Share

บทที่ 778

Penulis: โม่เสียวชี่
เซียวชิงหน่วนชะงักไป ไม่คาดคิดเลยว่าเฉียวเนี่ยนจะทำเช่นนี้

ให้นางป้อนยาให้หลินเย่ว์ แถมยังต่อหน้าท่านโหวหลิน แบบนี้ไม่ใช่ว่าจะเปิดเผยทุกอย่างแล้วหรือ?

แม้ในใจจะคิดเช่นนั้น แต่สองมือกลับกุอถ้วยยาไว้แน่นแล้ว

ขณะที่เฉียวเนี่ยนก็หันไปมองท่านโหวหลิน “ท่านโหวคงไม่ทราบ ก่อนหน้านี้เป็นคุณหนูเซียวที่ปลุกคุณชายหลินขึ้นมาได้”

ได้ยินดังนั้น สีหน้าท่านโหวหลินเต็มไปด้วยความประหลาดใจ “จริงหรือ?”

พูดจบ สายตาก็เลื่อนไปมาอยู่ระหว่างเซียวชิงหน่วนกับหลินเย่ว์ “พวกเจ้า พวกเจ้าสองคน...”

ใบหน้าเซียวชิงหน่วนแดงระเรื่อ แม้แต่มือที่ใช้ป้อนยาให้หลินเย่ว์ก็สั่นระริกเพราะความประหม่า

เห็นฉากตรงหน้า ดวงตาหลินเย่ว์พลันอ่อนโยนขึ้น มุมปากมีรอยยิ้มเพียงเล็กน้อย ทำให้ใบหน้าเซียวชิงหน่วนยิ่งแดงจัด

เฉียวเนี่ยนกับท่านโหวหลินก็รู้กาลเทศะ ถอยออกจากห้องไปพร้อมกัน

เพียงแต่สีหน้าท่านโหวหลินกลับไม่สู้ดีนัก หว่างคิ้วขมวดแน่นเป็นปม

เห็นดังนั้น เฉียวเนี่ยนอดถามไม่ได้ “คุณชายหลินรอดตายราวปาฏิหาริย์ แถมยังมีวาสนาเรื่องคู่ครอง ท่านโหวไม่ยินดีหรือ?”

อันที่จริง สำหรับท่านโหวหลิน จวนโหวในตอนนี้ หากมีเรื่องมงคลสักเรื่องมาช่วยเสร
Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi
Bab Terkunci

Bab terbaru

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 796

    ยามโพล้เพล้ เฉียวเนี่ยนพาเมิ่งอิ้งจือเข้าไปในวังหลวงรถม้าจอดลงหน้าประตูวังหลวง เฉียวเนี่ยนพยุงเมิ่งอิ้งจือลงจากรถม้าลุงเกิ่งยืนอยู่ข้างๆ สีหน้าเต็มไปด้วยความกังวล แต่ก็จนใจฮ่องเต้มีรับสั่งให้นางพาเมิ่งอิ้งจือเข้าไปในวังหลวงหากอ๋องยังอยู่ในเมืองหลวง ก็คงจะห้ามไว้ได้ แต่ตอนนี้เขาเป็นแค่สารถีต่ำต้อย จะทำอะไรได้หรือ?วังหลวงช่างกว้างใหญ่ ภายในยังมีกองทหารรักษาพระองค์ที่ไม่ขาดผู้มีวรยุทธสูงส่ง แม้แต่กรมวังยังมียอดฝีมือที่คอยอารักขาฮ่องเต้ หากเขาแอบเข้าไปในวังหลวงเพื่อปกป้องคุณหนูเฉียว เกรงว่ายังไม่ทันสว่างก็จะถูกหาว่าเป็นนักลอบสังหาร และถูกสั่งประหารด้วยการใช้ม้าห้าตัวฉีกกระชากร่างเป็นชิ้นๆ!เฉียวเนี่ยนเห็นสีหน้าของลุงเกิ่งอยู่แล้ว จึงยิ้มบางๆ ทันที “ลุงเกิ่งวางใจเถอะเจ้าค่ะ ข้าจะดูแลตัวเองให้ดี ยิ่งไปกว่านั้น ท่านพี่เซียวก็เป็นผู้บัญชาการกองทหารรักษาพระองค์ หากมีเรื่องอะไร ข้าจะไปขอความช่วยเหลือจากเขา”ลุงเกิ่งถึงได้พยักหน้าเล็กน้อย “คุณหนูระวังตัวด้วย”สิ้นเสียงลุงเกิ่ง หนิงซวงที่ยืนอยู่ข้างๆ ก็พูดขึ้นด้วยขอบตาแดงเรื่อ “คุณหนู บ่าวตามคุณหนูเข้าไปในวังหลวงด้วยไม่ได้จริงๆ หรือเจ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 795

    “ขอบพระทัยฮองเฮาเพคะ”เวลาผ่านไปราวธูปหนึ่งดอกหมดลง เฉียวเนี่ยนจึงออกจากเรือนนอนของฮองเฮา แล้วไปยังตำหนักฝูเหอเพื่อเยี่ยมสวีเหม่ยเหรินเมื่อเทียบกับตอนพบกันครั้งแรก สวีเหม่ยเหรินผอมลงไม่น้อย สีหน้าก็ดูสดใสกว่าก่อนมาก แต่เมื่ออยู่ต่อหน้านางกำนัลของตน สวีเหม่ยเหรินยังคงเผยท่าทีเหนื่อยล้าออกมาเป็นบางครั้ง เพื่อให้นางกำนัลน้อยผู้นั้นคิดว่านางคือคนอ่อนแอที่ใกล้จะสิ้นชีวิตจริงๆโชคดีที่นางกำนัลผู้นั้นเป็นคนที่แยกแยะอะไรไม่ออก วันๆ เอาแต่เล่นสนุก ไม่รู้จักดูแลสวีเหม่ยเหริน ทำให้สวีเหม่ยเหรินรู้สึกผ่อนคลายขึ้นไม่น้อยเมื่อเห็นเฉียวเนี่ยน สวีเหม่ยเหรินก็ดีใจมาก รีบออกมาต้อนรับทันที “ท่านหญิงเฉียวมาแล้วหรือ! เชิญข้างในเจ้าค่ะ เชิญนั่งก่อน!”เฉียวเนี่ยนถูกลากเข้าไปในห้อง สวีเหม่ยเหรินรินน้ำให้หนึ่งถ้วยแล้วจึงกล่าว “ขอบคุณท่านหญิงเฉียว ช่วงนี้ข้ารู้สึกว่าตัวเบาขึ้นมากนัก!”คนเรา กว่าจะรู้ว่าร่างกายแข็งแรงเป็นอย่างไร ก็ต่อเมื่อต้องล้มป่วยก่อนตอนนี้นางรู้สึกสดชื่นในตอนกลางวัน กลางคืนก็หลับสนิท แทบจะดีไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว!ทว่าใบหน้าของเฉียวเนี่ยนกลับเคร่งเครียดขึ้นเล็กน้อย “วันนี้ฮ่องเต้ตรัส

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 794

    เฉียวเนี่ยนย่อมเข้าใจความหมายของฮองเฮาเป็นอย่างดีเหตุผลสำคัญที่นางทำร้ายสวีเหม่ยเหริน ก็เพราะเด็กในครรภ์ของสวีเหม่ยเหรินหากเฉียวเนี่ยนกล่าวในตอนนี้ว่าเด็กในครรภ์สุขภาพแข็งแรง เช่นนั้นหากวันข้างหน้าสวีเหม่ยเหรินเกิดตายทั้งกลม ฮ่องเต้ย่อมต้องสงสัยขึ้นมาแน่เพราะฉะนั้น นางจึงต้องให้เฉียวเนี่ยนไตร่ตรองให้ดี ว่าควรตอบเช่นไร!เฉียวเนี่ยนละสายตากลับมาก้มมองที่ปลายเท้าตนเอง แล้วจึงกล่าวขึ้นว่า “โชคดีที่ได้โอสถบำรุงจากฮองเฮาเด็กในครรภ์ของสวีเหม่ยเหรินจึงยังสุขภาพดีอยู่ เชื่อว่า หากสวีเหม่ยเหรินสามารถประคับประคองร่างกายตนเองได้จนถึงวันคลอด ทายาทในครรภ์ย่อมปลอดภัยไร้กังวลเพคะ!”เมื่อได้ยินดังนั้น แววตาของฮองเฮาก็พลันเย็นชาขึ้นมาทันทีทว่าฮ่องเต้กลับพึงพอใจเป็นอย่างมาก รอยยิ้มบนใบหน้ายิ่งชัดเจนพระองค์หันไปมองฮองเฮา จูงมือของนางอย่างสนิทสนม พลางเอ่ยชมอย่างอ่อนโยนว่า “ล้วนเป็นความดีความชอบของเจ้า”ฮองเฮาเปลี่ยนสีหน้าเป็นอ่อนโยนอ่อนหวานมานานแล้ว เมื่อได้รับคำชมจากฮ่องเต้ก็เพียงยิ้มกล่าวว่า “ในเมื่อฝ่าบาททรงมอบวังหลังให้หม่อมฉันดูแลแล้ว หม่อมฉันย่อมต้องช่วยแบกรับภาระของฝ่าบาทเพคะ”“เจ้าทำไ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 793

    ฮ่องเต้พยักหน้าอย่างครุ่นคิด “เช่นนั้นก็นับว่าลำบากเจ้าแล้ว”ยังไม่ทันขาดคำ ฮองเฮาก็กล่าวตามว่า “ฝ่าบาท หม่อมฉันก็รู้สึกว่าท่านหญิงเฉียวงานหนักเกินไปแล้ว ไม่เพียงต้องดูแลอิ้งจือ ยังต้องดูแลเหล่านางสนมในวัง ให้รับอิ้งจือมาอยู่ที่ตำหนักของหม่อมฉันดีหรือไม่เพคะ? อย่างไรเสีย ท่านหญิงเฉียวก็อาศัยอยู่ในจวนอ๋องผิงหยางในฐานะผู้อาศัย จะพาคนเข้าไปอยู่ด้วยย่อมดูไม่เหมาะนัก”สำหรับจวนอ๋องผิงหยางแล้ว เฉียวเนี่ยนก็แค่แขกคนหนึ่ง ไหนเลยจะมีแขกที่พาแขกไปพักด้วยอีก?ยิ่งไปกว่านั้น อยู่ดีๆ บุตรสาวตระกูลเมิ่งคนหนึ่งย้ายเข้าไปอยู่ในจวนอ๋องผิงหยาง นี่มันเรื่องอะไรกัน?ฮ่องเต้เองก็รู้สึกว่าการให้เมิ่งอิ้งจือไปอยู่ที่เรือนนอนของฮองเฮานั้นเหมาะสมกว่าการอยู่ในจวนอ๋องผิงหยางเสียอีกอย่างไรเสีย ฮองเฮาเป็นน้าของเมิ่งอิ้งจือโดยสายเลือด รับตัวมาเพื่อพักฟื้นก็ไม่เห็นจะผิดอะไรแต่ก็ยังขมวดคิ้วพลางเอ่ยว่า “แต่เมื่อครู่ท่านหญิงเฉียวยังบอกว่า แม่หนูตระกูลเมิ่งผู้นั้น ตอนนี้จำได้แค่นาง หากพาเข้าตำหนักมานี่ เกรงว่าจะโวยวายไม่หยุด กลับจะรบกวนการพักรักษาตัวของเจ้าด้วยซ้ำ”คำพูดของฮ่องเต้นั้นล้วนแสดงถึงความห่วงใยในตัวฮ

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 792

    มองรอยยิ้มของเฉียวเนี่ยน ฮูหยินเมิ่งกลับไม่รู้สึกยินดีแม้แต่น้อยในฐานะฮูหยินใหญ่แห่งตระกูลเมิ่ง นางย่อมมองออกได้ไม่ยาก ว่ารอยยิ้มของเฉียวเนี่ยนในเวลานี้หาได้อ่อนโยนเป็นมิตรดังที่เห็นภายนอกไม่กลับเหมือนเสือยิ้มยาก มองเผินๆ ดูอ่อนโยน ทว่าแท้จริงแล้วสามารถกัดจนพวกนางเลือดสาดโดยไม่ทันรู้ตัว!ยิ่งไปกว่านั้น คนที่อยู่เบื้องหลังเฉียวเนี่ยนแต่ละคน ล้วนเป็นผู้ที่พวกนางไม่อาจล่วงเกินได้แม้แต่คนเดียวอีกทั้งวันนี้เฉียวเนี่ยนหาได้ขัดขวางพวกนางไม่ หากแต่เป็นนางเองที่คำนึงถึงชื่อเสียงของตระกูลเมิ่ง จึงไม่ยอมแข็งขืนพาเมิ่งอิ้งจือกลับไป!คิดถึงตรงนี้ ฮูหยินเมิ่งก็ยิ่งอึดอัดใจนัก แต่ก็ยังต้องฝืนยิ้มให้เฉียวเนี่ยนอยู่ดี จากนั้นจึงพาคนออกไปเมื่อมองแผ่นหลังของฮูหยินเมิ่ง รอยยิ้มบนใบหน้าเฉียวเนี่ยนถึงได้ค่อยๆ จางหายไปหนิงซวงขยับเข้ามาใกล้เฉียวเนี่ยน แล้วเอ่ยเบาๆ อย่างอดไม่ได้ว่า “นางเป็นแม่แท้ๆ ของคุณหนูเมิ่ง เช่นนั้นนางจะทำร้ายคุณหนูเมิ่งได้อย่างไรหรือเจ้าคะ? คุณหนูคิดมากเกินไปหรือไม่?”“ข้าไม่ได้คิดมาก แต่เพราะข้าเป็นตัวอย่างที่ยังมีชีวิตอยู่ จึงต้องคิดให้รอบคอบสักหน่อย” เฉียวเนี่ยนกล่าวอย่าง

  • พลิกชะตาชีวิตหลังเป็นทาสมาสามปี   บทที่ 791

    ฮูหยินเมิ่งอุทานออกมาเสียงดัง รีบชักมือกลับไป แล้วก็มองเมิ่งอิ้งจือที่เหมือนคนเสียสติด้วยสีหน้าหวาดกลัว“เป็นไปได้อย่างไร?” นางถามด้วยความสิ้นหวัง แล้วราวกับนึกอะไรขึ้นได้ ก็หันไปมองเฉียวเนี่ยน “ท่านหญิงเฉียว อิ้งจือของข้า นางเป็นเช่นนี้ไปได้อย่างไร...”เฉียวเนี่ยนจึงยิ้มบาง แล้วเดินก้าวไปข้างหน้า มาหยุดยืนข้างกายเมิ่งอิ้งจือ“คุณหนูเมิ่ง ไม่เป็นไรแล้วนะ”เพียงคำเดียว เมิ่งอิ้งจือก็ค่อยๆ สงบลง ดวงตาที่เต็มไปด้วยความหวาดผวาเงยขึ้นมองเฉียวเนี่ยนอย่างช้าๆ แล้วค่อยๆ สงบนิ่งลงเมื่อเห็นภาพนี้ ฮูหยินเมิ่งก็พูดอะไรไม่ออกไปชั่วขณะเฉียวเนี่ยนพูดว่า “ดูเหมือนตอนนี้คุณหนูเมิ่งจะจำข้าได้คนเดียว เมื่อคนอื่นเข้าใกล้ก็จะถูกนางผลักออกไป อย่าว่าแต่ฮูหยินเมิ่งเลย แม้แต่สาวใช้ของข้าเองก็ยังถูกนางข่วนจนมือถลอก”เมื่อได้ยินเช่นนั้น หนิงซวงก็รีบก้าวออกมา แสดงบาดแผลบนมือของตนให้ฮูหยินเมิ่งดูเมื่อวานนางก็ถูกเมิ่งอิ้งจือข่วนเอา แต่หลังจากได้รับการปลอบโยนจากคุณหนูของตนแล้ว เมิ่งอิ้งจือถึงจำได้ว่านางเป็นใคร นั่นจึงทำให้นางเข้าใกล้ได้แต่เมื่อได้ฟังคำพูดของเฉียวเนี่ยน สีหน้าของฮูหยินเมิ่งกลับยิ่งหม่นหม

Bab Lainnya
Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status