บทที่ 860

ภายใต้ความโกรธเกรี้ยว เมื่อ ฮ่องเต้ได้ยินคำพูดนี้ ในที่สุดก็สงบลงเล็กน้อย

พระองค์มองไปยังองค์หญิงซูหยวนที่คุกเข่าอยู่ด้านข้าง น้ำมูกน้ำตาไหลพราก ท่าทางทั้งน่าสมเพชและน่าเวทนา ก็อดใจอ่อนไม่ได้

จากนั้นพระองค์ก็หันไปมององค์รัชทายาทอีกครั้ง “เช่นนั้นเจ้าว่า หากขนมอบนี้ไม่ได้ผ่านมือผู้อื่น และถ้าไม่ใช่นาง แล้วจะเป็นใคร?”

องค์รัชทายาทก้มหน้าไตร่ตรองเล็กน้อย ก่อนกล่าวว่า “เสด็จพ่อ ขนมอบนี้มิได้ไม่ผ่านมือใครเลย อย่างน้อยก็มีอวิ๋นเอ๋อร์ ซูกงกง และท่านหญิงเฉียวที่เคยสัมผัส”

คำพูดนี้ดูเหมือนทำให้ผู้คนที่อยู่ ณ ที่นั้นเข้าใจอะไรขึ้นมา

องค์หญิงซูหยวนก็เหมือนจะนึกอะไรขึ้นได้เช่นกัน รีบหันไปทางฮ่องเต้แล้วกล่าวว่า “เสด็จพ่อ! เป็น เป็นเฉียวเนี่ยน! ท่านลืมแล้วหรือ? นาง นางใช้ผ้าเช็ดมือของนางเช็ดมือก่อน แล้วจึงจับขนมอบนี้ นางจับทุกชิ้นเลย! ทุกชิ้นโดนนางแตะหมด!”

ในยามนี้ นับว่าองค์หญิงซูหยวนยังพอมีสติที่นึกขึ้นได้

เฉียวเนี่ยนทายาให้แก่อัครมหาเสนาบดีเสร็จ จึงยืนขึ้น มองไปยังองค์หญิงซูหยวน “วันนี้องค์หญิงมิได้กล่าวใส่ร้ายหม่อมฉันเป็นครั้งแรกนะเพคะ”

ฮ่องเต้ขมวดคิ้ว

อย่างแรก พระองค์ก็เห็นด้วยกับเฉียว