Share

บทที่ 654

Author: ทองประกาย
เจียงซุ่ยฮวนรีบเปลี่ยนเรื่องอย่างไม่เนียนนัก “องค์หญิงจิ่นซิ่ว พระองค์อยากส่องกระจกหรือไม่เพคะ”

แม้จิ่นซิ่วจะกำลังโกรธจัดก็ยังกล่าวว่า “แน่นอนอยู่แล้ว ข้าอยากรู้ว่าสภาพใบหน้าข้าเปลี่ยนไปเช่นไร”

เจียงซุ่ยฮวนยื่นกระจกให้ จิ่นซิ่วมองใบหน้าตนในกระจกแล้วนิ่งอึ้ง

ผิวพรรณของนางขาวขึ้นกว่าตอนมา จุดดำบนจมูกก็หายไป แต่ดวงตาแดงเรื่อด้วยความโกรธ พอมองดูแล้วกลับน่าสงสารนัก

“งามนัก ข้างามเหลือเกิน” นางอดชื่นชมมิได้ เดิมทีตั้งใจจะหาเรื่อง แต่เมื่อเห็นภาพตรงหน้าแล้ว ก็ไร้สิ่งให้ตำหนิ

จิ่นซิ่วส่องกระจกอยู่ครู่ใหญ่ ทันใดนั้นคล้ายจะคิดบางอย่างได้ มือที่ถือกระจกก็เผลอปล่อยให้ร่วงลงพื้น

เจียงซุ่ยฮวนทุบอกอย่างโล่งใจ โชคดีที่กระจกแข็งแรงไม่แตก ไม่เช่นนั้นคงต้องซื้อใหม่อีก

“ข้ารู้แล้ว!” จิ่นซิ่วกระทืบเท้าลงกับพื้น เผอิญย่ำโดนกระจกจนแตกกระจาย

“ท่านพี่รองต้องอิจฉาข้าแน่ อิจฉาที่ข้างดงามกว่านาง จึงคิดกลั่นแกล้งข้าเช่นนี้”

“เอิ่ม...” เจียงซุ่ยฮวนแสร้งทำเป็นเจ็บอก “อาจจะเป็นเช่นนั้นเพคะ”

จิ่นซิ่วสีหน้าหม่นคล้ำ กล่าวอย่างกราดเกรี้ยว “ท่านพี่รอง ในเมื่อเจ้าก็คิดร้ายกับข้า ก็อย่าโทษข้าเลยหากข้าไม่เกรงใจ”

Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Latest chapter

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 658

    “ช่างเถอะ” เจียงซุ่ยฮวนหัวเราะเบา ๆ พลางก้มหน้า “ข้ามีเรื่องจะบอกเขามากมาย คราหนึ่งคงพูดไม่หมด”“พอครั้งหน้าข้าเจอเขา ข้าจะบอกเขาด้วยตัวข้าเองดีกว่า”ไป๋หลีพยักหน้า แล้วถอยออกไปยืนข้าง ๆชาที่อยู่บนโต๊ะส่งไอร้อนลอยขึ้นมา แล้วจางหายไปในอากาศเจียงซุ่ยฮวนหันไปมองข้างนอก เมื่อวานยังอากาศสดใส แต่วันนี้ท้องฟ้ากลับหม่นหมองลงกลุ่มเมฆดำครึ้มเหนือเมืองหลวง ลมหนาวพัดแรงจนกรอบหน้าต่างสั่นไหว ในกระแสลมยังมีเกล็ดหิมะเล็ก ๆ ปะปนมาด้วยในสภาพอากาศเช่นนี้ มีเพียงคนไม่กี่คนบนถนนที่กำลังรีบเร่งกลับบ้านท่ามกลางลมหนาว“จะมีหิมะตกหนักแล้ว” เจียงซุ่ยฮวนพึมพำ “อีกสามวันก็ถึงพิธีบวงสรวงใหญ่ นี่ไม่ใช่ลางดีเลย”แคว้นต้าหยวนมีธรรมเนียมโบราณ ในพิธีบวงสรวงใหญ่ จะให้องค์ชายองค์หนึ่งขึ้นรำบวงสรวงอธิษฐาน หากวันนั้นฝนตกหนักถือเป็นลางดี องค์ชายผู้นั้นมีโอกาสได้ขึ้นครองราชย์แต่ถ้าตกหิมะหนัก นั่นถือเป็นลางร้ายในพิธีบวงสรวงครั้งนี้ผู้ที่รำบวงสรวงคือฉู่อี้ ขณะนี้พระสนมจีกุ้ยเฟยคงกำลังร้อนใจอยู่เป็นแน่ณ พระราชวังห้องนอนส่วนพระองค์ของจีกุ้ยเฟยช่างยุ่งเหยิง ตรงกลางห้องตั้งโต๊ะเซ่นไหว้ ผลไม้และเทียนถูกโยนลงพื้

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 657

    เจียงซุ่ยฮวนชะงักมือกล่าวว่า “องค์หญิงจิ่นซิ่ว แผลอยู่บนใบหน้า หากตะโกนเสียงดังจะเย็บไม่ได้ดีนะเพคะ”จิ่นซิ่วจึงต้องจำใจหุบปาก กำผ้าปูที่นอนแน่นทนเจ็บไปเรื่อย ๆ จนเป็นลมไปในที่สุดผ่านไปประมาณสิบห้านาที เจียงซุ่ยฮวนก็เย็บแผลเสร็จ พันด้วยผ้าพันแผลเรียบร้อยนางหยิบขวดน้ำมันสะระแหน่เล็กๆ มาจุ่มใต้จมูกจิ่นซิ่ว แล้วเขย่าตัวนางเบา ๆจิ่นซิ่วค่อยๆ ฟื้นขึ้นมาในอาการงุนงง “นี่ข้าอยู่ที่ไหนกัน”เจียงซุ่ยฮวนไม่ตอบ นำขวดสะระแหน่มาใต้จมูก “มาเพคะ สูดลึกๆ อีกหนึ่งครั้ง”จิ่นซิ่วหลับตาสูดหายใจเข้าลึก ลมเย็นแล่นจากโพรงจมูกขึ้นไปยังสมอง ทันใดนั้นก็รู้สึกสดชื่นกลับมาอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน“ข้าจำได้แล้ว” จิ่นซิ่วบ่นพึมพำ “พี่สองทำลายข้าจนเสียโฉม ข้าถือเศษกระจกไว้จะทำร้ายใบหน้าของนาง แต่ถูกเจ้าขวางไว้”เจียงซุ่ยฮวนพยักหน้า “ใช่เพคะ”จิ่นซิ่วทั้งโกรธทั้งโล่งใจ โกรธที่จิ่นอวี๋ข่วนหน้านางแต่กลับไม่ถูกลงโทษ ดีใจที่เจียงซุ่ยฮวนเข้ามาขวางไว้ได้ทันแม้เสด็จพ่อจะรักนางแค่ไหน แต่สุดท้ายแล้วจิ่นอวี๋ก็คือธิดาโดยสายเลือด ทั้งยังมีพระสนมโจวกุ้ยเฟยคอยหนุนหลังหากนางทำร้ายจิ่นอวี๋ เสด็จพ่อคงเข้าข้างจิ่นอวี๋

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 656

    พละกำลังของนางแข็งแกร่งยิ่งนัก จิ่นซิ่วใช้แรงทั้งตัวก็สลัดไม่หลุด จึงกล่าวอย่างเดือดดาลว่า “ไปให้พ้น อย่ามาขวางข้า!”เจียงซุ่ยฮวนก็อยากปล่อยให้ทั้งคู่ทำร้ายกันเอง แต่ที่นี่เป็นพื้นที่ของนาง ถ้าจิ่นซิ่วทำร้ายจิ่นอวี๋จนสาหัส ร้านนี้คงไม่มีวันเปิดได้อีกแน่ขณะนี้ทั้งคู่เป็นศัตรูกันแล้ว นี่แหละคือสิ่งที่นางพึงปรารถนา“องค์หญิงจิ่นซิ่ว ขอให้ใจเย็นลงก่อนเถิดเพคะ” เจียงซุ่ยฮวนพูดเสียงเข้ม “ท่านทั้งสองเป็นองค์หญิง จะทรงทำร้ายกันต่อหน้าผู้คนมิได้เป็นอันขาด”“เจ้าก็พูดง่ายน่ะสิ นางทำหน้าข้าเป็นแบบนี้ จะให้ข้าใจเย็นได้อย่างไร” จิ่นซิ่วโกรธจัด พอเห็นใบสวยของเจียงซุ่ยฮวนก็ยิ่งลุกเป็นไฟ“ถ้าเช่นนั้นข้าข่วนหน้าเจ้าบ้าง ดูว่าเจ้าจะใจเย็นได้หรือไม่”เจียงซุ่ยฮวนที่ยังหน้าไม่เปลี่ยนสีกล่าวว่า “องค์หญิงเพคะ แทนที่พระองค์จะระบายโทสะ พระองค์ควรเป็นห่วงโฉมหน้าตนเองเสียมากกว่านะเพคะ”“บาดแผลยังไหลเลือดอยู่ หากไม่รีบรักษา อาจทิ้งรอยแผลเป็นได้นะเพคะ”“หา!” จิ่นซิ่วได้ยินเช่นนั้นก็รีบทิ้งเศษกระจกในมือทันทีเจียงซุ่ยฮวนเองก็ปล่อยมือในเวลาเดียวกันจิ่นซิ่วมือหนึ่งกุมแผลที่หน้า อีกมือก็กระชากเสื้อเจียงซุ

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 655

    “องค์หญิงทั้งสอง พวกท่านเป็นพี่น้องกัน หากมีสิ่งใดไม่พอใจก็ควรจะพูดคุยกันดีดีเถิดนะเพคะ”“ใช่แล้ว มีเรื่องไม่สบายใจอะไรก็บอกกันดี ๆ อย่าได้ทะเลาะวิวาทกันเลย”ฮูหยินหลายท่านพยายามแยกจิ่นอวี๋และจิ่นซิ่วออกจากกัน แต่หนึ่งในฮูหยินกลับบังเอิญโดนเล็บใครบางคนทิ่มเข้าตา จึงร้อง “โอ๊ย!” แล้วหลบไปข้างๆบรรดาหญิงรับใช้ที่เหลือต่างหวาดกลัวว่าจะได้รับเคราะห์ร่วมไปด้วย จึงพากันเบียดเสียดหลบมุมไปอยู่กันเป็นกลุ่มผู้ที่ต่อแถวซื้อเครื่องบำรุงผิวข้างนอกไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ก็กลัวจนไม่กล้าเข้าไป ได้แต่ยืนดูจากข้างนอกเจียงซุ่ยฮวนเมื่อเห็นว่าแผนยุยงให้แตกคอกันระหว่างทั้งคู่สำเร็จ จึงกัดริมฝีปากแน่นยืนอยู่หลังบ่าวรับใช้ กลัวว่าตัวเองจะกลั้นหัวเราะเอาไว้ไม่ไหวนางรู้ดีว่าจิ่นอวี๋และจิ่นซิ่วสองพี่น้องมาที่นี่ต้องมีจุดประสงค์ไม่ดีแน่ จิ่นอวี๋ต้องการให้เสวียหลิงสิ้นเชื้อสาย แถมจิ่นซิ่วก็ดูเหมือนตั้งใจมาก่อกวนหากไม่ใช่เพราะนางยั่วยุให้จิ่นซิ่วเบนความสนใจไปที่อื่น ตอนนี้จิ่นซิ่วคงมาสร้างความเดือดร้อนให้นางแล้วเป็นแน่จิ่นอวี๋ผู้ยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชนดูปางตาย ผมถูกกระชากราวจนยุ่งเหยิงราวกับรังนก เครื่องปร

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 654

    เจียงซุ่ยฮวนรีบเปลี่ยนเรื่องอย่างไม่เนียนนัก “องค์หญิงจิ่นซิ่ว พระองค์อยากส่องกระจกหรือไม่เพคะ”แม้จิ่นซิ่วจะกำลังโกรธจัดก็ยังกล่าวว่า “แน่นอนอยู่แล้ว ข้าอยากรู้ว่าสภาพใบหน้าข้าเปลี่ยนไปเช่นไร”เจียงซุ่ยฮวนยื่นกระจกให้ จิ่นซิ่วมองใบหน้าตนในกระจกแล้วนิ่งอึ้งผิวพรรณของนางขาวขึ้นกว่าตอนมา จุดดำบนจมูกก็หายไป แต่ดวงตาแดงเรื่อด้วยความโกรธ พอมองดูแล้วกลับน่าสงสารนัก“งามนัก ข้างามเหลือเกิน” นางอดชื่นชมมิได้ เดิมทีตั้งใจจะหาเรื่อง แต่เมื่อเห็นภาพตรงหน้าแล้ว ก็ไร้สิ่งให้ตำหนิจิ่นซิ่วส่องกระจกอยู่ครู่ใหญ่ ทันใดนั้นคล้ายจะคิดบางอย่างได้ มือที่ถือกระจกก็เผลอปล่อยให้ร่วงลงพื้นเจียงซุ่ยฮวนทุบอกอย่างโล่งใจ โชคดีที่กระจกแข็งแรงไม่แตก ไม่เช่นนั้นคงต้องซื้อใหม่อีก“ข้ารู้แล้ว!” จิ่นซิ่วกระทืบเท้าลงกับพื้น เผอิญย่ำโดนกระจกจนแตกกระจาย“ท่านพี่รองต้องอิจฉาข้าแน่ อิจฉาที่ข้างดงามกว่านาง จึงคิดกลั่นแกล้งข้าเช่นนี้”“เอิ่ม...” เจียงซุ่ยฮวนแสร้งทำเป็นเจ็บอก “อาจจะเป็นเช่นนั้นเพคะ”จิ่นซิ่วสีหน้าหม่นคล้ำ กล่าวอย่างกราดเกรี้ยว “ท่านพี่รอง ในเมื่อเจ้าก็คิดร้ายกับข้า ก็อย่าโทษข้าเลยหากข้าไม่เกรงใจ”น

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 653

    เจียงซุ่ยฮวนพยักหน้า “วางใจเถิด ข้าจะปิดปากเงียบไม่แพร่งพรายเรื่องนี้เป็นอันขาด”“เราสองคนอยู่ในเรือลำเดียวกัน หากเจ้าปริปาก...เจ้าก็รู้ว่าผลจะเป็นเช่นไร” จิ่นอวี๋กล่าวพลางก้าวลงบันไดพร้อมม่ายตงหยวนจิ่วที่ซ่อนอยู่หลังบันไดได้ยินความเคลื่อนไหว ก็รีบปล่อยมือกระโจนลงมาที่ชั้นล่างมายืนรวมกับไป๋หลีและพวกจิ่นอวี๋เดินผ่านพวกเขาไปพร้อมม่ายตง ไป๋หลีถามขึ้นว่า “พวกข้าขึ้นไปได้หรือยัง”“ขึ้นไปเถอะ” จิ่นอวี๋ไม่แม้แต่จะมองนาง ก้าวเท้าเดินไปยังกลุ่มฮูหยินเหล่าขุนนางด้วยรอยยิ้มอ่อนหวาน “ท่านฮูหยินหลี่ ท่านฮูหยินชี พวกท่านก็อยู่ที่นี่หรือ ช่างบังเอิญเสียจริง...”บนชั้นสอง เจียงซุ่ยฮวนผลักประตูห้องบานหนึ่งเข้าไปจิ่นซิ่วที่นอนอยู่บนเตียงได้ฟื้นจากการหลับใหล ใบหน้ายังมีแผ่นหน้ากากบำรุงผิวแปะอยู่ เสียงที่พูดออกมาจึงอู้อี้ “เจ้าและท่านพี่รองของข้าคุยอะไรกันอยู่ด้านนอก”“ไยข้าถึงได้ยินนางเรียกชื่อข้า แล้วพูดถึงยาไร้บุตรกับเครื่องประดับอะไรนั่นเล่า”เจียงซุ่ยฮวนยกมือปิดปาก ถามอย่างตกใจว่า “พระองค์ได้ยินทั้งหมดหรือเพคะ”“ใช่แล้ว พวกเจ้าคุยอะไรกันแน่” จิ่นซิ่วถามจี้“มิ มิได้ หม่อมฉันบอกพระองค์มิไ

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 652

    “หมอหลวงเจียง หากข้าอยากให้เจ้าทำเรื่องหนึ่งให้ ต้องให้เงินเจ้าสักเท่าใด” จิ่นอวี๋ถามขึ้นอย่างตรงไปตรงมาเจียงซุ่ยฮวนอดสงสัยมิได้ นางดูเป็นคนโลภนักหรือ ใยจึงต้องเอ่ยถึงเรื่องเงินขึ้นมาก่อนนางคิดเช่นไร ก็ตอบเช่นนั้น “องค์หญิงจิ่นอวี๋ พระองค์ทรงเห็นว่าหม่อมฉันหน้าเงินหรือเพคะ”จิ่นอวี๋ยิ้มเยาะ “หมอหลวงเจียง มิใช่เจ้าหน้าเงิน แต่ผู้คนในใต้หล้าล้วนหน้าเงิน”เจียงซุ่ยฮวนลูบจมูก ถามกลับว่า “พระองค์อยากให้หม่อมฉันทำสิ่งใดหรือเพคะ”“ง่ายมาก เจ้าจงไปยังจวนตระกูลเสวียในฐานะหมอหลวง แล้วเติมบางอย่างลงในยาของเสวียหลิง” จิ่นอวี๋กล่าวเจียงซุ่ยฮวนอดถามด้วยเสียงสูงมิได้ “พระองค์อยากให้ข้าวางยาหรือ”“ชู่... เบา ๆ สิ อย่าให้จิ่นซิ่วได้ยิน” จิ่นอวี๋ถลึงตาใส่เจียงซุ่ยฮวน “ข้าไม่ได้จะให้เจ้าใช้ยาพิษ เพียงแค่เติมของบางอย่างที่เสวียหลิงจะไม่รู้ตัว แต่จะส่งผลต่อเขาตลอดชีวิต”เจียงซุ่ยฮวนยังไม่เข้าใจ คือสิ่งใดกันข้าได้ยินมาว่าเมิ่งชิงแอบให้ท่านพี่เจ็ดกินยาไร้บุตร เขายังไม่รู้ด้วยซ้ำ จนเมิ่งชิงเป็นคนพูดออกมาเอง” เสียงของจิ่นอวี๋เบาลงเรื่อย ๆ “เช่นนั้นเจ้าจะให้เสวียหลิงกินยานั้นได้หรือไม่”“องค์หญิงจ

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 651

    เจียงซุ่ยฮวนเพิ่งวางแผ่นหน้ากากบำรุงผิวให้จิ่นซิ่ว ตอนนี้กำลังใช้ผ้าเช็ดมือ เมื่อได้ยินคำกล่าวก็ชะงักไป ก่อนเงยหน้าขึ้นกล่าวว่า “หม่อมฉันไม่เข้าใจความหมายของพระองค์เพคะ”จิ่นอวี๋หันไปมองบันไดชั้นล่าง เกรงว่าสตรีและเจ้าหนูที่อยู่เบื้องล่างจะได้ยิน จึงกดเสียงต่ำกล่าวว่า “เมื่อสองสามวันก่อนที่จวนตระกูลเสวีย เจ้าเองเป็นคนบอกข้าว่าเสวียหลิงอาการหนัก ทั้งยังเกลี้ยกล่อมข้าให้ถอนหมั้น”“ผ่านไปไม่กี่วัน เสวียหลิงกลับหายดี แถมยังจะนำทัพบุกหนานเจียง เช่นนี้มิใช่แสร้งป่วยหรอกหรือ”เจียงซุ่ยฮวนกล่าวอย่างใจเย็นว่า “องค์หญิงจิ่นอวี๋ ก่อนอื่นหม่อมฉันขอชี้แจงว่าหม่อมฉันเคยกล่าวว่าอาการของเจ้าชายเสวียนั้นหนักหนา แต่หม่อมฉันก็กล่าวด้วยว่าทุกอย่างขึ้นอยู่กับวาสนาของเขาเอง”“โรคของเขากำเริบรุนแรงนัก ตัวยาที่หม่อมฉันสั่งจ่ายเพียงเพื่อช่วยเสริมเท่านั้น หากจะหายหรือไม่ก็ต้องอาศัยเจตจำนงของเขาเองเพคะ”“คาดว่าเจ้าชายเสวียคงปรารถนาจะช่วยเหลือใต้หล้าแทนฝ่าบาทจึงตั้งใจจะนำทัพไปบุกหนานเจียง ทำให้จิตใจอยากเอาชีวิตรอดลุกโชนขึ้นมา โรคจึงทุเลาอย่างรวดเร็ว มิใช่เพราะหม่อมฉันขู่ให้พระองค์ตื่นตระหนก”เพียงไม่กี่คำ ท

  • วังวนแห่งรัก หมอหญิงพลิกชีวี   บทที่ 650

    ว่านเมิ่งเยียนขบริมฝีปากพลางกล่าว “แต่หากข้ามิไป ครานี้จากกันแล้วมิรู้ว่ายังมีวาสนาได้พบอีกเมื่อใด”“ก็ถือเสียว่าเป็นรักทางไกลชั่วคราวเถิด” เจียงซุ่ยฮวนปลอบนางด้วยน้ำเสียงแกล้งทำเป็นเบิกบาน “เจ้าสร้างฐานะอยู่เมืองหลวง เขาสร้างผลงานอยู่กวนหนาน รอเขากลับมาด้วยชัยชนะ เจ้าทั้งสองค่อยสมรสกันก็มิสาย”“หากเขาไม่กลับเล่า” ว่านเมิ่งเยียนเอ่ยถามคำถามนี้ทำเอาเจียงซุ่ยฮวนถึงกับนิ่งไป ก่อนกล่าวว่า “เจ้าต้องเชื่อมั่นในตัวเสวียหลิง เขาแกร่งกว่าเจ้าชายไร้ประโยชน์ในเมืองหลวงนัก หากไม่มีเหตุผิดพลาดก็ต้องชนะพวกหนานเจียงได้แน่นอน”“แต่ในใจข้านั้นไม่อาจวางลงได้” ว่านเมิ่งเยียนเอนหน้าผากพิงขอบหน้าต่างเอ่ยออกมา “ซุ่ยฮวน หากข้าพาผู้ติดตามฝีมือเยี่ยมไปด้วยหลายสิบคน แล้วซื้อเสบียงอีกหลายสิบตันส่งไปพร้อมกัน เช่นนี้จะได้หรือไม่”เจียงซุ่ยฮวนเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนกล่าวว่า “ไยเจ้าไม่ลองไปถามเสวียหลิงดู หากเขายินยอม เจ้าย่อมติดตามไปได้”ว่านเมิ่งเยียนพิงกรอบหน้าต่างครุ่นคิด เจียงซุ่ยฮวนสั่งเด็กรับใช้ให้ไปตามลูกค้าคนต่อไปขึ้นมาเด็กรับใช้วิ่งลงไปชั้นล่าง เอ่ยถามว่า “ท่านหมายเลขสี่อยู่หรือไม่”โจวอี้หรูกล่าวกั

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status