บทที่ 622

เจียงซุ่ยฮวนตื่นเต้นจนแทบจะกระโดดโลดเต้น แต่แล้วก็อดรู้สึกขุ่นเคืองไม่ได้ ทำไมนางถึงเพิ่งนึกได้เดี๋ยวนี้เองนะ ช่างมิสมกับการเป็นคนหน้าเงินเอาเสียเลย

ไป๋หลีเห็นสีหน้าของนางเปลี่ยนไป จึงเอ่ยถามว่า “พระชายา ทรงเป็นอะไรหรือเพคะ”

เจียงซุ่ยฮวนกระแอมเบา ๆ แล้วตอบว่า “ไม่มีอะไร”

ครั้นเมื่อมาถึงถนนใหญ่ เจียงซุ่ยฮวนก็ราวกับเศรษฐีหน้าใหม่ผู้เพิ่งร่ำรวย เห็นสิ่งใดเป็นประโยชน์ก็กว้านซื้อทันที ไม่แม้แต่จะต่อรองราคาสักคำ แม้จะแพงไปบ้างนางก็มิสนใจ

ของมากมายจนรถม้าบรรทุกไม่พอ นางต้องเช่ารถลากลาอีกถึงสามคัน ถึงจะขนของได้หมด และของเหล่านี้ก็สูญเงินไปถึงหนึ่งหมื่นตำลึงเงิน

ข้าวของทั้งหมดถูกเก็บไว้ในคลังที่บ้าน ครั้นยามค่ำสงัด เจียงซุ่ยฮวนจึงแอบไปยังที่คลัง

นางนำของที่ซื้อมาทั้งหมดใส่เข้าไปในห้องทดลอง แล้วหยิบออกมาอีกครั้ง เช่นนี้ในห้องคลังก็จะมีชุดหนึ่ง และห้องทดลองจะเติมของใหม่ขึ้นมาเองอีกชุดหนึ่ง

ช่างสมบูรณ์แบบ

ต่อมา เจียงซุ่ยฮวนหยิบตั๋วเงินขึ้นมาใบหนึ่ง ใส่เข้าไปในห้องทดลอง แล้วหยิบออกมาด้วยความคาดหวัง

ไม่นาน นางก็พบว่า ตั๋วเงินนั้นมีหมายเลขกำกับอยู่ ต่อให้เอาเข้าเอาออกซ้ำไปซ้ำมา ก็ยังเป็นหมาย