“บี๋ชอบสีไหน” แบมยื่นเสื้อยืดคู่รักที่มีรูปหมู 2 ตัวอยู่ตรงกลางระหว่างสีชมพูแป๋นกับสีเหลืองอ๋อยทำเอาเขาเริ่มคิดหนัก“เราใส่ชุดนี้ก็ได้ ไม่เห็นต้องใส่เสื้อคู่เลย” สายฟ้าเอ่ยบอก“บี๋อายเหรอที่ต้องใส่เสื้อคู่กับเค้า”“ไม่ได้อาย แต่เค้าไม่ชอบสี มันฉูดฉาดเกินไป”“ก็ได้ งั้นเราไปกันเลยดีกว่า” แบมวางเสื้อคู่รักลงแล้วเดินเข้าไปกอดแขนเขานี่ก็เป็นอีกเหตุผลที่ทำให้เขารักเธอ เธอจะไม่งี่เง่ากับเรื่องแบบนี้นักแบมยืนมองสถานที่ตรงหน้า นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตของเธอที่มายังสถานที่แบบนี้“บี๋ชอบไหม” สายฟ้าหันมาถามคนข้าง ๆ ที่กำลังตื่นตาตื่นใจ“ชอบ ชอบมาก ขอบคุณนะบี๋ที่พาเค้ามาเที่ยว” แบมกระโดดกอดคอ รั้งใบหน้าคมลงมาแล้วจุ๊บไปที่ริมฝีปากของเขา“ถ้าชอบวันหลังจะพามาอีก”“คราวหน้าเราชวนชะเอม อาชิ ภู เดล มาด้วยดีไหม”“อื้อ เราเข้าไปข้างในกันดีกว่า” สายฟ้าจูงมือแบมเข้าไปในสวนสนุก ดีที่วันนี้คนไม่เยอะ ไม่งั้นคงได้เดินเบียดเสียดรอคิวเล่นเครื่องเล่นกันจนเบื่อ“บี๋ เค้าอยากเล่นอันนี้ก่อน” แบมลากสายฟ้ามาหยุดที่ม้าหมุน“บี๋ แต่มันเครื่องเล่นสำหรับเด็กนะ”“แต่เค้าอยากเล่นนี่” แบมเอ่ยบอกหน้างอน ๆ“โอเค เล่นก็เล่น”กา
พอเล่นเสร็จคงไม่ต้องบอกว่าสภาพของแบมเป็นอย่างไร แทบจะเป็นลมล้มพับลงตรงนั้นทันทีที่ลง“รอตรงนี้นะ เดี๋ยวเค้าไปซื้อน้ำกับยาดมให้” แบมพยักหน้าให้สายฟ้านิด ๆ อย่างหมดแรงไม่นานสายฟ้าก็กลับมาพร้อมน้ำกับยาดม แบมนั่งดมยาดมเหมือนร่างไร้วิญญาณ สักพักอาการก็ดีขึ้น“ดีขึ้นยัง” สายฟ้าเอ่ยถาม“โอเคแล้ว” แบมเอ่ยบอกพร้อมทั้งยกมือขึ้นมาทำท่าโอเค“งั้นไปเล่นต่อ”“ไม่เอาแล้วบี๋ เค้าไม่เล่นแล้ว” แบมตอบปฏิเสธทันที“แค่ไปนั่งกระเช้าชิล ๆ อันนี้ไม่น่ากลัว” สายฟ้าก็จับมือแบมมาขึ้นกระเช้า“บี๋ สวยอะ” แบมพูดขึ้นเมื่อเห็นวิวสวนสนุกได้รอบด้าน“อื้ม บี๋สวย” แบมหันมามองสายฟ้าที่นั่งอยู่ตรงข้าม ก่อนจะถูกเขารั้งศีรษะเข้าไปแล้วประทับจูบลงมาที่ริมฝีปากอิ่ม“บี๋ เค้าเดินไม่ไหวแล้ว” แบมเอ่ยบอกเมื่อลงมาจากกระเช้า“งั้นขึ้นมา” สายฟ้าย่อตัวลงไปให้เธอขึ้นมาขี่หลัง“ขอบคุณนะ” เธอกอดคอเขาไว้พร้อมทั้งหอมแก้มเขาฟอดใหญ่ แล้วเอ่ยปากบอกเขา ซึ่งเขาก็หันมาหอมแก้มนุ่มอย่างนึกเอ็นดูแบมอิงหัวซบไปที่บ่าแกร่งจนเผลอหลับไปทั้ง ๆ ที่ยังไม่ถึงรถ“เด็กน้อยเอ๊ย แค่นี้ก็หมดแรงจนหลับ” เขาเอ่ยว่าเมื่อจัดท่า ปรับเบาะให้เธอได้นอนอย่างสบาย ก่อนจะจ
“มีอะไรจะคุยกับพ่อ ไอ้ลูกชาย” คุณอัณณพเอ่ยถามสายฟ้าเมื่อเข้ามาในห้องทำงาน“เรื่องครอบครัวของแบมครับ อย่างที่ผมโทร.มาเล่าให้พ่อกับแม่ฟังเมื่อคืน” เพราะเมื่อคืนสายฟ้าโทร.มาบอกว่าจะพาแบมมาแนะนำตัว และเล่าเรื่องของแบมให้พวกท่านฟัง“แต่เท่าที่สายฟ้าเล่า ถ้าทั้ง 2 คนเรียนจบก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรนะลูก ครอบครัวของหนูแบมน่าจะเข้าใจ”“แต่ผมอยากแต่งงานกับแบมตอนนี้” สายฟ้าตอบไปในทันที“เฮ้ย ! ทำไมลูกชายพ่อถึงได้ใจร้อนแบบนี้ อย่าบอกนะว่าเห็นเพื่อนแต่งก็เลยอยากแต่งบ้าง”“จะว่าอย่างนั้นก็ได้ครับ แล้วอีกอย่าง ผมไม่อยากคบกับแบมแบบหลบ ๆ ซ่อน ๆ ถ้าครอบครัวของแบมรู้ว่าแบมกับผมอยู่ด้วยกันแล้ว ผมกลัวว่าเขาจะจับแบมแยกกับผม ซึ่งผมคงยอมไม่ได้”“มันจะถึงกับจับแยกกันเลยเหรอลูก หนูแบมก็ยังต้องเรียนหมอที่เดียวกับลูก”“แบมบอกว่าเคยมีเพื่อนผู้ชายมาจีบ พ่อกับแม่ยังย้ายให้ไปเรียนโรงเรียนหญิงล้วนเลยครับ ผมกลัว”“ท่าจะเป็นเอามากนะ นี่เลี้ยงลูกยิ่งกว่าไข่ในหินอีก”“พ่อพอจะมีวิธีช่วยผมไหมครับ”“มันก็พอมี แต่มันต้องใช้เวลาสักหน่อย ถ้ารีบร้อนเกินไปมันจะไม่แนบ เนียน” คุณอัณณพนิ่งเงียบไปสักครู่ก่อนจะเอ่ยบอกลูกชาย“ยังไงครับพ่
“หือออ แบมทำกับข้าวอร่อยมากเลย แบบนี้ยุกินจนท้องแตกแน่” พายุตักข้าวเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อยขณะกำลังนั่งรับประทานอาหารเย็นกันอยู่“เดี๋ยวก็ติดคอตายหรอกมึง” สายฟ้าว่า“คุณแม่คงสอนให้ทำอาหารใช่ไหมลูก” คุณอัณณพเอ่ยถาม“คุณแม่ส่งไปเรียนกับเพื่อนของคุณยายที่เคยเป็นต้นห้องของเสด็จในกรมฯ ค่ะ”“คงจะเรียนเรื่องมารยาทมาด้วยสินะ”“ใช่ค่ะ”“อยู่บ้านนี้หนูแบมทำตัวตามสบายได้เลยนะลูก เป็นตัวของตัวเองได้เต็มที่”“ค่ะคุณพ่อ”“อีก 2 วันมหาวิทยาลัยก็เปิดแล้วใช่ไหมแบม” คุณธารธาราเอ่ยถาม“ใช่ค่ะคุณแม่”“ถ้างั้นคืนนี้ก็นอนค้างบ้านแม่ได้สิ ค้างสักคืนนะลูก”“ถ้าคุณแม่อยากให้แบมค้างก็ได้ค่ะ”“น่ารักที่สุดเลยลูกสาวแม่ แบมกินนี่นะลูก” คุณธารธาราเอ่ยอย่างพอใจก่อนจะตักมัสมั่นไก่ใส่จานข้าวของแบม“ขอบคุณค่ะ” แบมตอบ คุณธารธาราก็ชวนแบมคุยนั่นนี่ในระหว่างรับ ประทานอาหารเย็น“เออ... พวกเรายังมีตัวตนอยู่หรือเปล่าครับ แม่ช่วยสนใจผมบ้าง” พายุพูดขึ้นแต่ก็ดูเหมือนจะไม่เข้าหูผู้เป็นแม่เลย“ทำใจนะลูก แม่เขามีลูกสาวคนใหม่แล้ว” ผู้เป็นพ่อบอกสายฟ้านั่งมองแบมกับแม่ของตนที่เข้ากันได้เป็นอย่างดี และเหมือนจะดีเกินไป เพราะแม่เหมือนจะหล
“มึงจะมาทำไมแต่เช้า” ศาสตราจารย์ดอกเตอร์อรรถพันธ์เอ่ยถามแทนไทที่มาบ้านของเขาแต่เช้าหลังคืนวันเข้าหอของลูกสาว“กูก็มารับลูกสะใภ้กลับบ้านกูสิวะ” แทนไทตอบพร้อมทั้งทำหน้ากวน ๆ“พี่แทนอย่าชวนคุณอรรถทะเลาะสิคะ คือพายกับพี่แทนมาตามคำเชิญของคุณยายค่ะ” พรพระพายตอบ“อ้าว มากันแล้ว มา ๆ กินข้าวกัน นิดตั้งโต๊ะเสร็จพอดี” คุณยายเอ่ยทัก“สวัสดีค่ะ / สวัสดีครับ” แทนไทกับพรพระพายยกมือไหว้คุณยาย“คุณแม่ให้ไอ้แทนมาทำไมครับ”“ก็มากินข้าวน่ะสิ เป็นครอบครัวเดียวกันแล้วก็ต้องผูกสัมพันธ์กันไว้ อรรถก็ไปตามขิงมากินข้าวได้แล้ว”“ครับ ผมว่าจะขึ้นไปดูชะเอมพอดี”“จะไปดูลูกทำไม ถ้าตื่นเดี๋ยวก็ลงมากันเองแหละ เมื่อคืนคงจะดึก” คุณยายว่าพลางยกยิ้ม“ก็จะได้ลงมากินข้าวพร้อมกันไงครับ”“คงไม่ต้องไปตามแล้วค่ะ ลงมากันแล้ว” พรพระพายพูดเมื่อเห็นอาชิกับชะเอมเดินลงบันไดมา“สวัสดีค่ะพ่อแทน แม่พาย” ชะเอมยกมือไหว้ทักทายเช่นเดียวกับอาชิ“เหลือแต่เมียมึงละ เมื่อคืนจัดหนักเหรอวะถึงตื่นสาย” แทนไทเอียงหน้าไปกระซิบถามศาสตราจารย์ดอกเตอร์อรรถพันธ์“เออ” ศาสตราจารย์ดอกเตอร์อรรถพันธ์กระแทกเสียงตอบหนัก ๆ ก่อนจะเดินขึ้นไปตามภรรยา“นี่สิคนจริง”
“ลืมอะไรหรือเปล่า” ชะเอมบอกพร้อมทั้งใช้นิ้วจิ้มไปที่หน้าผากตนเอง“ให้ 3 ทีเลย” อาชิเดินกลับมาแล้วประทับจูบที่หน้าผากเนียน แก้มนุ่มซ้ายขวา ชะเอมก็ยิ้มพอใจแล้วจูบตอบไปที่ปากหยัก“โอ๊ยยย คุณหนูชะเอมจะออดอ้อนสามีเกินไปแล้วนะ เกรงใจเพื่อนแบมบ้าง”“แบมก็ไม่อ้อนสายฟ้าเลยนะ” ชะเอมว่าแบมที่นั่งอยู่กลางหว่างขาของสายฟ้า“เป็นไง เข้าตัวเองเลย” สายฟ้าว่าพร้อมทั้งดีดหน้าผากแบมไปที“บี๋อะ เค้าเจ็บ เป่าให้เค้าเลยนะ” แบมบอกพร้อมทั้งลูบหน้าผากตนเองป้อย ๆ“หายยัง” สายฟ้าจับหัวทุยเล็กแล้วจูบหน้าผากเนียนตรงที่เขาดีด“หายแล้ว” แบมบอกอย่างอารมณ์ดีพร้อมทั้งอิงซบที่อกกว้าง“เอมว่าเอมย้ายไปเรียนวิศวะดีกว่า” ชะเอมนั่งเท้าคางยิ้มบาง ๆ มองเพื่อนทั้งสองหวานใส่กัน“ไม่ได้นะ ชะเอมจะทิ้งแบมไปไม่ได้” แบมรีบพูดทันที“ถ้างั้นแบมกับสายฟ้าก็ช่วยหวานใส่กันให้มันน้อย ๆ หน่อย เอมอิจฉา”“แบมจะพยายามนะ” แบมยิ้มหน้าทะเล้น“ไปขึ้นเรียนกันเถอะ ได้เวลาละ” สายฟ้าพูด“อื้ม” ชะเอมกับแบมตอบพร้อมกัน“ไอ้ฟีนน์ น้องชะเอมของมึงว่ะ” ต้น เพื่อนในกลุ่มของฟีนน์พูดขึ้นเมื่อเห็นชะเอม แบม สายฟ้านั่งรอพวกอาชิอยู่ใต้ตึกวิศวกรรมศาสตร์“ไม่ใช่ของกู
“เอมไปด้วยไม่ได้เหรอ” อาชิกำลังติดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีดำอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ ชะเอมกระเง้ากระงอดขอไปผับกับเขา“พรุ่งนี้เอมต้องตื่นไปเรียนแต่เช้า”“พี่อาชิก็ต้องตื่นแต่เช้าเหมือนกัน ให้เอมไปช่วยทำบิลก็ได้ พี่อาชิจะได้เสร็จเร็ว ๆ”“แต่พี่อยากให้เอมพักผ่อน ไหนจะต้องอ่านหนังสืออีก”“พี่อาชิไม่อยู่เอมก็ไม่มีกะจิตกะใจอ่านหรอก แล้วไม่มีพี่อาชินอนข้าง ๆ เอมก็นอนไม่หลับอยู่ดี เอมเอาหนังสือไปอ่านที่ผับ ไปนอนที่ผับก็ได้ ที่ผับก็มีห้องนอนนี่ เอมจำได้”“เอมอย่าดื้อ” อาชิบอกอย่างเหนื่อยใจ เขาไม่อยากให้เธอไปอยู่ในสถานที่ อโคจรบ่อย ๆ เขายังคงฝังใจกับเรื่องคราวก่อนตุ้บ !!“ถ้าไม่ให้เอมไปด้วย พี่อาชิก็ไม่ต้องไปเหมือนกัน” ชะเอมผลักอาชิล้มลงไปนอนบนเตียงแล้วขึ้นไปนั่งคร่อมบนหน้าท้องแกร่ง บอกอย่างเอาแต่ใจ“เอม... อื้มมม” เสียงของอาชิถูกกลืนลงคอทันทีที่ชะเอมประกบริมฝีปากของเธอกับปากของเขาริมฝีปากของเธอเคลื่อนไหวบนริมฝีปากของเขาอย่างแผ่วเบา เขาไม่ได้จูบตอบเธอ แต่ก็ปล่อยให้เธอจูบอย่างไม่ขัดขืนนานเท่าไรไม่รู้ที่ชะเอมจูบอาชิอยู่ฝ่ายเดียว จนในที่สุดเธอก็ถอนริมฝีปากออก“พี่อาชิไปเถอะ” ชะเอมบอกเสียงแผ่วเบาปนสั่นเ
“คุณพ่อขา คุณพ่อไม่ต้องเป็นห่วงเอมนะ เอมจะอยู่แต่ในห้องทำงานของผับ เอมจะไม่อยู่ห่างพี่อาชิกับบอดีการ์ดเลย พี่แกริคบอดีการ์ดของพี่อาชิเก่งมาก ๆ เลยนะคะ เป็นแชมป์ยิงปืนด้วย พี่อาชิของเอมก็เก่ง สู้เก่งมากเลยด้วย รอบ ๆ ตัวเอมมีแต่คนเก่ง ๆ ไม่มีใครทำอะไรเอมได้หรอกค่ะ”“พ่อก็อดเป็นห่วงไม่ได้อยู่ดี แต่ก็คงห้ามไม่ได้ ดูแลตัวเองด้วย ห้ามออกไปไหนคนเดียวเด็ดขาด”“ค่ะ เอมรักคุณพ่อนะคะ” ชะเอมเข้าไปกอดผู้เป็นพ่อแล้วหอมแก้มดังฟอด ทำให้ผู้เป็นพ่อยิ้มออกมาได้“ผมไปนะครับ”“ดูแลชะเอมด้วยนะ” ผู้เป็นพ่อเอ่ยกำชับอีกครั้ง“ครับ” อาชิตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น“อันนี้เป็นบิลที่สั่งของเข้าร้าน แล้ววันนี้มีคัดเลือกพีอาร์ที่ผ่านทดลองงาน คุณอาชิจะให้เข้ามาเลยหรือเปล่าครับ” แกริคเอ่ยบอกทันทีที่อาชิกับชะเอมเข้ามาถึงห้องทำงานของผับชะเอมเดินเลี่ยงไปนั่งที่โซฟา กางหนังสือแคลคูลัสขึ้นมาอ่าน ปล่อยให้อาชิทำงานกับแกริค“ให้เข้ามาเลย แล้วขอนมอุ่น ๆ กับชาร้อนด้วย” อาชิบอก พร้อมทั้งสั่งเครื่องดื่มให้กับเขาและเธอ สายตายังคงจับจ้องที่เอกสารตรงหน้าแกริคชะงักไปเล็กน้อยเพราะที่ผับไม่มีนม มีแต่นมจากเต้าของสาว ๆ แต่มันก็ต้องเป็นหน
Egg Vibrators 7 สี สำหรับ 7 วัน ขอให้เพื่อนสนุกกับของขวัญ 365 วันแห่งรัก จากเดลคนหล่อ“วันนี้วันเสาร์” แบมหยิบ Egg Vibrators สีม่วงขึ้นมา“บี๋ก็ไปบ้าจี้ตามไอ้เดลมัน”“แต่เค้าชอบ” แบมบอกหน้างอ“ถ้าชอบก็ทำเอง ทำให้เค้าดูในชุดเจ้าสาว เค้าอยากเอาเมียในชุดเจ้าสาว”“บี๋อะ” แบมบอกหน้างอด้วยเสียงงอน ๆ แต่ก็ลุกขึ้นยืนแล้วถลกกระโปรงขึ้น ถอดแพนตี้ลูกไม้สีขาวออกให้พ้นเรียวขา“บี๋ถอดกางเกงออกด้วยสิ อย่าขี้โกง” แบมขึ้นไปนั่งพิงหัวเตียงแล้วเอ่ยบอก“ได้จ้ะ เค้าถอดออกหมดเลย” สายฟ้าปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกจนหมดแล้วนั่งลงขอบเตียง จ้องมองใบหน้าหวานที่แดงซ่านมือเล็กค่อย ๆ เอื้อมมือมาจับมือหนาให้จับเจ้าวงรีสีม่วงไว้“ใช้มือตัวเองสิ เค้าบอกให้บี๋ทำให้เค้าดู” สายฟ้าบอกพร้อมทั้งดึงมือกลับ“เค้ายืมหน่อย” แบมไม่ยอมปล่อยมือแล้วขยับเข้าหาอย่างออดอ้อน สายฟ้ายกยิ้มให้กับความน่ารักของเธอ มีการยืมมือคนอื่นทำด้วย“ก็ได้ เร็ว ๆ สิ ลูกชายเค้าแข็งหมดแล้ว”ร่างบางกลับไปนั่งที่เดิม ค่อย ๆ กางเรียวขาออก กดปุ่มให้เจ้าวงรีสีม่วงในมือของคนตัวโตทำงาน แล้วจับมือเขาให้เจ้าวงรีสั่นตรงเม็ดติ่งเสียวของตนเอง เธอก็จับมือเขาให้ถูวนไปมา“
“ของขวัญอะไรของมึง ทำไมมันกล่องใหญ่นักวะ” ภูเอ่ยถามเมื่อเห็นเดล ยกกล่องใบใหญ่ที่ผูกโบสีแดงออกมาจากรถตู้ที่เขานั่งมา แต่ก็ไม่ได้สังเกตว่ามีกล่องของขวัญกล่องนี้อยู่“อึ๊บ... อะ... 365 วันแห่งรัก” เดลวางกล่องของขวัญลงตรงหน้าของแบม“ทำไมแบมได้กล่องใหญ่กว่าของเอม เดลลำเอียง”“ชะเอมอยากได้ ไม่ใช่ปัญหาเพราะเดลส่งไปให้ชะเอมที่บ้านแล้วเหมือนกัน เดลมีเพื่อนรักที่เป็นผู้หญิง 2 คน เดลไม่ลำเอียงหรอกน่า”“เดลน่ารักที่สุด”“ชมคนอื่นน่ารักต่อหน้าผัว คงอยากคลานลงจากเตียงสินะ”“พี่อาชิอย่าโหดร้ายกับเอมสิ ยังไงพี่อาชิก็น่ารักที่สุด แล้วเอมก็รักที่สุดอยู่แล้ว”“แล้วถ้าปีไหนมี 366 วันละวะ” ภูถาม“เออว่ะ แต่อีกแค่วันเดียวก็ไม่ต้องใส่ เอาแบบเปิดเผยไปเลย” เดลตอบ“ใส่ ? นี่อย่าบอกนะว่ามึงไปเหมา...” ยังไม่ทันที่ภูจะพูดจบเสียงของแบมก็ดังขึ้น“โห เดลไปสรรหามาจากไหนเยอะแยะ” แบมร้องออกมาด้วยความตื่นตาตื่นใจกับชุดคอสเพลย์เป็นร้อย ๆ ชุดในกล่อง“เหี้ยเดล มึงจะไม่ให้พักให้ผ่อนเลยเหรอวะ” ภูว่า“ข้าวใหม่ปลามันดันอย่างเดียวไม่ต้องยั้งเว้ย” เดลตอบ“ไอ้ทะลึ่ง” สายฟ้าว่า“อะไรกันลูก ขอแม่ดูบ้างสิ” คุณธารธาราพูดอย่างอยากรู้เ
เมื่อส่งพ่อแม่ของแบมขึ้นรถตู้เพื่อเดินทางกลับบ้านที่อยุธยาเรียบร้อย วงแขนแกร่งของสายฟ้าก็ตวัดร่างเล็กของแบมมาสวมกอดไว้ในอ้อมอกอย่างหวงแหน ใบหน้าสวยหวานซุกหาอกอุ่นอย่างรู้สึกโหยหา“เข้าหอกันเลยไหมครับบี๋บี๋” เดลเอ่ยแซวเมื่อทั้งคู่ไม่ยอมปล่อยกอดจากกันสักที“เดลอะ” ใบหน้าหวานผละออกจากอกแกร่ง หันมาเอ่ยว่าเดลอย่างงอน ๆ“แบมบี๋อย่างอนเดลสิ เดี๋ยวอดของขวัญ 365 วันแห่งรักนะ”“ของขวัญอะไรของเดล”“อยู่ในรถ ก่อนกลับเดี๋ยวเดลเอาให้”“แต่แบมอยากเห็นตอนนี้”“ของดีก็ต้องอดใจรอสิ”“หนุ่ม ๆ สาว ๆ เราเข้าไปคุยกันในบ้านดีกว่า” คุณธารธาราพูด ทุกคนก็เดินกลับเข้าไปในบ้าน“ทุกอย่างเป็นแผนของคุณพ่อเหรอครับ” สายฟ้าเอ่ยถามผู้เป็นพ่อทันทีเมื่อเข้ามาในห้องรับแขก“ทุกคนร่วมมือกัน ?” เมื่อผู้เป็นพ่อไม่ตอบคำถามของเขา สายฟ้าจึงกวาดสายตามองทุกคนอย่างตั้งคำถาม“แม่เปล่านะ แม่พึ่งรู้เรื่องทั้งหมดเมื่อวานนี้เอง”“กูก็รู้พร้อมแม่” พายุบอก“พวกเราก็รู้พร้อมแม่กับน้องของสายฟ้า” ชะเอมพูด“พ่อ ?” สายฟ้าหันไปมองหน้าผู้เป็นพ่ออย่างตั้งคำถาม“ทุกอย่างเป็นแผนและฝีมือของพ่อเอง” ผู้เป็นพ่อยอมปริปากออกมา แบมมองหน้าพ่อของสายฟ้าอย่าง
B ❤ Sคุณอัณณพ คุณธารธารา และพายุ เดินนำเข้าไปในบ้านที่ถูกจัดตกแต่งอย่างสวยงามไม่แพ้ด้านนอก ตามด้วยสายฟ้า อาชิ ชะเอม เดล ภูทันทีที่ทุกคนในครอบครัวของแบมเห็นสายฟ้าและเพื่อน ๆ ก็มีท่าทีตกใจเล็กน้อย เพราะเขาไม่คิดว่าแบมจะชวนเพื่อนมางานนี้ด้วย โดยไม่รู้ถึงความเกี่ยวข้องกับคู่สามีภรรยาที่เดินเข้ามายังบริเวณพิธี โดยเฉพาะแทมเมื่อเห็นสายฟ้าคนรักของน้องสาวก็ยิ่งรู้สึกประหลาดใจยิ่งนัก“บี๋” สายฟ้าตั้งท่าจะเดินเข้าไปหาแบมที่นั่งก้มหน้าก้มตาอยู่บนพื้นพรมตรงที่ทำพิธีที่ยังไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเขากับเพื่อน ๆ อยู่ใกล้เธอเพียงนิด แต่เดลกับภูก็รั้งตัวเขาไว้“มึงอยู่เฉย ๆ ก่อน” ภูเอ่ยกระซิบบอก“ต้องขอโทษทุกคนด้วยนะครับที่มาช้า” คุณอัณณพเอ่ย“คุณอาชัญครับ นี่คุณอัณณพ พี่ชายของผม คนที่ยื่นมือเข้าไปช่วยธุรกิจของคุณกับครอบครัว” คุณบดินทร์เอ่ยแนะนำ“ยินดีที่ได้รู้จักครับ ความจริงเราน่าจะได้รู้จักกันเร็วกว่านี้” คุณอาชัญยื่นมือไปจับมือทักทายคุณอัณณพ“จะช้าจะเร็วยังไงเราก็ได้เป็นทองแผ่นเดียวกันอยู่ดี” คุณอัณณพตอบ“ดิฉันว่าเราเริ่มพิธีกันเลยดีไหมคะ เดี๋ยวจะเลยฤกษ์ยาม” คุณธารธาราเอ่ยขึ้น“คุณธารธาราภรรยาของผม สา
“เฮ้ย ! ไอ้เดล มึงจะทำอะไร” สายฟ้าลืมตาตื่นขึ้นมาก็ต้องตกใจเมื่อเดลกำลังใช้เชือกพันธนาการตัวของเขาที่ตอนนี้อยู่ในชุดสูทสีเบอร์กันดี ทุกคนก็อยู่ในชุดสูททันสมัย ชะเอมก็อยู่ในชุดเดรสสีชมพูหวานที่ช่วยขับผิวขาว ๆ ของเธอ“มึงไม่รู้จริง ๆ พายุไปเอาเชือกมามัดขามัน ไอ้ภูเอาผ้ามาปิดปากมันด้วย หนวกหูฉิบ ชะเอมก็รีบมาประแป้งให้มันสิ ไอ้อาชิเซตผม” เดลถามกลับด้วยใบหน้ากวน ๆ ทุกคนก็รีบเข้าไปจัดการตามที่เดลบอก“พวกมึงจะทำอะไรกู ปล่อยนะเว้ย... อื้อออ” สายฟ้าโวยวายก่อนจะถูกภูใช้ผ้ามัดปิดปากของเขาไว้“ไอ้เอื้อนเอี้ย อ่าใอ้อูออกไอไอ้อ๊ะ” สายฟ้าพยายามก่นด่า“กูฟังไม่รู้เรื่อง” เดลว่าก่อนจะเปิดผ้าปิดปากออก“ไอ้เพื่อนเชี่ย อย่าให้กูหลุดออกไปได้นะ” ทันทีที่ริมฝีปากเป็นอิสระ เสียงก่นด่าก็ดังลั่นเต็ม ๆ หน้าเดล“สายฟ้าอย่าด่าเอมสิ”“ทำไมเอมก็เป็นไปกับพวกมันด้วย”“เดล เอมว่าปิดปากสายฟ้าไว้เหมือนเดิมเหอะ” ชะเอมพูดจบ เดลก็ใช้ผ้าปิดปากสายฟ้าไว้เหมือนเดิม“เอม... อื้อออ” สายฟ้าพยายามดิ้นรนแต่ก็ไม่เป็นผล ด้วยความเหนื่อยหอบจึงยอมนั่งนิ่ง ๆ ให้เพื่อน ๆ กับน้องชายทำอะไรกับเขาได้ตามใจชอบ“เสร็จสักที ถ้ามึงไม่ตื่นนะ พวกกูแ
“อย่าบอกนะว่าไม่ได้นอนทั้งคืน” เสียงของแทมดังขึ้นทำให้แบมหลุดออกจากภวังค์แบมนั่งอยู่บนเก้าอี้บนระเบียงห้อง เธอนั่งกอดตนเอง ดวงตาเหม่อลอย“แบมนอนไม่หลับ” เธอตอบโดยไม่หันมามองพี่ชาย“ช่างหน้าช่างผมมาแล้ว คุณแม่กำลังพาขึ้นมา”“คุณแม่บอกว่าพอเสร็จงานแต่ง พี่แทมต้องไปมาเลเซีย”“ใช่ มีอะไรหรือเปล่า”“เปล่า แบมแค่ดีใจที่บริษัทของเรากลับมารุ่งเรืองอีกครั้ง คุณพ่อคุณแม่จะได้ไม่ต้องไปอยู่ห้องเช่าเล็ก ๆ แค่นี้แบมก็มีความสุขแล้ว”“แต่น้ำเสียงของแบมไม่ได้บอกว่าแบมมีความสุขเลยนะ”“พองานแต่งวันนี้ผ่านพ้นไป แบมก็จะมีความสุขแล้ว” แบมบอกพร้อมทั้งเหม่อมองไปบนฟ้า“แบมคิดอะไรอยู่” แทมถามด้วยนึกกลัวในคำพูดของน้องสาว“คิดว่าแบมจะทำยังไงให้ตัวเองมีความสุขหลังจากวันนี้” แบมบอก ดวงตาของเธอยังคงเหม่อลอย มองท้องฟ้าอันมืดมิดที่มีเพียงดวงจันทร์กับดาวดวงเล็ก ๆ อยู่เคียงกัน“ทำไมพี่ถึงรู้สึกกลัวในคำพูดของแบม”“พี่แทมอย่ากลัวไปเลยค่ะ พี่แทมรู้แค่ว่าสิ่งที่แบมทำคือความสุขของแบมก็พอ”“ขอพี่ชายคนนี้กอดน้องสาวหน่อยได้ไหม” ไม่ทันได้รอคำตอบจากน้องสาว พี่ชายก็เข้าไปสวมกอดร่างเล็กทันที“กอดเมื่อกี้พี่กอดในฐานะพี่ชาย” แทมผละ
คุณบดินทร์ให้ห้องเสื้อส่งชุดเจ้าสาวมาให้แบมเลือกถึงบ้าน เพราะตั้งแต่ที่ไปขนของออกมาจากคอนโดมิเนียม เธอก็ไม่ยอมออกไปไหนอีกเลย เช่นเดียวกับคุณบดินทร์ที่ไม่เคยย่างกรายเข้ามาในบ้านหลังนี้ มีเพียงการคุยผ่านทางโทรศัพท์และเลขานุการของเขาเท่านั้น“มีแต่ชุดสวย ๆ ทั้งนั้น แบมชอบชุดไหนลูก” ผู้เป็นแม่พยายามชวนลูกสาวคุย แต่เธอเอาแต่นั่งกอดเข่าอยู่บนโซฟา ดวงตาเหม่อลอยมองออกไปทางหน้าต่าง“คุณแม่เลือกเลยค่ะ แบมใส่ชุดไหนก็ได้” แบมตอบโดยที่สายตาไม่ได้ละไปจากหน้าต่างบานใหญ่“เรายกเลิกงานแต่งไหม แม่ไม่อยากเห็นลูกสาวของแม่เป็นแบบนี้” ผู้เป็นแม่เดินมานั่งข้าง ๆ พลางลูบผมของลูกสาวอย่างแผ่วเบา“ไม่ค่ะ แบมบอกคุณแม่แล้วว่าแบมจะแต่ง แบมไม่เปลี่ยนใจหรอกค่ะ คุณแม่ไปช่วยแบมเลือกชุดนะคะ” แบมบอกด้วยน้ำเสียงหนักแน่น แล้วลุกเดินไปเลือกชุดแต่งงานที่แขวนเรียงรายหลายสิบชุด“แบมชอบชุดนี้ค่ะ” เธอหยิบชุดออกมา 1 ชุด ที่เธอแทบจะไม่ได้มองด้วยซ้ำว่าเป็นชุดแบบไหน“สวยมาก ลูกสาวของแม่ใส่ออกมาต้องเป็นเจ้าสาวที่สวยมากแน่ ๆ” ผู้เป็นแม่ปาดน้ำตาแล้วลุกเดินมาหาลูกสาว“แบมเข้าไปลองให้คุณแม่ดูนะคะ” แบมยิ้มออกมาให้ผู้เป็นแม่ แต่เป็นรอยยิ
'หมายเลขที่ท่านเรียกสามารถติดต่อได้แล้ว'ทันทีที่ได้รับข้อความ สายฟ้ารีบกดโทร.ออกหาแบมทันที แค่อึดใจเดียวคนปลายสายก็กดรับ“บี๋ บี๋อยู่ไหน บี๋บอกเค้าว่าบี๋อยู่ไหน” เสียงทุ้มอันสั่นเครือเอ่ยถามทันที(...)“บี๋ได้ยินเค้าพูดไหม บี๋เป็นอะไร บี๋บอกเค้าสิ”(...)“เค้าคิดถึงบี๋ใจจะขาดอยู่แล้วรู้ไหม เค้าอยากกอดบี๋”(เค้าก็อยากกอดบี๋เหมือนกัน... ฮึก) เสียงสะอื้นจากปลายสาย“มันเกิดอะไรขึ้นกับเรา บี๋บอกเค้า”(บี๋... เราเลิกกันนะ) ดังสายฟ้าฟาดลงกลางใจของคนปลายสายเมื่อแบมเอ่ยคำบอกเลิก“บี๋อย่ามาพูดเล่นกับเค้าแบบนี้นะ บี๋อยู่ไหน เค้าจะไปหาบี๋เดี๋ยวนี้”(เค้าไม่ได้พูดเล่น เค้าคงไปเจอบี๋ไม่ได้แล้ว เค้าโทร.มาบอกบี๋แค่นี้ เค้าขอโทษ) สายฟ้าฟาดลงกลางใจอีกครั้ง เมื่อเจ้าของเสียงหวานเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงสั่นเครือไม่แพ้คนทางนี้และกดวางสายทันที...ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก :: Sorry. There is no acknowledgement from your requested number.”“...ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก :: Sorry. There is no acknowledgement from your requested number.”“บี๋รับสายเค้าสิ...”“บี๋ รับสายเค้า อย่าทำแบบนี้ก
แบมให้แทมพาเธอไปเก็บของที่คอนโดมิเนียมเพราะเป็นจังหวะที่ดีที่สายฟ้ามาเรียน“อ้าวชะเอม แบมไปไหนแล้วล่ะ” โม เพื่อนที่เรียนหมอด้วยกันเอ่ยถามเมื่อเห็นชะเอมเดินมาเข้าห้องน้ำคนเดียว“วันนี้แบมไม่มาเรียน”“ไม่มาอะไร โมยังเห็นเดินเข้าไปหาคณบดีอยู่เลย แต่แบมมากับผู้ชายคนหนึ่ง คนที่มาหาแบมเมื่ออาทิตย์ที่แล้วที่บอกว่าเป็นพี่ชายแบมอะ”“โมเห็นแบมตั้งแต่เมื่อไหร่”“ตั้งแต่เช้าแล้วนะ... อ้าว จะรีบไปไหน” ชะเอมรีบวิ่งไปที่ห้องคณบดีทันที“สายฟ้า !! แย่แล้ว !!” ชะเอมวิ่งกระหืดกระหอบ ร้องเรียกหาสายฟ้าเสียงดังลั่น“เอมมีอะไร ทำไมต้องรีบร้อนขนาดนั้น” สายฟ้าถาม“ไอ้อาชิ เอาน้ำให้เมียมึงกินดิ เดี๋ยวก็เป็นลมเป็นแล้ง” เดลว่าพร้อมกับส่งขวดน้ำให้“อึก ๆ โอ๊ยเหนื่อย” อาชิป้อนน้ำชะเอม เธอก็ดื่มอย่างกระหาย ภูกับเดลก็โบกสะบัดพัดวีให้ยกใหญ่“ดีขึ้นยัง” อาชิถาม“เมื่อกี้แบมไปหาคุณอา (คณบดีคณะแพทยศาสตร์) คุณอาบอกว่าแบมลาออกแล้ว”“ฮะ !!” ทุกคนร้องลั่นด้วยความตกใจ“เอมไม่ได้ฟังผิดใช่ไหม” สายฟ้าถามหน้าตาตื่น“ไม่ผิด ก็คุณอายังถามเอมเลยว่ารู้ไหมว่าทำไมแบมถึงลาออก”“ไอ้สายฟ้า มึงจะไปไหน” เดลถาม เมื่อสายฟ้าผลุนพลันลุกขึ้น“ก