LOGINShare
บทที่ 18 ขนมดอกสาลี่รสบาดคอ (1/2)
Last Updated:
2025-05-27 12:00:14"ปวดหัวจัง" มือเรียวยกขึ้นคลึงขมับ
มู่หลินเดินถือน้ำแกงเข้ามาเห็นอีกฝ่ายได้สติแล้วจึงวางถ้วยหยกลงข้างเตียง "องค์หญิง ตื่นแล้วหรือเพคะ"
"อืม..." ฉงเสว่ปิงพยักหน้า "น้ำ"
"นี่เพคะ" มู่หลินยื่นถ้วยชาไปเบื้องหน้า
ฉงเสว่ปิงรับมาแล้วจึงกระดกดื่มด้วยความกระหายหิว ทว่าน้ำชาอุ่น ๆ กลับทำให้นางรู้สึกเจ็บริมฝีปากฉับพลัน
"โอ๊ย!"
มู่หลินหน้าตื่น "องค์หญิงเป็นอันใดเพคะ"
"ข้าเจ็บปาก" นางยื่นถ้วยชาคืนมู่หลิน
"เจ็บหรือ ไหนเพคะ" มู่หลินรับถ้วยชาแล้วจึงเมียงมองริมฝีปากซึ่งบวมเจ่อเล็กน้อยซ้ำยังมีรอยแตกยับหน่อย ๆ ทว่านัยน์ตากลมใสกลับเผลอสังเกตลำคอขาวผุดผาดที่เต็มไปด้วยรอยจ้ำสีกุหลาบ มู่หลินผงะหน้าแดงก่ำทันควัน
ฉงเสว่ปิงนิ่วหน้า "เป็นอะไรของเจ้า"
"เอ่อ..." มู่หลินยึกยัก ปากหนักไม่กล้าเอ่ย
"เอ่ออันใด" นางรู้สึกมีบางอย่างเริ่มไม่ชอบมาพากล
มู่หลินเร่งร้อนหยิบคันฉ่องบานเล็กพลันยื่นส่งให้ผู้เป็นนายด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วน "องค์หญิง ดะ...ดูเองเพคะ"
<
Latest chapter
ย้อนรักสี่คราลวงชะตาเคียงท่าน บทที่ 19 ร้อนรุ่มประดุจไฟสุมอก
ฉงเสว่ปิงยังคงติดแหง็กอยู่ที่ตำหนักชินอ๋องเป็นเวลาหลายสัปดาห์ ทว่านางกลับป่วนตำหนักเขาเสียจนนับว่าทุกอย่างแทบวอดวาย บ้างเข้าครัวทำอาหารรสประหลาดส่งให้เขา ซ้ำยังพยายามกลั่นแกล้งวางกับดักจากมดไปทั่วสารทิศ อีกทั้งยังทำลายข้าวของมีค่าแตกยับไม่เหลือชิ้นดี นับได้ว่าบรรดาทหารและนางกำนัลที่ดูแลตำหนัก ต่างวิ่งวุ่นอลหม่านกันอย่างถ้วนทั่ว ทว่าไต้ฮ่าวเฉินกลับยังใจเย็นประดุจหุบเขาน้ำแข็งทั้งลูกเขาไม่ไล่ตะเพิดนางกลับแคว้นสุ่ยเหอ หนำซ้ำยังยิ้มร่ายียวนคอยส่งเสริมให้นางกระทำตามใจเสียด้วย"มู่หลิน เมื่อไหร่ข้าจะได้กลับแคว้นสุ่ยเหอเสียที ข้าคร้านจะก่อกวนเขาแล้ว" ฉงเสว่ปิงถอนหายใจ นัยน์ตาทอดมองริมน้ำเบื้องหน้าด้วยจิตใจห่อเหี่ยว เรียวมือขว้างหินก้อนเล็กเพื่อระบายโทสะอย่างเนือย ๆ"องค์หญิง หากฝ่าบาทยังไม่มีรับสั่งก็มิอาจกลับได้นะเพคะ""แต่ก่อนนั้นท่านพี่เหยียนเฟิงส่งสาส์นมาแล้ว ทว่าไม่มีผู้ใดตอบรับ ซ้ำซินอี๋ยังเอามาล่อลวงข้า ถ้างั้นข้าจะลอบส่งสาส์นไปหาท่านพี่เหยียนเฟิงอีกครา ให้เขามารับข้าเองเจ้าว่าดีหรือไม่"มู่หลินเบิกตากว้าง "องค์หญิงไม่ได้นะเพ
ย้อนรักสี่คราลวงชะตาเคียงท่าน บทที่ 18 ขนมดอกสาลี่รสบาดคอ (2/2)
ดูเหมือนชินอ๋องไปสะสางเรื่องของซินอี๋ที่กระทำกับนางคืนที่ผ่านมา เดิมทีซินอี๋ต้องเป็นสนมของไต้ฮ่าวเฉิน ทว่ายามนี้กลับถูกลงทัณฑ์พร้อมกับบิดาซึ่งเป็นขุนนางยศใหญ่ เพราะลักลอบฉ้อราษฎร์บังหลวง บุตรสาวยังกระทำเรื่องเสื่อมเสียให้กับแคว้น ตระกูลซินจึงถูกริบทรัพย์ และโดนเนรเทศไปใช้แรงงานยังชายแดนทุรกันดารแต่แล้วอย่างไร ถึงแม้ไม่มีซินอี๋ เขาก็ยังสามารถมีสนมนางอื่นได้ ต่อให้ยามนี้เขาแสร้งทำดีกับนางเพียงใด นางก็ไม่มีวันหวนกลับไปยังหลุมพรางที่เขาขุดล่อเอาไว้เด็ดขาด"ท่านอ๋องกลับมาแล้วเพคะ" มู่หลินผู้เดินรายงานสถานการณ์ทั้งวันจนเท้าแทบขึ้นสะเก็ดไฟวิ่งหน้าตั้งเข้ามาฉงเสว่ปิงแสร้งสงบนิ่ง ทว่าในใจกลับตื่นตระหนกร้อนรน "มาแล้วก็เรื่องของเขา เกี่ยวอะไรกับข้า""วันนี้องค์หญิงให้ข้าจับตาดูว่าท่านอ๋องกลับมาหรือยังมิใช่หรือเพคะ"นางกระแอมเสียงแผ่ว "ชู่ว...เบา ๆ เดี๋ยวเขาได้ยิน""เพคะ" มู่หลินหน้าเจื่อนเอ่ยกระซิบฉงเสว่ปิงกวักมือยิก ๆ มู่หลินจึงยื่นหูให้นาง "ขนมที่ข้าบอกเล่า เอาไปให้เขาหรือยัง""เรียบร้อยแล้วเพคะ"ริมฝีปากบางฉีกยิ้มเริงร่า นางอ
ย้อนรักสี่คราลวงชะตาเคียงท่าน บทที่ 18 ขนมดอกสาลี่รสบาดคอ (1/2)
"ปวดหัวจัง" มือเรียวยกขึ้นคลึงขมับมู่หลินเดินถือน้ำแกงเข้ามาเห็นอีกฝ่ายได้สติแล้วจึงวางถ้วยหยกลงข้างเตียง "องค์หญิง ตื่นแล้วหรือเพคะ""อืม..." ฉงเสว่ปิงพยักหน้า "น้ำ""นี่เพคะ" มู่หลินยื่นถ้วยชาไปเบื้องหน้าฉงเสว่ปิงรับมาแล้วจึงกระดกดื่มด้วยความกระหายหิว ทว่าน้ำชาอุ่น ๆ กลับทำให้นางรู้สึกเจ็บริมฝีปากฉับพลัน"โอ๊ย!"มู่หลินหน้าตื่น "องค์หญิงเป็นอันใดเพคะ""ข้าเจ็บปาก" นางยื่นถ้วยชาคืนมู่หลิน"เจ็บหรือ ไหนเพคะ" มู่หลินรับถ้วยชาแล้วจึงเมียงมองริมฝีปากซึ่งบวมเจ่อเล็กน้อยซ้ำยังมีรอยแตกยับหน่อย ๆ ทว่านัยน์ตากลมใสกลับเผลอสังเกตลำคอขาวผุดผาดที่เต็มไปด้วยรอยจ้ำสีกุหลาบ มู่หลินผงะหน้าแดงก่ำทันควันฉงเสว่ปิงนิ่วหน้า "เป็นอะไรของเจ้า""เอ่อ..." มู่หลินยึกยัก ปากหนักไม่กล้าเอ่ย"เอ่ออันใด" นางรู้สึกมีบางอย่างเริ่มไม่ชอบมาพากลมู่หลินเร่งร้อนหยิบคันฉ่องบานเล็กพลันยื่นส่งให้ผู้เป็นนายด้วยสีหน้ากระอักกระอ่วน"องค์หญิง ดะ...ดูเองเพคะ"
ย้อนรักสี่คราลวงชะตาเคียงท่าน บทที่ 17 ท่านอ๋องผู้เลื่องชื่อปั่นป่วนแทบคลั่ง (2/2)
ฉงเสว่ปิงเอ่ยเสียงแหบแห้ง "ข้าร้อน ร้อนเหลือเกิน""ร้อน?" ไต้ฮ่าวเฉินมองสีหน้าแดงระเรื่อจึงเข้าใจทันควันว่านางมิได้ต้องยาพิษ ทว่าเป็นยาปลุกกำหนัดเสียงหอบหายใจยังคงดังต่อเนื่อง มือเรียวลูบไล้ลำคอของเขาลามไล้ลงมาเรื่อย ๆ มือนุ่มนิ่มที่เลื้อยราวปลาหมึกส่งผลให้ขนอ่อนบนกายบุรุษลุกเกรียว"อื้อ...ฮ่าวเฉิน ช่วยข้าด้วย ข้าร้อน"ไต้ฮ่าวเฉินกลืนน้ำลายหนืดเหนียวลงคอ เขาพยายามระงับสติไม่ให้กระเจิดกระเจิงไปมากกว่านี้ "เสว่ปิง สงบใจก่อน ข้ากำลังพาเจ้ากลับ"ทว่ามือเล็กยังคงลูบไล้ไปทั่วแผงอกหนั่นแน่นอย่างไม่เชื่อฟัง อยู่ ๆ ศูนย์กลางของชายชาตรีก็พลันรู้สึกปวดหนึบ กระทั่งเต้นเร้า ตุบ ตุบไต้ฮ่าวเฉินละล้าละลัง "สะ...เสว่ปิง หยุดก่อน""ข้าร้อน" เสียงใสแปร่งพร่ายวนอารมณ์ยิ่งแววตาทั้งสองประสานเข้าด้วยกัน เขาเป็นบุรุษไม่ใช่พระอิฐพระปูน เมื่อมองดวงตาและสีหน้ายั่วยวนออดอ้อนของสตรีที่ชมชอบ มีหรือความคิดสกปรกจะไม่โผล่เข้ามาในมโนสำนึก ไต้ฮ่าวเฉินพยายามควบคุมสัมปชัญญะ และเร่งพานางกลับตำหนักด้วยความรวดเร็วมู่หลินเห็นสภาพฉงเสว่ปิงก็พลอยตื่นตระหนก
ย้อนรักสี่คราลวงชะตาเคียงท่าน บทที่ 17 ท่านอ๋องผู้เลื่องชื่อปั่นป่วนแทบคลั่ง (1/2)
ซินอี๋เลื่อนชาถ้วยเล็กยื่นส่งไปเบื้องหน้าฉงเสว่ปิง นางยิ้มเยาะพลางเอ่ยน้ำเสียงไม่เป็นมิตร "เก็บชาของเจ้าไว้เถิด ไหนเล่าสาส์นจากท่านพี่เหยียนเฟิง"ซินอี๋ส่งยิ้มละไม ทว่าภายใต้รอยยิ้มกลับเคลือบไปด้วยพิษสงร้ายกาจ "องค์หญิงท่านพระทัยร้อนนัก ไยจึงไม่ชมความงามของหิ่งห้อยพร้อมแสงจันทร์กระจ่างตาให้สบายอารมณ์ก่อนหรือเพคะ""ซินอี๋ เจ้าต้องการสิ่งใดกันแน่ เดิมทีในราชวังพื้นที่ชมหิ่งห้อยมิใช่ริมสะพานสัตตบงกชหรือ ไยจำต้องเลือกพื้นที่เงียบสงัดร้างไร้ผู้คน อย่าให้ข้าต้องหมดความอดทนกับเจ้า"ซินอี๋ยังคงแย้มยิ้ม กระนั้นในใจของนางกลับเกิดคำถามขึ้นมาเสียแล้วนางเพิ่งมาแคว้นไต้เจียครั้งแรกมิใช่หรือ ไยจึงรู้ว่ามีสถานที่แห่งนั้นด้วยฉงเสว่ปิงทนมองสีหน้าเสแสร้งแกล้งทำอีกไม่ไหว จึงตัดสินใจลุกขึ้นทันควัน ซินอี๋ยืนตามอีกฝ่าย "องค์หญิง""หากอยากล่อลวงข้าก็ช่วยแนบเนียนกว่านี้หน่อย""เปล่านะเพคะ" ซินอี๋ยื่นสาส์นไปเบื้องหน้านางเอื้อมรับด้วยท่าทีคลางแคลง ดูจากวัสดุภายนอกนับว่าเป็นสาส์นจากแคว้นสุ่ยเหอจริง ฉงเ
ย้อนรักสี่คราลวงชะตาเคียงท่าน บทที่ 16 เจ้ารอข้าก่อน
ริมสระน้ำกลางตำหนักชินอ๋อง ร่างบอบบางเดินทอดน่องไปเรื่อยเปื่อย ฉงเสว่ปิงหวนนึกถึงช่วงเวลาที่เคยชื่นมื่นกับสวามีแต่กาลก่อน นัยน์ตาคู่งามทอดมองดอกมู่ตานที่เขาเคยมอบมันให้นางในวันนั้น สัญญารักมั่นตลอดกาลเป็นเพียงคำลวงหลอก เขาไม่อาจรับนางเป็นชายาเอก ทว่ากลับเอ่ยหว่านล้อมใช้ลูกไม้ล่อหลอก หนำซ้ำยังแต่งตั้งสนมมาหยามหน้านางริมฝีปากสีกุหลาบเหยียดยิ้มทุกอย่างเป็นเพียงอดีตไปแล้ว คงต้องเรียกว่าอดีตชาติถึงจะถูก ในเมื่อยามนี้นางยังเป็นสาวพรหมจรรย์ เขาเองก็ยังเป็นชินอ๋องผู้เกรียงไกรไร้ซึ่งสตรีข้างกายเช่นกัน ทว่าไหนเลยฉงเสว่ปิงจะใส่ใจ ไม่มีตอนนี้ อีกหน่อยก็ต้องมีอยู่ดี"องค์หญิง ตะวันใกล้ลับขอบฟ้าแล้ว กลับเถิดเพคะ" มู่หลินเอ่ยฉงเสว่ปิงทอดถอนใจ นางไม่ตอบรับทว่ากลับมีคำถาม"มู่หลิน เจ้ารู้หรือไม่ว่าเหตุใดท่านพ่อจำต้องส่งข้ามาเยือนแคว้นไต้เจีย ให้มาเที่ยวเล่นจริงหรือ ข้าว่าออกจะดูพิกลไปหน่อย"มู่หลินอึกอัก "เอ่อ..."ฉงเสว่ปิงเหลียวหลัง "ว่าอย่างไรเล่า เป็นอันใด""คือ...หม่อมฉันคิดว่าฝ่าบาทอาจต้องการให้องค์หญิงสา
You may also like
หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี
เชี่ยเก้อจวี๋จื่อ220.7K viewsหลินซือเยว่ผู้นี้มีสามชะตาในคราเดียว
หิมะที่ปลิดปลิว9.5K viewsสนมร้างรักขอทวงบัลลังก์
ม่อเยี่ยน661.0K viewsชายาหมอเทวดาตัวแสบ: ดื้อรักท่านอ๋องเทพสงคราม
เย่ชิงขวง93.0K viewsเกิดใหม่ใต้อาณัติแม่ทัพวิปลาส
บ้านเขมปัณณ์3.2K viewsคุณสามีขา ภรรยาสำนึกผิดแล้ว
ฉู่เฉียว956 viewsจารใจทุรยศ
เพลงมีนา2.8K viewsยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา
กานเฟย645.9K views
