LOGINShare
เข้าเฝ้าฝ่าบาท
Last Updated:
2025-05-07 17:00:50หลินฉิงอันเดินทางไปถึงจวนเสนาบดีเซี่ยพอดีกับที่เขากลับมาจากในวัง ทั้งสองจึงเข้าจวนไปพร้อมกัน หลินฉิงอันไม่เสียเวลามากนัก นางรีบส่งเอกสารทั้งหมดเกี่ยวกับการพัฒนาบ่อเกลือให้กับเสนาบดีเซี่ยดู
“เอกสารเหล่านี้เจ้าเขียนได้ละเอียดนัก เพียงแต่ข้าเองก็ไม่มั่นใจว่าช่างหลวงจะสามารถสร้างเครื่องผันน้ำนี้ขึ้นมาได้หรือไม่ เอาอย่างนี้เป็นอย่างไร ข้าจะพาเจ้าเข้าเฝ้าฝ่าบาท เพื่อที่เจ้าจะได้อธิบายขั้นตอนต่าง ๆ เพราะตอนนี้ฮ่องเต้กำลังกริ้วเรื่องที่เสนาบดีฝ่ายขวาไม่ยอมรับแผนการสร้างบ่อเกลือของเจ้าน่ะ”
“หากท่านเสนาบดีเซี่ยเห็นสมควร ข้าก็ยินดีที่จะขอเข้าเฝ้าฝ่าบาทเจ้าค่ะ ข้ายังมีอีกเรื่องที่จะแจ้งฝ่าบาทกับท่านด้วยพอดี อย่างไรเราจะได้คุยกันครั้งเดียวเลยก็ไม่เลวนะเจ้าคะ”
“เช่นนั้นเรารีบไปกันเถอะ”
“เจ้าค่ะ ท่านเสนาบดี”
พ่อบ้านในจวนรีบไปเตรียมรถม้าให้กับเสนาบดีเซี่ยและหลินฉิงอันเดินทางเข้าวังไปอีกครั้ง ซง
Related chapters
ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ แย่งเครื่องประดับ
หลังจากหลินฉิงอันกับซงหยางกินข้าวเที่ยงกันเสร็จแล้ว ซงหยางก็นำทางหลินฉิงอันไปยังใจกลางตลาดที่มีเสื้อผ้า อาภรณ์ รวมทั้งร้านเครื่องประดับเพื่อตามหาหลินฉางหยูและหลินอ้าย เขารู้ดีว่าพ่อบ้านใหญ่คงพาพวกเขามาเดินเล่นแถวนี้เป็นแน่ เพราะนอกจากร้านรวงเหล่านี้แล้ว ที่อื่นก็ไม่มีอะไรน่าสนใจนักแต่ขณะที่หลินฉิงอันกับซงหยางกำลังจะผ่านร้านเครื่องประดับร้านใหญ่แห่งหนึ่ง นางกลับได้ยินเสียงโต้เถียงกันดังมาเสียก่อน หลินฉิงอันจำเสียงแม่ของนางได้ดีจึงสั่งให้ซงหยางหยุดก่อนจะเดินเข้าไปในร้านภายในร้านตอนนี้มีเสียงด่าทอของแม่นางในชุดหรูหราและบ่าวรับใช้กำลังด่าทอแม่ของนางซึ่งถือปิ่นปักผมสีทองอันหนึ่งอยู่อย่างสาดเสียเทเสีย แม้แต่พ่อบ้านใหญ่ก็ยังไม่กล้าโต้เถียงแม่นางผู้นั้นกลับไปเสียด้วยซ้ำ พวกเขาทำได้เพียงแค่ปกป้องไม่ให้พ่อกับแม่ของนางถูกทำร้ายได้เท่านั้นหลินฉิงอันเห็นท่าไม่ดี เพราะตอนนี้แม่ของนางที่ถูกต่อว่าให้อับอายเกือบจะร้องไห้ออกมาแล้ว หลินฉิงอันจึงหันไปบอกซงหยางว่าให้นำทางนางเข้าไปหาท่านแม่เสียก่อน
Last Updated : 2025-05-08ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ ศาลต้าหลี่
เจ้าหน้าที่ฟังเรื่องราวจบก็ให้คนควบคุมตัวเจียงจ้าวฮวากับพวกไปยังศาลต้าหลี่ทันที ส่วนเถ้าแก่เจ้าของร้านและผู้ที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดก็ถูกเชิญตัวให้ไปเป็นพยานในการพิจารณาคดีในครั้งนี้ระหว่างทางเจียงจ้าวฮวากรีดร้องอย่างไม่พอใจ นางยังบอกคนขับรถม้าที่รออยู่หน้าร้านให้รีบไปเรียกพ่อของนางมาช่วย ชาวเมืองที่เห็นเหตุการณ์ลุกลามต่างก็อยากรู้ว่าคุณหนูเจียงที่ชอบสร้างปัญหากับคุณหนูจวนอื่นจะถูกตัดสินอย่างไร พวกเขาเองก็ตามไปห่าง ๆ เช่นเดียวกัน ถึงแม้พวกเขาจะไม่รู้ว่าคนที่มีเรื่องกับคุณหนูเจียงเป็นใครก็ตาม แต่หากว่าถึงขั้นขึ้นศาลแล้วล่ะก็ นับว่าคนเหล่านั้นเองก็คงไม่ธรรมดาเช่นเดียวกันยิ่งเสียงโวยวายของเจียงจ้าวฮวาดังมากเท่าไหร่ ชาวเมืองที่ผ่านไปมาเห็นเข้าต่างก็รีบเดินตามไปดูความสนุกด้วยเช่นเดียวกัน ไม่เว้นแม้แต่เหล่าคุณหนู คุณชายจวนขุนนางอื่นที่ออกมาเดินเล่นในวันนี้ก็อยากรู้ว่านี่มันเกิดเรื่องอันใดขึ้น เหตุใดคุณหนูเจียงจึงได้ถูกพาตัวไปเช่นนี้หลินฉิงอันไม่สนใจคนที่ติดตามพวกนางมา นางยังคงโกรธไม่ห
Last Updated : 2025-05-08ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ หวางกงกงมาถึง
“พวกเจ้าตามสบายเถอะ เสนาบดีกรมอาญา เจ้าขึ้นไปนั่งตัดสินคดีได้แล้ว ข้าจะดูสิว่าใครจะกล้าขอความเมตตาแทนคุณหนูผู้นั้นอีก”“เอ่อ… ขอรับท่านโหว” เสนาบดีกรมอาญาตอนนี้เหงื่อแตกพลั่ก จากที่เขาคิดจะลงโทษบุตรสาวเสนาบดีคลังเพียงเล็กน้อย ตอนนี้ไม่สามารถทำได้เสียแล้วเสนาบดีคลังไม่เพียงแต่โกรธหลินฉิงอันกับครอบครัวเท่านั้น ตอนนี้เขาโกรธเหิงอันโหวที่เข้ามาแทรกเรื่องราวในวันนี้ด้วย เพียงแต่เขาไม่รู้ว่าจะสามารถต่อกรกับเหิงอันโหวได้หรือไม่ แต่อย่างไรเขาจะไม่ยอมให้บุตรสาวถูกลงโทษจนเสียชื่อเสียงเป็นอันขาด ไม่เช่นนั้นความหวังที่เขาจะให้บุตรสาวไปเป็นพระชายาขององค์ชายสามซึ่งเขานั้นเป็นคนรับใช้ใกล้ชิดของเสนาบดีฝ่ายขวาอยู่แล้วนั้นอาจพังลงไปก็เป็นได้ ยังมีครอบครัวขุนนางอีกหลายคนที่ต้องการให้บุตรสาวเข้าไปเป็นพระชายาเช่นเดียวกัน ครั้งนี้เขาจึงต้องกัดฟันต่อสู้ให้เต็มที่เพื่อไม่ให้ชื่อเสียงของบุตรสาวด่างพร้อยไปมากกว่านี้“ก่อนที่ท่านเสนาบดีกรมอาญาจะตัดสิน ข้าขอให้ท่านสอบปาก
Last Updated : 2025-05-09ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ จูฉิงอันในศตวรรษที่ 21
จูฉิงอันเป็นเด็กกำพร้าที่ได้รับการเลี้ยงดูจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าตั้งแต่เธอจำความได้ หลังจากอายุครบเกณฑ์ที่ต้องออกจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าตอนอายุ 18 เธอก็หางานทำและเรียนไปด้วยจนกระทั่งจบปริญญาตรีด้านการตลาด ทุกปีจูฉิงอันจะนำเงินเก็บส่วนหนึ่งส่งกลับไปยังสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเพื่อเลี้ยงดูน้อง ๆ เหมือนกับรุ่นพี่คนอื่น ๆ ที่ออกไปจากที่นี่เช่นเดียวกับเธอหลังจากเรียนจบและทำงานพาร์ทไทม์ต่อมาอีก 3 ปี จูฉิงอันก็มีโอกาสได้เข้าทำงานในบริษัทนำเข้าและส่งออกผลไม้รายใหญ่ของประเทศจากความสามารถของเธอเอง ทำให้จูฉิงอันสามารถซื้อคอนโดและรถยนต์ส่วนตัวได้จากเงินเดือนที่ได้รับในบริษัทใหญ่บริษัทนี้ในเวลาเพียงไม่ถึง 2 ปี นับว่าเธอตัดสินใจไม่ผิดที่ยอมทำงานประจำกับบริษัทนี้หลังจากที่เปรียบเทียบรายได้จากการทำงานพาร์ทไทม์หลายงานมานานหลายปี2 ปี ต่อมา ตำแหน่งของจูฉิงอันก็ได้เป็นผู้ช่วยหัวหน้าฝ่ายการตลาดตั้งแต่อายุยังน้อย ทำให้เธอต้องรับผิดชอบงานมากขึ้นกว่าเมื่อก่อนหลายเท่านัก ยิ่งเธอขยันทำงานมากเท่าไหร่ เงินรายได้ของเธอก็ยิ่งได้รับจากการทำงานมากขึ้นเท่านั้น หัวหน้าแผนกยังไว้วางใจให้เธอเข้าร่วมงานสัมนาและการประชุมต่
Last Updated : 2025-02-25ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ เอ๊ะ! ทำไมเพลีย
กว่าเจ้าหน้าที่ตำรวจและกู้ภัยจะมาถึงที่เกิดเหตุ เวลาก็ผ่านไปกว่า 30 นาที เนื่องจากสายฝนยังคงตกหนักอย่างต่อเนื่อง ทำให้การเดินทางล่าช้ากว่าปกติ เจ้าของรถสามคันที่รอเจ้าหน้าที่อยู่ก่อนหน้านี้รีบถือร่มลงจากรถไปเล่าเหตุการณ์ให้ตำรวจฟังตามความจริงว่ารถที่เกิดอุบัติเหตุน่าจะไม่ชินเส้นทางและมาด้วยความเร็วเมื่อตำรวจฟังคำให้การของพลเมืองดีทั้งสามคนเสร็จ ตำรวจก็ปล่อยให้พวกเขาออกจากที่เกิดเหตุหลังขอเบอร์โทรของพวกเขาเอาไว้เผื่อจะขอคำให้การเพิ่มเติม ไม่นานนักเจ้าหน้าที่กู้ภัยก็นำร่างของจูฉิงอันออกจากรถได้ เจ้าหน้าที่หลายคนตรวจสอบภายในรถจนพบว่าโทรศัพท์ของผู้ตายยังคงใช้งานได้ เพียงแต่หน้าจอแตกร้าวเท่านั้น เขาจึงหาเบอร์โทรล่าสุดเพื่อแจ้งให้ญาติทราบว่าเธอเสียชีวิตแล้ว[ สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าคุณเป็นญาติเจ้าของโทรศัพท์หรือเปล่าครับ ][ ไม่ใช่ครับ ผมเป็นหัวหน้าของเธอครับ ไม่ทราบใครโทรมาครับ ][ ผมเป็นเจ้าหน้าที่กู้ภัยเมืองเหลียงเฮ่อครับ เจ้าของโทรศัพท์ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตแล้วครับ รบกวนคุณช่วยติดต่อญาติเพื่อมารับศพด้วยนะครับ ][ อะไรนะครับ!!! ][ ผมบอกว่าเธอประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตแล้วครับ รบกวนคุณติ
Last Updated : 2025-02-25ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ ย่าที่น่ารังเกียจ
หลังจากน้องชายคนโตออกจากห้องไป จูฉิงอันได้ยินเสียงคุยของแม่และน้องชายคนรองกำลังกังวลเรื่องอาการป่วยของนาง“ท่านแม่ เราจะทำยังไงกันดีเล่าขอรับ ฮึก.. ท่านพ่อยังไม่กลับจากล่าสัตว์ตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว เราจะหาเงินที่ไหนช่วยพี่ใหญ่ขอรับ ฮือ..”“โธ่ ลูกรัก อาหยางอย่าร้องไห้ลูก เดี๋ยวแม่จะเอาผ้าชุบน้ำอุ่นคอยเช็ดตัวให้พี่สาวเจ้าก่อน เมื่อครู่อาเฉิงบอกแล้วว่าพี่สาวเจ้ารู้สึกตัวแล้ว หากนางได้กินข้าวต้มร้อน ๆ กับเช็ดตัวลดไข้สักหน่อยอาการน่าจะดีขึ้น เจ้าไปช่วยอาเฉิงป้อนข้าวพี่ใหญ่ก่อนเถอะ แม่จะไปเตรียมน้ำร้อน”“ฮึก.. ขอรับท่านแม่”จูฉิงหยางปาดน้ำตาที่ไหลรินออกก่อนจะเดินไปหาพี่ชายในห้องครัว หลินอ้ายมองตามหลังลูกชายคนรองทั้งน้ำตา ใช่ว่านางจะไม่ห่วงลูกสาว เพียงแต่นางไม่สามารถทำสิ่งใดรุนแรงกับแม่สามีได้ เพราะสามีของนางเป็นคนกตัญญูมากเกินไปจนเขาไม่กล้าว่ากล่าวครอบครัวตัวเอง ทั้งที่นางกับลูกถูกรังแกมาตลอด เขากลับทำเพียงปลอบโยนพวกนางและทำงานหนักมากขึ้นเท่านั้น โดยที่พวกนางไม่เคยได้แตะต้องเงินที่สามีหามาเลยแม้แต่น้อย อาหารการกินก็เป็นพวกนางช่วยกันหาของป่าบนเขาไปแลกกับชาวบ้านมาตลอด เขายังทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น
Last Updated : 2025-02-25ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ อาเล็กกลับบ้าน
แม่เฒ่าจูได้แต่กระฟัดกระเฟียดที่จูฉางหยูขัดคำสั่งนาง ครั้นจะให้นางวิ่งไปที่บ้านท่านหมอก็ดูจะไม่เหมาะสมนัก นางกลัวว่าหากผู้ใหญ่บ้านรู้เข้าจะมาลงโทษนางอีก ก่อนหน้านี้เขาปล่อยผ่านเพราะเรื่องราวยังไม่ร้ายแรง แต่ตอนนี้นางไม่แน่ใจว่าเขาจะปล่อยผ่านอีกหรือไม่จึงไม่กล้าเสี่ยง ด้วยความโมโห แม่เฒ่าจูไม่อยู่นินทาชาวบ้านต่อ นางใช้ไม้เท้าพาตัวเองกลับไปบ้านตระกูลจูเพื่อรอจัดการเจ้าพวกบ้านรองที่บังอาจขัดคำสั่งนางหลินอ้ายกับลูกชายไปถึงบ้านท่านหมอก็ร้องเรียกท่านเสียงดังด้วยกลัวว่าท่านหมอชราจะไม่ได้ยินพวกนาง ไม่นานนักหมอกวงก็เดินออกมาเปิดประตูรั้วให้พวกเขา ก่อนจะถามนางว่าเหตุใดจึงดูเร่งร้อนเพียงนี้“ฮึก.. ท่านหมอช่วยลูกสาวข้าด้วยเจ้าค่ะ นางป่วยมาหลายวันแล้วจนอาการทรุดลง สามีข้ากำลังพานางมาที่นี่เจ้าค่ะ”“อ้าว ถึงว่าสิ ข้าไม่เห็นนังหนูฉิงอันนำสมุนไพรมาฝากข้านานแล้ว พวกเจ้าเข้ามาก่อน ข้าจะไปดูว่ามียาอะไรเหลืออยู่บ้าง”หมอกวงพูดจบก็หันหลังเดินกลับเข้าบ้านไป หลินอ้ายกับลูกชายได้แต่รอว่าเมื่อไหร่จูฉางหยูจะพาจูฉิงอันมาถึง หลังจากกังวลอยู่ไม่นาน นางก็เห็นสามีวิ่งมาเกือบถึงบ้านท่านหมอแล้ว“ท่านพี่ รีบพาลูกเข้า
Last Updated : 2025-02-25ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ ลุงใหญ่กับอาเล็ก
“ไอ้พวกเลี้ยงเสียข้าวสุก!! ข้าบอกว่าไม่ให้พานังตัวขาดทุนไปหาหมอยังกล้าขัด ถ้าวันนี้ข้าไม่เอาเลือดหัวพวกเจ้าออก อย่ามาเรียกข้าว่าแม่เฒ่าจูเลย”“ท่านแม่ตีพวกมันให้ตายเลย ข้าคิดอยู่แล้วเชียวว่าทำไมเสบียงในบ้านหายไปบ่อย ๆ นี่พวกมันคงแอบขโมยทุกวันกระมังเจ้าค่ะ”แม่เฒ่าจูไม่สนใจว่าจูฉางหยูจะกำลังอุ้มจูฉิงอันอยู่ นางพุ่งเข้าไปพร้อมไม้ท่อนยาวที่ไม่รู้ว่าไปนำมาจากไหนหวดเข้าใส่กลุ่มจูฉางหยูอย่างไม่ออมแรงจูฉางหยูเห็นแม่ตนเองพุ่งเข้ามาเช่นนี้ก็รีบหันหลังบังร่างของทุกคนในบ้านเอาไว้จนถูกไม้หวดเข้าเต็มแรงจนเขาเกือบเสียหลักล้มลงไปกองที่พื้น“ฮือ… ท่านแม่ ท่านอย่าตีท่านพี่”“ฮือ… ท่านย่า อย่าตีท่านพ่อขอรับ” สองแฝดรีบเข้าไปเกาะขาแม่เฒ่าจู“หลีกไป! ไม่เช่นนั้นอย่าหาว่าข้าโหดร้าย”พลั่ก! ตุ้บ! โอ๊ย!!!จูฉางหยูได้ยินเสียงร้องของลูกชายก็รีบหันกลับไปมอง เขาเห็นแม่เฒ่าจูเงื้อไม้ตีเด็กทั้งสองอย่างรุนแรง ภรรยาของเขาพยายามเอาตัวบังลูกไว้ก็พลอยถูกทำร้ายไปด้วย จูฉางหยูทนไม่ไหวอีกต่อไป เขาวิ่งเข้าชนแม่เฒ่าจูจนนางล้มลงตุ้บ! กรี๊ด!!!“ไอ้ลูกอกตัญญู! เจ้ากล้าทำร้ายข้าหรือ? อาฮวา ไปเอามีดในครัวมา วันนี้ข้าจะสับพวกมั
Last Updated : 2025-02-25
Latest chapter
ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ หวางกงกงมาถึง
“พวกเจ้าตามสบายเถอะ เสนาบดีกรมอาญา เจ้าขึ้นไปนั่งตัดสินคดีได้แล้ว ข้าจะดูสิว่าใครจะกล้าขอความเมตตาแทนคุณหนูผู้นั้นอีก”“เอ่อ… ขอรับท่านโหว” เสนาบดีกรมอาญาตอนนี้เหงื่อแตกพลั่ก จากที่เขาคิดจะลงโทษบุตรสาวเสนาบดีคลังเพียงเล็กน้อย ตอนนี้ไม่สามารถทำได้เสียแล้วเสนาบดีคลังไม่เพียงแต่โกรธหลินฉิงอันกับครอบครัวเท่านั้น ตอนนี้เขาโกรธเหิงอันโหวที่เข้ามาแทรกเรื่องราวในวันนี้ด้วย เพียงแต่เขาไม่รู้ว่าจะสามารถต่อกรกับเหิงอันโหวได้หรือไม่ แต่อย่างไรเขาจะไม่ยอมให้บุตรสาวถูกลงโทษจนเสียชื่อเสียงเป็นอันขาด ไม่เช่นนั้นความหวังที่เขาจะให้บุตรสาวไปเป็นพระชายาขององค์ชายสามซึ่งเขานั้นเป็นคนรับใช้ใกล้ชิดของเสนาบดีฝ่ายขวาอยู่แล้วนั้นอาจพังลงไปก็เป็นได้ ยังมีครอบครัวขุนนางอีกหลายคนที่ต้องการให้บุตรสาวเข้าไปเป็นพระชายาเช่นเดียวกัน ครั้งนี้เขาจึงต้องกัดฟันต่อสู้ให้เต็มที่เพื่อไม่ให้ชื่อเสียงของบุตรสาวด่างพร้อยไปมากกว่านี้“ก่อนที่ท่านเสนาบดีกรมอาญาจะตัดสิน ข้าขอให้ท่านสอบปาก
ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ ศาลต้าหลี่
เจ้าหน้าที่ฟังเรื่องราวจบก็ให้คนควบคุมตัวเจียงจ้าวฮวากับพวกไปยังศาลต้าหลี่ทันที ส่วนเถ้าแก่เจ้าของร้านและผู้ที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดก็ถูกเชิญตัวให้ไปเป็นพยานในการพิจารณาคดีในครั้งนี้ระหว่างทางเจียงจ้าวฮวากรีดร้องอย่างไม่พอใจ นางยังบอกคนขับรถม้าที่รออยู่หน้าร้านให้รีบไปเรียกพ่อของนางมาช่วย ชาวเมืองที่เห็นเหตุการณ์ลุกลามต่างก็อยากรู้ว่าคุณหนูเจียงที่ชอบสร้างปัญหากับคุณหนูจวนอื่นจะถูกตัดสินอย่างไร พวกเขาเองก็ตามไปห่าง ๆ เช่นเดียวกัน ถึงแม้พวกเขาจะไม่รู้ว่าคนที่มีเรื่องกับคุณหนูเจียงเป็นใครก็ตาม แต่หากว่าถึงขั้นขึ้นศาลแล้วล่ะก็ นับว่าคนเหล่านั้นเองก็คงไม่ธรรมดาเช่นเดียวกันยิ่งเสียงโวยวายของเจียงจ้าวฮวาดังมากเท่าไหร่ ชาวเมืองที่ผ่านไปมาเห็นเข้าต่างก็รีบเดินตามไปดูความสนุกด้วยเช่นเดียวกัน ไม่เว้นแม้แต่เหล่าคุณหนู คุณชายจวนขุนนางอื่นที่ออกมาเดินเล่นในวันนี้ก็อยากรู้ว่านี่มันเกิดเรื่องอันใดขึ้น เหตุใดคุณหนูเจียงจึงได้ถูกพาตัวไปเช่นนี้หลินฉิงอันไม่สนใจคนที่ติดตามพวกนางมา นางยังคงโกรธไม่ห
ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ แย่งเครื่องประดับ
หลังจากหลินฉิงอันกับซงหยางกินข้าวเที่ยงกันเสร็จแล้ว ซงหยางก็นำทางหลินฉิงอันไปยังใจกลางตลาดที่มีเสื้อผ้า อาภรณ์ รวมทั้งร้านเครื่องประดับเพื่อตามหาหลินฉางหยูและหลินอ้าย เขารู้ดีว่าพ่อบ้านใหญ่คงพาพวกเขามาเดินเล่นแถวนี้เป็นแน่ เพราะนอกจากร้านรวงเหล่านี้แล้ว ที่อื่นก็ไม่มีอะไรน่าสนใจนักแต่ขณะที่หลินฉิงอันกับซงหยางกำลังจะผ่านร้านเครื่องประดับร้านใหญ่แห่งหนึ่ง นางกลับได้ยินเสียงโต้เถียงกันดังมาเสียก่อน หลินฉิงอันจำเสียงแม่ของนางได้ดีจึงสั่งให้ซงหยางหยุดก่อนจะเดินเข้าไปในร้านภายในร้านตอนนี้มีเสียงด่าทอของแม่นางในชุดหรูหราและบ่าวรับใช้กำลังด่าทอแม่ของนางซึ่งถือปิ่นปักผมสีทองอันหนึ่งอยู่อย่างสาดเสียเทเสีย แม้แต่พ่อบ้านใหญ่ก็ยังไม่กล้าโต้เถียงแม่นางผู้นั้นกลับไปเสียด้วยซ้ำ พวกเขาทำได้เพียงแค่ปกป้องไม่ให้พ่อกับแม่ของนางถูกทำร้ายได้เท่านั้นหลินฉิงอันเห็นท่าไม่ดี เพราะตอนนี้แม่ของนางที่ถูกต่อว่าให้อับอายเกือบจะร้องไห้ออกมาแล้ว หลินฉิงอันจึงหันไปบอกซงหยางว่าให้นำทางนางเข้าไปหาท่านแม่เสียก่อน
ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ เข้าเฝ้าฝ่าบาท
หลินฉิงอันเดินทางไปถึงจวนเสนาบดีเซี่ยพอดีกับที่เขากลับมาจากในวัง ทั้งสองจึงเข้าจวนไปพร้อมกัน หลินฉิงอันไม่เสียเวลามากนัก นางรีบส่งเอกสารทั้งหมดเกี่ยวกับการพัฒนาบ่อเกลือให้กับเสนาบดีเซี่ยดู“เอกสารเหล่านี้เจ้าเขียนได้ละเอียดนัก เพียงแต่ข้าเองก็ไม่มั่นใจว่าช่างหลวงจะสามารถสร้างเครื่องผันน้ำนี้ขึ้นมาได้หรือไม่ เอาอย่างนี้เป็นอย่างไร ข้าจะพาเจ้าเข้าเฝ้าฝ่าบาท เพื่อที่เจ้าจะได้อธิบายขั้นตอนต่าง ๆ เพราะตอนนี้ฮ่องเต้กำลังกริ้วเรื่องที่เสนาบดีฝ่ายขวาไม่ยอมรับแผนการสร้างบ่อเกลือของเจ้าน่ะ”“หากท่านเสนาบดีเซี่ยเห็นสมควร ข้าก็ยินดีที่จะขอเข้าเฝ้าฝ่าบาทเจ้าค่ะ ข้ายังมีอีกเรื่องที่จะแจ้งฝ่าบาทกับท่านด้วยพอดี อย่างไรเราจะได้คุยกันครั้งเดียวเลยก็ไม่เลวนะเจ้าคะ”“เช่นนั้นเรารีบไปกันเถอะ”“เจ้าค่ะ ท่านเสนาบดี”พ่อบ้านในจวนรีบไปเตรียมรถม้าให้กับเสนาบดีเซี่ยและหลินฉิงอันเดินทางเข้าวังไปอีกครั้ง ซง
ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ ถึงเมืองหลวง
17 วันต่อมา ขบวนเดินทางของเหิงอันโหวก็เดินทางมาถึงหน้าประตูเมืองหลวงอันใหญ่โตแล้ว ระหว่างการเดินทาง หลินฉิงอันยังคงจดรายละเอียดพื้นที่และเก็บตัวอย่างดินมาด้วยเช่นเคย นางหวังว่าการมาเมืองหลวงครั้งนี้จะได้ทำงานรับใช้ราชสำนักตามที่ฮ่องเต้ทรงพระเมตตาแต่งตั้งนางทหารหน้าประตูเมืองหลวงจดจำองครักษ์ซงหยางที่นำขบวนได้ พวกเขาจึงปล่อยให้ขบวนเดินทางของเหิงอันโหวเดินทางเข้าไปได้โดยไม่ต้องตรวจสอบชาวเมืองหลายคนเห็นรถม้าตีตราจวนโหวเข้าก็ต่างประหลาดใจ นานมากแล้วที่พวกเขาเห็นขบวนรถม้าของจวนโหวออกจากเมืองหลวงไปเมื่อหลายเดือนก่อน ครั้งนี้พอเห็นว่าทุกคนกลับมากันแล้ว ชาวเมืองจึงได้พากันชมดูว่าท่านโหวมาด้วยหรือไม่คนของขุนนางจวนต่าง ๆ รีบส่งข่าวให้เจ้านายตนเองทราบว่าท่านโหวกลับมาถึงเมืองหลวงแล้ว ไม่นานนักข่าวการกลับมาก็แพร่กระจายไปทั่วทั้งเมืองหลวง ซึ่งเหิงอันโหวที่เคยชินกับเรื่องราวเหล่านี้ไม่ได้สนใจพวกสอดรู้สอดเห็นในเมืองหลวงเลยแม้แต่น้อย เขาหวังว่าจะได้สอนหลินฉิงเฉิงกับหลินฉิงหยางให
ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ ส่งฎีกา
ค่ำคืนนั้น กว่าที่ไฟในห้องของหลินฉิงอันจะดับลงก็ล่วงเลยเวลาไปถึงยามโฉ่วแล้ว หลินฉิงอันทบทวนสูตรอาหารและน้ำจิ้มทั้งหมดจนเห็นว่าไม่มีสิ่งใดขาดตกบกพร่อง นางจึงได้เก็บกระดาษสูตรทั้งหมดเอาไว้บนโต๊ะก่อนจะรีบเข้านอน เพราะพรุ่งนี้นางยังต้องร่างฎีกาส่งไปยังเมืองหลวงภายในเร็ววันตามที่ท่านปู่บอกเอาไว้ก่อนหน้านี้ ถึงแม้หลินฉิงอันจะไม่เคยร่างฎีกามาก่อน แต่นางคิดว่าคงไม่น่าจะต่างจากรายงานการประชุมอย่างละเอียดที่นางเคยทำมาในภพชาติก่อนกระมังหลังอาหารเช้า หลินฉิงอันส่งสูตรอาหารทั้งหมดให้พ่อบ้านใหญ่ช่วยนำไปส่งท่านเจ้าเมืองฉวนก่อนที่เขาจะมาในยามบ่าย เพราะนางไม่อยากเสียเวลาสนทนากับเขาในระหว่างกำลังเขียนฎีกาสำคัญเหิงอันโหวยังบอกหลินฉิงอันด้วยว่าหากนางไม่เข้าใจวิธีการเขียนฎีกาก็ให้ไปสอบถามเขาได้ตลอด“ขอบคุณท่านปู่เจ้าค่ะ ข้าจะลองร่างออกมาก่อนแล้วส่งให้ท่านปู่ตรวจสอบให้นะเจ้าคะ”“ตกลง ๆ เช่นนั้นเจ้ารีบเข้าไปเขียนเถิด ปู่จะไปสอนเด็ก ๆ ต่อ ยิ่งเวลาใกล้เข้ามา
ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ สำรวจพื้นที่
กว่าที่มื้ออาหารแสนอร่อยจะจบลง เวลาก็ล่วงไปถึงยามซวีแล้ว หลินฉิงอันรับปากกับเจ้าเมืองฉวนก่อนที่เขาจะเดินทางกลับจวนว่านางจะเขียนสูตรการทำอาหารทั้งหมดให้เขานำไปเผยแพร่ต่อ ส่วนพรุ่งนี้นางยังนัดเขาให้มาพานางไปเดินตรวจสอบบริเวณขอบผาอีกฝั่งของทะเลเพื่อดูว่านางจะสามารถผันน้ำขึ้นมาทำบ่อเกลือได้หรือไม่ เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย หลินฉิงอันจึงต้องตรวจสอบความพร้อมก่อนที่จะเขียนฎีกาส่งไปขอพระราชทานอนุญาตจากฮ่องเต้เสียก่อนอาหารเช้าวันต่อมาที่จวนพักของเหิงอันโหวยังคงมีอาหารจากเมื่อวานเหลืออยู่เป็นจำนวนมาก พวกเขาจึงได้มีลาบปากอีกครั้งในเช้าวันนี้ ซึ่งหลังอาหารผ่านไปเพียงไม่นาน เจ้าเมืองฉวนก็มาถึงจวนพักเพื่อพาหลินฉิงอันไปสำรวจพื้นที่อีกด้านหนึ่งของชายหาดซึ่งเป็นผาสูงชันเจ้าเมืองฉวนไม่เข้าใจว่าเหตุใดหลินฉิงอันจึงต้องการไปเดินดูที่แห่งนั้นซึ่งถือว่าเป็นสถานที่รกร้างของเมืองเลยก็ว่าได้ เพียงแต่เขาเองไม่อาจละลาบละล้วงเรื่องการทำงานของหลินฉิงอันได้ เขาจึงทำหน้าที่เพียงนำทางตามที่นางต้องการเท่านั้น
ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ อาหารทะเล
หลินฉิงอันให้ราคาสัตว์ทะเลทั้งหมดสามตะกร้า 50 ตำลึง ทำเอาชายหนุ่มถึงกับไม่กล้ารับเงินมากมายเช่นนี้“นี่มันมากเกินไปขอรับคุณหนู อย่างมากของพวกนี้ก็มีราคาไม่ถึง 100 อีแปะนะขอรับ ข้าไม่อยากเอาเปรียบท่าน”“พี่ชายอย่าได้คิดเช่นนั้น สิ่งของพวกนี้ข้าสามารถนำไปทำอาหารแสนอร่อยได้หลายอย่างเลยทีเดียว หลังจากนี้ข้าจะมอบสูตรอาหารให้กับท่านเจ้าเมืองเพื่อให้เขาส่งต่อชาวบ้านอย่างพวกท่าน ทุกคนจะได้สามารถขายสัตว์ทะเลเปลือกแข็งเหล่านี้ได้ราคาดีอย่างแน่นอนเจ้าค่ะ”“อ่า… คุณหนูพูดจริงหรือขอรับ”“แน่นอนว่าทั้งหมดเป็นความจริงเจ้าค่ะ ท่านรับเงินเอาไว้เถิดเจ้าค่ะ”“ขอบคุณคุณหนูมากขอรับ ข้าจะรอวันที่ท่านเจ้าเมืองประกาศสูตรอาหารนะขอรับ”ชายหนุ่มหลังจากรับเงินแล้วจึงนำเรือไปมัดเอาไว้ตรงท่าเทียบเรือของตนเอง ก่อนที่เขาจะจากไปพร้อมรอยยิ้ม หลินฉิงอันหันไปหาซงหยางพ
ย้อนเวลามาเป็นแม่ค้าผลไม้ ทรัพยากรที่ดี
สายวันต่อมา เหิงอันโหวให้คนไปตามเจ้าเมืองฉวนมาที่จวนเพื่อพาหลินฉิงอันไปตรวจสอบสภาพพื้นที่ภายในเมืองชายทะเลแห่งนี้ เพื่อที่นางจะได้เขียนรายงานการพัฒนาและปรับปรุงอาชีพให้กับชาวบ้าน“คารวะท่านโหวและท่านที่ปรึกษาขอรับ” เจ้าเมืองฉวนมาถึงแล้วจึงรีบทำความเคารพพวกเขาที่กำลังนั่งคุยกันอยู่ว่าวันนี้หลินฉิงอันอยากดูสิ่งใดในเมืองบ้าง“เจ้าตามสบายเถอะ ฉิงอัน หลานต้องการทราบสิ่งใดเพื่อพัฒนาเมืองแห่งนี้ก็บอกกับเจ้าเมืองฉวนไปนะ ปู่จะไปดูแลฉิงเฉิงกับฉิงหยางก่อน ให้ซงหยางติดตามเจ้าไปแทนจ้าวหลงด้วยล่ะ ซงหยางมีฝีมือมากกว่าจ้าวหลง หากมีใครกล้ารังแกเจ้าเขาจะได้ช่วยจัดการเสีย”“ขอบคุณท่านปู่เจ้าค่ะ ให้พี่ชายซงหยางรอสักประเดี๋ยวนะเจ้าคะ ข้าขอสอบถามข้อมูลเกี่ยวกับอาชีพของชาวเมืองที่นี่กับท่านเจ้าเมืองก่อนเจ้าค่ะ”“อืม… เจ้าทำตามที่ต้องการเถอะ ปู่รู้ดีว่าเจ้าต้องการพัฒนาบ้านเมืองมากแค่ไหน”หลินฉิง
