chapter 15“ลิซเข้มแข็งกว่าที่แม่คิดนะลูก เป็นแม่ซะเองที่ไม่มีความเข้มแข็งเอาเสียเลย ยืนด้วยขาของตัวเองยังไม่ได้ ต้องพึ่งพ่อแกจนถึงทุกวันนี้”“แม่อย่าเอาลิซไปเปรียบเทียบสิคะ มันไม่เหมือนกัน แค่แม่กล้ามาหาลิซ ลิซก็ถือว่าแม่เก่งมากแล้วค่ะ” ดวงดาราพูดให้มารดาสบายใจ “แล้วพ่อเป็นไงคะแม่ สบายดีไหมคะ”“ก็เรื่อยๆ ป่วยบ้าง สบายดีบ้างตามประสาคนสูงอายุ” นงนุชบอกตามตรง “พ่อแกจะขายกิจการรถยนต์นำเข้าเพราะไม่ไหว งานมันเยอะ มันล้นมือ อย่างที่รู้กันว่า พ่อแกชอบบริหารคนเดียว คิดคนเดียว ญาติพี่น้องก็ได้แต่รับคำสั่งอย่างเดียว ไม่มีสิทธิ์คิดหรือค้าน คล้อยตามอย่างเดียว เมื่อมีกิจการเยอะ แถมไม่แบ่งปันให้ใครบริหาร พ่อแกจะไหวได้ไง อายุก็เยอะขึ้นทุกวัน ก็เลิกบอกขายบริษัทรถยนต์นำเข้า”“ทำไมพ่อไม่ให้อาเหลิมดูแลล่ะค่ะ อาเหลิมดูแลบริษัทรถยนต์นำเข้ามาตั้งแต่ปีแรก น่าจะบริหารได้นะคะแม่” ดวงดาราเอ่ยขึ้น“แกก็รู้นิสัยพ่อแก เขาไม่ยกให้ใครง่ายๆ หรอกแม้ว่าจะเป็นญาติกันก็ตาม ถ้าคิดจะยกให้ ยกให้ตั้งนานแล้ว ไม่ปล่อยเลยผ่านมาสิบกว่าปีแบบนี้หรอก”นงนุชพูดอีกก็ถูกอีก นิสัยของบิดาเอาแต่ใจ เผด็จการ เอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่ ไม่ฟั
chapter 14นงนุชก้าวลงมาจากรถแท็กซี่เมื่อนำนางมาถึงจุดหมายปลายทาง ก่อนจะก้าวเข้าไปในบ้านซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยของลูกสาวและหลานชาย ในมือถือถุงใส่เสื้อผ้า ของเล่น และของกินของใช้หลายอย่างติดมือมาด้วย “คุณยายมา” เตชินท์ที่เห็นนงนุชเป็นคนแรกรีบวิ่งมาหาคุณยายผู้ใจดี ก่อนจะพนมมือไหว้ โดยมีเตมีย์วิ่งตามมาติดๆ ทำเช่นเดียวกับแฝดผู้พี่ “สวัสดีฮะคุณยาย” “สวัสดีครับเสือกับสิงห์ วันนี้ยายมีของมาฝากเยอะเลยนะลูก” พูดจบก็ยื่นถุงที่เป็นของฝากหลายชายส่งให้สองแฝด “แม่ล่ะลูก อยู่บ้านไหม” “อยู่ฮะ อาบน้ำอยู่ฮะ”เจ้าเสือตอบ ก่อนทั้งสามจะพากันเดินเข้าไปในบ้าน ประจวบเหมาะกับดวงดาราที่เดินลงมาจากชั้นบนพอดี “แม่” ดวงดาราโผกอดมารดาด้วยความรักและคิดถึง สองแม่ลูกกอดกันกลม “แม่นึกว่าแกจะไปทำงานซะอีก” คนเป็นแม่ทักหลังจากคลายอ้อนกอด “วันนี้หยุดค่ะแม่ เป็นวันหยุดของเมญ่าค่ะ” “แม่หายไปนาน กว่าจะหลบพ่อแกออกมาได้ แล้วนี่เป็นไงกันบ้าง สบายดีไหม ขัดสนเรื่องเงินหรือเปล่า แม่แอบเอามาให้ได้หมื่นสอง รับไว้ซะ” นงนุชหยิบเงินที่เตรียมไว้
chapter 13“โอ๊ย!” สาวสวยร้องเจ็บออกมาดังลั่น ดวงหน้าคล้ายกับทุกข์ทรมานกับความเจ็บปวด ช่วงเวลานั้นหล่อนลืมตามองหน้าชายหนุ่มร่างใหญ่ที่อยู่บนตัวตน ใบหน้าเขาเหยเกราวกับว่ากำลังเผชิญกับปวดร้าว แต่เพียงช่วงวินาทีเท่านั้นที่หล่อนมองเห็นหน้าเขา เปลือกตาหล่อนปิดลง สติถูกครอบงำด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่มาพร้อมกับเพลิงลาวาสวาทไหลเชี่ยวกราก จนยากจะควบคุมหรือจะพูดได้ว่า เวลานี้หล่อนไม่มีสติ ไม่มีเรี่ยวแรงควบคุมใดๆ ทั้งสิ้น ปล่อยตัว ปล่อยอารมณ์ไปตามสายน้ำเสน่หา“พระเจ้า...อะไรวะเนี่ย” เอเดนถึงกับซบหน้าลงบนทรวงคู่อวบ เขาถอนหายใจถี่แรง หนอนตัวใหญ่ที่ฝังอยู่ในช่องทางคับแคบเต้นตุ้บๆ ภายในกล้ามเนื้อสาวบีบรัดเขามาก เอเดนรับรู้ถึงความสดใหม่ของสาวแฟนตาซี รู้ว่าหล่อนไม่เคยผ่านผู้ชาย มั่นใจว่า เขาคือคนแรกของหล่อน ความรู้สึกเอเดนตอนนี้หัวใจเบิกบาน เอิบอิ่มอย่างบอกไม่ถูก ชายหนุ่มพร่าพรหมจรรย์สตรีมาแล้วหลายคน แต่ไม่เคยมีใครทำให้เอเดนรู้สึกดีเท่ากับสาวคนนี้เลย ชายหนุ่มกลัดมันหยุดแช่นิ่งชั่วครู่ ก่อนลงมือสานต่อภารกิจสวาทให้เสร็จสิ้น เขาจับเข่าทั้งสองข้างของหล่อนด้วยมือหนา แยกไปด้านข้างกดเข่าหล่อนลงกับที่นอน เปิดทา
chapter 12คงเป็นเรื่องยากที่หล่อนจะฟื้นคืนสติ คนคออ่อนที่ดื่มทั้งเบียร์และเตกิล่าในระยะเวลาใกล้กันถึงกับน็อคคาโต๊ะ เป็นข้อห้ามมานานนมว่า หากนักดื่มคนใดดื่มเบียร์ ห้ามดื่มสุราหรือที่เรียกว่าเหล้า ไม่ว่าชนิดใดก็ตาม เพราะฤทธิ์ทั้งสองอย่างจะตีกัน อาจทำให้เมาแบบหัวราน้ำหรือเมาหัวทิ่มได้ อีกทั้งยังฟื้นคืนสติยากด้วย สาวแต่งหน้าแฟนตาซีจึงรู้ตัวบ้างไม่รู้ตัวบ้าง‘ใครมาทำอะไรที่ปากฉัน’ คนเมาคิดในใจ แต่ก็ไม่คิดออกว่า บางอย่างที่ล้วงล้ำเข้ามาในปากตนคืออะไร สมองของหล่อนทำงานไม่เต็มที่ ได้แต่ปล่อยให้บางอย่างนั้นวนเวียนในปาก ในช่วงขณะนั้นความหวามไหวเข้ามาในความรู้สึก แล้วดูเหมือนจะมากขึ้นเรื่อยๆ กลบสติให้อยู่ที่เดิมเมื่อหล่อนเริ่มรู้สึกตัว ขยับตัวไปมา มือเรียวนุ่มทั้งสองข้างยกขึ้นวางลงบนท่อนแขนกำยำ เผลอลูบขึ้นลงสัมผัสความแน่นเนื้อของลำแขนแข็งแรงเต็มไปด้วยหมัดกล้าม หล่อนคงไม่รู้ตัวว่า กำลังทำให้ราชสีห์หัวใจสั่นกับการถูกโลมไล้ “อย่าซนสิสาวน้อย เพิ่งเริ่มเอง” เขาบอกสาวใต้ร่างที่ยังคงหลับตา ทว่าริมฝีปากสีแดงคลี่ยิ้มบางๆ เอเดนเห็นแล้วอดใจไม่ไหว กัดกลีบปากล่างหล่อนเบาๆ อย่างหมั่นเขี้ยว “เธอนี่ยั่วเก่ง
chapter 11แค่หน้าคล้าย หน้าเหมือนคงให้คำตอบคาใจเอเดนไม่ได้ มีหลายอย่างในตัวดวงดาราที่เขาติดใจสงสัย ไม่ว่าจะเป็นนัยน์ตาสีน้ำตาลเปล่งประกาย และกลิ่นกายที่ทำให้เขารู้สึกว่า ถูกย้อนไปในอดีต ชวนให้นึกถึง สาวปริศนาคนนั้น...สตรีแต่งหน้าแฟนตาซี สาวพรหมจรรย์สุดเร้าใจย้อนกลับไปเมื่อเกือบห้าปีที่แล้วคืนนั้นเป็นอีกคืนหนึ่งที่ติดอยู่ในความทรงจำของเอเดน ช่วงสัปดาห์นั้นเขาเดินทางไปประเทศฝรั่งเศส ไปร่วมงานแต่งงานของเพื่อนสนิท ก่อนหน้าวันสำคัญหนึ่งวัน เพื่อนรักได้จัดงานปาร์ตี้สละโสด บังเอิญว่า งานปาร์ตี้สละโสดจัดขึ้นในโรงแรมที่เขาพัก เอเดนดื่มไปค่อนข้างมาก และเกิดอาการมึนขึ้นมา เขาจึงขอตัวขึ้นไปพัก เพราะเกรงว่าวันรุ่งขึ้นจะพยุงตัวลุกขึ้นไปงานมงคลสมรสของเพื่อนไม่ไหว ทว่าพอเข้ามาในห้องนอนของห้องพัก เขาก็พบกับสตรีนางหนึ่งที่ใบหน้าแต่งแต้มแนวแฟนตาซี เปลือกตาทั้งสองข้างมีหลายเฉดสีสัน รอบดวงตาข้างหนึ่งถูกเพ้นท์เป็นรูปดวงดาว แล้วแต้มด้วยสีสัน มีกากเพชรระยิบระยับ ริมฝีปากหล่อนเคลือบด้วยสีแดงสด ส่วนชุดที่หล่อนสวมใส่เป็นชุดเกาะอกสีแดงเลือดนกสั้นเหนือเข่าราวหนึ่งคืบ และตอนนี้มันก็เลื่อนขึ้นสูงตามแรงขยับของเจ
chapter 10“ไม่เป็นไรครับ ผมไม่เรื่องมาก น้ำเปล่าขวดเดียวก็พอครับ” “ค่ะ ถ้าอยากได้อะไรเพิ่มบอกได้นะคะ”“ครับ” เอเดนรับคำ หยิบขวดน้ำขึ้นมาเปิด แล้วกระดกดื่มดับกระหาย มะนาวเดินไปสมทบกับสองสาวที่กำลังยืนคุยกันอยู่ มะนาวพูดได้เพียงสองสามคำ ตุ้มเด็กในกองถ่ายก็เดินเข้ามาในห้อง“พี่ลิซ พี่เมญ่าให้พี่ลิซเอากระดาษซับหน้าไปให้จ้ะ แล้วให้พี่ไปซับหน้าให้เธอด้วย”“อ๋อได้จ้ะ” ดวงดาราใส่ชุดของลูกชายเข้าที่เดิม ก่อนหันไปหยิบของที่เมญ่าต้องการแล้วรีบเดินออกไปจากห้อง “เมญ่านี่ก็แปลกนะ ช่างแต่งหน้าก็มีทำไมไม่ใช้ มาใช้ลิซอยู่นั่นแหละ” “ก็หน้าที่ลิซนี่ ต้องคอยดูแลเมญ่า ก็ไม่ใช่เรื่องแปลกที่ลูกจ้างจะทำให้นายจ้าง”มะนาวไม่คิดว่าเป็นเรื่องแปลก เป็นที่รู้กันว่า เมญ่าไม่ใช้เครื่องสำอางในกองถ่าย หล่อนจะนำเครื่องสำอางของตัวเองมาใช้ เหตุผลคือ ผิวเมญ่าแพ้ง่าย หากใช้เครื่องสำอางที่ไม่ถูกกับผิว อาจทำให้ผิวเป็นหื่นขึ้นมา และเกิดอาการคัน ซึ่งทุกกองถ่ายก็ไม่ได้ติดใจอะไร ไม่ได้มองว่าเมญ่าเรื่องมากด้วย“มันก็จริง” ยุพาเห็นด้วยในข้อนี้ สายตาของหล่อนมองไปยังเอเดนอีกครั้ง ซึ่งเขาก็มองมาที่ยุพาพอดี ห