนเคยอยู่ พูดคุยทำความรู้จักกับพวกเขา พวกเขายังบอกผมอีกว่า คุณมีสุนัขที่เลี้ยงไว้ตัวหนึ่ง ตอนนั้นพวกเขาบอกว่าเห็นว่าคุณไม่ค่อยยิ้ม แววตาเศร้าสร้อย ทั้งๆที่คุณเป็นคนที่ยิ้มแล้วยังกับดวงดาวที่สว่างไสวบนท้องฟ้า พวกเขาจึงหาลูกสุนัขให้คุณได้ดูแล และพวกเขาก็บอกว่าคุณเปลี่ยนไปมากตั้งแต่มีเจ้าสุนัขตัวนั้น มันชื่ออะไรแล้วนะ” “บับเบิ้ลค่ะ แต่น่าเสียดายที่มันอยู่กับฉันได้แค่สี่ปี ก่อนที่ฉันจะย้ายออกมา มันก็ป่วยตายไป ตอนนั้นฉันร้องไห้ติดต่อกันสิบวันสิบคืนเลย คิดๆแล้วก็ไม่อย
“แหวนเราก็มีแล้ว” “พร้อมกามเทพตัวน้อยอีกสอง” “ตกลงค่ะ ที่รัก ฉันรักคุณนะคะ ไบรอัล คุณจะให้ฉันทำอะไรก็ได้ ขอเพียงแค่คุณรักฉันในแบบที่อยู่เคียงข้างกายฉันเท่านั้นก็พอ” “ผมจะไม่หายไปจากชีวิตคุณอีก สองครั้งก็เกินพอแล้ว” “ใช่ค่ะ สองครั้งก็เกินพอแล้ว” ต้องดาวซาบซึ้งใจอีกครั้ง เธอกำลังจะเข้าพิธีแต่งงานกับเขาอีกครั้ง... “ขอบคุณนะคะพี่ใหญ่”ต้องดาวกอดอี้ไป๋ไว้อย่างซาบซึ้งทันทีที่อี้ไป๋ทราบว่าต้องดาวกับไบรอัลกลับมาคืนดีกันในที่สุดและกำลังจะแต่งงานกัน เขาก็บินมาวอชิงตันเพื่อทำหน้าที่ของตัวเองอีกครั้ง 
“หวานเสมอ” เขาเอานิ้วนั้นเข้าปากตัวเองดูดดื่มความหวานของเธออย่างหลงใหล ต้องดาวยิ้มออกมา ใบหน้าเธอแดง ตัวเธอก็แดงมากเช่นกัน เวลาไม่เสียเปล่าเธอขยับขึ้นคร่อมนั่งบนร่างเปลือยให้กลีบสาวสัมผัสกับแท่งร้อนอย่างจงใจ ไบรอัลขยับเพื่อที่จะส่งแท่งเนื้อของตนกลับเข้าไปในโพรงสาวที่เขาอยากจะฝังตัวอยู่ในนั้นไปตลอดกาล พึ่บ พึ่บ พึ่บ ต้องดาวขยับเปลี่ยนเป็นสาวร้อน เธอใช้ร่างกายกลืนกินไบรอัลอย่างดุดัน โอ้ววววว อาร์รรรรร เสียงครางสองเสียงครางออกมาก้องกังวาลคับห้องนอนไปอีกยาวนานกว่าสองร่างจะสงบลงได้ เหงื่อกาฬตามร่างกายก็ซึมออกมาจนเปียกชื้น เขาจึงโอบอุ้มร่างบางไปนอนแช่น้ำในอ่างดับความร้อนที่ไฟราคะไม่ยอมมอดดับไปง่ายๆ เลยต้องอาศัยน้ำช่วยให้มันสงบนิ่ง “ฉันรักคุณนะคะ ไบรอัล” “ผมรู้”
“ลูกๆ หลับแล้วเหรอคะ” ต้องดาวถามอย่างไม่ใส่ใจนักเมื่อไบรอัลเดินกลับมาที่ห้อง ช่วงนี้เธอปล่อยให้เขาเป็นคุณพ่อเลี้ยงเดี่ยว ซึ่งเขาก็ทำได้ดีมาก “มั้ง!” ต้องดาวหันกลับไปมองสามีทางพฤตินัยทันที ทำไมจู่ๆ เธอรู้สึกว่าเขาทำตัวเหมือนเด็ก เธอต้องง้ออะไรเขาไม่นะ “เป็นอะไรไปคะ” เธอคิดว่าควรถามเขาเสียหน่อย เพราะดูแล้วเหมือนเขากำลังเอาแต่ใจ ต้องดาววางเอกสารในมือและเดินขึ้นมาบนเตียงที่ไบรอัลกำลังจะเตรียมนอน “เปล่า” คิ้วเรียวขมวดเข้าหากันทันที อะไรของเขาเนี่ยเลือดจะไปลมจะมาเหรอไง “วันนี้ไปไหนมาเหรอคะ” “แถวๆ นี้” ต้องดาวถอนหายใจ อาการของเขาเหมือนเธอไปทำอะไรผิ