Share

บทที่ 1380

Author: หูเทียนเสี่ยว
จากนั้นก็บอกกับพวกเขาว่า "ถ้ายังไม่พอล่ะก็ ข้าจะลองคิดหาวิธีใหม่"

คำพูดนี้นางพูดแบบปกติมาก แต่พวกเขาได้ฟังแล้วในใจก็ไม่สงบเอาเลย!!

เพราะพวกเขารู้สึกว่า ตนเองเหมือนจะเดาคำพูดต่อไปของนางได้...ถ้าหากยังไม่พอ ก็จะเชือดคนในกลุ่มพวกเจ้าเพิ่มอีกสักสองสามคนแล้วกัน!

พวกเขาไม่กล้าตอบ แต่ก็ไม่กล้าขวางนาง

แล้วจึงเห็นนางพลิกตัวขึ้นหลังม้าอีกครั้ง คีบท้องม้าเบาๆ เดินตรงไปทางประตูเมือง และคนที่พวกเขาคิดว่าเป็น 'องครักษ์ผู้ติดตาม' ทั้งสามคนก็ตามหลังนางเข้าไป

ยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาตอนนี้อันที่จริงก็ไม่เห็นสามคนนั้นเป็นองครักษ์ผู้ติดตามแล้วด้วย

ถึงยังไง ก็มีฝีมือมากขนาดนี้แล้ว ยังต้องมามีองครักษ์ผู้ติดตามอะไรอีก...

บางทีสามคนนั้นอาจจะเป็นชายบำเรอของนางก็ได้? ผู้แข็งแกร่งแบบนี้ จะเลี้ยงผู้ชายไว้สักสามคน...ก็น่าจะพอเลี้ยงไหวกระมัง?

จากนั้น พวกเขาก็ได้ยินเสียงจั๋วซือหรานตอนที่ขี่ม้าแบบไม่เร่งไม่ร้อน ผ่านหน้าพวกเขาไป

และพลาง...เอ่ยขึ้นอย่างหยามหมิ่นว่า "มีแต่พวกขยะ"

กลุ่มทหารคุ้มกัน "..."

พวกเขารู้สึกแปลกๆ เหมือนได้ยินความหมายที่ต่างออกไปจากในคำพูดนาง

บนความรู้สึก กระทั่งไม่ใช่พูดถึงพลังของพวกเขา
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง   บทที่ 1385

    "เมืองซื่อหนานเป็นของหลวนหนานหรือไม่?" จั๋วซือหรานถามขึ้นเสียงเรียบจี๋จ้งในฐานะที่ปรึกษา เดิมทีต้องคิดให้มากหน่อย และพอรู้ถึงความร้ายกาจหญิงสาวตรงหน้า ดังนั้นก่อนหน้าที่จะตอบ ในใจก็ต้องครุ่นคิดหลายตลบกลัวว่าถ้าพูดอะไรไม่ดีออกไป จะถูกนางจับจุดอ่อนเข้าได้ใครจะรู้ ว่าเขาที่กำลังครุ่นคิดหลายตลบอยู่แบบนี้ ยังไม่ได้ให้คำตอบออกไปกลับได้ยินเสียงของนางเอ่ยขึ้นอย่างเย็นชา"คำถามง่ายๆ แค่นี้ก็ยังตอบไม่ได้ แล้วเจ้ายังเป็นที่ปรึกษาอะไรบ้าบออะไรได้อีกๆ ตายๆ ไปดีกว่ากระมัง"พริบตาต่อมา จี๋จ้งก็รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดที่คอ มีของเหลวอุ่นๆ บางอย่างไหลออกมาเขาลนลานเอ่ยขึ้นเสียงดังลั่น "ใช่ขอรับ เป็นขอรับ! ซื่อหนานเป็นของหลวนหนาน!""แล้วหลวนหนานเป็นพื้นที่ศักดินาของข้า ซื่อหนานถือว่าเป็นของข้าไหม?" จั๋วซือหรานถามขึ้นอีกคำ จากนั้นมุมปากก็ยกขึ้น "ถ้านับเกินสิบแล้วยังไม่ตอบ หลังจากนี้เจ้าก็ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว"พอได้ยินคำนี้ของนาง จี๋จ้งก็ทำได้แค่ตอบเสียงแข็ง "แน่นอน...เป็นของท่านขอรับ""แล้วจวนเจ้าเมืองนี้ก็อยู่ในพื้นที่ศักดินาของข้า ข้าอยากจะได้มาทำไมถึงจะทำไม่ได้?" จั๋วซือหรานพูดประโยคนี้ต

  • ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง   บทที่ 1384

    บนหน้านางกระทั่งยังยิ้มตาโค้งอยู่ "เจ้าเมืองเองก็น่าจะรู้ เฉวียนหนาน ผิงหนาน ฉงหนานกับซิงหนานสี่เมืองนี้ เนื่องจากถูกควบรวมไปแล้ว ดังนั้นราชสำนักจึงส่งขุนนางไปบริหารดูแลแล้ว"นางพูด พลางโบกไม้โบกมืออย่างรังเกียจ "สถานที่ชายแดนแบบนี้ อยู่ใกล้กับค่ายทหารด้วย ไม่ได้มีเงินทองอะไรนัก ขุนนางพวกนั้นต่อให้จะทุจริต ก็ทุจริตไปได้ไม่เท่าไรหรอก อัตคัตจะตายไป..."เนี่ยคุนฟังถึงจุดนี้ ยังฟังไม่ออกเสียที่ไหน หญิงสาวชั่วร้ายคนนี้ จับจ้องที่ความโออ่าของจวนเจ้าเมืองอยู่!คิดจะยึดไปเปล่าๆ ง่ายๆ!มันง่ายแบบนั้นเสียที่ไหน!เนี่ยคุนเอ่ยขึ้นสีหน้าแข็งขืน "ใต้เท้า แต่จวนเจ้าเมืองนี้ เป็นทรัพย์สินส่วนตัวของข้า เป็นมรดกของบรรพบุรุษข้าน้อย! ใต้เท้าจะมาฮุบมรดกข้าไปแบบนี้ไม่ได้กระมัง?"จั๋วซือหรานหัวเราะเอ่ยขึ้น "ไอ๊หยา เจ้าเมืองอย่ามาหลอกข้าเลย ท่านเป็นคนตงโจว อยู่ห่างจากที่นี่ตั้งไกล จะมามีมรดกบรรบุรุษอยู่ในสถานที่ห่างไกลแบบนี้ได้ยังไงกัน..."เนี่ยคุนไม่เคยเจอคนที่ไร้เหตุผลแบบนี้มาก่อน! ถึงแม้อันที่จริงเขาเองก็ไม่ค่อยมีเหตุผลก็ตามแต่บางคนก็เป็นอย่างเนี่ยคุน พอยึดครองของคนอื่นมา ก็รู้สึกว่านี่เป็นเรื่อง

  • ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง   บทที่ 1383

    ที่เนี่ยคุนพูดคำนี้ อันที่จริงก็รู้สึกอ่อนข้อให้บ้างแล้ว แต่ก็มีอาการกล้ำกลืนแฝงอยู่ภายในภายใต้สถานการณ์ปกติ พออีกฝ่ายอ่อนข้อให้แล้ว ถึงยังไงก็มีห้องพักให้พักแล้วจะยังไงก็ต้องไว้หน้าบ้าง อย่างน้อยก็คงไม่ถึงกับกัดเรื่องนี้ไม่ยอมปล่อยแต่จั๋วซือหรานใช่คนธรรมดาเสียที่ไหน? สถานการณ์ตรงหน้านี้ เป็นสถานการณ์ธรรมดาหรือ? แน่นอนว่าไม่ใช่ดังนั้นจั๋วซือหรานจึงไม่เพียงแค่ไม่หยุดตอนได้เปรียบแต่กลับยังไล่จี้ถามเนี่ยคุนต่อว่า "เช่นนั้นเจ้าเมืองเนี่ยจะไปฆ่าเอง? หรือว่าให้ข้าไปฆ่าดีล่ะ?"ในดวงตานางเหมือนยิ้มเหมือนไม่ยิ้ม "ข้าเห็นว่าเจ้าเมืองเองก็ไม่เหมือนพวกจอมเชือดด้วยสิ..." คำพูดนี้ของนาง พูดจนคนที่ได้ยินรู้สึกได้ถึงการเสียดสีเลยทีเดียว!นางเอ่ยต่อว่า "ดังนั้นถ้าหากเจ้าเมอืงไม่อยากลงมือ ข้าช่วยท่านได้นะ"จั๋วซือหรานยักไหล่ ดูเหมือนไม่ได้ใส่ใจเนี่ยคุนได้ยินนางเอ่ยขึ้นด้วยเสียงสบายๆ "ถึงยังไงตอนที่ข้ายังอยู่ในเมืองหลวง ก็สังหารคนไปไม่น้อย ชินไปนานแล้ว ลงมือได้สบาย ไม่ได้เป็นภาระอะไรเลย เจ้าเมืองคิดว่ายังไงล่ะ?"เนี่ยคุนแทบจะกระอักเลือดในใจ เขาแอบด่าในใจว่า จะให้ข้าดูอะไรจากเจ้ากันแน่ห๊ะ!

  • ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง   บทที่ 1382

    แต่เนี่ยคุนเองก็แตกต่างออกไป ใบหน้านั้นเหมือนมีคำว่าเจ้าเล่ห์แผ่ออกมาอยู่รางๆสีหน้าบนหน้าเนี่ยคุน แสดงท่าทีจงใจตกใจออกมาฉับพลัน จากนั้นก็เผยรอยยิ้มออกมา"ท่านคือ...ใต้เท้าโหวคนนั้นหรือ?" เนี่ยคุนถามขึ้นทหารคุ้มกันที่มารายงานก่อนหน้าคนนั้นพอได้ยินคำนี้ ก็ถลึงตาโตเท่าตาวัวใต้เท้าโหว? ใต้เท้าโหวไหนกัน...?และเพิ่งตระหนักขึ้นได้ภายหลัง ว่าก่อนหน้านี้เหมือนเคยได้ยินมาจริงๆ ว่าราชสำนักยกเมืองซื่อหนานของพวกเขาให้เป็นพื้นที่ศักดินาของขุนนางคนนึง เหมือนจะเป็นหญิงสาวด้วย...ตอนนั้นหลังจากพวกเขาได้ยิน ก็รู้สึกว่าน่าขำมากหัวเราะร่าบอกว่าหญิงสาวคนนี้ถ้ามาเมืองซื่อหนาน คงได้ถูกกินจนไม่เหลือกระทั่งกระดูกแน่และตินนี้หญิงสาวคนนี้ก็อยู่ตรงหน้าแล้ว ไม่มีริ้วรอยใดเลย กระทั่งแค่ชายเสื้อก็ยังไม่ยับอีกต่างหากจั๋วซือหรานหัวเราะขึ้นมา "ได้ยินชื่อเสียงเจ้าเมืองซื่อหนานมานาน ว่ามีอำนาจมาก ผู้คนในเมืองยอมรับแต่เจ้าเมือง กระทั่งจักรพรรดิก็ยังไม่ยอมรับ พอได้มาเห็นกับตา ก็สมคำร่ำลือจริงๆ"สีหน้าของเนี่ยคุนดูกลืนไม่เข้าคายไม่ออก เอ่ยต่อว่า "ใต้เท้าโหว! ท่านพูดแบบนี้จะชมข้าเกินไปแล้ว!"เขายิ้มประจบ "เ

  • ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง   บทที่ 1381

    เนี่ยคุนเอ่ยขึ้นเสียงเย็น "เจ้าพวกขยะ! แค่ผู้หญิงคนเดียวก็จัดการไม่ได้ ยังจะมาพูดจาเกินจริงอีก! มีหญิงสาวที่เก่งกาจขนาดนั้นเสียที่ไหน? ถ้านางเก่งขนาดนั้นจริง เจ้าก็ให้ข้าได้เห็นนางหน่อย นางอยู่ที่ไหน!"ตอนนี้เอง เขาก็ได้ยินเสียงหญิงสาวเย็นชาเสียงหนึ่งดังขึ้นด้านหลังน้ำเสียงดูสงบมาก แค่ได้ยินก็ราวกับควบคุมสถานการณ์ทั้งหมดเอาไว้แล้วอย่างไรอย่างนั้นเอ่ยขึ้นว่า "เจ้าหันกลับมาก็เห็นแล้ว"เนี่ยคุนสั่นไปทั้งตัว ดวงตาเบิกกว้าง กระทั่งคอเองก็ยังแข็งทื่อไปแล้วราวกับว่าพริบตานี้ ขอต่อมันแข็งตายไปหมดอย่างไรอย่างนั้นแข็งจนตอนที่หมุนเข้ามา แทบจะได้ยินเสียงข้อต่อคอลั่นกร๊อบเลยทีเดียวพอเขาหันหน้ามา ก้เห็นร่างบางระหงนั่นเดินเข้ามาจากประตูข้างของโถงหน้าเป็นหญิงสาวคนหนึ่งจริงๆ!ยิ่งไปกว่านั้นหน้าตายังสวยสะพรั่งด้วย! อยู่ในชุดแดงทั้งตัว ไม่รู้ว่าเพราะเมื่อครู่นางเพิ่งฆ่าคนมาหรือเปล่า ถึงได้ดูเข้ากับชุดแดงนี้มีความรู้สึกเหมือนกลิ่นคาวเลือดยังไม่จางหายไปเลย!เนี่ยคุนจ้องมองนางตาแทบแตก "เจ้าหรือ? ที่ฆ่าทหารคุ้มกันของข้าไปตั้งมากมาย? เจ้ารู้ไหมว่ามีโทษอย่างไร?""พวกเขาบอกว่าต้องก่ออาชญากรรม

  • ยอดหญิงแกร่งของเฟิงอ๋อง   บทที่ 1380

    จากนั้นก็บอกกับพวกเขาว่า "ถ้ายังไม่พอล่ะก็ ข้าจะลองคิดหาวิธีใหม่"คำพูดนี้นางพูดแบบปกติมาก แต่พวกเขาได้ฟังแล้วในใจก็ไม่สงบเอาเลย!!เพราะพวกเขารู้สึกว่า ตนเองเหมือนจะเดาคำพูดต่อไปของนางได้...ถ้าหากยังไม่พอ ก็จะเชือดคนในกลุ่มพวกเจ้าเพิ่มอีกสักสองสามคนแล้วกัน!พวกเขาไม่กล้าตอบ แต่ก็ไม่กล้าขวางนางแล้วจึงเห็นนางพลิกตัวขึ้นหลังม้าอีกครั้ง คีบท้องม้าเบาๆ เดินตรงไปทางประตูเมือง และคนที่พวกเขาคิดว่าเป็น 'องครักษ์ผู้ติดตาม' ทั้งสามคนก็ตามหลังนางเข้าไปยิ่งไปกว่านั้นพวกเขาตอนนี้อันที่จริงก็ไม่เห็นสามคนนั้นเป็นองครักษ์ผู้ติดตามแล้วด้วยถึงยังไง ก็มีฝีมือมากขนาดนี้แล้ว ยังต้องมามีองครักษ์ผู้ติดตามอะไรอีก...บางทีสามคนนั้นอาจจะเป็นชายบำเรอของนางก็ได้? ผู้แข็งแกร่งแบบนี้ จะเลี้ยงผู้ชายไว้สักสามคน...ก็น่าจะพอเลี้ยงไหวกระมัง?จากนั้น พวกเขาก็ได้ยินเสียงจั๋วซือหรานตอนที่ขี่ม้าแบบไม่เร่งไม่ร้อน ผ่านหน้าพวกเขาไปและพลาง...เอ่ยขึ้นอย่างหยามหมิ่นว่า "มีแต่พวกขยะ"กลุ่มทหารคุ้มกัน "..."พวกเขารู้สึกแปลกๆ เหมือนได้ยินความหมายที่ต่างออกไปจากในคำพูดนางบนความรู้สึก กระทั่งไม่ใช่พูดถึงพลังของพวกเขา

More Chapters
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status